ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (63) :John Surman - Bedruathan Steps

Το φάντασμα της κατάρρευσης

Του Γιώργου Δελαστίκ

Εκρηκτική η πολιτική κατάσταση στη χώρα. Οι Γερμανοί και η ΕΕ από τη μια κι οι Αμερικανοί μέσω ΔΝΤ από την άλλη λιώνουν κυριολεκτικά σαν σκουλήκι τη χαμερπή, εθελόδουλη κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Θεωρώντας την «τελειωμένη», προσπαθούν να αρπάξουν ό,τι μπορούν περισσότερο από αυτήν, προτού ο λαός τη διώξει κλοτσηδόν από την εξουσία. Η προοπτική της κοινοβουλευτικής εξαφάνισης όλων σχεδόν των σημερινών βουλευτών που έχει κάνει μπάχαλο το ΠΑΣΟΚ. Ο Γιωργάκης, ο υπ’ αριθμόν ένα πολιτικός εγκληματίας εναντίον του ελληνικού λαού, που συνειδητά και προμελετημένα οδήγησε τη χώρα σε καθεστώς μνημονιακής υποδούλωσης, τινάζει στον αέρα τον Βενιζέλο. Ζητάει άμεση σύγκληση έκτακτου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ με θέμα την εκλογή… αρχηγού και μάλιστα από τη βάση! Επιχειρεί δηλαδή να εκμεταλλευθεί τη μέγιστη απέχθεια που έχουν όλοι οι Έλληνες –μηδέ των ακραιφνών ΠΑΣΟΚων εξαιρουμένων– προς το πρόσωπο του Βενιζέλου, για να τον εκθρονίσει!

Μέσα στο φτωχό του το μυαλό, μάλιστα, καθόλου δεν αποκλείεται να νομίζει ο Γιωργάκης ότι θα εκλέξουν αυτόν αρχηγό όσοι ΠΑΣΟΚοι έχουν ακόμη απομείνει σε αυτό το σιχαμένο κόμμα μετά τη λαίλαπα των αρχηγών του Σημίτη, Γιωργάκη και Βενιζέλου!

To Σιδερένιο Κλουβί

Του Στάθη Κουβελάκη

Η κεντρική ιδέα εδώ δεν μπορεί παρά να είναι η όσο το δυνατόν σοβαρότερη προετοιμασία για την αντιμετώπιση του «σιδερένιου κλουβιού», δηλαδή για το σπάσιμό του. Αυτή η προετοιμασία ενέχει πολλαπλές διαστάσεις, οργανωτικές, προγραμματικές και κινηματικές.

Στο κλασσικό έργο του ''Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού'', ο Μαξ Βέμπερ παρομοίωσε το μέλλον του σύγχρονου κόσμου με ένα «σιδερένιο κλουβί», για την ακρίβεια με ένα «κουβούκλι σκληρό σαν τον ατσάλι» (Stahlhartes Gehäuse), όπου η αυξανόμενη γραφειοκρατικοποίηση και κυριαρχία των νόμων της οικονομίας θα είχε προληπτικά αφαιρέσει κάθε πεδίο δράσης για τον ανθρώπινο παράγοντα, και ειδικότερα για την πολιτική πράξη. Αυτή η εικόνα μοιάζει να ταιριάζει σαν γάντι στην πραγματικότητα που διαμορφώνεται σήμερα με μια μαστιζόμενη από την οικονομική και πολιτική κρίση Ευρώπη. Βέβαια, σε αντίθεση με την πρόβλεψη του Μαξ Βέμπερ, δεν έχουμε να κάνουμε εδώ με την «τυφλή» εξέλιξη των ενδογενών τάσεων του καπιταλισμού αλλά με την πολιτική τουςδιαχείριση από ένα συγκεκριμένο οικοδόμημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ενωση, υβριδικό σχήμα που συνενώνει και συντονίζει τη δράση εθνικών κυβερνήσεων και υπερεθνικών θεσμών.

TISA

Του Βασίλη Βιλιάρδου

«Η TiSA (Trade in Services Agreement) διαπραγματεύεται σήμερα μεταξύ των Η.Π.Α., των 28 χωρών της ΕΕ, καθώς επίσης 21 άλλων κρατών, με πρώτο στόχο της συμφωνίας να αποτελεί η ιδιωτικοποίηση του νερού».

