ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (33) : The Creator has a master plan/LOUIS ARMSTRONG

Ξεκίνησαν οι εκπομπές του Δ. Καζάκη στο e-roi.gr

Τη Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014 εξέπεμψε η πρώτη εκπομπή του Δημήτρη Καζάκη στον διαδικτυακό σταθμό e-roi.gr, όπου σχολιάζεται η ειδησεογραφία της ημέρας καθώς και θέματα της οικονομικής και πολιτικής επικαιρότητας.

Επίσης ο Δ. Καζάκης απαντά σε email με ερωτήσεις φίλων ακροατών. Μπορείτε να την ακούσετε ολόκληρη παρακάτω:

Ως πότε πειθαρχημένοι Ευρωληγούρηδες;

Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου*

Αν έχει απομείνει κουκούτσι μυαλού στο ελληνικό (και κυπριακό) πολιτικό προσωπικό, οφείλει να ενεργήσει άμεσα τροποποιώντας ριζικά την πολιτική πλήρους και καθολικής συμπόρευσης με τις δυνάμεις που αρχίζουν τώρα στην Ευρώπη (μετά τη Μέση Ανατολή και την Αφρική) άτυπο, πλην πραγματικό «τρίτο (ή τέταρτο αν προτιμάτε) παγκόσμιο πόλεμο», έστω κι αν η ύπαρξη πυρηνικών όπλων εμποδίζει μάλλον την πλήρη ανάπτυξή του. Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να πάρουν άμεσα πρωτοβουλία για διακοπή της ψυχρο- και θερμο-πολεμικής κλιμάκωσης στην Ευρώπη. Αν το κάνουν θα βρουν απροσδόκητους συμμάχους διεθνώς. Μετά την οικονομική, όσα συμβαίνουν συνεπάγονται τη γεωπολιτική «αυτοκτονία» του ελληνισμού, της Ελλάδας και της Κύπρου. Εδώ και πεντακόσια, αν όχι χίλια χρόνια, το «σχέδιο» της νεώτερης Ελλάδας, σχέδιο δημοκρατικό και «αντισταυροφορικό», «σχέδιο των ξεσηκωμένων» για τους μαθητές του Σβορώνου, στηρίζεται εξωτερικά σε δύο «πνεύμονες»....

α) στην «ομόδοξη» Ρωσία, γεωπολιτικό αντίβαρο της Τουρκίας, αλλά και μιας Δύσης που υπήρξε για τους ‘Ελληνες, όπως και για τους Ρώσους «μεγάλος δάσκαλος κι ακόμα μεγαλύτερος εχθρός» (Τρότσκι, Εισαγωγή στην Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης)

β) στον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό (που κινδυνεύει κι αυτός να μας τελειώσει, αρχής γενομένης από τα Μνημόνια και τις Δανειακές)

Η Δύση σε παρακμή;

Του Περικλή Κοροβέση

Ο Επενδυτικός Ομιλος της Κίνας έχει στη διάθεσή του 140 δισ. δολάρια. Διευθύνεται από τον κ. Τζιν Λικούν, ο οποίος έχει μια φιλοσοφική αντίληψη για τη ζωή που θα τη ζήλευε και η Θάτσερ. Υποστηρίζει: «Τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί στην Ευρώπη οφείλονται στο κοινωνικό κράτος. Οι κοινωνικοί νόμοι που δίνουν δικαιώματα στον πολίτη είναι απαράδεκτοι. Οδηγούν τον εργαζόμενο στην τεμπελιά, στην αδιαφορία και δεν του επιτρέπουν να εργαστεί σκληρά». Η γνώμη αυτού του κυρίου στην ουσία είναι νόμος που ισχύει όχι μονάχα στην Κίνα, αλλά σε όλες τις χώρες που έχει επικρατήσει ο μαφιόζικος-αρπαχτικός καπιταλισμός του νεοφιλελευθερισμού. Σκληρή δουλειά σημαίνει: Δώδεκα ώρες εργασία την ημέρα όλο τον χρόνο. Ούτε Κυριακές ούτε αργίες ούτε διακοπές. Η αμοιβή αυτής της εργασίας είναι μισό ευρώ την ώρα.

