Του Βασίλη Βιλιάρδου
Όταν έλθει η πρώτη κλήση περιθωρίου, η οποία δεν θα είναι δυνατόν να απαντηθεί θετικά, τα πάντα θα καταρρεύσουν σαν ένας τεράστιος, χάρτινος πύργος – ενώ δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να στηρίξει το παγκόσμιο σύστημα
«Ανεξάρτητα από ποιά οπτική γωνία παρατηρεί κανείς αυτά που συμβαίνουν στον πλανήτη, από χρηματοπιστωτική, γεωπολιτική, μακροοικονομική ή μικροοικονομική πλευρά, η πίστωση καθορίζει τα πάντα – αφού χωρίς δανεισμό δεν κατασκευάζεται τίποτα, δεν διεξάγονται πόλεμοι ή επενδύσεις, ενώ δεν παράγεται, δεν εμπορεύεται, δεν μεταφέρεται και δεν καταναλώνεται κανένα προϊόν.Από την άλλη πλευρά, ο εκάστοτε δανειολήπτης πρέπει να διαθέτει κάποιο είδος εγγύησης, για να μπορεί να δανείζεται. Οι εγγυήσεις αυτές μπορούν να είναι είτε υλικής, είτε χρηματοπιστωτικής φύσης – ενδεχομένως να στηρίζονται απλά και μόνο στην εμπιστοσύνη του δανειοδότη ή στην θετική πιστοληπτική του αξιολόγηση.Περαιτέρω, αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε ένα σημείο εξέλιξης, το οποίο έχει σημαντικές ομοιότητες με την κατάσταση που επικρατούσε το Φθινόπωρο του 2008 – με κάποιες όμως πολύ βαρύνουσες εξαιρέσεις.Ειδικότερα, ο πλανήτης ευρίσκεται πριν από μία παγκόσμια κλήση περιθωρίου (margin call) – όπου θα ζητηθούν νέα χρήματα ή εγγυήσεις για τη λήψη καινούργιων δανείων, για να εξυπηρετηθούν τα ληξιπρόθεσμα παλαιότερα.Σήμερα όμως δεν έχει απομείνει κανένας κυρίαρχος οργανισμός ή Θεσμός, ο οποίος να διαθέτει έναν ισοσκελισμένο Ισολογισμό – έτσι ώστε να είναι σε θέση να δανείζεται, παρέχοντας εγγυήσεις.Δεν διαθέτουν ούτε οι κεντρικές τράπεζες περισσότερα εργαλεία, έτσι ώστε να είναι σε θέση να ασκούν/ελέγχουν τη νομισματική πολιτική. Έχουν ήδη θέσει σε λειτουργία την ηλεκτρονική εκτυπωτική μηχανή,ακολούθησε ο μονεταρισμός των χρεών, ενώ τα βασικά επιτόκια είτε είναι μηδενικά, είτε αρνητικά. Όπως δήλωσε δε ο πρώην πρόεδρος της Fed του Ντάλας (πηγή), έχουν χρησιμοποιηθεί όλα τα πυρομαχικά, χωρίς αποτέλεσμα.Φυσικά τα επιτόκια μηδενίσθηκαν, για να είναι δυνατή η εξυπηρέτηση των βουνών χρεών που έχουν δημιουργηθεί – κάτι που δυστυχώς δεν έχει επιτευχθεί παρά την πτώση των επιτοκίων, αφού τα χρέη συνεχίζουν να αυξάνονται ανεξέλεγκτα. Από την πλευρά της μακροοικονομίας λοιπόν, η πραγματική αγορά δεν είναι σε θέση να παράγει σε ικανοποιητικό βαθμό μετρητά χρήματα (κέρδη, φορολογικά έσοδα) – έτσι ώστε να είναι δυνατή η εξυπηρέτηση των συσσωρεμένων χρεών.Επί πλέον, δεν υπάρχουν πια επαρκείς εγγυήσεις, μέσω των οποίων να είναι σε θέση ο πλανήτης να δανείζεται νέα κεφάλαια, για να εξυπηρετεί τα παλαιότερα – κατά το ποσόν που δεν παράγει. Με απλά λόγια, τα ληξιπρόθεσμα τοκοχρεολύσια δεν μπορούν να πληρωθούν εξ ολοκλήρου με τα παραγόμενα έσοδα και με τα δάνεια – ενώ οι εγγυήσεις, είτε είναι μετοχές, είτε ομόλογα, είτε ακίνητα, είτε απλά «εμπιστοσύνη», έχουν «καταναλωθεί» πια.Επομένως, όταν έλθει η πρώτη κλήση περιθωρίου, η οποία δεν θα είναι δυνατόν να απαντηθεί θετικά, τα πάντα θα καταρρεύσουν – σαν ένας τεράστιος, χάρτινος πύργος» (B. Holder).
Ανάλυση
Οι αποστολές άνθρακα (λιγνίτη) στους παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας έχουν μειωθεί, ως αποτέλεσμα του φθηνότερου φυσικού αερίου, καθώς επίσης των αυστηρότερων περιβαλλοντικών κανονισμών.
