Γενική κινητοποίηση την Τετάρτη, 12 Οκτωβρίου

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ

ΣΤΑ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ

ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ

Ειδικά για την Αττική, καλούνται όλες οι Τ.Ο. του Νομού, όλα τα μέλη και όλοι οι φίλοι, στο Ειρηνοδικείο Αθηνών. Οδός ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΛΟΥΚΑΡΕΩΣ 14 (πίσω από το Εφετείο της Λ. Αλεξάνδρας) Ώρα συγκέντρωσης: 3:00 μ.μ.

Καλούνται οι συντονιστές όλων των Τοπικών Οργανώσεων του ΕΠΑΜ σε κινητοποίηση ολόκληρου του δυναμικού μας (μελών και φίλων).

Το σημείο συγκέντρωσης του ΕΠΑΜ για την Αττική, ορίστηκε έξω από το Ειρηνοδικείο Αθηνών (στο πεζοδρόμιο, μπροστά στην είσοδο), στις 3:00 μ.μ.

Όλοι για να σώσουμε τα σπίτια μας

από την άρπαγα των τραπεζών και του κατοχικού κράτους!

Όλοι στον αγώνα!

Αθήνα 9 Οκτωβρίου 2016

Τομέας Κινητοποιήσεων του ΕΠΑΜ

Εμφύλιος στην καρδιά της καπιταλιστικής «Διεθνούς»

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου 

Πανόραμα των αντιθέσεων ανάμεσα στις οικονομικές υπερδυνάμεις της Δύσης η σύνοδος του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον - Απλή υποσημείωση το θέμα του ελληνικού χρέους

Μπορεί κανείς να το δει και ως υπερθέαμα. Αν έχει την υπομονή- και την πολυτέλεια- να παρακολουθήσει όλη τη ροή πληροφοριών, δηλώσεων, συζητήσεων και αντιπαραθέσεων που εξελίσσονται στην Ουάσιγκτον, στο πλαίσιο της ετήσιας συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, μπορεί και να βρει διασκεδαστικά στοιχεία. 

Το show εξελίσσεται σε πολλά πεδία ταυτόχρονα: το βασικό είναι η σύνοδος του ΔΝΤ, αλλά υπάρχουν και πολλά παράλληλα γεγονότα, όπως η αντίστοιχη ετήσια σύνοδος του IIF, του παλιού γνώριμου στην Ελλάδα από τον ρόλο του στο PSI Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου, ή η σύνοδος των υπουργών Οικονομικών του G20, του οποίου την προεδρία αναλαμβάνει τον επόμενο χρόνο η Γερμανία. 

Το ελληνικό ζήτημα, δηλαδή το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους και η συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρίτο Μνημόνιο, είναι στην πραγματικότητα μια απλή υποσημείωση σ’ αυτό το υπερθέαμα. Κανείς δεν περιμένει σοβαρά, στις ολιγόλεπτες διμερείς συναντήσεις (άλλως, «ξεπέτες») που θα έχει η ελληνική αντιπροσωπεία μέχρι την Κυριακή (με τη Λαγκάρντ, τον Σόιμπλε, τον Μοσκοβισί, τον Σαπέν, τον Παντοάν και άλλους) μπορεί να βγει μια πραγματική «είδηση». 

Στιγμιότυπα από τις «εχθροπραξίες»  

Ωστόσο, και όσα έχουν ήδη λεχθεί δημόσια, κυρίως στο πεδίο της αντιπαράθεσης της ηγεσίας του ΔΝΤ με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε για το θέμα του ελληνικού χρέους, πρέπει να διαβαστούν μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο ενός διατλαντικού «εμφυλίου» που έχει ξεσπάσει για τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας. Ας δούμε μερικές χαρακτηριστικές «εχθροπραξίες»: 

Μετωπική σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας στη Βαλτική: Φινλανδία, βαλλιστικοί πύραυλοι στο παιχνίδι

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Δεν περνάει μέρα δίχως να καταγραφεί κάποιο νέο περιστατικό κλιμάκωσης στις σχέσεις Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας πλέον, μετά την κατάρρευση των συνομιλιών για τον συριακό εμφύλιο. 

