Πλειστηριασμοί – εξώσεις και με ειδική μονάδα των ΜΑΤ

Ειρηνοδικείο Ηρακλειου 5/10/2016

Οι πολίτες του Ηρακλείου απέκλεισαν την είσοδο του ειρηνοδικείου μην επιτρέποντας την είσοδο στους συμβολαιογράφους με αποτέλεσμα να ακυρωθούν όλοι οι προγραμματισμένοι πλειστηριασμοί.

επαναΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΤΩΡΑ!!!

***
Βαγγ. Κρητικός: Πλειστηριασμοί – εξώσεις και με ειδική μονάδα των ΜΑΤ

Οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας ακόμη και για ελάχιστα ευρώ οφειλή στο Δημόσιο, τις τράπεζες και τα funds, όχι απλά θα πολλαπλασιαστούν το πρώτο του 2017 , αλλά θα πάρουν χαρακτηριστικά μοντέλου Ισπανίας, είπε στον 9.84 ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Δανειοληπτών. Μάλιστα αποκάλυψε, ότι σύμφωνα με πληροφορίες της Ομοσπονδίας, έχει υπάρξει ήδη ειδική εκπαίδευση και συγκρότηση εντός των δυνάμεων των ΜΑΤ, σε τμήμα πάνω σε θέματα διαχείρισης εξώσεων και πλειστηριασμών.

Ο Βαγγέλης Κρητικός , παρουσίασε νέα αρνητικά στοιχεία για τα κόκκινα δάνεια, τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις σε λαϊκά νοικοκυριά αλλά και επιχειρήσεις, σημειώνοντας με νόημα ότι είμαστε μπροστά σε κοινωνική όξυνση που μπορεί να προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, αν δεν υπάρξει πολιτική λύση στα κόκκινα δάνεια.

Στελέχη του «ΠΡΑΤΤΩ» καταγγέλουν Κοτζιά και Τόσκα και αποχωρούν

ΤΟ «ΠΡΑΤΤΩ» ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ ΑΛΑΛΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ «ΟΜΗΡΙΑΣ»

«Το ’’ΠΡΑΤΤΩ’’, δυστυχώς, έχει μετατραπεί σε ένα ’’άλαλο’’ κυβερνητικό παράρτημα – παρακολούθημα της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ., έχοντας αναγάγει τον κυβερνητισμό από μέσο σε σκοπό, η δε ψήφιση των σταθερών μνημονιακών μέτρων που ενισχύουν την ’’αποικιοποίηση’’ της χώρας, αποτελούν χτύπημα στον πυρήνα της πολιτικής του πρότασης και ’’αποκαθήλωση’’ της πολιτικής και ιδεολογικής ’’ψυχής’’ του»

Οι εξελίξεις με τη σταδιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακή συνιστώσα, η δημιουργία –με την ψήφιση σχετικών νόμων – μόνιμων μνημονιακών μηχανισμών αποικιοκρατικής αντίληψης, που παγιώνουν τη θέση της χώρας ως «μόνιμου διεθνούς πειραματόζωου» και ως ιδιότυπης «αποικίας χρέους» του Βερολίνου και πάνω απ’ όλα η έλλειψη στρατηγικής απεγκλωβισμού της από τη θηλιά της λιτότητας και η έλλειψη παραγωγικού σχεδίου οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας και προοπτικής για ένα νέο, δίκαιο κοινωνικό μοντέλο, έχουν δημιουργήσει ασφυκτικές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες στην χώρα.

Η συνεχιζόμενη φτωχοποίηση των Ελλήνων, η εκποίηση του πλούτου της χώρας, η διατήρηση ή και η αύξηση του χρέους, η παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της και το γεγονός, πως η κλεπτοκρατική ελληνική ολιγαρχία παραμένει ουσιαστικά αλώβητη, δεν μπορούν να μας αφήσουν αδιάφορους και αμέτοχους.

Η αντίθεσή μας σ’ αυτό είναι ριζική, καθώς υπήρξαμε ιδρυτικά μέλη και στελέχη της Κίνησης Ιδεών και Δράσης «ΠΡΑΤΤΩ», μιας πολιτικής συλλογικότητας που άρχισε τη δράση της στον χώρο της πατριωτικής Αριστεράς και προσέφερε πολύτιμο πολιτικό υλικό, από τον Οκτώβριο του 2012 έως τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015.

Καλή αντάμωση στα Ειρηνοδικεία...

Του Αλέξανδρου Ζέρβα

Οι εικόνες που αντικρίζουμε τις τελευταίες μέρες σε όλο και περισσότερα Ειρηνοδικεία της χώρας επιβεβαιώνουν τους χειρότερους εφιάλτες πολλών.

Εκατοντάδες πολίτες, έχοντας απέναντί τους ΜΑΤ, παλεύουν πια, εντός κι εκτός δικαστικών αιθουσών, να αποτρέψουν τους πλειστηριασμούς, οι οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις αφορούν ακόμη και την πρώτη κατοικία. Και δεν πρόκειται, ως επί το πλείστον, για βίλες «στρατηγικών κι αμετανόητων κακοπληρωτών» στην Εκάλη ή τη Φιλοθέη. Αντίθετα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, όσα «βγαίνουν στο σφυρί» κατά βάση αφορούν ακίνητα σε λαϊκές συνοικίες της Αθήνας, όπως η Νίκαια, το Περιστέρι και το Λαύριο, ενώ κάτι αντίστοιχο ισχύει και στην υπόλοιπη Ελλάδα (όπως μαρτυρούν και τα πρόσφατα γεγονότα στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης). 

