Η αρχαιομαλακία ως επιστήμη

Του Αντώνη Αντωνάκου

Όταν οι κυρίες και οι κύριοι του καλού κόσμου τελειώνουν το γεύμα τους και τακτοποιούν τις ελεημοσύνες τους αρχίζουν να φιλολογούν και να στοιχηματίζουν. Από το γήπεδο μέχρι τους μπαζωμένους θολωτούς τάφους, η κοινωνία του θεάματος επιτελεί το ιερόν της καθήκον. Ο χορτασμένος μεσαίος όχλος αρματωμένος με κρατική εκπαίδευση και ιερό ορθόδοξο παροξυσμό, τώρα τρυπώνει στα λαγούμια των αρχαίων. Εκεί που το σκληροτράχηλο βυζί της κυρίας εφόρου αρχαιοτήτων και το μαρκούτσι του δαιμόνιου απλήρωτου ρεπόρτερ κάνει πολιτική.

Εκεί που κάποτε μεγαλούργησαν οι σφαγές και οι δόλιες βασιλείες τώρα η σκαπάνη της αμεριμνησίας βρίσκει στόχο. Οι καναλάρχες τρίβουν τα χέρια τους και οι ντόπιοι φτωχοδιάβολοι ετοιμάζονται να αναβαθμίσουν τα καφέ μπαρ και τις ψησταριές σε γκουρμεδάδικα για βιτσιόζους γερμανοδανούς αρχαιολάτρες με φράγκα. Φιλόλογοι φροντιστές, ακαδημαϊκοί και διανοούμενοι, βρίσκουν μια ζεστή περιστρεφόμενη πολυθρόνα στα χειμερινά ανάκτορα της νεριτ για να αποθέσουν την πορδούλα τους. Οι καυλοπυρέσουσες νοικοκυρές συζητούν στα μπαλκόνια για τον Αλέξανδρο και τη Ρωξάνη, οι μπούκερς στήνουν στοιχήματα.

Εκείνον που βλέπει ο Πάπας, εκείνον και ευλογεί!…

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος

Τι να το κάνεις σήμερα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, αν είσαι ένας αφανής, πιστός αριστερός, ή ένας αντικοσμοπολίτης αριστερός ηγέτης! Θα έχεις την τύχη των πιστών χριστιανών: προσευχή, εκκλησίασμα σε πλατείες και σύγχρονες κατακόμβες, κατάρες στους άπιστους της λαϊκής εξουσίας και ίσως μετάνοια και θυσία, για θεραπεία της ψυχής, ψυχοσωματική απολύτρωση και θρησκευτικού τύπου επαναστατική εκγύμναση, στον αγώνα για την σωτηρία ενός λαού, ο οποίος ξεφεύγει κατά πολύ ως γνωστική οντότητα από τα  ιδεολογικά σου καλούπια…

Κοίταξε, αν δεν αναρωτηθείς «ποιός είναι αυτός δίπλα στον Αλέξη», δεν θα μάθεις ποτέ ποιος είναι ο σημερινός Πάπας. Και αν μάθεις ποιος είναι ο Πάπας, θα έχεις αυτομάτως αναγνωρίσει τον Αλέξη σαν τον «Πρωθυπουργό των Φτωχών» στην Ευρώπη! Ο Πάπας αντλεί πλέον ηθική δύναμη και πολιτική νομιμοποίηση όχι από τα χριστιανικά και ευρύτερα δεξιά/συντηρητικά  κόμματα, αλλά από την ευρωπαϊκή αριστερά, η οποία με την βιο-οικονομική της και βιο-πολιτική της προσέγγιση προσφέρει μια νέα παγκοσμιοποιημένη και κοσμοπολιτική βάση για να συνδεθεί εκ νέου η ηθική με την πολιτική.

Oι ταξιδιώτες του ουρανού...

