Θράκη: RED ALERT

Η επίσκεψη του τούρκου πρωθυπουργού κ. Μπ. Γιλντιρίμ στην Χώρα μας, μπορεί να τύχει πολλαπλών και πολλών αναγνώσεων και ερμηνειών αλλά ταυτόχρονα και να φανεί χρήσιμη ως προς την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για το μέλλον.

Όσο κι αν η «τακτική» επιλογή του συνόλου της ελληνικής πολιτικής «ελίτ» είναι ορθή ως προς την υποστήριξη στο καθεστώς Ταγίπ Ερντογάν, (οι συγκυρίες το επιβάλλουν) δεν σημαίνει ότι παραμερίζεται η «στρατηγική επιλογή» που βλέπει την «γείτονα» να εξακολουθεί διαχρονικά να επιβουλεύεται τα εθνικά μας δικαιώματα και την ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ κυριαρχία μας σε ό,τι είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟ.

Ωστόσο, η απειρία της σημερινής κυβέρνησης που οφείλεται τόσο στην άγνοια άσκησης πολιτικής όσο και στην ιδεοληψία που χαρακτηρίζει το σύνολο των στελεχών της σε συνδυασμό με την υποστελέχωση σε νευραλγικούς τομείς της δημόσιας διοίκησης , δημιούργησε ένα πολύ κακό προηγούμενο: ΤΗΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΠΙΣΗΜΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ «ΥΠΟΔΟΧΗΣ» του τούρκου πρωθυπουργού στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΑΚΗ. Η επίσκεψη του τούρκου πρωθυπουργού στην Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη διευθέτηση κάποιων εκκρεμών ζητημάτων , ειδικά τώρα που η Τουρκία βρίσκεται σε μία μεταβατική φάση και ο τουρκικός εθνικισμός γνωρίζει μία ιδιαίτερη ιδεολογική και πολιτική κρίση αναζητώντας στηρίγματα στο (νέο)οθωμανικού τύπου ισλαμισμό και τον «ερντογανικό» τουρκισμό (στο βάθος υπάρχουν και κάποιοι ξένοι παράγοντες αλλά δεν είναι της παρούσης)…

Μεγάλες μπίζνες με τους πρόσφυγες...

Οι ανθρωπιστικές καταστροφές δεν είναι καταστροφικές για όλον τον κόσμο. Αμέσως μόλις δημιουργηθεί ένας καταυλισμός προσφύγων, πλακώνουν γραφεία συμβούλων, πωλητές καρτών πληρωμών και κολοσσοί του επίπλου. Όλοι τους επιθυμούν να επωφεληθούν από τη «βιομηχανία της ανθρωπιστικής βοήθειας», της οποίας ο ετήσιος τζίρος υπερβαίνει τα 25 δισ. δολάρια. 

[Μετάφραση: Βασίλης Παπακριβόπουλος]

Όπως συμβαίνει σε όλες τις διεθνείς εκθέσεις, τα περίπτερα είναι γεμάτα αφίσες με έντονα χρώματα, ελκυστικές φωτογραφίες και όμορφες κοπέλες. Κομψοί κοστουμαρισμένοι κύριοι ανταλλάσσουν επιδεικτικά τις επαγγελματικές κάρτες τους. Στα περίπτερα, μεγάλες μακέτες με καλοστοιχισμένα κοντέινερ: «Μπορώ να σας στείλω όλες τις σχετικές πληροφορίες για τους καταυλισμούς μας. Για μεταλλευτικές, πετρελαϊκές, στρατιωτικές εγκαταστάσεις ή για πρόσφυγες», ανακοινώνει γεμάτη περηφάνεια η Κλάρα Ραμπάρτα, εκπρόσωπος της ΑRPA, ισπανικής εταιρίας logistics, σε έναν κύριο που απλώς δηλώνει  απεσταλμένος «μιας αφρικανικής κυβέρνησης». Πίσω από τον πάγκο της, μια μεγάλη φωτογραφία ενός καταυλισμού-υποδείγματος, όπου παρουσιάζονται σκηνές και ελικόπτερα διάφορων τύπων. «Η κύρια δουλειά μας είναι η προμήθεια εξοπλισμού για το ισπανικό Υπουργείο Άμυνας. Ωστόσο, είμαστε εδώ για να κατανοήσουμε την αγορά της ανθρωπιστικής δράσης. Πρόκειται για μια εξαιρετικά πολύπλοκη αγορά, στην οποία δραστηριοποιούνται κάθε είδους οργανισμοί».