Η Κίνα σε αντίθεση με την Ευρώπη ποτέ δεν είχε αποικίες, ακόμα και όταν ήταν αυτοκρατορική. Αλλά πάντοτε ήταν μια παγκόσμια δύναμη. Αντί να κάνει πολέμους όπως οι ΗΠΑ, προτίμησε τις επενδύσεις, δηλαδή έναν οικονομικό πόλεμο, σε όλο τον κόσμο. Αλλά εκεί που κυριάρχησε είναι στην Αφρική. Η αντιπολίτευση σε όλες τις χώρες της Μαύρης Ηπείρου μιλά για ένα νέο αποικισμό. Οι κυβερνήσεις μιλούν για ανάπτυξη. Πριν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, ας δούμε τον χάρτη αυτών των επενδύσεων, που γίνονται με έναν πρωτότυπο τρόπο. Γίνονται στη βάση του τροκ (δηλαδή ανταλλαγή σε είδος και όχι συναλλαγή με χρήμα). Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Κογκό.

Ο Σημίτης και η ζοφερή προφητεία του Γκόντλι

Της Μαριάννας Τόλια *

Όταν πριν τρεις εβδομάδες υποστήριζα ότι η διακυβέρνηση Σημίτη μετέχει των ευθυνών για την οικτρή κατάληξη της κορυφαίας πολιτικής επιλογής της Μεταπολίτευσης, δηλαδή της εισόδου στην ΟΝΕ, ένας αναγνώστης ζήτησε μια παραπομπή στα γραπτά του Γουίν Γκόντλι, ενός οικονομολόγου από το Κέιμπριτζ που μίλησε με τρόπο προφητικό για τους κινδύνους που εγκυμονούσε το ευρώ για χώρες όπως η Ελλάδα.

Επανέρχομαι λοιπόν, αλλά πριν αναφερθώ στα γραπτά του Γκόντλι, θα ξεκινήσω από ένα άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη, από τις 9 Ιανουαρίου 2000, με τίτλο «Το μεγάλο μας πάρτι».

Η αντιδιαστολή ανάμεσά τους θα αποτυπώσει, πιστεύω, το χάσμα ανάμεσα στην άκριτη αισιοδοξία με την οποία ο εγχώριος εκσυγχρονισμός περιέβαλε την είσοδο στην ΟΝΕ και τις συστάσεις των ανεξάρτητων οικονομολόγων για τους κινδύνους του ευρώ – το χάσμα όπου μπουρδουκλώθηκε η ελληνική πολιτική τάξη και φτάσαμε ως τη χρεοκοπία.

«Το μεγάλο μας πάρτι» αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα τεκμήρια της δοξαστικής ρητορείας και των υπερβολικών προσδοκιών που σφράγισαν την έλευση του ευρώ στη χώρα μας – ιδεώδες υλικό για όποιο διδακτορικό του μέλλοντος ερευνήσει τις σχετικές νοοτροπίες. Τι περιλαμβάνει το άρθρο; Μια διακήρυξη σε όλους τους τόνους ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ αποτελεί από μόνη της εγγύηση μακροπρόθεσμης οικονομικής σταθερότητας.

Οι κίνδυνοι και οι παρενέργειες της Ανεξαρτησίας της Σκωτίας στην ΕΕ

Στις 18 Σεπτεμβρίου οι Σκωτσέζοι ψηφίζουν για την ανεξαρτησία της χώρας τους από το Ηνωμένο Βασίλειο. Μια απόφαση υπέρ της ανεξαρτησίας θα έχει σοβαρές συνέπειες για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι αντιμέτωπο με μια ιστορική απόφαση: σε δύο εβδομάδες, 5,3 εκατομμύρια Σκωτσέζοι ψηφίζουν για το αν θα τερματίσουν την 300 ετών διάρκειας Ένωση με τη Μεγάλη Βρετανία και εάν επιθυμούν να γίνει η Σκωτία μια ανεξάρτητη χώρα. Το δημοψήφισμα είναι καλά προετοιμασμένο: το 2012, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον συμφώνησε με τον επικεφαλής της κυβέρνησης της Σκωτίας, Αλεξ Σαλμάνοντ, να αποφασίσουν οι Σκωτσέζοι για την ανεξαρτησία τους και η απόφασή τους θα γίνει αποδεκτή από τη βρετανική κυβέρνηση. Κατά το χρόνο όλα έδειχναν ότι η Ένωση θα συνεχιστεί. Μέχρι πριν από τρεις μήνες, το στρατόπεδο κατά της Ανεξαρτησίας είχε μέχρι και 20% προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις.