Με κοιτάζεις με ύφος τσαντισμένο και μου λες. Κι εσύ που τα λες όλα αυτά, εσύ που γράφεις τα σεντόνια για να το παίξεις κάπως, τι παραπάνω κάνεις το ίδιο δεν είμαστε? 

Λοιπόν κάτσε να το ξεκαθαρίσουμε για να μην τσακωνόμαστε άδικα. Σου έχω νέα. Δεν είμαστε το ίδιο. Δεν σκεφτόμαστε το ίδιο. Δεν ονειρευόμαστε τα ίδια πράγματα. Δεν έχουμε τους ίδιους στόχους. Δεν λειτουργήσαμε με την ίδια αντίληψη στη ζωή. Μπορείς να στριμώξεις τις αδυναμίες σου, τις αρρώστιες σου, τις εμμονές σου, τις φοβίες σου, και τα άχρηστα ινδάλματά σου σε μια φαντασίωση πως όλοι έτσι κάνουν, έτσι ώστε όταν ψιλουποψιάζεσαι πως δεν είναι ζωή αυτό που έ΄χεις αλλά κατάντια, να παίρνεις θάρρος πως "έλα μωρέ" όλοι την ίδια μούρη έχουμε, αλλά δεν είναι έτσι. 

ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΟΙΝΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΦΥΛΑΚΗ.

Από εκεί και πέρα το χάος. Υπάρχουν αυτοί που δεν έχουν πάρει χαμπάρι πως βρίσκονται στη στενή. Υπάρχουν εκείνοι που το ξέρουν, αλλά κοιτάνε να τη βγάλουν καθαρή προσκολλημένοι σε διάφορες κλίκες, στους διάφορους προστάτες. Υπάρχουν εκείνοι που ονειρεύονται αποδράσεις αλλά περιμένουν κάποιον να τους υποδείξει το πως. Υπάρχουν εκείνοι που βρίσκουν ευκαιρία και μέσα από τα κελιά κάνουν μπίζνες. Υπάρχουν εκείνοι που γίνονται τα γιουσουφάκια των υπόλοιπων. Υπάρχουν εκείνοι που το φιλοσοφούν κι εκείνοι που το παίζουν τρελλοί. Και άπειρες άλλες κατηγορίες επιβίωσης. Τσαμπουκάδες, φωνακλκάδες, σιωπηλοί, μοναχικοί, καραγκιόζηδες κι αγριωποί, παραδομένοι στη μοίρα τους ή συνεχώς ανυπάκουοι.

Τα δέντρα του Σκάι έχουν σκελετούς από κάτω...

"Πρέπει να είναι κακά και μοχθηρά τα δέντρα της Χαλκιδικής..."

Του Γ. Ανανδρανιστάκη

Τώρα που σας μιλάω, κρατάω στα χέρια τσάπες και σκαλιστήρια κι ετοιμάζομαι να βγω στον δρόμο για να σώσω ένα δέντρο. 

Δεν κρατιέμαι με τίποτα, με έχει συνεπάρει η περιβαλλοντική εκστρατεία του Σκάι και κυρίως η σπαρακτική κραυγή που βγαίνει από τα σπλάχνα του: «Να μη χαθεί ούτε ένα δέντρο!». Ε ναι, λοιπόν, αγαπημένε μου Σκάι, θα 'ρθω μαζί σου στα βουνά και τα λαγκάδια να σώσω κι εγώ ένα δέντρο κι ας είναι και θάμνος.

Εκεί στον Σκάι είναι πολύ καλοί άνθρωποι. 

Ειδικά ο κύριοςΜπάμπης και ο κύριος Άρης αναβλύζουν καλοσύνη από κάθε πόρο του βασανισμένου κορμιού τους. 

Τους ακούω κάθε πρωί στην εκπομπή τους -«Τσάι με τις ύαινες» νομίζω ότι λέγεται- και γιομίζει η καρδιά μου αίμα. 

