Παγκοσμιοποιημένοι πόλεμοι: Οποιοσδήποτε μπορεί να πολεμήσει εναντίον οποιουδήποτε

Το σχέδιο εξελίσσεται όπως θέλουν οι ελίτ καθώς τα έθνη-κράτη πλησιάζουν προς την οριστική τους διάλυση 

Του systeme failure (26 Sept. 2014)

Από την Ουκρανία έως την Μέση Ανατολή, παρατηρούμε διαφόρων ειδών μαχητές, από πολλές εθνότητες, να πολεμούν στο πλευρό του κάθε αντιπάλου. Ιδιωτικοί στρατοί, μισθοφόροι και τυχοδιώκτες δίνουν το παρόν στα πεδία των μαχών, πολλοί από αυτούς έχοντας ως αποκλειστικό στόχο να κερδίσουν περισσότερα χρήματα. Οι παγκοσμιοποιημένοι πόλεμοι είναι ένα γεγονός και λειτουργούν υπέρ αυτών που στοχεύουν στην διάλυση των εθνών-κρατών.

Η εικόνα με τους ενόπλους της ISIS να "υμνούν" την διάλυση των συνόρων μεταξύ Ιράκ-Συρίας, είναι χαρακτηριστική. Οι δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από την τεχνητή κατασκευή πολλών εθνών-κρατών στη Μέση Ανατολή και αλλού, έχουν αποφασίσει ότι τώρα δεν εξυπηρετούν τα σχέδιά τους για ολοκληρωτική, παγκόσμια κυριαρχία.

Οι απειλές των ενόπλων της ISIS που αφορούν επιθέσεις εντός των Δυτικών κρατών, εξυπηρετούν τέλεια τον νέο σχεδιασμό, που είναι η μεταφορά των πολέμων και των διαφόρων συγκρούσεων, από τα σύνορα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Πράγματι, από τη στιγμή που κάποιος πολίτης οποιασδήποτε χώρας της Δύσης, ο οποίος πρόσκειται στην ISIS ή σε κάποια άλλη εξτρεμιστική οργάνωση, είναι αποφασισμένος να πεθάνει σκορπώντας τον θάνατο μέσα σ'ένα λουτρό αίματος, στην καρδιά αυτής της χώρας, η προστασία των συνόρων φαίνεται ότι είναι μάταιη και οι πολίτες αρχίζουν να αναρωτιούνται για την δυνατότητα του έθνους-κράτους να τους προστατεύει.

Τέσσερις αποδείξεις ότι GRexit σημαίνει EuroBreak

Του Πάνου Παναγιώτου

Σύμφωνα με μία άποψη που κατακλύζει το τελευταίο διάστημα τα γερμανικά, διεθνή και ελληνικά ΜΜΕ η Ευρωζώνη είναι έτοιμη να αντέξει μία έξοδο της Ελλάδας απ’ το ευρώ καθώς είναι σήμερα πιο προστατευμένη απ’ ότι πριν μερικά χρόνια από τις αγορές.

Τα επιχειρήματα που παρατίθενται για την υποστήριξη αυτής της άποψης είναι ότι 

α) το ελληνικό χρέος δε βρίσκεται, πια, στα χέρια του ιδιωτικού ευρωπαϊκού τομέα αλλά του επίσημου, 

β) ότι έχουν δημιουργηθεί ειδικοί μηχανισμοί ευρωπαϊκοί μηχανισμοί αποτροπής μίας κρίσης πτώχευσης, 

γ) πως οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν προλάβει να αναδιαρθρώσουν και να εξυγιάνουν τα χαρτοφυλάκια τους και 

δ) ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι έτοιμη να αγοράσει ομόλογα ευρωπαϊκών κρατών, ενώ ως απόδειξη της ισχύς αυτής της άποψη προτάσσεται το ότι αγορές δεν ξεπούλησαν τα ομόλογα των κρατών που στο πρόσφατο παρελθόν βρέθηκαν υπό αμφισβήτηση και άρα η ευρωζώνη είναι ασφαλής.

Πράγματι, δεδομένων των παραπάνω επιχειρημάτων οι αγορές δείχνουν πως θεωρούν τα ομόλογα κρατών όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιρλανδί α, ασφαλή και δεν έχουν στραφεί εναντίον τους ξεπουλώντας τα. Έχουν στρέψει τη μένη τους, ωστόσο, σε αυτό που θεωρούν ότι, όντως, απειλείται, δηλαδή το ευρωπαϊκό νόμισμα.