Λίγο πριν από την ψηφοφορία το χάσμα έχει μειωθεί σημαντικά. Η τελευταία δημοσκόπηση μάλιστα προβλέπει ένα 51% των Σκωτσέζων να μην θέλουν να παραμένουν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στην όλο και περισσότερο συναισθηματική συζήτηση η έκπληξη δεν αποκλείεται πλέον. Ένα αποτέλεσμα υπέρ της ανεξαρτησίας θα θέσει την ΕΕ, η οποία ήδη μαστίζεται από μεγάλες εξωτερικές και εσωτερικές κρίσεις, αντιμέτωπη με τέσσερις νέους κινδύνους.

Η ώρα των ακινήτων

Η ισπανική αγορά ακινήτων, ακολουθώντας την ιρλανδική, εμφανίζει τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης - με τις αγοραπωλησίες να αυξάνονται κατά 8,8%, με τα ενυπόθηκα δάνεια κατά 19%, καθώς επίσης με τις τιμές να ενισχύονται σε είκοσι περιοχές, για πρώτη φορά μετά από επτά χρόνια (πηγή).

Οι αγοραστές όμως είναι εντελώς διαφορετικοί, σε σχέση με την εποχή της φούσκας - όπου νεαρά ζευγάρια ή βραχυπρόθεσμοι επενδυτές αγόραζαν σπίτια σε υπερτιμημένες τιμές, λαμβάνοντας δύο ή περισσότερα δάνεια.

Οι σημερινοί αγοραστές είναι συνήθως ώριμοι και πλούσιοι - οι οποίοι, μεταξύ άλλων, θέλουν να προστατεύσουν τις καταθέσεις τους από τη φορολόγηση που ψηφίστηκε πρόσφατα, καθώς επίσης από το «κούρεμα» που προβλέπουν. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από το ότι, το 50% σχεδόν των αγορών ακινήτων γίνεται χωρίς να συναφθεί ενυπόθηκο δάνειο.

Έχουν επιστρέψει επίσης οι μεγάλοι επενδυτές, όπως η Goldman Sachs και η Blackwater, οι οποίοι βλέπουν μεγάλες ευκαιρίες στην «καταπονημένη» ισπανική αγορά ακινήτων - στην οποία, σε αντίθεση με άλλες χώρες, οι τιμές είναι αρκετά χαμηλές.

Οι καλοί φράχτες κάνουν τους καλούς γείτονες!

Απο Alexandros Raskolnick

Οι καλοί φράχτες κάνουν τους καλούς γείτονες, λέει μια παροιμία. 

Αλλά οι Εγγλέζοι που επινόησαν αυτήν την παροιμία, γιατί εγγλέζικη είναι, ενδεχομένως αγνοούν ίσως ότι στην εποχή του Τάπερμαν, που έλεγε και η συχωρεμένη η Μαλβίνα, η Ελλάδα έγινε σε μία νύχτα ξέφραγο αμπέλι. Το αγνοούν και αρκετοί απληροφόρητοι Έλληνες, αυτό!

Ο φαιδρός παρ’ ολίγον σωτήρας μας, ο Mind-the-GAPapandreou, ως «Υπουργός» Εξωτερικών το 2003, υπέγραψε την περίφημη συμφωνία που είναι γνωστή ως «Δουβλίνο ΙΙ», μετατρέποντας την πατρίδα μας αυτοστιγμεί, αυθωρεί και παραχρήμα -αμελλητί, σαν να λέμε,  σε αποθήκη ανθρώπινων ψυχών.

Αυτό ήταν το αποτέλεσμα -κι αφού οι Τούρκοι στήσανε απέναντι την μπιζνα την καλή, τώρα δεν είναι κορόιδα να την κλείσουνε ξαφνικά, έτσι δεν είναι? Tι να σου κάνουν οι φράχτες κι αυτοί οι τύποι της Frontex? Ότι κάνει το FBI στα σύνορα με το Μεξικό κάνουν κι αυτοί, για τον φόβο των Ιουδαίων: Μια τρύπα στο νερό. Οι μπόμπες, ο βούρδουλας κι η πείνα δεν είναι χειρότερα πράγματα από τις άλλες κακουχίες των κολασμένων, που κι ο πνιγμός είναι μόνο μια νοσηρή πιθανότητα που λίγο μετράει για τους απελπισμένους.

