Του Άρη Δαβαράκη
Παρακολουθώ τον Ermippos Ermippiou που ζει κάπου κοντά στο Μόναχο αν το έχω καταλάβει καλά, αλλά είναι πολύ κοντά μας σε ότι αφορά τα ζόρια που τραβάμε και το «Ελληνικό πρόβλημα». Συχνά του ζητάμε άδεια να αναρτήσει toportal.gr κάποιες σκέψεις απότο fb του και συχνά μας τη δίνει. Μία φορά ζήτησε να επιμεληθεί ο ίδιος το τελικό αποτέλεσμα μιας ανάρτησης που αφορούσε δυό μεγάλους φωτογράφους – και βγήκε ένα κόσμημα. Την Τετάρτη μετά την λήξη της απεργίας και μετά από άλλες δυό ώρες κολύμπι στην Μεσόγειο, κόλλησα μπροστά σ’ αυτό το πολύ σύντομο post του (που εκφράζει μια πολύ γερή και ανατρεπτική άποψη ουσίας). Το διάβασα, το ξαναδιάβασα, το έκανα copy-paste και σας το μεταφέρω εδώ. Γράφει τα εξής:
Στάση πληρωμών. Να πει δηλαδή ένα κόμμα «εάν εκλεγώ θα βρω τον τρόπο να καλύψω νομικά, ώστε να μην έχει καθόλου συνέπειες, τον κάθε πολίτη που θα πάψει να πληρώνει τις υποχρεώσεις του». Το «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω» σε μεγέθυνση δηλαδή, ώστε να καλύπτει και χρέη προς την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες φυσικά, τα χαράτσια, τα πρόστιμα, τα δάνεια κάθε είδους. Έτσι θα βοηθηθεί ο πολίτης να βρει επιτέλους έναν λόγο σοβαρό και πρακτικό να ψηφίσει αυτό το κόμμα που θα αναλάβει την ευθύνη να τον απαλλάξει από όλα του τα χρέη. Όλα; Και το νοίκι; Και τα κοινόχρηστα; Το ηλεκτρικό, το νερό, το τηλέφωνο, το κινητό; Θα τα περιλαμβάνει όλα η στάση πληρωμών;
Υπάρχει μια μεγάλη δυσκολία να κατανοήσει κανείς μια τέτοια σκέψη σαν σοβαρή πολιτική πρόταση – εκτός αν δεν έχω σαφή εικόνα του τι σημαίνει «στάση πληρωμών». Οι προμηθευτές των φαρμάκων ενός μεγάλου νοσοκομείου πχ, δεν θα πληρώνονται και θα συνεχίζουν να προμηθεύουν το νοσοκομείο με φάρμακα; Δεν είναι λογικό γιατί οι φαρμακοβιομηχανίες δεν είναι κάν Ελληνικές ώστε να πεις ότι θα τις «επιστρατεύσουμε» στο όνομα του λαού –συγγνώμη, των πολιτών. Και εάν με την «στάση πληρωμών» η ΔΕΗ (λέμε τώρα) ανακοινώσει ότι δεν έχει χρήματα και διακόπτει για ένα 8ωρο την ημέρα την παροχή ρεύματος πανελληνίως, τι γίνεται;
Ειλικρινά, δεν κάνω αντιπολίτευση στην άποψη του Ermippou, προσπαθώ αντιθέτως να πιάσω την άκρη της κλωστής στη σκέψη του ώστε να συμφωνήσω απόλυτα μαζί του. Κάνω μια βόλτα από πλήκτρο σε πλήκτρο και ψάχνω να βρω σχετικά θέματα που θα μπορούσαν να με «διαφωτίσουν». Υπάρχουν κάτι παλιά άρθρα στο newsbomb και αλλού που αναγγέλλουν ότι έχει ήδη προχωρήσει σε στάση πληρωμών ο τάδε ή ο δείνα οργανισμός, αλλά δεν τα ακολουθεί κάποιο feedback να καταλάβουμε τι έγινε. Βρήκα και ένα παλιό κείμενο του Γιάννη Βαρουφάκη (Φεβρουάριος του 2002) που έχει τίτλο «Στάση πληρωμών λοιπόν! Τώρα!» και μεταξύ άλλων λέει :
Τι εννοεί άραγε ο Ermippos; Να κηρύξει το κράτος στάση πληρωμών προς τους δανειστές του και να ζήσει για κάποια χρόνια χωρίς τα δανεικά τους μέχρι να νοικοκυρευτεί ή να κηρύξουν στάση πληρωμών οι πολίτες έχοντας την πλάτη του κόμματος που θα τους «υποσχεθεί κάλυψη»; Αφού θεωρεί αρνητικό ότι «μέχρι σήμερα δεν εμφανίστηκε ένα κόμμα το οποίο να διακηρύξει ως επίσημη θέση του την στάση πληρωμών», συνάγεται το συμπέρασμα ότι μάλλον η στάση πληρωμών αφορά εμάς τους πολίτες (ψηφοφόρους) που αν μας «υποσχεθεί κάλυψη» αυτό το κόμμα θα το ψηφίσουμε με μεγάλη προθυμία γιατί θα σταματήσουμε να πληρώνουμε όλα αυτά που πληρώνουμε για να ξεπληρωθούν τα χρέη της Ελλάδας από τις πρόσφατες-παλιές της αμαρτίες και αυτό θα σημάνει ένα νέο ξεκίνημα.