Γνωρίζοντας τις πιέσεις που ασκούνται στην Ευρώπη εκ μέρους των Η.Π.Α., για την υπογραφή της διατλαντικής σύμβασης (TTIP), θεωρούμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε τα παρακάτω:

Όλοι εμείς απασχολούμαστε με τις εκλογές, έχοντας την ανόητη ψευδαίσθηση πως θα αλλάξουμε τη μοίρα μας, απλά και μόνο επιλέγοντας κάποια κόμματα και πολιτικούς – χωρίς να συνειδητοποιούμε πως πρόκειται για έμμισθα υποχείρια των αγορών, καθώς επίσης για ετερόφωτες μαριονέτες της ελίτ. Παρά το ότι γνωρίζουμε λοιπόν πως οι πραγματικές αλλαγές ποτέ δεν έγιναν «κοινοβουλευτικά», επιμένουμε να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας – επειδή θέλουμε να αποφύγουμε τις όποιες συγκρούσεις, οι οποίες φυσικά δεν είναι ποτέ ανώδυνες.

Την ίδια στιγμή που εμείς «πολωνόμαστε», δίνοντας μάχες που στην πραγματικότητα δεν αφορούν εμάς, αλλά αυτούς που θα καθίσουν σε πλουσιοπάροχες καρέκλες, για να εκτελούν τις οδηγίες της ελίτ, διενεργούνται μυστικές διαπραγματεύσεις, οι οποίες αφορούν μία διεθνή συμφωνία – στόχος της οποίας είναι να υποχρεωθούν τα κράτη να ιδιωτικοποιήσουν όλες τις επιχειρήσεις κοινωνικής ωφελείας, μεταξύ των οποίων την ύδρευση, την ηλεκτρική ενέργεια, την Υγεία, την Παιδεία, την ασφάλεια και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Παίκτες και σπεκουλαδόροι

Τις προηγούμενες ημέρες ασχοληθήκαμε με τράπεζες, χρηματοοικονομικά παράγωγα κλπ και ξέρω ότι τα σημειώματά μου ήσαν μάλλον κουραστικά. Επειδή, όμως, από την μια μού άνοιξε η όρεξη κι από την άλλη θέλω να ολοκληρώσω θεματικά το αντικείμενο με το οποίο ασχολήθηκα, λέω σήμερα να κάνουμε μια "ακτινογραφία" όσων "παίζουν" τα "θεάρεστα" και επικίνδυνα παιχνίδια, τα οποία καταδείξαμε συνοπτικά τις τελευταίες μέρες.

Κατ' αρχάς, υπάρχουν οι συντηρητικοί παίκτες, οι οποίοι ενδιαφέρονται πρωτίστως να μετριάσουν τους κινδύνους μιας μελλοντικής καταστροφής παρά να ρισκάρουν προσδοκώντας υψηλά μεν αβέβαια δε κέρδη. Στην ορολογία τής αγοράς, αυτοί οι παίκτες αποκαλούνται διεθνώς hedgers (hedging = αντιστάθμιση κινδύνου). Για να καταλάβουμε τι σημαίνει "αντιστάθμιση κινδύνου", ας δούμε ένα παράδειγμα:

Η εταιρεία Χ αγοράζει από τις ΗΠΑ εμπόρευμα αξίας χιλίων δολλαρίων με τρίμηνη πίστωση. Η σημερινή ισοτιμία δολλαρίου προς ευρώ κρίνεται μεν συμφέρουσα (1 / 0,804), αλλά ποιός ξέρει πώς θα διαμορφωθεί μετά από τρεις μήνες; Για παράδειγμα, αν το δολλάριο πέσει στα 0,780 ευρώ, η εταιρεία θα βγει κερδισμένη αφού θα πληρώσει τα 1.000 δολλάρια με 780 ευρώ αντί για τα σημερινά 804. Αν, όμως, το δολλάριο ανεβεί στα 0,830 ευρώ, τότε θα η εταιρεία θα ζημιωθεί.

Η ξεκούρδιστη ορχήστρα του ΣΥΡΙΖΑ

Μήπως όλες αυτές οι δηλώσεις , που εκφράζουν φθηνούς και ανέξοδους τακτικισμούς, «μαρτυρούν» μια απλή αλήθεια: Το φόβο του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην εξουσία και κυρίως τη ρήξη με τους μηχανισμούς στήριξης του κατεστημένου;

Με μια ξεκούρδιστη ορχήστρα χωρίς μαέστρο μοιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη του οποίου επιδίδονται σε αυτοαναιρούμενες, αντιφατικές, αποσπασματικές και συχνά υποβολιμαίες δηλώσεις, ωσάν να διεκδικούν έναν διακριτό ρόλο στη νομή της εξουσίας, αλλά υπονομεύοντας στην πράξη την συντεταγμένη πορεία του κόμματος, το οποίο καλείται να διαχειριστεί για πρώτη φορά στην ιστορία της Αριστεράς την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας.