Οι απέναντι, αρχίσανε λοιπόν τη φάμπρικα με τις ευλογίες των ανεκδιήγητων που μας κυβέρνησαν και συνεχίζουν να μας κυβερνούν ή που από το σπίτι τους επιμένουν να διεκδικούν δημόσιο λόγο -κι από πάνω, να μας κουνάνε –ενίοτε- και το δάχτυλο, οι ακατανόμαστοι.

Επιλογή ή αναγκαίος όρος η εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος;

«Διαβάζοντας» τα οικονομικά αποτελέσματα και αναμένοντας τα stress tests 

Του Γιώργου Τοζίδη

Η δημοσίευση των οικονομικών καταστάσεων των τεσσάρων συστημικών τραπεζών (Εθνική, Πειραιώς, Alpha, Eurobank) σε συνδυασμό με τα αναμενόμενα αποτελέσματα των ελέγχων αντοχής (stress tests) που διενεργεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) επαναφέρουν στην επικαιρότητα τη συζήτηση για το μέλλον τους και ιδιαίτερα για το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους.

Συνοπτικά, από τη δημοσίευση των οικονομικών καταστάσεων για το πρώτο 6μηνο του 2014, προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:

Οικονομικά αποτελέσματα

• Εθνική: Κατέγραψε καθαρά κέρδη 109 εκατ. ευρώ (κυρίως λόγω των θετικών αποτελεσμάτων της θυγατρικής της Finansbank) τα οποία αυξήθηκαν σε 1.146 εκατ. ευρώ μετά από χρήση αναβαλλόμενης φορολογίας [1] συνολικού ύψους 1.037 εκατ.

• Πειραιώς: Κατέγραψε ζημίες 354 εκατ. ευρώ οι οποίες μετά από χρήση αναβαλλόμενης φορολογίας συνολικού ύψους 436 εκατ. ευρώ μειώθηκαν σε 82 εκατ. ευρώ.

• Alpha: Κατέγραψε ζημίες 154 εκατ. ευρώ που μετά τη χρήση αναβαλλόμενης φορολογίας συνολικού ύψους 419,4 μετατράπηκαν σε καθαρά κέρδη 267 εκατ. ευρώ.

•   Eurobank: Κατέγραψε ζημίες συνολικού ύψους 508 εκατ. ευρώ.

Τοξική θεραπεία για την τοξική Ευρωζώνη

Toυ Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Tα μηδενικά επιτόκια και τα «αντισυμβατικά» μέτρα που ανακοίνωσε η ΕΚΤ επιδιώκουν αποτροπή της κρίσης του ευρώ με τα μέσα που την γέννησαν…

Η απόφαση της ΕΚΤ να μηδενίσει και τυπικά τα βασικά επιτόκια δανεισμού και να προχωρήσει ένα ακόμη βήμα προς την ποσοτική χαλάρωση, αποτελεί κατ’ αρχήν μια έμμεση αποκαλυπτική ομολογία: ότι η Ευρωζώνη βρίσκεται μια ανάσα από τη διολίσθηση στην ύφεση και την πλήρη ανακύκλωση της κρίσης. Άρα, ότι όλη η πολιτική της εξουθενωτικής λιτότητας, της διάσωσης των τραπεζών και της δημοσιονομικής εξυγίανσης έχει αποτύχει παταγωδώς.

Το παράδοξο είναι ότι η «αντισυμβατική» απάντηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στον κίνδυνο αυτό μοιάζει με θεραπεία ομοιοπαθητικής. Τα μέσα νομισματικής πολιτικής που επιστρατεύει για να αποτρέψει την ανακύκλωση της κρίσης είναι περίπου αυτά που υποδείχθηκαν ως γενεσιουργές αιτίες της.