Δεν ξέρω. Αν μπορούσε κάποιος να με βοηθήσει να καταλάβω τι είναι αυτό που προτείνει ο Ermippos Ermippiou, πραγματικά θα με βοηθούσε πάρα πολύ. Διότι μπερδεύτηκα. Και ενώ στη αρχή μου φάνηκε το αυγό του Κολόμβου ή «στάση πληρωμών», τώρα που κάθισα και έγραψα, το έχασα το νήμα της Αριάδνης και είμαι πάλι μόνος και γεμάτος απορίες στον λαβύρινθο.
Για βάλτε ένα χεράκι σας παρακαλώ πολύ Αυγουστιάτικα…
*(Τίτλος άρθρου του Γιάννη Βαρουφάκη, στις 9 Φεβρουαρίου του 2012)
Πηγή:http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politikh&id=5090
Σημείωση ιστολογίου: Επειδή το θέμα της στάσης πληρωμών παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, παραθέτουμε και τα σχόλια στο παραπάνω άρθρο, με την ελπίδα να αρχίσει ένας ουσιαστικός διάλογος σχετικά με το θέμα, που θα καταλήξει όσο το δυνατόν πιό σύντομα σε μία συντονισμένη λαϊκή αντίδραση με τελικό αποτέλεσμα την ανατροπή του βάναυσου καθεστώτος κατοχής ...
Σχόλια
Απόκρυψη
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politikh&id=5090#sthash.xSoEgWjQ.dpuf
Σε καμιά περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάψουμε να πληρώνουμε τις καθημερινές μας δαπάνες, για υπηρεσίες που προέρχονται από οργανισμούς κοινής ωφελείας, που ανήκουν στο κράτος ή συνδέονται στενά με αυτό. Κάτι τέτοιο θα ήταν παραλογισμός. Ή ακόμη περισσότερο να σταματήσουμε να πληρώνουμε φόρους, γενικά και αόριστα.
Είτε μας αρέσει είτε όχι ο κράτος έχει έξοδα και δεν μπορεί ούτε να πάψει να υπάρχει ούτε να υποκατασταθεί με μαγικό τρόπο και αυτόματες διαδικασίες, επειδή έτσι μας βολεύει συγκυριακά. Ακόμη και αν είναι ένα κράτος κακό και αναποτελεσματικό. Σε μερικά μάλιστα πράγματα, όσο και αν το επιθυμούν οι αντικρατιστές, η υποκατάσταση του είναι αδύνατη και, πιθανόν, και μη σκόπιμη.
Η στάση πληρωμών πρέπει να αφορά σε απαιτήσεις της πολιτείας οι οποίες είναι πια από καιρό εμφανώς άδικες και παράλογες. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει επιτέλους να τολμήσουμε να αποφασίσουμε εμείς. Και μπορούμε να το κάνουμε μόνο μέσω ενός συλλογικού οργάνου.
Η αιτιολογία ότι ο πολίτης δεν μπορεί να κρίνει τον νόμο αλλά πρέπει να τον εφαρμόσει αδιαμαρτύρητα και να προσπαθήσει να τον αλλάξει με τον νόμιμα προβλεπόμενο τρόπο έχει προ πολλού καταστεί ανίσχυρη. Το κράτος μας έχει χάσει από καιρό την έξωθεν καλή μαρτυρία της δημοκρατικής νομιμοποίησης και είναι πλέον φανερό ότι νομοθετεί με τρόπο παράλογο και αυθαίρετο, με μια αντίληψη των αναγκών του που, ακόμη και για τους πλέον καλόπιστους, αφορά αποκλειστικά το ίδιο και αδιαφορεί για την κοινωνία. Και επιπλέον οι θεσμοί και οι μηχανισμοί άμυνας έχουν παραλύσει, στο όνομα ενός δημοσίου συμφέροντος, που δεν είναι καθόλου σαφές και κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ερμηνεύσει με αριθμούς και στιβαρα στοιχεία. Έφτασε λοιπόν ο καιρός, που μπορούμε και πρέπει να αρχίζουμε να σταθμίζουμε την ισχύ και την ανάγκη εφαρμογής των
Τα παραδείγματα είναι από καιρό άφθονα. Πριν λίγους μήνες ο πρωθυπουργός μας είπε ότι ένστολοι με εισόδημα κάτω των 1.500 € θεωρούνται φτωχοί και χρήζουν εκτάκτου βοηθήματος. Και για να βρεθεί αυτό το βοήθημα η βουλή ψηφίζει την φορολόγηση ανέργων και ανθρώπων που δεν διαθέτουν ούτε το μισό από το εισόδημα αυτό.