Ξεσκίζουν τις καθαρίστριες, τους δασκάλους, τους καθηγητές, τους φοιτητές, τους δεητζήδες, τους οτετζήδες, τους ερτατζήδες, τους νοσηλευτές, τους γιατρούς, τους απεργούς, τους διαδηλωτές, τους αντιφρονούντες και μετά μου λένε, «έλα, συμπολίτη μου, να σώσουμε όλοι μαζί ένα δέντρο». 

Αφού το λέτε εσείς, θα το σώσω οπωσδήποτε το δέντρο!

Απόλυτα λανθασμένους χειρισμούς στην Ελληνική κρίση καταγγέλλει ο διάσημος οικονομολόγος Φιλίπ Λεγκρέν

Τους «απόλυτα λανθασμένους» χειρισμούς των Βρυξελλών στην περίπτωση της Ελλάδας και την «καταστροφική στρατηγική» των ευρωπαϊκών θεσμών στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στην ΕΕ, καταγγέλλει ο διάσημος, γαλλικής καταγωγής, Βρετανός οικονομολόγος, δημοσιογράφος και συγγραφέας, Φιλίπ Λεγκρέν, σε σημερινή εκτενή συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα "Βίνερ Τσάιτουνγκ", ασκώντας δριμύτατη κριτική στη γερμανική κυβέρνηση της Άγγελα Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, οι οποίοι, κατά την άποψή του, φέρουν την πλήρη ευθύνη. 

Όπως αναφέρει, το ελληνικό δημόσιο χρέος προφανώς δεν ήταν βιώσιμο και θα έπρεπε να διαγραφεί, κάτι που όμως θα σήμαινε απώλειες για γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, οι οποίες είχαν δανείσει μεγάλα ποσά στην Ελλάδα, αλλά αντί αυτού οι ιθύνοντες των πολιτικών αποφάσεων ενήργησαν ως να επρόκειτο μόνον για πρόσκαιρες οικονομικές δυσκολίες της Ελλάδας, δανείζοντας της χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων. 

Κατά την άποψή του, αντί αυτοί να ενώσουν την Ευρώπη και να προσπαθήσουν συλλογικά να φρενάρουν τις τράπεζες, οι οποίες οδήγησαν σε αυτή την άθλια κατάσταση - ανάμεσά τους και πολλές αυστριακές τράπεζες, που έκαναν μεγάλα λάθη - διέσπασαν την Ευρώπη και υπήρχαν ξαφνικά πιστωτές, όπως για παράδειγμα η Γερμανία, και οφειλέτες. Αντί μιας 'Ενωσης με ισότιμα κράτη, η ΕΕ εξελίχθηκε σε κάτι, το οποίο οι χώρες-πιστωτές εκμεταλλεύονταν για να επιβάλουν τη θέλησή τους στις χρεωμένες χώρες και αυτό είναι μια τραγωδία που καταστρέφει την ΕΕ.

Ένας άλλος κόσμος υπάρχει: Χιλιάδες συνεταιρισμοί νερού στον πλανήτη

Του Κώστα Νικολάου

Η «σιωπηλή επανάσταση» των συνεταιρισμών νερού

Οι συνεταιρισμοί νερού δεν είναι ένα μεμονωμένο τοπικό φαινόμενο. Αντίθετα, ευδοκιμούν σε χώρες με διάφορες περιβαλλοντικές και κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικές συνθήκες, γεγονός που δείχνει την προσαρμοστικότητα τους. Χιλιάδες παραδείγματα αστικών ή αγροτικών συνεταιρισμών νερού υπάρχουν στις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Λατινική Αμερική (Χιλή, Κολομβία, Βραζιλία, Αργεντινή, Μεξικό και Βολιβία) και την Ευρώπη (Φινλανδία, Δανία, Αυστρία κλπ) [1]. Επιπλέον, οι συνεταιρισμοί νερού έχουν κερδίσει υψηλή βαθμολογία για την ικανοποίηση των πελατών και τις λειτουργικές επιδόσεις σε παγκόσμιο επίπεδο [2].