Ας θυμηθούμε την ιστορία επιγραμματικά: πριν η χρηματοπιστωτική κρίση μεταλλαχθεί σε κρίση δημοσίου χρέους, χάρη στον πακτωλό δημόσιου χρήματος που διέθεσαν ΗΠΑ, Ε.Ε. κι άλλες χώρες για να διασώσουν τις τράπεζες, ήταν τα αμερικανικά subprimes, τα χρεόγραφα με τα οποία τιτλοποιήθηκαν τα στεγαστικά δάνεια των ανυποψίαστων Αμερικανών, η φούσκα πάνω στην οποία κάθισε το διεθνές -και το ευρωπαϊκό- τραπεζικό σύστημα. Η φούσκα έσκασε, τα «εγγυημένα» χρεόγραφα έγιναν χαρτοπόλεμος, οι τράπεζες κατέρρευσαν ή κλονίστηκαν σοβαρά.

Ο Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρης Καζάκης στο Radio 9.84 fm και δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη 8/9/2014

Παρακολουθείστε παρακάτω, την ενδιαφέρουσα συνέ-ντευξη του Γ.Γ. του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου και οικονομολόγου Δ. Καζάκη στο ράδιο 9.84 της Κρήτης και τον γνωστό δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη, που μετα-δόθηκε από τον ραδιοσταθμό σήμερα Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014.

Πηγή:http://seisaxthia-epam.blogspot.gr/

Η διπλοπροσωπία και η αποχαύνωση των αμνών συνεχίζεται

Ειδικές Οικονομικές Ζώνες και “ανάπτυξη” υποσχέθηκε ο Σαμαράς στη Θεσσαλονίκη απόντος του αρχηγού της αντιπολίτευσης που έχει πάει σε μια σύναξη στην Ιταλία, για να ανταλλάξει απόψεις με μια ομάδα επαφής απο πολιτικούς και οικονομολόγους, κάτι σαν τρόικα σε διεθνές επίπεδο. Πήγε να υπογράψει το συμβόλαιο με τα projects της επόμενης διακυβέρνησης. Εκεί θα συναντήσει και κάποιον που το όνομα του δεν είναι στη λίστα των συμμετεχόντων.

Του καθηγητή Γ. Ζουγανέλη

Ο Σαμαράς στη ΔΕΘ είπε πολλά πράγματα, όπως ότι τα μέτρα που επιβάλλονται στο λαό αποφασίζονται απο τη κυβέρνησή του. Για αυτό είναι τόσο αποτυχημένα για το λαό;  H αλήθεια είναι άλλη βέβαια και έχει να κάνει με όσα έχει υπογράψει αυτός, ο ΓΑΠ και ο Βενιζέλος με τη Τρόικα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν επίπεδο γνώσεων για να επιβάλλουν μέτρα. Όλο το παρόν πολιτικό σύστημα είναι μόνο για καρατερίστες ηθοποιοί στη τηλεόραση.

Τις αποφάσεις είναι κοινό μυστικό ότι τις παίρνουν άλλοι και νομίζω ότι όλοι τους γνωρίζουμε. Η φράση “ανήκουμε στη δύση” τα λέει όλα (προς το παρόν).

Όλοι όσοι στηρίζουν το παρόν πολιτικό σύστημα πρέπει να θυμούνται, ότι την ευθύνη για όσα γίνονται την έχει η πολιτεία δηλαδή η νομοθετική, η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία και όχι οι Γερμανοί, οι Αμερικανοί ή κάποιοι άλλοι. Θεωρώ πολύ άσχημο να λένε “μαλάκες” και “τρελλούς” τους πολιτικούς μερικοί εκδότες με σκοπό να τους αθωώσουν για τα εγκλήματα που έχουν κάνει. Κανείς απο όσους πέρασαν απο την εξουσία δεν ήταν “μαλάκας” αλλά αυτό θα το αποφασίσει η δικαιοσύνη όταν θα λειτουργήσει. H δικαιοσύνη τότε θα πρέπει να ψάξει και αυτούς τους εκδότες που συνεργάστηκαν και στήριξαν την εξουσία, κάτι που δεν είναι ο θεσμικός τους ρόλος να κάνουν.

Ελληνικές οικουμενικές αξίες και «πολιτικά ορθές» πραγματικότητες της παγκοσμιοποίησης

Είμαστε όλοι παρόντες εδώ

γιατί μια εσώτερη φωνή μάς κάλεσε

μια μνήμη μίλησε στο αίμα μας.