Με κρυφές τροπολογίες χαρίζονται πρόστιμα, διαγράφονται δάνεια σε τράπεζες, οι οποίες στην συνέχεια ανακεφαλοποιούνται με έξοδα της κοινωνίας ή απαλλάσσονται από την φορολογία μεγάλοι οφειλέτες και ειδικών κατηγοριών επιχειρήσεις, χωρίς να υπάρχει εμφανής αιτιολογία και χωρίς οι "νομοθετικές" προβλέψεις να διαθέτουν την από το σύνταγμα απιτούμενη αιτιολογική έκθεση. Για να υποκατασταθούν τα κενά που προκαλούνται, αυξάνονται δυσανάλογα οι φόροι που ζητούνται από συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, με πλήρη αδιαφορία για την τήρηση της αρχής της αναλογικότητας.
Οι δικαστές βγάζουν καθημερινά και νέες αποφάσεις με τις οποίες ορίζουν τα όρια αξιοπρεπούς διαβίωσης. Οι αποφάσεις αυτές όμως αφορούν πάντα ειδικά επιλεγμένες κατηγορίες πολιτών που διακρίνονται από άλλες, που δεν υπάγονται σε αυτά τα όρια και που είναι αυτές που πρέπει, ανεξαρτήτως εισοδήματος να πληρώσουν τον λογαριασμό. Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου έχει πάψει να είναι κοινό δικαίωμα, αλλά εξαρτάται πλέον από την σχέση του καθενός με το κράτος.
Ένα κράτος που συνεχίζει να συντηρεί μεγάλες κατηγορίες οργανισμών και υπηρεσιών, που είναι πια κοινό μυστικό ότι δεν έχουν κανέναν λόγο ύπαρξης και που χρειάζονται όλο και περισσότερους φόρους για τον παραλογισμό της διατήρησης τους εν ζωή. Την ίδια στιγμή αδιαφορεί προκλητικά για την καλή λειτουργία αναντικατάστατων τομέων του, όπως η υγεία και ειδικά αυτή των άτυχων ανασφάλιστων, η δημόσια ασφάλεια, η πρόνοια, επειδή, για τις υπηρεσίες αυτές, τα χρήματα του δεν περισσεύουν.
Όλα αυτά και πολλά άλλα πρέπει επιτέλους να τύχουν απάντησης. Δεν ζούμε σε καιρούς κανονικότητας. Και πρέπει η
Για τον λόγο αυτό πρέπει να απαιτηθεί η πλήρης διαφάνεια σε σχέση με τις δαπάνες του δημοσίου. Και όπου αυτή δεν υπάρχει τα χρήματα που ζητούνται να μην καταβάλλονται.
Λαμπρό παράδειγμα ο ΕΝΦΙΑ. Τι είναι αυτό που έρχεται να καλύψει; Ζητείται αδιακρίτως από πολίτες, ακόμη και μηδενικού εισοδήματος, για να εξυπηρετήσει ποιες ανάγκες; Τα αναδρομικά των δικαστών, που η αξιοπρεπής διαβίωση τους διαφέρει από αυτήν των υπολοίπων; Τα επιδόματα των ενστόλων που είναι φτωχοί με 1.500 €, την στιγμή που για τον ιδιωτικό τομέα θεωρούνται αρκετά ακόμη και λιγότερα από τα μισά; Τα θαλασσοδάνεια των συγκροτημάτων του Τύπου. Τα χαρισμένα πρόστιμα των παράνομων διακινητών καυσίμων; Τα ειδικά μισθολόγια των εφοριακών και των υπαλλήλων της βουλής;
Ας αποφασίσουμε λοιπόν ότι οι δαπάνες αυτές είναι άδικες και καταχρηστικές. Και σίγουρα δεν είναι από αυτές που αξίζουν τις θυσίες μας. Το σύστημα μας έχει πάψει από καιρό να είναι αντιπροσωπευτικό και ελεγχόμενο, αυθαιρετεί βάναυσα και δεν θα το κάνει ποτέ μόνο του. Η πρωτοβουλία θα εκκινήσει από εμάς ή δεν θα εκκινήσει ποτέ.
Ας αφήσουμε να εννοηθεί ότι θα στηρίξουμε έναν πολιτικό οργανισμό ο οποίος δεν θα υποκριθεί ότι παίζει το παιχνίδι της νόθας δημοκρατίας μας, επειδή ξέρουμε από καιρό ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Έναν οργανισμό που θα διακηρύξει ότι μετά την ακριβή κοστολόγηση των αναγκών για υγεία, ασφάλεια, άμυνα και κοινωνική προστασία, με ένα κοινό κατώφλι αξιοπρέπειας για όλους και όχι μόνον για τους επιλεγμένους, κάθε άλλη απαίτηση του κράτους δεν είναι νόμιμη και δεν πρέπει να πληρωθεί. Και ότι η άσκηση της νόμιμης βίας
Ο ΕΝΦΙΑ μπορεί να είναι η αρχή.