Το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο προωθεί την ιδιωτική ή τη δημόσια-ιδιωτική διαχείριση του νερού, πιστό στο νεοφιλελεύθερο φονταμενταλισμό, αν και οι έρευνες του δείχνουν άλλα πράγματα. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το αποτέλεσμα μιας έρευνας της Παγκόσμιας Τράπεζας: "Οι συνεταιρισμοί καταναλωτών μπορούν να προσφέρουν ένα εναλλακτικό θεσμικό μοντέλο για την παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης σε αστικές περιοχές. Το συνεταιριστικό μοντέλο έχει μια σειρά από πλεονεκτήματα σε σχέση με το ιδιωτικό και δημόσιο μοντέλο. Όλοι οι συνεταιρισμοί κοινής ωφέλειας χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι ιδιοκτήτες και πελάτες είναι οι ίδιοι και ότι οι συνεταιρισμοί δεν έχουν σκοπό το κέρδος.

O Κυνικός κ. Επίτροπος

by Alexandros Raskolnick

Ένα από τα θέματα των ημερών που εκτιμώ ότι ασφαλώς θα προβληματίσουν και ότι θα δώσουν τροφή στις συζητήσεις μας, είναι η απάντηση που έδωσε ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, για λογαριασμό  του ευρω-ιερατείου, στην ερώτηση των Ευρωβουλευτών του Σύ.Ριζ.Α. αναφορικά με τις ολέθριες επιπτώσεις της εφαρμογής του Μνημονίου στην Ελλάδα. Αντιγράφω το ρεζουμέ της απάντησης του κ. Επίτροπου: “στην Ελλάδα εναπόκειται να εξασφαλίσει την τήρηση των υποχρεώσεών της όσον αφορά τα θεμελιώδη δικαιώματα”. 

Επαρκεί αυτή η απάντηση για να πάρουν φωτιά τα πληκτρολόγια και να πυρώσουν οι κονδυλοφόροι κατά της αναισθησίας, της αναλγησίας, της σκληρότητας και της μοχθηρίας του ευρω-ιερατείου. Τα «κοσμητικά» επίθετα της Ελληνικής γλώσσας είναι, δόξα τω Θεώ, ατέλειωτα και όρεξη να έχομε να γράφομε.

Όμως εμένα που μ' αρέσει να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ και μαζί να ρωτήσω και τη δική σου γνώμη, αντιμνημονιακό μου πληκτρολόγιο. Θέλω να μου πεις τι θα έκανες εσύ, αν ήσουν στη θέση του κ. Επιτρόπου. Ναι, αυτού του απαίσιου ανθρώπου, ναι, αυτού του άσπλαχνου που κάνει  τη δουλειά του αδιαφορώντας για τη φρίκη που ζούμε, ναι, αυτού που είναι διορισμένος από τα lobbies που τον τοποθέτησαν εκεί για να προασπίζεται πρωτίστως και κατά προτεραιότητατα συμφέροντα των αφεντικών του.

Γεια χαρά ...

Του Γιώργου Κανελλάκη

Γεια χαρά. Τι κάνουμε σήμερα ; Ακούσαμε τράγκα ; Φοβηθήκαμε ; Βρήκαμε τρόπο να μη πάμε σε cinema να δούμε το "Εξορκιστής Νο 87" και να γλυτώσουμε τα 10 euro του εισιτηρίου ; 

AME !!!