Γιατί εσύ δεν είσαι μόνο μια Τράπεζα

ή ένα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Έχεις γίνει η τυφλή κορυφή

ενός σκοτεινού κύματος

από μια απάνθρωπη μήτρα…

(Σηάτλ, Δεκέμβριος 1999)

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Αυτή είναι η αγωνία που νοιώθουν οι πολίτες τις τελευταίες δεκαετίες, που είμαστε μάρτυρες μιας αναγκαστικής πορείας για τα έθνη και τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου, ενός μονόδρομου χωρίς επιλογές, στον οποίο κυρίαρχο ρόλο έχουν μερικές εκατοντάδες πολυεθνικών εταιρειών που ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή, την διακίνηση των αγαθών και την ροή της πληροφορίας.

Διάφορα διεθνή λόμπυ και υπερεθνικοί θεσμοί αμφιβόλων προθέσεων –όπως το Διεθνές Νομισματικό ταμείο και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου- δρουν κυριολεκτικά ερήμην των λαών σε πλανητικό επίπεδο και επιβάλλουν το «πολιτικώς ορθό» χωρίς καμμιά ιστορική αναφορά, κανένα πολιτικό όραμα για την Ευρώπη ή τον κόσμο.

Τόσο η πορεία της Ευρώπης όσο και οι τύχες της παγκόσμιας κοινότητας έχουν μετατραπεί σε μια υπόθεση τεχνοκρατών και διπλωματών ενός αλαζονικού παγκόσμιου καθεστώτος που στήνει ουσιαστικά ένα παγιδευτικό ιστό για τα έθνη, τους πολίτες και τις κοινωνικές τάξεις.

Φόβοι επισιτιστικού κράχ

«Στις Η.ΠA. μία διαφορετικού είδους κρίση εκτυλίσσεται ακριβώς κάτω από τα πόδια των ανθρώπων -λόγω του ότι στερεύει ένας από τους πλέον πολύτιμους υδροφόρους ορίζοντες, ο οποίος παρείχε ασφάλεια, καθώς επίσης νερό στο Τέξας, στο σιτοβολώνα της χώρας.

«Αυτή η χώρα έγινε αυτό που έγινε, κυρίως επιδή ήταν ασφαλής από την πλευρά της ύδρευσης - η οποία απειλείται σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό σήμερα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο διευθυντής του κέντρου υδάτινων πόρων του πανεπιστημίου του Τέξας.

Ο ζωτικής σημασίας υδροφόρος ορίζοντας (Ogallala Aquifer), ο οποίος εκτείνεται κάτω από οκτώ Πολιτείες στην καρδιά των Η.Π.Α., σε 111.8oo.ooo στρέμματα και 175·οοο τετραγωνικά μίλια, τροφοδοτεί με νερό μία τεράστια περιοχή - η οποία, εάν σταματήσει να συμμετέχει στην κάλυψη των αναγκών διατροφής του πλανήτη, θα οδηγήσει στην απόγνωση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων.

Ορισμένα τμήματα του δε, έχουν ήδη στερέψει - ενώ η εξάντληση του νερού μετά το 1980, οφείλεται στις σύγχρονες μεθόδους καλλιέργειας, από ιδιοκτήτες τεράστιων γεωργικών εκτάσεων (αυτόματα κέντρα συσκευών άρδευσης). Η ανεύθυνη χρήση του νερού, καθώς επίσης η έλλειψη προνοητικότητας εκ μέρους του κράτους, έχουν φέρει σε απόγνωση χιλιάδες αγρότες - με αρκετούς κερδοσκόπους να βλέπουν ευκαιρίες, από την εκμετάλλευση των αναγκών νερού.

Το δημοψήφισμα της Σκοτίας

Όταν είχαμε πάει πριν από πέντε χρόνια στη Σκοτία, δεν ξέραμε και πολλά για την ιστορία της: Μέρι Στούαρτ, Ουίλιαμ Γουάλας, γκάιντες, κιλτ, κάστρα, βασιλικό μίλι, άντε και Χαϊλάντερ.