Ουκρανία: χρεοκοπία, μετά τον εμφύλιο!

Του Λεωνίδα Βατικώτη

Η είδηση της απεγνωσμένης έκκλησης μιας χώρας να καλύψει το χρηματοδοτικό της κενό εσπευσμένα για να αποφύγει την χρεοκοπία, πλέον δεν προκαλεί έκπληξη. Δεκάδες είναι οι περιπτώσεις κρατών όπου η χρηματοοικονομική κρίση του 2008 μεταλλάχθηκε σε δημοσιονομική κρίση, ωθώντας ελλείμματα και χρέη στα ουράνια, όταν οι προϋπολογισμοί κλήθηκαν να καλύψουν τις μαύρες τρύπες του ιδιωτικού τομέα.

 Σοκάρει όμως αν δούμε ότι αυτή η χώρα δεν είναι μία οποιαδήποτε, αλλά η Ουκρανία, στην οποία να θυμίσουμε η αφορμή για την ανατροπή της κυβέρνησης και τον εμφύλιο πόλεμο σχεδόν ένα χρόνο πριν δόθηκε όταν ο τότε πρόεδρος της, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, προχώρησε σε συμφωνία δανεισμού με την Ρωσία ύψους 15 δισ. δολ. Η συμφωνία, παρότι δεν συνοδευόταν από κανέναν όρο, θεωρήθηκε όχημα πρόσδεσης της Ουκρανίας στη Ρωσία και ακυρώθηκε με την ανατροπή της κυβέρνησης και την άνοδο στην εξουσία δηλωμένων φασιστών, υπό την ανοιχτή ενθάρρυνση ΕΕ και ΗΠΑ. Ενώ, το κενό στα δημόσια οικονομικά του Κιέβου καλύφθηκε με ένα δάνειο του ΔΝΤ, προς απόδειξη ότι το λεγόμενο Ταμείο αποτελεί μακρύ χέρι της Ουάσινγκτον στην προσπάθεια εξάπλωσης της γεωπολιτικής της ισχύος. Στο μεταξύ επήλθε εμφύλιος, κι η χώρα ακρωτηριάστηκε. Κι όλα αυτά για να φτάσουμε ένα χρόνο μετά η Ουκρανία να ακροβατεί στα πρόθυρα της χρεοκοπίας!

Η χώρα απέναντι σε τείχος παράνοιας

Πλέγμα ανορθολογικών εμμονών και ανθελληνικών δοξασιών 

Του Δρ. Κωνσταντίνου Γρίβα *

Τείνει πλέον να καταστεί κοινός τόπος ότι οι επερχόμενες εκλογές θα διεξαχθούν στο πιο πολωμένο πολιτικό περιβάλλον που υπήρξε από την Μεταπολίτευση και μετά. Εκείνο όμως που, κατά την άποψη του γράφοντος, δεν έχει γίνει επαρκώς κατανοητό είναι ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές θα κληθεί να αντιμετωπίσει μία εξαιρετικά εχθρική κατάσταση στις συνομιλίες της με τους Ευρωπαίους εταίρους και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Κι αυτό όχι μόνο λόγω της πραγματικά πολύ άσχημης κατάστασης των ελληνικών δημοσιονομικών μεγεθών, αλλά και εξαιτίας μίας σειράς παραγόντων που καθιστούν εξαιρετικά προβληματική την όποια λογική συνεννόηση με τους δανειστές και «σωτήρες» της Ελλάδας.

Ο θρησκειοποιημένος μεταψυχροπολεμικός καπιταλισμός

Είναι εξαιρετικά πιθανό ότι ο επόμενος Έλληνας πρωθυπουργός θα έχει να αντιμετωπίσει όχι μία ομάδα σκληρών, ανελέητων, ακόμη και εχθρικών, αλλά εν πάσει περιπτώσει ορθολογικών συνομιλητών, αλλά ένα πλέγμα παρανοϊκών αντιλήψεων και εμμονών που περιορίζουν δραστικά τις πιθανότητες να βρεθεί πεδίο αλληλοκατανόησης.

