Η Κεντροαριστερά και το διαρκές πραξικόπημα του Α. Τσίπρα

Του Ρούντι Ρινάλντι

Το σχέδιο προσωρινά υλοποιήθηκε αλλά η πραγματικότητα άλλα προοιωνίζεται

Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι το βράδυ της 12ης προς 13ης Ιουλίου στις Βρυξέλλες έγινε πραξικόπημα σε βάρος της Ελλάδας και του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος εξαναγκάστηκε σε μια ταπεινωτική συμφωνία.

Επίσης, υπάρχει μια κατηγορία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάχθηκε από αριστερό, ριζοσπαστικό, αντιμνημονιακό κόμμα σε μνημονιακό, το βράδυ της 13ης Αυγούστου, όταν η πλειοψηφία των βουλευτών του -πλην 40- ψήφισε το 3ο Μνημόνιο.

Παρ’ όλο που αυτές οι εντυπώσεις-εκτιμήσεις περιέχουν πολλά στοιχεία πραγματικότητας, δεν εξηγούν όσα βιώνουμε. Θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή σε δύο άλλες διεργασίες, που η ανάλυσή τους μπορεί να φωτίσει αρκετά όσα έγιναν και όσα πρόκειται να γίνουν.

Η κεντροαριστεροποίηση και η αποριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ

Η ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Γενάρη του 2015, μπορεί να θεωρηθεί ορόσημο στην πορεία της κεντροαριστεροποίησης. Η συνάντηση με την κρατική Διοίκηση, καθώς και η ανάληψη της ευθύνης για τις σχέσεις με την τρόικα και την πορεία της χώρας σε ένα ταραγμένο περιβάλλον, εμπέδωσε τάσεις κεντροαριστεροποίησης, προσδίδοντάς τους ποιοτικό χαρακτήρα επικαθορισμού πάνω σε άλλες πλευρές του εγχειρήματος. Δηλαδή, η προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ και η επιχείρηση ποδηγέτησης του ριζοσπαστισμού σε ανώδυνα συστημικά και κοινοβουλευτικά κανάλια, ολοκληρώνεται με την ανάληψη της διακυβέρνησης.

Ο σκληρός Οκτώβρης του 2015

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Τα 127 μνημονιακά μέτρα της πρώτης αξιολόγησης κόβουν τον μετεκλογικό αέρα αυτοπεποίθησης της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Αν και με ισχνότερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, σε σχέση με τον Ιανουάριο, η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρεί την «επανεκκίνηση» με έναν αέρα αυτοπεποίθησης. Λογικό από μιαν άποψη. Στη νέα Βουλή της τεράστιας μνημονιακής πλειοψηφίας δεν πρόκειται να συναντήσει ουσιαστικές αντιστάσεις. Τα κόμματα της μνημονιακής αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα η Ν.Δ., διανύουν φάση εσωστρέφειας υπό το βάρος της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και δυσκολεύονται να βρουν ρόλο πέρα από αυτόν της ουσιαστικής συμπολίτευσης, στην υλοποίηση του μνημονίου.

Ωστόσο, αυτός ο αέρας αυτοπεποίθησης μπορεί σύντομα να κοπεί. Από τη μια πλευρά οι δανειστές δεν αφήνουν περίοδο μετεκλογικής χάριτος, αφού το χρονοδιάγραμμα του Μνημονίου είναι αδιαπραγμάτευτο. Και από την άλλη, οι πολίτες είναι δύσκολο να γοητευτούν από τις λεπτές αποχρώσεις του απροσδιόριστου «παράλληλου προγράμματος», την ώρα που τους έρχεται -εξατομικευμένος πια- ο λογαριασμός των μνημονιακών δεσμεύσεων.

Κατασχέσεις για τους φτωχούς Προκλητική ασυλία για τους μεγαλοφοροφυγάδες

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ

Η ψήφιση του 3ου μνημονίου έρχεται ουσιαστικά να επιβεβαιώσει ότι στο στόχαστρο της φορολογικής πολιτικής που εφαρμόζει η Κυβέρνηση ήταν και παραμένει η χαμηλή και μεσαία τάξη, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Η μονιμοποίηση ‘έκτακτων’ φόρων και του ΕΝΦΙΑ, η κατάργηση φοροαπαλλαγών, η νέα μεγάλη επιβάρυνση της έμμεσης φορολογίας κλπ, αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο ότι οι κυβερνητικές εξαγγελίες για αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα.