Ο ξεναγός μάς είχε προειδοποιήσει να ελέγχουμε τα ρέστα μας, επειδή οι σκοτσέζικες λίρες ισχύουν μόνο εκεί και όχι στην υπόλοιπη Βρετανία. Βέβαια, οι έμποροι στραβομουτσούνιαζαν όταν τους τις επιστρέφαμε, αλλά δεν είχαμε καμιά όρεξη να πληρώσουμε τη διένεξή τους με το Λονδίνο.

Να καούν τα ραβασάκια του ΟΑΕΕ...Δεν έχουμε και δεν πληρώνουμε...

Από Kίνημα Πολιτών για τη Σεισάχθεια 

ΝΑ ΚΑΟΥΝ ΤΑ ΡΑΒΑΣΑΚΙΑ ΤΟΥ ΟΑΕΕ 

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ 

ΓΕΝΙΚΗ ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ 

Συμπολίτες και συμπολίτισσες, 

Καταμεσής του Αυγούστου, με τα διαμερίσματα να έχουν μετατραπεί σε φυλακές, καθώς εκατομμύρια Έλληνες προς δόξα της τουριστικής ανάπτυξης κάνουν διακοπές στα μπαλκόνια τους , οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι παίζουν με τις αντοχές μας. Μετά το αίσχος του ΕΝΦΙΑ, το νέο σούπερ χαράτσι για τα ακίνητα, χιλιάδες επαγγελματίες, έμποροι και βιοτέχνες οφειλέτες του ΟΑΕΕ, πήραν στα χέρια τους τα ραβασάκια του Κέντρου Είσπραξης Ανεξόφλητων Οφειλών που τους απειλούν και πάλι με κατασχέσεις και ποινικές διώξεις. Φαίνεται ότι ο γολγοθάς που οι ξένοι δυνάστες και οι ντόπιοι συνεργάτες τους έχουν επιβάλει στον ελληνικό λαό δεν έχει τέλος. 

Από τους 770 χιλ. ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ οι 659 χιλ. έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές συνολικού ύψους 9,1 δις ευρώ. Μαζί με τους 441 χιλ. οφειλέτες του ΙΚΑ, τους 183 χιλ. του ΟΓΑ και τους 50 χιλ. του ΤΣΜΕΔΕ, πάνω από 1,3 εκατ. άνθρωποι οφείλουν στα Ασφαλιστικά Ταμεία ένα βουνό από χρέη που ξεπερνούν τα 20 δις ευρώ. Τα χρέη αυξάνονται με μεγάλη ταχύτητα καθώς οι ασφαλισμένοι επαγγελματίες τσακισμένοι από την οικονομική ύφεση και την κυβερνητική φοροεπιδρομή, αδυνατούν να πληρώσουν τις συνδρομές τους. 

Τόσος θόρυβος για μείωση μιας... δεκάρας στον φόρο πετρελαίου!

Του Γιώργου Δελαστίκ*

Ωδινεν όρος και έτεκεν μυν! Τόσος θόρυβος έγινε για την ομιλία του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης και τελικά «άνθρακες ο θησαυρός». 

Το μόνο συγκεκριμένο πράγμα που εξήγγειλε ήταν ότι θα υπάρξει μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο κατά 30%. Τι σημαίνει αυτό, το εξηγεί με ανακοίνωσή του ο πλέον αρμόδιος φορέας, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πρατηριούχων και Εμπόρων Καυσίμων (ΠΟΠΕΚ): «Η μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης κατά 30%, όταν το 2012 αυξήθηκε 450%, μεταφράζεται σε μείωση των τιμών λιανικής κατά 7-10 λεπτά το λίτρο»! Τόσος ντόρος για μια δεκάρα μείωση στο λίτρο, το οποίο θα κοστίζει γύρω στο 1,30 ευρώ! 

Μιλάμε δηλαδή για μια έκπτωση στην τιμή αγοράς του απρόσιτου πλέον για πολλούς Ελληνες πετρελαίου θέρμανσης γύρω στο... 6% με 8%! Σωθήκαμε! Για να είμαστε σχολαστικά ακριβείς, να πούμε ότι η τιμή του λίτρου του πετρελαίου θέρμανσης τον Απρίλιο του 2014, όταν έληξε η περίοδος διάθεσής του, ήταν 1,26 ευρώ το λίτρο, ενώ τον Οκτώβριο του 2013, όταν άρχισε η προηγούμενη χειμερινή περίοδος, η τιμή του λίτρου ξεκίνησε με 1,28 ευρώ. Πέρα από αυτή την εξαγγελία της δεκάρας, απολύτως τίποτα άλλο συγκεκριμένο δεν εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Γενικά και αόριστα, χωρίς χρονικό προσδιορισμό, μίλησε για φοροελαφρύνσεις απροσδιόριστων ποσοστών, κάποτε στο μέλλον.