Ο πρώτος από τους ανορθολογικούς παράγοντες που διαμορφώνουν την πολύπλοκη γεωοικονομική παγίδα μέσα στην οποία έχει εγκλωβιστεί η Ελλάδα είναι η ίδια η λειτουργία του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος.

Το τελευταίο πράγμα που είσαστε είναι «Charlie»

Του Αυγουστίνου Ζενάκου

Καθώς στεκόμαστε παγωμένοι μπροστά στη δολοφονία των ανθρώπων του Charlie Hebdo, είμαστε υποχρεωμένοι να υποστούμε και τη χυδαία υποκρισία -και εργαλειοποίηση του φονικού- από όσους ανακάλυψαν αίφνης πως «ils sont charlie».

Σαν τον Αντώνη Σαμαρά που βρήκε την ευκαιρία να συνδέσει το «μακελειό στη Γαλλία» με τους «λαθρομετανάστες» της Ελλάδας και τον ΣΥΡΙΖΑ που «θέλει να τους δώσει μαζικά ιθαγένεια ασφάλιση και περίθαλψη». Αλλά και όσους τον στηρίζουν και γράφουν κάθε μέρα ότι πρέπει να τον στηρίξουμε όλοι επειδή, λένε, εγγυάται την παραμονή μας στην Ευρώπη. Όσους σάρκαζαν τη συμπαράσταση στο τυραννικό κλείσιμο της ΕΡΤ κι αργότερα έσπευσαν να πουν πως οι δυο φύκοι της ΝΕΡΙΤ που πήραν «συνέντευξη» από τον πρωθυπουργό «στοχοποιήθηκαν» από αυτούς που τους επέκριναν για αντιδεοντολογική συμπεριφορά. 

Όσους εξακολουθούν να υποστηρίζουν και να συνεργάζονται με ΜΜΕ που τέσσερα χρόνια τώρα υπάγονται σε καθεστώς πλήρους λογοκρισίας από τους καταχρεωμένους ιδιοκτήτες τους, ΜΜΕ που σιωπούν για την κραυγαλέα περιστολή της δημοκρατίας στη χώρα, ΜΜΕ που πληρώνονται από εταιρείες για να υποστηρίζουν «επενδύσεις», ΜΜΕ που δεν λένε κουβέντα για την εγκληματική ελληνική αστυνομία και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών αλλά ισχυρίζονται πως «δεν έχουμε ευθύνη αν κάποιοι παίρνουν τα παιδιά τους, Γενάρη μήνα, ανεβαίνουν σε μια βάρκα στο Αιγαίο και προφανώς πνίγονται». 

Πολιτική (οί) με αξιοπρέπεια

Του Γιάννη Μακριδάκη

Συνεχίζοντας την πρωινή μου ανάρτηση περί εξευτελισμού της πολιτικής και των πολιτικών, θα εκφράσω και την άποψή μου για την ενδεδειγμένη λειτουργία ενός αριστερού δημοκρατικού κόμματος όσον αφορά στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων.

Καταρχήν δεν περιμένει ένα τέτοιο κόμμα να προκηρυχθούν εκλογές για να κινήσει διαδικασία κατάρτισης ψηφοδελτίου αλλά έχει από πολύ πιο πριν προκαλέσει τις κατάλληλες ζυμώσεις εντός της κοινωνίας, εκ των οποίων θα έχουν αναδειχθεί και θα πολιτεύονται ήδη από καιρό, έχοντας και πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων κομμάτων, οι υποψήφιοι βουλευτές του.

Ποια είναι η διαδικασία; Απλούστατη. Καλεί τις κατά τόπους κοινωνίες μια ορισμένη μέρα σε ψηφοφορία, κατά την οποίαν ο κάθε πολίτης, είτε είναι μέλος του κόμματος είτε όχι μπορεί να ψηφίσει σε μία κάλπη έναν ακριβώς ορισμένο αριθμό υποψηφίων της αρεσκείας του για υποψήφιο βουλευτή του Νομού του και σε μια άλλη κάλπη κάποια προσωπικότητα πανελλήνιας εμβέλειας, η οποία αισθάνεται ότι τον τιμά με το να συμμετάσχει στο Επικρατείας του κόμματος.

Το πρόβλημα της δημοκρατίας στον 21ο αιώνα

Του Κώστα Λάμπου

«Από τη στιγμή που ένας λαός εκλέγει αντιπροσώπους,

παύει να είναι ελεύθερος».