Aμ πως !!! Είναι άλλωστε σαφέστατος. Ο αντώνης είναι πουλημένος ΑΛΛΑ (και το θέμα αρχίζει πάντα από το "αλλά" .. έχουμε ασφάλεια. Επίσης (κατά τον ίδιο) η Ελλάδα είναι "δεξιά", ξεχνώντας τι έλεγε προ 3-4 μηνών που γαύγιζε με το (σωστό): μη χωρίζεστε σε δεξιούς και αριστερούς".Είδες τι κάνει μια αγωγή ;

Αν πάλι δεν φοβήθηκες μάστορα, μήπως είδες πως συνέλαβαν τον κεντρικό τραπεζίτη στην Κύπρο ; Πως ξήλωσαν τον κεντρικό τραπεζίτη στην Αλβανία, το είδες ; Εκεί είναι ηλίθιοι. Δεν είναι σαν "εμάς" που τον τραπεζίτη τον προάγουμε σε γενικό "φρονιμίτη" μιας ολόκληρης ... (φερόμενης) κυβέρνησης.

Αν πάλι δεν μάσησες ούτε με αυτό και δεν ανέβασες αδρεναλίνη αγωνιστική τότε πήγαινε στην Χαλκοκονδύλη να δεις το αίμα ενός άστεγου ανθρωπάκου που σάλταρε από τον 4ο όροφο του ξενοδοχείου φιλοξενίας που έμενε και σκέψου πόσο χαρούμενος ένιωθε με τις ανελλιπείς επιτυχίες των σαμαρά και βενιζέλου.

Ν. Μιχαλίτσης: Ένα πραξικόπημα δεν νομιμοποιείται, ανατρέπεται

Ο Ν. Μιχαλίτσης ήταν Γενικός Διευθυντής Τεχνικής Υπηρεσίας ΕΡΤ

Τίποτε δεν τελείωσε με το δημοψήφισμα της Σκωτίας, όλα τώρα αρχίζουν...

Toυ Δημήτρη Καζάκη

Το ΟΧΙ στην ανεξαρτησία της Σκωτίας από το Ενωμένο Βασίλειο νίκησε με 55% έναντι 45% του ΝΑΙ σε ένα δημοψήφισμα όπου συμμετείχε κοντά στο 85% του εκλογικού σώματος. Ζητωκραυγάζουν οι αγορές και οι βαρώνοι του πολιτικού κατεστημένου στη Βρετανία. Πολλοί απ' αυτούς βιάζονται να κλείσουν το όλο θέμα, όπως άλλωστε επιχειρούν και πολλοί απ' αυτούς που πρωταγωνίστησαν στην πολιτική εκστρατεία του ΝΑΙ.

Οι πρώτοι γιατί βιάζονται να απεμπλακούν από τα ακανθώδη άλυτα ζητήματα που έχουν έρθει στην επιφάνεια. Ενώ οι δεύτεροι προσπαθούν να ισορροπήσουν την απογοήτευσή τους με την απαίτηση να ικανοποιηθούν μια σειρά υποσχέσεις που δόθηκαν από την κεντρική εξουσία.

Ωστόσο, αξίζει να πούμε ότι αυτή η αναμέτρηση, αν και έγινε με όρους δημοψηφίσματος, δεν διαφέρει και πολύ από τις αναμετρήσεις για την ανεξαρτησία της Σκωτίας στα πεδία των μαχών της μεσαιωνικής Βρετανίας. Είναι η πρώτη φορά τουλάχιστον μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, που σε εκλογική αναμέτρηση συμμετείχε ένα τόσο μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού. Το σύνηθες είναι να μην ξεπερνά το 40% η συμμετοχή στις όποιες εκλογικές διαδικασίες. Τεράστιες μάζες πήγαν για πρώτη φορά στην κάλπη, ενώ πριν απαξιούσαν και ψήφισαν στη μεγάλη τους πλειοψηφία το ΝΑΙ. Το ίδιο και τα πιο καταπονημένα εργατικά στρώματα της Σκωτίας.