Αποτελεί πρόκληση, όμως, για την ελληνική κοινωνία και τους εργαζόμενους, το γεγονός ότι ενώ συμβαίνουν τα παραπάνω και χιλιάδες μικροοφειλέτες απειλούνται άμεσα με κατασχέσεις, η Κυβέρνηση επιχειρεί να ‘ξεπλύνει’ μεγαλοφοροφυγάδες και χαρίζει φόρους εκατοντάδων εκατομμυρίων.

Ευθύνη όλων μας η επιβίωση της χώρας

Ανακοίνωση

Οι βεβιασμένες εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου πέτυχαν αναμφισβήτητα τον σκοπό τους. Να διαγράψουν το περήφανο ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, να υφαρπάξουν την ψήφο του και να δώσουν το δικαίωμα στο νεοκατοχικό καθεστώς να επιβάλλει τους όρους του.

Από εδώ και εμπρός και κατ’ εντολή των δανειστών, οι μαριονέτες του κοινοβουλίου, παλιές και νέες, θα ψηφίζουν με ευρεία πλειοψηφία και ουσιαστικά χωρίς αντιπολίτευση, την εκποίηση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας της χώρας και των πολιτών, ενώ παράλληλα θα προχωρούν απρόσκοπτα στην τελική διάλυση και αποδόμηση των κοινωνικών και αναπαλλοτρίωτων αγαθών της υγείας, παιδείας, κοινωνικής πρόνοιας. Η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και εργασιακών δικαιωμάτων τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα, θα προσλάβει καταιγιστικό χαρακτήρα, ενώ τα λουκέτα στις μικρές επιχειρήσεις, η οικονομική ασφυξία στους ελεύθερους επαγγελματίες και η υπερφορολόγηση στον αγροτικό κόσμο, δεν θα έχουν προηγούμενο.

Καρλ Πολάνυι – Η αυτορυθμιζόμενη αγορά και τα πλασματικά εμπορεύματα: εργασία, γη και χρήμα(*)

[…] Ποτέ πριν την εποχή μας δεν ξεπέρασαν οι αγορές την καταστατική θέση του εξαρτήματος της οικονομικής ζωής. Κατά κανόνα, το οικονομικό σύστημα ήταν ενσωματωμένο στο κοινωνικό, και η μορφή της αγοράς ήταν συμβατή με οποιαδήποτε αρχή συμπεριφοράς επικρατούσε στην οικονομία. Η αρχή της ανταλλαγής, που βρίσκεται πίσω από τη μορφή της αγοράς, δεν φανέρωνε μια τάση επέκτασης σε βάρος των υπολοίπων. Εκεί που οι αγορές ήταν περισσότερο αναπτυγμένες, όπως στο μερκαντιλιστικό σύστημα, βρίσκονταν υπό τον έλεγχο μιας κεντρικής εξουσίας, που ασκούσε την αυταρχική εξουσία της τόσο στην αγροτική οικονομία όσο και στην εθνική ζωή. Ουσιαστικά, έλεγχος και αγορά αναπτύσσονταν παράλληλα. Η αυτορυθμιζόμενη αγορά ήταν άγνωστη έννοια· πράγματι, η εμφάνιση της ιδέας της αυτορύθμισης έφερε μια πλήρη μεταστροφή του ρεύματος της εξέλιξης. Κάτω από το φως αυτών των εξελίξεων μπορούμε να συλλάβουμε πλήρως τις ασυνήθιστες απόψεις που κρύβονται πίσω από μία οικονομία της αγοράς.

Η οικονομία της αγοράς αποτελεί ένα οικονομικό σύστημα που ελέγχεται, ρυθμίζεται και κατευθύνεται μόνον από τις αγορές. Η τάξη στην παραγωγή και τη διανομή των αγαθών επαφίεται σε αυτόν τον αυτορυθμιζόμενο μηχανισμό. Μία τέτοια οικονομία πηγάζει από την αντίληψη ότι οι άνθρωποι συμπεριφέρονται κατά τρόπο που να τους αποφέρει τα μέγιστα χρηματικά οφέλη.