Ζαν-Ζακ Ρουσσώ

Η Δημοκρατία ως αντίληψη και τρόπος κοινωνικής συμβίωσης είναι τόσο παλιά όσο και η ανθρωπότητα. Τη συναντάμε με τη μορφή του ‘πρωτόγονου κομμουνισμού’ στο πολύ μακρινό παρελθόν της ανθρωπότητας σε όλο τον πλανήτη. Ως πολίτευμα εμφανίζεται, διαμορφώνεται και συμπληρώνεται σταδιακά στο πλαίσιο της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Με την κατάρρευση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας ανακόπηκε η ολοκλήρωσή της ως άμεση δημοκρατία και μεταλλάχθηκε σε σύστημα ετεροπροσδιοριζόμενης διαχείρισης που γίνεται κυρίαρχο με την αστική επανάσταση και τη μορφή του αντιπροσωπευτικού αστικού κοινοβουλίου. 

Ως σύστημα διαχείρισης η αντιπροσωπευτική αστική δημοκρατία αποτελεί έκφραση συμβιβασμού των ανταγωνιζόμενων και θανάσιμα αλληλοεχθρευόμενων μερίδων του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, και με αυτή την έννοια δεν είναι πια εξουσία του Δήμου, αλλά κράτος του κεφαλαίου, είναι μια αστική καπιταλιστική δημοκρατία. Εκφραστές των συμφερόντων των ανταγωνιζόμενων μερίδων του κεφαλαίου, σε επίπεδο κοινωνίας, είναι τα πολιτικά κόμματα που διεκδικούν την πολιτική διαχείριση των συμφερόντων του κεφαλαίου συνολικά, τα οποία για να εξασφαλίσουν τη νομιμοποίηση της αστικής δημοκρατίας, αναπτύσσονται από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά πτέρυγα του αστικού κοινοβουλίου. Πολιτικά κόμματα που διαφοροποιούνται σε ολόκληρο το ιδεολογικό φάσμα γι’ αυτό συναντάμε την αστική δημοκρατία συνοδευόμενη από πολλά και διαφορετικά κοσμητικά επίθετα, από τη βασιλευόμενη την προεδρική, την προεδρευόμενη ‘Δημοκρατία’, μέχρι τις στρατοκρατικές ‘δημοκρατίες της μπανανίας’, αλλά και τις λεγόμενες ‘σοσιαλιστικές και λαϊκές δημοκρατίες’. Διακηρυγμένος κεντρικός στόχος όλων των κομμάτων είναι το ‘καλό των εργαζόμενων, του λαού, της κοινωνίας, του έθνους, της πατρίδας’. 

Grexit Η Παγίδα της Μέρκελ στους ¨Ελληνες Ψηφοφόρους…

Η πολυθόρυβη γερμανική παρέμβαση στον ελλαδικό προεκλογικό αγώνα, ακόμη και με διαρροές της Καγκελαρίας στο Σπίγκελ, φαίνεται να έχει ενοχλήσει και κύκλους εκτός της Ελλάδος, εκεί τουλάχιστον όπου η κραυγή «Φερμπότεν!» αναξέει δυσάρεστες αναμνήσεις. Δείγμα τέτοιων αρνητικών αντιδράσεων είναι και το κατωτέρω άρθρο της έγκυρης γαλλικής οικονομικής εφημερίδας Λα Τριμπύν, στο οποίο ο οικονομικός σχολιαστής ανατέμνει μεθοδικά και κατεδαφίζει ένα πρός ένα τα ταμπού-φόβητρα του Βερολίνου.

Αποδεικνύει ότι κανείς δεν μπορεί να διώξει οποιονδήποτε από το Ευρώ και ότι εξαναγκασμός της Ελλάδας (ελλείψει πιστώσεων της ΕΚΤ στις τράπεζες) σε αποχώρηση και σε χρεωκοπία, θα φόρτωνε στην ΕΕ και κυρίως στη Γερμανία ένα χρέος 260 δις ευρώ, θα αποτελούσε βαρειά πολιτική ήττα για την κ.Μέρκελ και το κόμμα της και -με σειρά μετασεισμών- θα ανέτρεπε τον συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Η κραυγή Grexit στοχεύει- γράφει- να φοβίσει και να αποτρέψει αυτό ακριβώς που απειλεί.