Η έκθεση αυτή, που διοργανώθηκε παράλληλα με την πρώτη Παγκόσμια Ανθρωπιστική Διάσκεψη Κορυφής του ΟΗΕ τον Μάιο του 2016 στην Κωνσταντινούπολη, μέσω μιας μεγάλης διαφημιστικής προβολής συγκέντρωσε περισσότερους από 600 εκθέτες από ολόκληρο τον κόσμο. Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας εξέλιξης που έχουν αποδεχθεί οι επιφορτισμένες με τη διαχείριση προσφυγικών καταυλισμών διεθνείς οργανώσεις: την ολοένα στενότερη διασύνδεση του ιδιωτικού τομέα με την ανθρωπιστική δράση. Αρκετές φορές τον χρόνο, στο Ντουμπάι ή στις Βρυξέλλες, σε γιγάντιες εμπορικές εκθέσεις, συναντώνται οι μεγάλοι οργανισμοί του ΟΗΕ, οι παραδοσιακές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και ιδιωτικές εταιρείες, από τη νεότευκτη τοπική επιχείρηση ώς τις μεγαλύτερες πολυεθνικές.

Η πικρή αλήθεια για το Ευρώ, την ΕΕ και την Ελλάδα

Οι Ευρωπαίοι ανακάλυψαν το 2010 με αφετηρία την Ελλάδα ότι βίωναν έναν τρομακτικό εφιάλτη, ευρισκόμενοι όλοι μαζί σε ένα ελαττωματικό πλοίο που ήταν αδύνατον να επισκευαστεί, με μία τραπεζική βόμβα μεγατόνων στο αμπάρι του – αποφασίζοντας να τοποθετήσουν στο στόχαστρο την Ελλάδα, για να κρύψουν το πρόβλημα εις βάρος της.

«Τραπεζική βόμβα μεγατόνων: Η Ελλάδα συνεχίζει να χρησιμοποιείται για την κάλυψη των τεράστιων τραπεζικών προβλημάτων της Ευρωζώνης, των ισχυρών κρατών της, του ευρώ, του δολαρίου, καθώς επίσης των Η.Π.Α. – από όπου αναμένεται να ξεσπάσει στο μέλλον η μητέρα όλων των κρίσεων» (άρθρο μας από το 2012, πηγή).

Ανάλυση

Αυτό που ελάχιστοι άνθρωποι κατανοούν είναι το ότι, η έξοδος από μία οικονομική κρίση είναι εντελώς αδύνατη μέσω της πολιτικής λιτότητας – κάτι που έχει αποδεχθεί από την ιστορία πολλές φορές στο παρελθόν. Ειδικότερα, η πρώτη φορά που υιοθετήθηκε η συγκεκριμένη πολιτική ευρέως στις Δημοκρατίες, ήταν η δεκαετία του 1930 – μετά το χρηματιστηριακό κραχ του 1929, όπου οι μεγάλες βιομηχανικές χώρες, όπως οι Η.Π.Α., η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιαπωνία, αποφάσισαν να περιορίσουν τους κρατικούς προϋπολογισμούς τους, μειώνοντας κυρίως τις δημόσιες δαπάνες.

Εν προκειμένω υπήρχαν δύο βασικά κίνητρα, τα οποία τις οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση: η ηθική και ο καταναγκασμός, ενώ για την Ιαπωνία επί πλέον η επιθυμία της να ανήκει στα εξελιγμένα δυτικά Έθνη. Ειδικότερα τα εξής:

(α) Όσον αφορά την ηθική, είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του τότε προέδρου των Η.Π.Α. (Hoover), σύμφωνα με τον οποίο: «Δεν μπορούμε να παράγουμε ευημερία μέσω της σπατάλης» – επίσης του καγκελαρίου της Γερμανίας (Bruening), ο οποίος είπε ότι: «Χωρίς πόνο δεν γίνεται κανένας υγιής». Οι απόψεις του πρώτου συμβαδίζουν με αυτές αρκετών Ελλήνων σήμερα, οι οποίοι κατηγορούν τη χώρα τους για τις παθογένειες της – ενώ του δεύτερου με τον κ. Σόιμπλε που είναι φανατικός οπαδός της σχολής του προγόνου του.