Δεν αναφερόμαστε μόνο στον ο κ. Γιάννη Φωτιάδη, μέλος του τμήματος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ασκεί έντονη κριτική που αγγίζει τα όρια της πολεμικής στο βουλευτή του κόμματος κ. Γιάννη Δραγασάκη, μ΄αφορμή την επίσκεψη αντιπροσωπείας στο Σίτι του Λονδίνου, για τη δήλωσή του ότι έχει συσταθεί «ομάδα επαφής με τις διεθνείς αγορές», κάνοντας λόγο για «ολιγαρχικές δομές στο κόμμα», αλλά κυρίως στην συγχορδία διαφορετικών απόψεων που εκδηλώνονται γύρω από την προσφυγή στις κάλπες, την εκλογή του νέου Προέδρου από την παρούσα Βουλή και, εν γένει, την πολιτική των συμμαχιών.

Απλά πράγματα

Του Καρτέσιου

16 Νοεμβρίου 2011, Λουκάς Παπαδήμος: «Πρωταρχικός στόχος η παραμονή μας στο ευρώ».

18 Νοεμβρίου 2014, Γκίκας Χαρδούβελης: «Θα κρατήσουμε την Ελλάδα στο ευρώ».

Ύστερα από τόση εξαθλίωση, ύφεση, θανάτους, καταστροφές κοινωνικών δομών, το ζητούμενο παραμένει το ίδιο. Είμαστε εκεί που ξεκινήσαμε. Στη «σωτηρία της χώρας».

Το σκηνικό σήμερα είναι ακριβώς το ίδιο μ’ εκείνο προ 4ετίας. Η «αγωνία», η «δόση», οι «απαιτήσεις των δανειστών», «θα καταρρεύσουν οι τράπεζες», «η κυβέρνηση δίνει μάχη». Ούτε οι λέξεις δεν άλλαξαν. Κι άλλωστε πόσες νέες λέξεις να βρεις για τον ίδιο φόβο, τον ίδιο εκβιασμό, την ίδια τρομοκρατία, το ίδιο έγκλημα;

Το σύνολο των «επιτυχιών» της κυβέρνησης Σαμαρά δημιούργησε μία τεράστια αποτυχία. Για εμάς. Για εκείνον προφανώς και θεωρείται επιτυχία η διαρκής εξυπηρέτηση των δανειστών. Οδηγούμαστε σε ένα «επικίνδυνο αδιέξοδο» και το «νέο μνημόνιο είναι η μόνη λύση για να παραμείνουμε στην ευρωζώνη, να πληρωθούν οι συντάξεις, να σταθούμε όρθιοι, να μην κλείσουν οι τράπεζες και χάσουν τα λεφτά τους οι μικροκαταθέτες». Αυτό θα είναι το επόμενο επεισόδιο. Ακριβώς το ίδιο με το προηγούμενο.

Αμερικανικό "βαθύ κράτος" και Ευρωπαϊκή Αριστερά

Βασικοί λόγοι για τους οποίους το Αμερικανικό "βαθύ κράτος" θα επιχειρήσει να εμποδίσει μια γενική άνοδο της Αριστεράς στην Ευρώπη

Του system failure

Είναι βέβαιο ότι διάφορα Αμερικανικά "think tanks" θα παρακολουθούν προσεκτικά αυτή τη στιγμή την άνοδο της Αριστεράς στην Ευρώπη (http://failedevolution.blogspot.gr/2014/11/blog-post_22.html), με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, το Podemos στην Ισπανία και το Die Linke να αναλαμβάνει ήδη την πρωθυπουργία στο Γερμανικό κρατίδιο της Θουριγγίας. (http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/sti-thoyriggia-proti-fora-prothypoyrgos-apo-tin-aristera)

