Του Δημήτρη Καζάκη
Με την Κρήτη να έχει μετατραπεί σε επίκεντρο των προετοιμασιών υποστήριξης νέων πληγμάτων εκ μέρους των ΗΠΑ, του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσικής ζώνης αποκλεισμού A2/AD, δικαιώνεται ο επαγγελματισμός του μισθοφόρου που εδώ και χρόνια καλλιεργείται στις γραμμές των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Είναι τυχαίο το γεγονός ότι κανείς, καμιά πολιτική δύναμη της χώρας δεν ανέδειξε τους κινδύνους από την αναβαθμισμένη εμπλοκή της Κρήτης στο σχεδιασμό στρατιωτικών πληγμάτων εναντίον της Ρωσίας και της Συρίας;
Να τα πάρουμε από την αρχή. Οι ΗΠΑ δοκίμασαν να διεμβολίσουν το σύστημα A2/AD που έχει εγκαταστήσει η Ρωσία στη Συρία μετατρέποντας μια "φούσκα" με ακτίνα άνω των 400 χιλιομέτρων σε ζώνη αποκλεισμού για κάθε εχθρική κίνηση σε θάλασσα, αέρα και έδαφος. Η επίθεση των ΗΠΑ στέφθηκε με παταγώδη αποτυχία, καθώς οι απώλειες των όπλων που χρησιμοποιήθηκαν (τόμαχοκ) έφθασαν το 61%. Ενώ το πλήγμα του στόχου (αεροδρόμιο Σαϊράτ, Συρία) δεν ήταν τέτοιο ώστε να το θέσουν εκτός λειτουργίας. Εντός 12 ωρών το αεροδρόμιο ήταν ξανά σε επιχειρησιακή λειτουργία.
Οι Αμερικανοί θέλουν να πιστέψουμε ότι όλα συνέβησαν όπως τα είχαν σχεδιάσει. Όμως, τα δεδομένα και οι πληροφορίες λένε άλλα. Οι Αμερικανοί τρέμουν τις δυνατότητες των συστημάτων A2/AD της Ρωσίας. Γιατί; Διότι όσο υπάρχει αυτό το Ρωσικό σύστημα κάθε πλοίο, αεροσκάφος, βλήμα, όχημα, ή οποιοδήποτε άλλο στρατιωτικό μέσο μπορεί να θεωρηθεί εχθρικός στόχος εντός της ζώνης αποκλεισμού και να καταστραφεί. Πριν καν υπάρξουν αντίμετρα.
