Του Βασίλη Βιλιάρδου
Η «απροκάλυπτη μονεταριστική χρηματοδότηση» (OMF) θα σήμαινε το τέλος του σημερινού, βασισμένου στην ελεύθερη αγορά χρηματοπιστωτικού και νομισματικού συστήματος – καθώς επίσης των χάρτινων, χωρίς αντίκρισμα χρημάτων
«Το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας καταρρέει, ενώ η χώρα βιώνει ουσιαστικά μία κυλιόμενη χρεοκοπία, ευρισκόμενη στο έλεος των δανειστών της. Οφείλει όμως να επικεντρωθεί στις μελλοντικές εξελίξεις,αποφεύγοντας με κάθε θυσία τη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας ακίνητης περιουσίας της – η οποία είναι η μοναδική που έχει πραγματική αξία, ενώ οι τιμές της θα μπορούσαν να αυξηθούν κατακόρυφα, εάν επιλεγεί η έξυπνη νομισματική διεύρυνση εκ μέρους των μεγάλων κεντρικών τραπεζών».
Ανάλυση
Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, όλες οι προσπάθειες των κεντρικών τραπεζών των Η.Π.Α., της Ιαπωνίας και της Ευρώπης, έχουν επικεντρωθεί στην προστασία των κρατών από μία βαθιά δομική και οικονομική κρίση – με τη χρησιμοποίηση μίας εξτρεμιστικής, μη συμβατικής νομισματικής πολιτικής, όπου τα βασικά επιτόκια διατηρούνται γύρω από το μηδέν, ενώ η ρευστότητα αυξάνεται διαρκώς, με τη βοήθεια των νέων πακέτων ποσοτικής διευκόλυνσης (QE).
Το παγκόσμιο αυτό μονεταριστικό πείραμα, μοναδικό στην ιστορία, έχει υιοθετήσει ακόμη και αρνητικά επιτόκια για τις καταθέσεις των εμπορικών τραπεζών στις κεντρικές, έτσι ώστε να υποχρεωθούν να δανείσουν την πραγματική οικονομία – χωρίς όμως αποτέλεσμα μέχρι στιγμής, αφού οι τράπεζες, ειδικά στην Ευρώπη, είναι εξαιρετικά αδύναμες (πριν από όλα οι ιταλικές), ενώ δεν είναι πρόθυμες να δανείζουν επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε συνθήκες ύφεσης και υπερχρέωσης. Πόσο μάλλον όταν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια τους (κόκκινα), έχουν φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ σε ορισμένες χώρες όπως στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στην Ιταλία κοκ. – οπότε ουσιαστικά δεν υπάρχει έλλειψη χρημάτων, αλλά αξιόχρεων ή πρόθυμων να δανειστούν οφειλετών.