Να κάνουμε την κυβέρνηση της Αριστεράς υπόθεση της κοινωνίας

Του Τάσου Κορωνάκη*

Αυτός ο Σεπτέμβρης ανοίγει μια κρίσιμη πολιτική χρονιά. Στόχο έχουμε να σφραγιστεί από τη νίκη της Αριστεράς. Αναμφισβήτητα τα ερωτήματα είναι πρωτόγνωρα και το ασφυκτικό βάρος μιας κοινωνίας που σφαδάζει κάνει την συζήτηση ακόμα πιο δύσκολη. 

Γνωρίζουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιλέγεται από όλο και μεγαλύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας επειδή έχει πείσει για το αξιακό και ιδεολογικό του φορτίο, αλλά κατά κύριο λόγο, ως μια ύστατη ελπίδα για την αλλαγή της σημερινής ανυπόφορης κατάστασης και αυτό με ένα υψηλό επίπεδο ρίσκου που περιλαμβάνει πάντα το καινούργιο, ως άγνωστο. Ταυτόχρονα αυτό το «να τους διώξουμε» δεν φτάνει πια, αλλά αποκτά κομβική σημασία το πως θα πείσουμε για το δικό μας σχέδιο.

Αφού λοιπόν μιλάμε για μια έκτακτη κατάσταση και όχι για μια ηγεμονία που έχει κερδηθεί με τα χρόνια, χρειάζεται να δώσουμε την μάχη με ένα σχέδιο εκτάκτου ανάγκης που να μπορεί να πείθει για το σήμερα αλλά να έχει και στοιχεία που θα χαράζουν ένα διαφορετικό αύριο. Εύλογα λοιπόν δημιουργούνται μια σειρά ερωτήματα για τον χαρακτήρα αυτού του σχεδίου.

Πως μπορεί να επιτευχθεί η συνεννόηση και η συνένωση των αντιμνημονιακών δυνάμεων;

Του Δημήτρη Κυπριώτη*

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο ακούγονται φωνές για συνεννόηση των αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων και δεν αναφερόμαστε μόνο στις κοινοβουλευ-τικές, αφού το ίδιο παρατηρείται και στις εξωκοινοβουλευτικές.

Δηλαδή ένα αίτημα και ερωτηματικό ταυτό-χρονα, που έβαζε ο ελληνικός λαός από την αρχή σχεδόν της κρίσης, δηλαδή από την εποχή  των μεγάλων συγκεντρώσεων των πλατειών σε ολόκληρη τη χώρα, τώρα εδώ και αρκετό καιρό αρχίζει να γίνεται αίτημα και πεποίθηση στους  περισσότερους από τους αντιμνημονιακούς πολιτικούς χώρους, αν και παρατηρείται μία δυστοκία στην τελική έκβαση αυτής της συνεργασίας.

Βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά, έστω και αν ως χώρα μας έχουν στριμώξει γερά οι δανειστές, πάντα όμως με την ανοχή και την ευλογία των εγχώριων συνεργαζόμενων με αυτούς πολιτικών δυνάμεων.

Λένε πολλοί, ότι καλό θα ήταν να δούμε τι έφταιξε και δεν προχώρησε μέχρι σήμερα αυτή η συνεργασία για να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα, όμως αν εμπλακούμε σε μια τέτοια συζήτηση, δεν θα κάνουμε τίποτα παραπάνω από το να αναμοχλεύουμε δυσάρεστες διαπιστώσεις, που τελικά δεν θα επιτρέψουν να καταλήξουμε  πουθενά. Το πιο σίγουρο θα είναι ότι θα οδηγηθούμε και πάλι σε αδιέξοδη κατεύθυνση, με το λαό να λέει ότι το έργο αυτό το έχει στην κυριολεξία βαρεθεί.