Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

Συνοπτικά: Ευρώ και Εθνικό Νόμισμα


Σπύρος Στάλιας, 
[Οικονομολόγος Ph.D]

Από τον πατέρα της Πολίτικης Οικονομίας Adam Smith μάθαμε ότι ο Πλούτος ενός Έθνους δεν μετριέται με χρηματικές αξίες, αλλά από την ικανότητα του Έθνους να παράγει προϊόντα και υπηρεσίες, με άλλα λόγια να απασχολεί πλήρως το εργατικό του δυναμικό με όρους αξιοπρέπειας.
Από τον Λόρδο John Maynard Keynes μάθαμε, ότι για να επιτευχθεί ο παραπάνω στόχος, η διαχείριση του χρήματος πρέπει να γίνεται από το Κράτος, το όποιο χρήμα αποκλειστικά εκδίδεται από το Κράτος και αποτελεί κοινωνικό αγαθό.

Σε αυτές τις επιστημονικά ελεγμένες θέσεις, που μας οδηγούν σε κοινωνίες πολιτισμένες, οι Νεοφιλελεύθεροι αντιπροτάσουν άλλες δήθεν επιστημονικές γνώμες, που επί της ουσίας είναι απόψεις προστασίας των Τραπεζιτών και των κατόχων του πλούτου. 
Είναι  απόψεις που τρομοκρατούν και φοβίζουν τους ανθρώπους, και με βία τους σύρουν στην δουλεία. Με άλλα λόγια οι Νεοφιλελεύθεροι και οι Πολιτικοί του Ευρώ –όλοι όσοι είναι σήμερα στη Βουλή- είναι ανελέητοι τραμπούκοι και τρομοκράτες. Έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε.
Παρακάτω συνοψίζω 8 κομβικά σημεία διαφοράς μεταξύ του εν είδη ζούγκλας νεοφιλελεύθερου υποδείγματος του ευρώ και πολιτισμένου υποδείγματος το κρατικού χρήματος.

1) Η Προσφορά του Χρήματος
Οι νεοφιλελεύθεροι ισχυρίζονται ότι η Κεντρική Τράπεζα μπορεί να ελέγχει την προσφορά χρήματος επειδή μπορεί να ελέγχει τις καταθέσεις των Τραπεζών στην Κεντρική Τράπεζα, τις καταθέσεις στις Εμπορικές Τράπεζες των πολιτών και του Κράτους και οποιαδήποτε ποσότητα χρήματος κυκλοφορεί στην αγορά. 
Αυτό όμως αποτελεί ένα τεράστιο μύθο. Το χρήμα δεν είναι καθορισμένο, και δημιουργείται από την δαπάνη του κράτους και από τα δάνεια που συνάπτει ο ιδιωτικός τομέας με τις Εμπορικές Τράπεζες. Κατά συνέπεια η προσφορά χρήματος είναι αδύνατον να ελεγχθεί από οποιαδήποτε Κεντρική Τράπεζα.