Η ανάγνωση αυτής της -με ανατομική επιμέλεια- σοβαρής οικονομικής ανάλυσης είναι πειστικά διαφωτιστική και ελευθερώνει την ορθολογική κρίση του αναγνώστη από τα δεσμά της άγνοιας και του φόβου.

Πρόλογος/Μετάφραση:Μιχαήλ Στυλιανού

Grexit: Η παγίδα της Μέρκελ στους ΄Ελληνες Ψηφοφόρους

Romaric Godin, La Tribune, Comite Valmy, 7-1-15

Κραδαίνοντας το κόκκινο πανί της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, η Γερμανία επιδιώκει προπαντός να αποφύγει κάτι τέτοιο, ασκώντας πίεση στην επιλογή των Ελλήνων ψηφοφόρων.

Η απειλή της Γερμανίας να μη κάνει τίποτα για να εμποδίσει το «Grexit», την έξοδο της Ελλάδος από την Ευρωζώνη, που διέρρευσε στο Σπίγκελ, έκανε ήδη να χυθεί πολύ μελάνι. Η ελάχιστα πειστική κυβερνητική διάψευση που ακολούθησε άφησε τους Ευρωπαίους στην ομίχλη για τις πραγματικές προθέσεις της Γερμανίας.΄Ενα είναι βέβαιο. Οι αδιακρισίες του Σπίγκελ δεν είναι ποτέ τυχαίες.

Τρομοκρατoύν τους καταθέτες για να κλέψουν τις ψήφους τους

Του Νίκου Ιγγλέση

Κινδυνεύουν οι καταθέσεις των Ελλήνων, κραυγάζουν οι εκπρόσωποι της μνημονιακής συγκυβέρνησης προκειμένου να τρομοκρατήσουν για μια ακόμη φορά τους πολίτες. Ο υπουργός Επικρατείας Δημήτρης Σταμάτης, σέρνοντας πρώτος το χορό, δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει σε εσωτερικό δανεισμό, χρησιμοποιώντας τις καταθέσεις των Ελλήνων, ακόμη και των μικροκαταθετών, για αγορά εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, δηλαδή κάθε 15 μέρες θα «τραβάνε» προφανώς υποχρεωτικά, είπε, από τις καταθέσεις των πολιτών.

Αμέσως μετά τη σκυτάλη πήρε ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς επισημαίνοντας, σε κάθε ομιλία του, τον κίνδυνο για τις καταθέσεις αν στις εκλογές επικρατήσει η αντιπολίτευση. Ας σκεφτούμε ότι αυτά λέγονται απ’ αυτούς που «κούρεψαν» τα χρήματα των Ελλήνων μικρο-ομολογιούχων το 2012.

Αφορμή για τις απίστευτες αυτές τερατολογίες αποτέλεσε η δήλωση του οικονομολόγου, μέλους της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Τόλιου ότι το υφιστάμενο δημοσιονομικό κενό μπορεί να αντιμετωπιστεί και με την έκδοση εντόκων γραμματίων, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια, τα οποία θα μπορούν να αγοράζουν, αν θέλουν, και οι καταθέτες, κάτι που δεν μπορούν να κάνουν σήμερα. Τα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου αγοράζονται μόνο από τις τράπεζες, για να επωφελούνται από τα σχετικά υψηλότερα επιτόκια.

Μαθήματ-α-συνταγματικού δικαίου

Του Σωτήρη Καλαμίτση

Υπάρχει, λοιπόν, το άρθρο 93 §4 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι «Tα δικαστήρια υπoχρεoύνται να μην εφαρμόζoυν νόμo πoυ τo περιεχόμενό τoυ είναι αντίθετo πρoς τo Σύνταγμα».

