Σήμερα αναδημοσιεύω δυο σύντομα κείμενα, τα οποία βρήκα σε δυο αξιόλογα ιστολόγια. Το πρώτο προέρχεται από το κυπριακό ιστολόγιο Disdaimona και θα μπορούσα άνετα να εκφράσει την καθ' ημάς πραγματικότητα με μερικές μικρές προσαρμογές. Το δεύτερο υπογράφεται από τον χανιώτη Φραγκίσκο Λαγωνικάκη (γνωστό στους παλιότερους ως poexania), ο οποίος το δημοσίευσε στο ιστολόγιό του Αμπελοφιλοσοφίες. Ζητώ εκ προοιμίου συγγνώμη αν το διάβασμα σας αφήσει μια πικρή γεύση...
Κόκκινες πικρές μου γραμμές
Οι κόκκινες μας γραμμές ήταν η ΑΤΑ.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν να σωθεί η Λαϊκή για να μην μπούμε στο μνημόνιο.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν ο 13ος.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν οι συλλογικές συμβάσεις.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν το οκτάωρο.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν οι ιδιωτικοποιήσεις.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν το 51% των μετοχών να παραμένουν στο κράτος.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν ο Συνεργατισμός.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν τα κοινωνικά επιδόματα.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν το "ποτέ την Κυριακή".