Ο Μητρόπουλος κάνει κόμμα με τη Ζωή και τον Βαρουφάκη

Του Δημήτρη Καζάκη

[Σχόλιο ιστολογίου + video στο τέλος του άρθρου]

"Μετά τις γιορτές επιβάλλεται να ληφθούν πρωτοβουλίες" είπε στον Real fm 97,8 ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Μητρόπουλος. Μιλώντας στον 'Ακη Παυλόπουλο και τον Μάνο Νιφλή παραδέχθηκε ότι βρίσκεται σε συνεχή επαφή με την Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Γιάνη Βαρουφάκη. Στο ερώτημα αν η συνεργασία τους πρόκειται να έχει τη μορφή κόμματος απάντησε χαρακτηριστικά: "Επιβάλλεται".

Ε, κάποιοι δεν πρέπει να αναλάβουν να στηρίξουν το 4ο μνημόνιο; Μην είμαστε πλεονέκτες. Οι δανειστές ψάχνουν για πολιτικές εφεδρείες σε νέους Τσίπρες. Κι όπου υπάρχει ζήτηση, θα πρέπει να δημιουργηθεί και η αντίστοιχη προσφορά.

Ο κ. Βαρουφάκης περιφέρεται ανά τας Ευρώπας για να εξηγήσει ότι αυτό που ζήτησε ο Σόιμπλε να επιβληθεί στην Ελλάδα (ευρώ με παράλληλο ξεφτιλισμένο νόμισμα) και για το οποίο δούλευε ενόσω ήταν υπουργός, είναι το plan b για ολόκληρη την ΕΕ.

Το γεγονός ότι τους χάλασε τη δουλειά το απρόσμενο ΟΧΙ του ελληνικού λαού, δεν σημαίνει ότι αυτοί εγκατέλειψαν τα σχέδιά τους.

Το ποιόν του κ. Μητρόπουλου [***] είναι γνωστό και η χαρακτηριστική ευκολία του να αλλάζει χρώματα ως πολιτικός χαμελέων. Βλέπεις είναι κι εκείνα τα εκατομμυριάκια στους λογαριασμούς του, που πρέπει να "παραγραφούν".

Άλλη μια απόδειξη

Toυ Γιάννη Μακριδάκη

Οι ισπανικές εκλογές είναι άλλη μια απόδειξη της άποψης που εκφράζω επί τρία τουλάχιστον συναπτά έτη:

Η αριστερά παγκοσμίως δεν είναι ικανή να επιτελέσει τον ρόλο της διότι απλούστατα ενσαρκώνεται από συστημικούς καταναλωτές, εγκλωβισμένους πνευματικά, ψυχικά και υλικά στον καπιταλισμό, οι οποίοι δεν έχουν αντιληφθεί τίποτε από το μείζον αίτιο της της κοινωνικοπολιτικής κατάντιας, που είναι η κατανάλωση ως απομύζηση του πλανήτη και του ανθρώπου, αλλά εκφράζουν ακόμη θεωρητικά το έλασσον, που είναι ποιος θα κατέχει τους μηχανισμούς απομύζησης και ποιος θα κερδίζει από αυτούς, πρακτικά δε υπηρετούν τυφλά και αναιδέστατα το ισχύον ακροδεξιό νεοεφιλελεύθερο αυτοκαταστροφικό καθεστώς.

Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=7360

Η Γερμανία που αρνείται να αποζημιώσει Έλληνες θύματα της Βέρμαχτ, αποζημιώνει Ισπανούς θύτες της ίδιας Βέρμαχτ!!!

Tου Γιώργου Μητραλιά

Ήταν στα μέσα του περασμένου Οκτώβρη όταν η είδηση έπεφτε σαν βόμβα στην Ισπανία: Η Γερμανία πληρώνει ακόμα και τώρα συντάξεις στους Ισπανούς φασίστες που πολέμησαν στο πλευρό της Βέρμαχτ στο Στάλινγκραντ! Με αφορμή αυτή την είδηση, εντελώς ξαφνικά, η μια μετά την άλλη οι περισσότερες ισπανικές εφημερίδες ξέθαβαν για εβδομάδες το –οδυνηρό- παρελθόν και αφιέρωναν άρθρα επί άρθρων στη διαβόητη «Γαλάζια Μεραρχία» (Division Azul) και στους 37.000 εθελοντές της που, με τις ευλογίες του δικτάτορα Φράνκο, βρέθηκαν πριν από 73-74 χρόνια στη μακρινή Ρωσία για να συνδράμουν τη ναζιστική Γερμανία στην απόπειρά της να συντρίψει …τον μπολσεβικισμό!

Πρωταγωνιστής αλλά και πρωτεργάτης αυτής της απρόσμενης επιστροφής σε ένα παρελθόν που πολλοί νόμιζαν οριστικά ξορκισμένο, είναι ο Andrej Hunko, ο τόσο αγαπητός –και- στην Ελλάδα βουλευτής της γερμανικής Die Linke, που αποκάλυψε το σκάνδαλο με την πρωτοβουλία του να ζητήσει εξηγήσεις από την Καγκελάριο Μέρκελ. Γνωρίζοντας τους αγώνες του φίλου Andrej για την υπεράσπιση των δικαίων του ελληνικού λαού, μπορούμε να πούμε ότι κίνητρό του στη κατάθεση των κοινοβουλευτικών του ερωτήσεων στη γερμανική κυβέρνηση δεν ήταν η αποκάλυψη  ενός αλλά μάλλον δυο σκανδάλων: του φανερού της συνταξιοδότησης από το Γερμανικό κράτος των Ισπανών φασιστών αλλά και του λιγότερο ορατού, εκείνου της μόνιμης άρνησης του Γερμανικού κράτους να αποζημιώσει τους Έλληνες πολίτες θύματα των ναζιστικών θηριωδιών!