Βασιζόμενοι στη διάταξη αυτή λέμε ανέκαθεν ότι τα δικαστήρια υποχρεούνται να μην εφαρμόζουν νόμους που αντιστρατεύονται το Σύνταγμα. Πρόκειται, άραγε, περί λαϊκής δοξασίας ή άκαμπτης συνταγματικής επιταγής, την οποίαν οφείλουν να τηρούν απαρεγκλίτως οι δικαστές, εφ’ όσον κρίνουν ότι ένας νόμος είναι αντισυνταγματικός; Αυτή την απορία, παρά τη σαφήνεια του γράμματος και του πνεύματος του Συντάγματος, μου προκάλεσε ο δικαστής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που εξέδωσε την απόφαση 2825/2014. Επρόκειτο για υπόθεση σχετική με την περικοπή βάσει του ν. 3833/2010 των αποδοχών τού προσωπικού ανώνυμης εταιρείας ανήκουσας 100% στο κράτος. Οι εργαζόμενοι προσέφυγαν στο δικαστήριο ζητώντας να τους επιστραφούν τα ποσά, κατά τα οποία περιεκόπησαν οι αποδοχές τους, με το σκεπτικό ότι ο νόμος αυτός είναι αντισυνταγματικός, εξ ου και μη εφαρμοστέος. Ο δικαστής απέρριψε την αγωγή με το ακόλουθο σκεπτικό

Γ. Κοντογιώργης - Η κοινωνία στην πολιτική (9)

Απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 6/1/2015

1.Το Πανελλαδικό Συντονιστικό Όργανο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρετίζει τα χιλιάδες μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που  πήραν μέρος στις συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα και συζήτησαν με συντροφικό τρόπο την πολιτική και εκλογική τακτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Το Π.Σ.Ο με βάση τις αποφάσεις αυτές εγκρίνει την πολιτική και εκλογική τακτική όπως αυτή αποτυπώθηκε στην εισήγηση της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής, και υπερψηφίστηκε από την μεγάλη πλειοψηφία των Τ. Επιτροπών και των μελών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

2.Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμμετέχει στις εκλογές  μέσα από τα ψηφοδέλτια της εκλογικής συνεργασίας με την Πρωτοβουλία για την Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση και άλλα ανατρεπτικά ρεύματα, αγωνιστές και αγωνίστριες, στη βάση της κοινής πολιτικής συμφωνίας που ανακοινώθηκε.

Το όνομα του ψηφοδελτίου θα είναι ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α - ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ με υπότιτλο ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ / ΣΤΡΙΩΝ.

Έκτακτο δελτίο ακραίων κοινωνικών φαινομένων

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Ανεξάρτητα από τις υπαρκτές, στρατηγικού χαρακτήρα διαφορές τους, όλες οι αριστερές δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.) οφείλουν να δώσουν την εκλογική και κυρίως τις μετεκλογικές μάχες σε πνεύμα αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης απέναντι στους κοινούς εχθρούς- το αστικό, Μνημονιακό μπλοκ και την τροϊκανή επικηδεμονία.

1. Σύμφωνα με έναν διαδεδομένο, κυνικό αφορισμό, υπάρχει μόνο ένα πράγμα που είναι χειρότερο από το να μη γίνουν ποτέ τα όνειρά μας πραγματικότητα: η περίπτωση να... γίνουν! Εύχομαι να τους διαψεύσουμε- όπως κι αν αντιλαμβάνεται κανείς το «εμείς».

2. Οι τελευταίες μέρες του 2014 και οι πρώτες του 2015 είδαν την Ελλάδα να φιγουράρει ως πρώτο θέμα, στις περισσότερες ισχυρής επιρροής εφημερίδες της Ευρώπης και της Αμερικής. Σε μια μικρή χώρα με τεράστια συμβολική σημασία για τον πολιτισμό της Δύσης, μια χώρα που επελέγη ως το πειραματόζωο της διεθνούς χρηματιστικής ολιγαρχίας μετά την κρίση του 2008, εμφανίζεται ισχυρό το ενδεχόμενο ανάδειξης κυβέρνησης από δυνάμεις  που κινούνται αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τις αμέσως επόμενες εβδομάδες, η Ελλάδα θα συμπυκνώσει τις ελπίδες πάρα πολλών και τους εφιάλτες άλλων, ενσαρκώνοντας τη δυσοίωνη προειδοποίηση των FinancialTimes: οι  λαοί, που δεν αντέχουν πια και δεν υπακούουν άλλο στις φωνές της «λογικής», δηλαδή του φόβου και της εθελοδουλείας,  είναι ο αδύναμος κρίκος της Ε.Ε. και ολόκληρου του ιμπεριαλιστικού πλέγματος.

Εξόντωση του μολυσμένου κυττάρου

Θα γίνει πόλεμος και θα το μάθουμε τελευταίοι.

