Του Χρήστου Καπούτση
Η Τουρκία εύκολα υπογράφει διεθνείς συμφωνίες, εξασφαλίζοντας μάλιστα ισχυρά ανταλλάγματα, αλλά, όπως αποδεικνύεται από το ιστορικό παρελθόν, πολύ δύσκολα εφαρμόζει με συνέπεια τα συμπεφωνημένα.
Στις Βρυξέλλες και στη Σμύρνη, οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας, Α. Τσίπρας και Α. Νταβούτογλου, σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις τους, συζήτησαν εκτενώς το προσφυγικό και θέματα που σχετίζονται με αυτό, όπως η αποστολή και ο ρόλος του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και η κρίση στη Συρία. Ο Τούρκος πρωθυπουργός, σχετικά με τη Συρία και το ΝΑΤΟ, προέβαλε τις γνωστές μαξιμαλιστικές τουρκικές θέσεις, που δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές από την Ελλάδα. Ωστόσο, υπάρχει και μια θετική εξέλιξη, που είναι, να επικαιροποιηθεί και να εφαρμοστεί άμεσα, η συμφωνία για την επανεισδοχή αριθμού προσφύγων από τη Συρία και το Ιράκ και κάποιων παράτυπων μεταναστών να επιστρέψουν πίσω στην Τουρκία, που τώρα βρίσκονται παρανόμως στην Ελλάδα ή ακόμη και όσων θα φτάσουν στα ελληνικά νησιά τις επόμενες μέρες, από τα τουρκικά παράλια.(***)
Πρέπει ωστόσο να επισημάνουμε ότι η Τουρκία έχει υπογράψει πρωτόκολλα επανεισδοχής με την Ε.Ε. το 2010 και με την Ελλάδα το 2001, τα οποία όμως δεν εφαρμόστηκαν με ευθύνη της Άγκυρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι, από την έναρξη ισχύος του Πρωτοκόλλου του 2001 μέχρι και τον Ιανουάριο του 2015 ζητήθηκε από την Τουρκία η επανεισδοχή 137.722 παράτυπων μεταναστών, εκ των οποίων οι τουρκικές Αρχές δέχθηκαν την επανεισδοχή 13.314 μεταναστών και παρέλαβαν τελικά μόνο 3.838!!