Η αλήθεια είναι πως, σε αυτήν την υπόθεση, από αλλού το περιμέναμε κι από αλλού μας ήρθε. Κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης Σαμαρά, όπως ο Μάκης Βορίδης (κι όχι μόνο), είχαν κατά καιρούς ταχθεί ανοιχτά υπέρ των πλειστηριασμών ακόμη και της πρώτης κατοικίας σε περιπτώσεις που κάποιος αδυνατούσε να ανταποκριθεί στο δάνειό του. Άλλωστε, οι (ομόσταβλοι του Αντώνη Σαμαρά εντός του Λαϊκού Κόμματος) Ραχόι και Πάσος Κοέλιο, έχοντας προχωρήσει σε Ισπανία και Πορτογαλία αντίστοιχα σε δεκάδες χιλιάδες εξώσεις πολιτών προκειμένου να περάσουν τα σπίτια τους στα χέρια τραπεζών, θα μπορούσαν πιθανότατα να προσφέρουν απλόχερα την απαραίτητη «τεχνογνωσία».

Λευκός Οίκος, ο Διεθνής Παράνομος...

Toυ Λεωνίδα Αποσκίτη

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που ισχυρίστηκαν μετά το 2001 ότι “προωθούν την δημοκρατία” σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι ουσιαστικά μόνες τους απέναντι σε όλη την υπόλοιπη ανθρωπότητα, που αγωνιά για έναν ασφαλέστερο, καλύτερο κόσμο. Ακόμα και ο γνωστός πολυεκατομμυριούχος Τζωρτζ Σόρος γράφει στο Open Society: Reforming Global Capitalism: “Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν γίνει το μεγαλύτερο εμπόδιο στην εφαρμογή του Κανόνα Δικαίου στις διεθνείς υποθέσεις”.

Τα γεγονότα είναι αδιαμφισβήτητα:

• Το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (1966) εγκρίθηκε ομοφώνως από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αλλά δεν επικυρώθηκε από τις ΗΠΑ.
• Η Συνθήκη Αντιβαλλιστικών Πυραύλων (1972) υπογράφηκε και επικυρώθηκε από τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ, αλλά καταργήθηκε από τον πρόεδρο Μπους.
• Η Σύμβαση για την Εξάλειψη των Διακρίσεων κατά των Γυναικών (1979) επικυρώθηκε από περισσότερες από 150 κυβερνήσεις, αλλά όχι από τις ΗΠΑ.
• H Συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982) υποστηρίχθηκε από 130 κυβερνήσεις αλλά δεν επικυρώθηκε ποτέ από τις ΗΠΑ.
• Το Σύμφωνο για τα Δικαιώματα του Παιδιού (1989) επικυρώθηκε από 187 κυβερνήσεις αλλά όχι από τις ΗΠΑ.
• Η Διεθνής Συνθήκη Απαγόρευσης των Δοκιμών (1996) υπογράφηκε από τον Αμερικανό Πρόεδρο Κλίντον, επικυρώθηκε από όλους τους συμμάχους του ΝΑΤΟ και την Ρωσσία, καταψηφίστηκε από την Γερουσία των ΗΠΑ και βρήκε αντίθετο τον πρόεδρο Μπους.

Συλλογική αποχαύνωση...

Του Ιάκωβου Ιωάννου

Μετά από εφτά χρόνια κρίσης, ούτε ένας Έλληνας δεν μπορεί να ισχυρισθεί πως έχει άγνοια όλων όσων συμβαίνουν στην πατρίδα του – γνωρίζοντας απόλυτα πως οι ευθύνες δεν είναι πια της κυβέρνησης του, αλλά αποκλειστικά και μόνο δικές του.

.«Στο «Ακόμη και η βροχή», ένας σκηνοθέτης πηγαίνει στην Βολιβία για να γυρίσει μια ταινία για τον Χριστόφορο Κολόμβο – ο οποίος δεν ήθελε απλά να εκχριστιανίσει τους ινδιάνους, αλλά είχε εμμονή με τον χρυσό μετατρέποντας σε σκλάβους τους ιθαγενείς που του αντιστάθηκαν. Όμως, στην πόλη όπου πραγματοποιούνται τα γυρίσματα, τα αποθέματα νερού πωλούνται σε μια πολυεθνική και οι ιθαγενείς καλούνται 500 χρόνια μετά από την έλευση του Κολόμβου να αγωνιστούν – όχι για το χρυσάφι αυτή τη φορά, αλλά για το πιο απλό αλλά πολύτιμο αγαθό, για το νερό.
Η ταινία επικεντρώνεται σε δύο μοναχούς που αντιτάχθηκαν τότε στην εκμετάλλευση του πληθυσμού. Ο παραγωγός της ταινίας επέλεξε τη Βολιβία, επειδή το κόστος ήταν πολύ χαμηλό, οπότε οι ιθαγενείς κομπάρσοι θα πληρωνόντουσαν μόλις δυο δολάρια την ημέρα. Καθώς όμως ο σκηνοθέτης και οι συνεργάτες του βρίσκονται στα γυρίσματα, ξεσπούν ταραχές στην πόλη. Πρόκειται για τον «πόλεμο του νερού», όπως τους εξηγούν οι ιθαγενείς κομπάρσοι – οι οποίοι εγκαταλείπουν τα γυρίσματα της ταινίας, πηγαίνοντας στα οδοφράγματα.