WAR!!!

Toυ Πέτρου Αργυρίου

Το Μάρτιο του 2013 γράφτηκε ίσως το σημαντικότερο άρθρο στην μνημονιακή Ελλάδα κι όχι μόνο.

«Συρία, το τελευταίο οχυρό της παγκόσμιας σταθερότητας» χωρίς θαυμαστικά ή εισαγωγικά ή τίποτα. Σήμερα, το άρθρο έχει επιβεβαιωθεί μέχρι τελευταίας κεραίας όσον αφορά τα γεωπολιτικά.

Η Ευρώπη απειλείται με διάλυση υπό την πίεση του προσφυγικού όπλου της Τουρκίας, ενώ έγινε ήδη δορυφόρος του ΝΑΤΟ και της γενοκτόνας παραβάτριας κάθε διεθνούς δικαίου Ερντογανικής Τουρκίας. Η οποία από χθες επιχειρεί κατά του συριακού στρατού!

Κάνει γυμνάσια μαζί με τη Σαουδική Αραβία η οποία παρά τη φιάσκο της επέμβασης της στην Υεμένη απειλεί για χερσαία επέμβαση στη Συρία.

Ο ισλαμικός πόλος έχει διαμορφωθεί και μέχρι τώρα περιλαμβάνει την ΙΣΙΣ την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία. Αν δεν υπήρχε η αιγυπτιακή δικτατορία του Σίσι την οποία και σαφώς καταδικάζω θα περιλάμβανε....και την Αίγυπτο.  

Θαυμάστε αραβική άνοιξη. Πραγματικά. Φάτε αραβική άνοιξη. Πιο βαρυχειμωνιά πεθαίνεις.

Όχι υφέρπων αλλά πρόδηλος ο φασισμός τους

Του Γιώργου Νούτσου 

Θα μπορούσε κανείς καταλογίζοντας απειρία, ανεπάρκεια, ή έστω ανικανότητα, να ξεπεράσει ανακολουθίες, λάθη, προχειρότητα και συμβιβασμούς αυτής της Αριστερής κυβέρνησης !

Δεν μπορεί κανείς όμως να παραβλέψει θέματα δημοκρατίας, εκκολαπτόμενου φασισμού, ολοκληρωτικής αντίληψης και μιας εμφανούς και απροκάλυπτης τάσης ποδηγέτησης οιουδήποτε τολμά να αμφισβητήσει την αξιοσύνη των στελεχών της...!

Πόσο μάλλον που η "κατά τεκμήριον" δημοκρατική και άσπιλη Αριστερά, θα είχε ένα λόγο παραπάνω να αποδείξει, πως, το φωτοστέφανο το οποίο φρόντισε να επιφορέσει στον εαυτό της τις προηγούμενες δεκαετίες, μέσα από μια αριστοτεχνική, επιθετική και εξόφθαλμα λαϊκίστικη προπαγάνδα με την συνεπικουρία ασφαλώς μιας κομπλεξικής, ενοχικής και ιδεολογικά αμήχανης Δεξιάς, όντως προσδιορίζει και καθοδηγεί τις πολιτικές τους!!!

Εδώ Παππάς εκεί Παππάς...

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Η ΝΕΟΔΙΑΠΛΟΚΗ ΚΑΙ Ο ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ

Ο ευρωατλαντικός κόσμος ετοιμάζεται να εισέλθει σε μια νέα, ακόμη πιο οξυμένη περίοδο κρίσης. Το 2007, το παγκόσμιο χρέος ήταν 200% του ΑΕΠ, σήμερα έχει φτάσει το 250%. Οι χρηματιστηριακές αγορές έχουν χάσει φέτος 10 τρισ. δολάρια, λόγω της έντονης μεταβλητότητας στο πετρέλαιο. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν χάσει το 25% της αξίας τους.

Μέσα σε αυτό το τοπίο ο πόλεμος αποτελεί μια λύση. Παράλληλα οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές και οι ενδοαστικές αντιθέσεις. Η πρόσφατη υπενθύμιση Βρετανού συντηρητικού βουλευτή, του Μπιλ Κας, ότι η Βρετανία κέρδισε δυο πολέμους σε βάρος της Γερμανίας, σαν απάντηση σε απειλητικές δηλώσεις του «δεξιού χεριού» της Μέρκελ, Κριχμπάουμ, με αφορμή το δημοψήφισμα για το Brexit, είναι ενδεικτικές.

Στη χώρα μας, με αφορμή και αιτία, την αναδιάρθρωση του τηλεοπτικού σκηνικού, και επομένως και της πολιτικής-οικονομικές επιρροής που αυτό συνεπάγεται, έχει δημιουργηθεί ένα περιβάλλον ακήρυχτου πολέμου.