Το νέο βήμα, ήταν η εμφάνιση των υποστρατηγικών πυραυλικών συστημάτων τύπου Iskander-M (κωδικός κατά ΝΑΤΟ: SS-26 Stone) στον θύλακα του Καλίνινγκραντ στη Βαλτική Θάλασσα, ανάμεσα σε Λιθουανία και Πολωνία, ενώ οι ΗΠΑ υπέγραψαν αμυντικό σύμφωνο με τη Φινλανδία…

Στην περίπτωση των Iskander M, πρόκειται για την πλέον προηγμένη έκδοση οικογένειας πυραυλικών συστημάτων, τα οποία μπορούν να φέρουν μη συμβατικές κεφαλές (συνολικά μπορεί να εξοπλιστεί με 10 διαφορετικές κεφαλές), ενώ το βεληνεκές τους θέτει στο στόχαστρο στόχους μέχρι και την κεντρική Ευρώπη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ρωσία χρησιμοποιεί τα συστήματα αυτά και συγκεκριμένα την απειλή μεταφοράς τους στο Καλίνινγκραντ και όχι μόνο, αφού πρόκειται για ένα κατ’ εξοχήν «πολιτικό» όπλο στα χέρια της ρωσικής διπλωματίας, με τη Μόσχα να επαναφέρει το θέμα, κάθε φορά που οι σχέσεις της με τη Δύση επιδεινώνονται…

Αναφέρθηκαν για παράδειγμα στο τέλος του 2014 για την ανάγκη αμυντικής θωράκισης της Κριμαίας, θέτοντας έτσι στο στόχαστρο την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και τους εκεί ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους, στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2015 «έπαιξαν» ξανά για το Καλίνινγκραντ ως απόπειρα αποτροπής της ανάπτυξης αμερικανικών πυρηνικών στη Γερμανία, ενώ τον περασμένο Ιούνιο, επανερχόταν εκ νέου από ρωσικής πλευράς.

Περί Νέας Δραχμής και άλλα συναφή

Tου Όθωνα Κουμαρέλλα*

Παρά την τεράστια εκστρατεία φόβου, που εξαπολύθηκε ήδη από την επίσημη απαρχή της ελληνικής «κρίσης» το 2010, την επιβολή της ξένης κατοχής δια μέσου -και με την εφαρμογή- των μνημονίων, εναντίον της μοναδικής εναλλακτικής διεξόδου που είχε η χώρα μας,η λύση αυτή είναι εδώ, μπροστά μας. Δηλαδή είναι η άρνηση αναγνώρισης του χρέους και η κήρυξή του ως παράνομου, επονείδιστου και επαχθούς σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, μαζί με την ανάκτηση της νομισματικής μας κυριαρχίας. Αυτό σημαίνει την ταυτόχρονη έξοδο από την ευρωζώνη, την Ε.Ε. και την καθιέρωση εθνικού καθαρά κρατικού χαρακτήρα νομίσματος. Η λύση αυτή όλο και επανέρχεται προς συζήτηση και ολοένα βάλλεται πιο πολύ από τις καθεστωτικές -κατοχικές- δυνάμεις.

Τελευταία φορά που η λύση του εθνικού νομίσματος ετέθη επί τάπητος, ήταν με αφορμή το δημοψήφισμα στις αρχές Ιουλίου του 2015 και κατόπιν στην προεκλογική περίοδο πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου. Δυστυχώς και παρά την ύπαρξη ενδελεχών και εμπεριστατωμένων μελετών για το δόκιμο της εφαρμογής μιας τέτοιας λύσης, η επίθεση που εξαπολύθηκε για μια ακόμα φορά σε βάρος της υπήρξε καταλυτική στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.

Είναι αλήθεια ότι όσοι ανέλαβαν να υπερασπιστούν δημόσια τη λύση του εθνικού νομίσματος, μέσω των μεγάλων συστημικών μέσων ενημέρωσης, στάθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και θόλωσαν την εικόνα, ενώ οι κύριοι εκφραστές της αγνοήθηκαν και φιμώθηκαν, όπως πάντα. Επίσης, καταλυτική υπήρξε η ταυτόχρονη παρέμβαση της «Χρυσής Αυγής» -αυτού του νεοναζιστικού μορφώματος- και του ΚΚΕ, που λίγο πριν την προκήρυξη των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015, διαπίστωναν με σχεδόν ταυτόσημες ανακοινώσεις, ότι η καθιέρωση εθνικού νομίσματος κάτω από τις σημερινές συνθήκες θα αποτελούσε καταστροφή.