Η άνοδος της Αριστεράς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο φαίνεται ότι έρχεται με αρκετά γρήγορους ρυθμούς, καθώς μόλις πριν από περίπου ένα μήνα, είχε επισημανθεί σε αντίστοιχο άρθρο ότι: "Μια Αριστερή κυβέρνηση, σε μια πλήρως 'νεοφιλελευθεριοποιημένη' Ευρώπη ταγμένη απόλυτα στα συμφέροντα των πλουτοκρατών, θα είναι σαν ένας 'Δον Κιχώτης' που θα κυνηγά ανεμόμυλους. Η υιοθέτηση της λιτότητας και των περικοπών από την ίδια τη Γερμανία, καθώς και η καταστολή του μετώπου κατά της λιτότητας, θα απομονώσουν πλήρως μια τέτοια κυβέρνηση, εκτός και αν βιώσουμε μια γρήγορη και γενική άνοδο της Αριστεράς και των αντι-νεοφιλελεύθερων δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη, που θα μπορούσαν να αλλάξουν αποφασιστικά την έκβαση του ταξικού πολέμου. Καθώς η σημερινή Ευρώπη δείχνει στους λαούς το πιο αποκρουστικό της πρόσωπο, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν καθόλου απίθανο." (http://failedevolution.blogspot.gr/2014/10/blog-post_16.html)

Απάντηση της "ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ-ΕΠΑΜ" στην επιστολή διαμαρτυρίας του Γραφείου Τύπου του ΓΕΕΘΑ

Από το Γραφείο Τύπου του ΓΕΕΘΑ, λάβαμε σήμερα, την παρακάτω επιστολή, που αναφέρεται σε άρθρο του Δημήτρη Καζάκη, το οποίο επίσης δημοσιεύσαμε εδώ, σχετικά με το μνημόσυνο που πραγ-ματοποιήθηκε στο Γερμανικό νεκροταφείο του Διονύσου, με πρωτοβουλία της Γερμανικής Πρεσβείας και με παρουσία του αρχηγού ΓΕΕΘΑ κ. Μ. Κωσταράκου, ο οποίος κατέθεσε στεφάνι προς τιμήν των πεσόντων γερμανών κατά τη διάρκεια της πρώτης κατοχής, την οποία και δημοσιεύουμε ολόκληρη, προκειμένου να βγουν τα κατάλληλα συμπεράσματα.

Από τη δική μας πλευρά, ως ιστολόγιο ενταγμένο στον αγώνα για την απελευθέρωση του λαού και της πατρίδας, οφείλουμε να κάνουμε τις παρακάτω παρατηρήσεις:

1. Η επιστολή του Γραφείου Τύπου του ΓΕΕΘΑ επιβεβαιώνει όλες τις πληροφορίες που αναφέρονται στο σχετικό άρθρο του Δημήτρη Καζάκη.

2. Το τι αναφέρεται στην επίσημη πρόσκληση της εκδήλωσης από τη γερμανική πρέσβεία, πολύ λίγο μας αφορά, ούτε το πόσοι και ποιοι άλλοι συμμετείχαν. Αφού η τελετή έγινε στο γερμανικό νεκροταφείο και όχι σε κάποιο από τα πολλά μνημεία της αντίστασης του ελληνικού λαού κατά των κατακτητών Γερμανών ναζί και προς τιμή τους. Η διαφορά και ο συμβολισμός που αυτή φέρει είναι τεράστια, ειδικά στις μέρες μας που η χώρα στενάζει κάτω από τη μπότα του νέου κατακτητή.

Κυβέρνηση - χορηγός της Digea. O λογαριασμός στους πολίτες

Όσοι νόμιζαν ότι τα πλούσια δώρα της κυβέρνησης στην κοινοπραξία των μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας, την Digea, τελείωσαν με την παραχώρηση του φάσματος συχνοτήτων ψηφιακής τηλεόρασης, έναντι πινακίου φακής, κάνουν μεγάλο λάθος...

Tου Νίκου Μιχαλίτση

Η Digea, τα ήθελε όλα για να ελέγξει σε απόλυτο βαθμό το τηλεοπτικό τοπίο της χώρας. Κατόρθωσε να το πετύχει, αφού σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση έστησαν μια υποτιθέμενη δημοπρασία, έναν "πλειοδοτικό" διαγωνισμό, στον οποίο δεν είχε τη δυνατότητα να συμμετάσχει κανένας άλλος, λόγω των πολυάριθμων διατάξεων των προδιαγραφών που φωτογράφιζαν με ακρίβεια την Digea. Θα μου πείτε, αυτό έρχεται σε σύγκρουση και με τον ίδιο τον ορισμό της δημοπρασίας ή του πλειοδοτικού διαγωνισμού, αφού για να πλειοδοτήσει κάποιος απαιτούνται τουλάχιστον δύο συμμετέχοντες. 

Και τί μ' αυτό; Στις ίδιες τις προδιαγραφές της "δημοπρασίας" υπήρχε ο εξωφρενικός όρος ότι, αν είναι μόνον ένας ο συμμετέχων, δεν ακυρώνεται ο διαγωνισμός αλλά συνεχίζεται.