Ωστόσο, αυτό που νίκησε ήταν η εκστρατεία εκφοβισμού και τρομοκρατίας που πήρε ασύλληπτες διαστάσεις. Η εκστρατεία αυτή έπιασε κυρίως στα μεσαία στρώματα, αλλά δεν τα έπεισε για το ΟΧΙ. Απλά τα φόβησε. Να γιατί το όλο ζήτημα δεν έληξε. Αντίθετα, τα αποτελέσματα πιστοποιούν ότι το ρήγμα είναι τόσο βαθύ που δεν μπορεί να κλείσει. Ο διχασμός θα συνεχίσει να υπάρχει και να βαθαίνει.

Μήνυμα από έναν «στρατιώτη του εδάφους» στον Γιάννη Μακριδάκη

intothewild on November 19, 2013 at 10:08 pm said:

Αγαπητέ συναγωνιστή στρατιώτη του εδάφους Γιάννη Μακριδάκη

Είμαι και εγώ ένας «στρατιώτης του εδάφους» 31 ετών, που αν δεν υπήρχε η κρίση η τρόικα και όλα τα δεινά που έχουν χτυπήσει τη χώρα μας, θα είμουν ένας κουστουμαρισμένος νέος σε μια τράπεζα, στέλεχος σε μια μεγάλη εταιρεία (όπως και υπήρξα) ίσως και ένα ακόμα γρανάζι του δημοσίου μιας και διαθέτω πολύ μεγάλο βύσμα.

Για καλή μου τύχη, όπως και η πλειοψηφία εδώ στη Kρήτη, έχω στη κατοχή μου κάποια κομμάτια γης, κληρονομιά από το παππού μου και τη γιαγιά μου – η γιαγιά μου πρόσφυγας από Μικρά Ασία, τους είχε δώσει το κράτος τότε γη για μια καινούργια αρχή.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου βοηθούσαμε το παππού και τη γιαγιά στη καλλιέργεια αμπελιού, ελιάς, λεμονιάς, και ανά διαστήματα σε κηπευτικά, τα τελευταία κυρίως για το σπίτι. Εγώ θυμάμαι ότι πήγαινα με το ζόρι τα σαββατοκύριακα: που να ξυπνάς πρωί, που να γεμίζεις λάσπες, που να κρυώνεις, που να κάθεσαι να τρως με το παππού «φτωχικά» τη τροφή που έβγαζε, ελιές, ντομάτα, σταφίδες, καρύδια κτλ.. Εγώ ο γιος ενός δημόσιου υπαλλήλου που είχε τα πάντα πως να τα καταδεχόμουν όλα αυτά; Όταν παραπονιόμουν στους γονείς μου η απάντηση ήταν «δε τον λυπάσαι το καημένο να τα τραβάει μόνος;».

Ο Γερμανικός Άξονας στον ίδιο καταστροφικό ρόλο

Πανηγυρισμοί για την γερμανική ενοποίηση στο Βερολίνο. Ο τότε καγκελλάριος Κολ αρνήθηκε να εφαρμόσει την Συμφωνία του Λονδίνου του 1953, που υποχρέωνε την Γερμανία, σε περίπτωση επανένωσης των δύο γερμανικών κρατών, να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Παρ’ όλα αυτά, οι Γερμανοί έχουν το θράσος να μας επιτιμούν για τα χρέη μας απέναντί τους τα οποία έχουν πληρωθεί δύο και τρεις φορές από τους τόκους και τα γερμανικά προϊόντα που μας πουλάνε.

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

[Πηγή: olympia.gr, 15/09/2011]

Έφθασε στην Αθήνα για να αναλάβει τα καθήκοντα του Ανώτατου Διοικητή της χώρας μας ο εκπρόσωπος του 4ου Ράϊχ, «Γερμανός τεχνοκράτης» Χορστ Ράϊχενμπαχ. Όσο προχωράει η διαδικασία της νέας γερμανικής κατοχής, με οικονομικό μανδύα, καλό είναι να μην ξεχνάμε τον ρόλο που έχει παίξει η Γερμανία και οι εκάστοτε σύμμαχοί της (Αυστρία, Βουλγαρία, κ.ά.) σε κρίσιμες για την Ελλάδα και τον ελληνισμό καταστροφικές περιόδους της νεώτερης ιστορίας μας.