H Παιδεία δεν χρειάζεται «ισοδύναμα»

Του Χρήστου Γιανναρά

Ο​​ υπουργός Παιδείας κ. Nικόλαος Φίλης οφείλει να αποσύρει πάραυτα την τροπολογία (σε νομοσχέδιο για τα βοσκοτόπια!) που επαναφέρει την επιλογή στελεχών της εκπαίδευσης (διευθυντών στα σχολεία) με, κραυγαλέας αναξιοπιστίας, «συνεντεύξεις».

Oφείλει σε ποιον αυτή την απόσυρση ο κ. Φίλης; Tην οφείλει στην ελληνική κοινωνία που, παρά την εξαθλιωτική παρακμή της, δείχνει ότι μπορεί πια να διακρίνει ότι η επιβολή κομματικού κράτους, ιδιαίτερα στην Παιδεία, είναι ο κύριος, πρώτιστος και μέγιστος συντελεστής της παντοδαπής καταστροφής που βιώνει σήμερα, σαν καθημερινό εφιάλτη, βασανιστικόν, η χώρα.

Oφείλει ο κ. Φίλης την απόσυρση στο ίδιο του το κόμμα. Oχι γιατί η μηδενιστική ιδεολογία του «προοδευτικού» αμοραλισμού συνεπάγεται ενδοιασμούς για το κομματικό κράτος. Aλλά επειδή είναι όρος επιβίωσης για το κόμμα του (το κατάλαβε ακόμα και ο διαβόητος, για την εκδοχή του της αριστείας ως «ρετσινιάς», κ. Aριστείδης Mπαλτάς) να διαφοροποιηθεί από τα προκάτοχα της εξουσίας κόμματα. Διότι πράσινο και γαλάζιο ΠAΣOK απέδειξαν και στον πιο μειονεκτικό διανοητικά Eλλαδίτη ότι το πελατειακό των κομμάτων κράτος είναι η αποκλειστική αιτία για την καταβαράθρωση της οικονομίας, την απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας, τον διεθνή διασυρμό του Eλληνισμού.

Των οικιών υμών εμπιπραμένων...

Του Δημήτρη Βάρου

Κάποιος κάποτε θα πρέπει να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα: Πως γίνεται 11 εκατομμύρια πανέξυπνοι άνθρωποι να αποτελούν ένα τόσο ηλίθιο λαό. Με μνήμη χρυσόψαρου και εγκέφαλο καρφίτσας.

Μισό εκατομμύριο άνθρωποι στάθηκαν στις ουρές σήμερα για να αναδείξουν αυτόν που θα εφαρμόσει το τέταρτο μνημόνιο που θα του επιβάλλει η διεθνής συμμορία των τοκογλύφων.

Στις κάμερες, υποψήφιοι και ψηφοφόροι δήλωναν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πως «η αλλαγή έρχεται» και επιτέλους «να απαλλαγούμε από αυτή τη μαυρίλα». Όλα αυτά 45 μόλις εβδομάδες από τότε που το κόμμα τους εγκατέλειψε την εξουσία έχοντας κάνει τη χώρα χειρότερο μπάχαλο από αυτό που είχε καταφέρει μέχρι τότε το ΠΑΣΟΚ.

Την ίδια στιγμή δημοσιεύεται γκάλοπ που αναδεικνύει ως καλύτερο Έλληνα πολιτικό τον… Λεβεντη! 

Μην έχετε αμφιβολία. Το μέλλον έρχεται πάμφωτο. Ας βάλουμε τα ρέιμπαν…

Πηγή:http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2015/12/blog-post_351.html

Charlie Haden-Alice Coltrane- "For Turiya"

Charlie Haden (bass)-Alice Coltrane (harp)

Περί ελπίδας

Στην πασίγνωστη φωτογραφία φαίνεται ο Αουγκουστ Λαντμέσερ, ο άνθρωπος που έγραψε Ιστορία αρνούμενος να υψώσει το χέρι του ναζιστικά μαζί με τον όχλο γύρω του

Toυ Γιώργου Τσιάρα

«Ωραία τα κείμενά σου Γιώργο, αλλά πολύ “μαύρα”, ρε παιδί μου, πολύ απαισιόδοξα… Ο κόσμος θέλει ελπίδα!», μου έλεγε πριν από λίγες μέρες ένας πολύ κοντινός μου άνθρωπος -και δεν ήταν ο πρώτος.

Μάταια προσπάθησα να του εξηγήσω πως η κατασκευή και το εμπόριο των ελπίδων, το ελπιδεμπόριο που λέει κι ένας φίλος, είναι δουλειά των πολιτικών και των διαφημιστών της «σχολής» Μπερνέζ, όχι των δημοσιογράφων: δουλειά δικιά μας, έτσι τουλάχιστον όπως την καταλαβαίνω εγώ στα είκοσι τόσα χρόνια που την κάνω, είναι να αποδομούμε τους μύθους, όχι να τους παράγουμε, ούτε να τους μεγεθύνουμε. Αλλιώς είμαστε φτηνοί μακιγιέρ, παρατρεχάμενοι πλασιέ της κάθε μικρής και μεγάλης εξουσίας.

Οχι ότι δεν έχω κάνει κι εγώ τις «κουτσουκέλες» μου: μόνο αναμάρτητος δεν είμαι. Ολοι έχουμε ανάγκη την ελπίδα ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, την προοπτική ότι κάτι, κάποτε θα αλλάξει -η ζωή θα ήταν απολύτως ανυπόφορη χωρίς αυτήν την προσδοκία, σ’ αυτό δεν μπορώ να διαφωνήσω.