Κι όπως συνήθως συμβαίνει, όποιος το μαθαίνει τελευταίος, σκοτώνεται... πρώτος! 

Εδώ και αρκετό καιρό όλη η Δύση έχει θορυβηθεί από την εμφάνιση και εξάπλωση του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) εκτός από την Ελλάδα, η οποία θεωρεί ακόμη τρομοκρατία το... "πανηγύρι του Ξηρού"!

'Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν' λέει ο λαός και όχι άδικα.

Έχουμε καταλάβει τι διάολο είναι αυτό το ISIS;

Αν υποθέσουμε πως είμαστε οι ιστορικοί του μέλλοντος που θα γράφαμε ένα σχολικό βιβλίο Ιστορίας, θα γράφαμε ότι "απ' το έτος 2011 και μετά, ιδρύθηκε, εξαπλώθηκε και θέριεψε ένα κράτος το οποίο είχε μια μυστηριώδη τεράστια χρηματοδότηση και εξοπλισμό και σκοπός της ύπαρξής του ήταν η εξόντωση των αλλοπίστων ανά τον κόσμο και κυρίως στη Δύση. Στρατολογούσε νέους και νέες απ' όλες τις γωνιές του κόσμου, έτοιμους να θυσιαστούν για τον -θεωρούμενο απ' αυτούς ιερό- σκοπό τους".

Νομίζω πως εύκολα μπορούμε να μαντέψουμε τη συνέχεια της αναφοράς αυτής στο μελλοντικό σχολικό βιβλίο.

Το "τί έγινε μετά" δηλαδή.

Και νομίζω πως ο καθένας τρομάζει με αυτά που ακολουθούν.

"Και τώρα τί γίνεται;" είναι το βασανιστικό ερώτημα.

Τί τους κάνεις αυτούς τους αποκαλούμενους "Τζιχαντιστές";

Γιατί η Μέρκελ θέλει την Ελλάδα στο ευρώ;

Του Δημήτρη Καζάκη

«Εγώ, ως η Γερμανίδα καγκελάριος, καθώς και η γερμανική κυβέρνηση, πάντοτε εφαρμόσαμε μια πολιτική που προβλέπει την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη», σημείωσε η Μέρκελ και πρόσθεσε ότι «οι δεσμεύσεις τις οποίες αναλάβαμε», οι δεσμεύσεις που συμφωνήθηκαν «ανάμεσα στην Ελλάδα και την τρόικα, την Ελλάδα και τα κράτη-μέλη της ΕE, τηρήθηκαν και έτυχαν σεβασμού.»

Προς το συμφέρον ποιού κ. Μέρκελ; Σύμφωνα με τα στοιχεία που διατίθενται από το Υπουργείο Οικονομικών, και δημοσίευσε το Der Spiegel (19/8/2013) η Γερμανία έρχεται να εξοικονομήσει συνολικά € 40,9 δισεκατομμύρια σε πληρωμές τόκων κατά τα έτη 2010 έως 2014. Ο αριθμός προκύπτει από τη διαφορά μεταξύ των πραγματικών και των προβλεπόμενων τόκων. Μεταξύ 2010 και 2012, η γερμανική κυβέρνηση εξέδωσε € 73 δισεκατομμύρια λιγότερα σε νέο χρέος από ό, τι είχε προγραμματιστεί. Σύμφωνα με το Υπουργείο Οικονομικών, το κόστος της κρίσης του ευρώ για τη Γερμανία έχει μέχρι τώρα προσθέσει μέχρι € 599 εκατ..

Η Γερμανία έχει διαθέσει 15,2 δις ευρώ για τη "διάσωση" της Ελλάδας. Φυσικά, πρόκειται για δανεικά που θα πληρωθούν με επιτόκιο τριπλάσιο από εκείνο με το οποίο η ίδια η Γερμανία τα δανείστηκε. Βέβαια τα δάνεια αυτά - πάντα με το αζημίωτο - δεν δόθηκαν για την Ελλάδα, αλλά για τις Γερμανικές τράπεζες που κατείχαν πάνω από 60 δις ευρώ σε ελληνικά ομόλογα την εποχή που μας έβαλαν στο πρώτο μνημόνιο και κινδύνευαν με κατάρρευση σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους με κούρεμα εκείνη την εποχή.