Όταν, το πρωΐ της 27ης Απριλίου 1941, η Αθήνα ξυπνούσε τρομαγμένη μετά από ολονύκτιες εκρήξεις και οι Αθηναίοι έβλεπαν περίλυποι τα εχθρικά αεροπορικά σμήνη να πετούν επιδεικτικά πάνω από την ελληνική πρωτεύουσα, άρχιζε η μακριά νύχτα της γερμανικής κατοχής.

Ο Γερμανός στρατηγός Φον Στούμε, που έδωσε διαταγή να υψωθεί στην σκλαβωμένη πρωτεύουσα ο γερμανικός αγκυλωτός σταυρός, το έκανε με την ίδια αλαζονεία που σήμερα η φράου Μέρκελ, ο Ράϊχενμπαχ και οι λοιποί ευρωκατακτητές μάς διατάζουν… να τους πουλήσουμε την δημόσια περιουσία, τα νησιά μας και την Ακρόπολη.

«Μπουταρισμός», η πιο εκλεπτυσμένη πολιτική της «αποικίας χρέους»

Σχέδιο εν εξελίξει η ολοκληρωτική παρασιτοποίηση της Θεσσαλονίκης

Του Γιώργου Ρακκά*

Ο «Μπουταρισμός» αποτελεί ένα νέο στυλ δημοτικής διακυβέρνησης που ξεπηδάει μέσα από τις ειδικές συνθήκες μεταβολής της χώρας σε «αποικία χρέους» που ισχύουν την τελευταία πενταετία. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά του είναι τα εξής:

Πετυχημένος επιχειρηματίας και παράγοντας της περίφημης «Κοινωνικής Οικονομίας» (ΜΚΟ) ο ίδιος, ηγείται μιας παράταξης επιχειρηματιών, τεχνοκρατών, διανοουμένων. Συγκολλητική τους ουσία ένας ακραίος κοσμοπολίτικος φιλελευθερισμός του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου που μιλάει τη γλώσσα των «μπίζνες». Το αποτέλεσμα; Διαμορφώνεται ένα μοντέλο «Δήμου-Επιχειρηματία» που εκχωρεί τα πάντα σε εργολαβίες, που εμπορευματοποιεί κάθε σπιθαμή δημόσιου χώρου, που συναινεί στο ακραίο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του ΤΑΙΠΕΔ.

Με κορωνίδα τον «κοσμοπολιτισμό» και τη «διεθνοποίηση» της Θεσσαλονίκης την μεταβάλλει σε παράρτημα των μεγάλων γεωπολιτικών αξόνων που αξιώνουν τον έλεγχο της Βαλκανικής. Εξού και ο πρωταγωνιστικός ρόλος που παίζει στο «διοικητικό ιμπεριαλισμό» της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, δηλαδή στην ελληνοτουρκική συνέλευση συνεργασίας που αφορά στην ελληνική τοπική αυτοδιοίκηση. Και γι’ αυτό η σπουδή του να μεταβάλει τη Θεσσαλονίκη σε τουριστικό, οικονομικό και πολιτιστικό παράρτημα της Κωνσταντινούπολης, από κοινού με το τουρκικό κράτος και τη νέα επιχειρηματική ελίτ του Ερντογάν, οι οποίοι αξιώνουν την εγκαθίδρυση μιας τουρκικής σφαίρας επιρροής στα εδάφη της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Νίκος Παππάς (ΣΥΡΙΖΑ) και το νέο δίλημμα...

Για όποιους  ισχυρίζονται  οτι τελείωσαν τα διλήμματα για τον Ελληνα πολίτη...

...και για να το εμπεδώσετε, οτι δεν υπάρχει άλλη λύση για τη χώρα...

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (38) :Strange Fruit by Billie Holiday- Lynching in the 1930s