"Η μόνη αντιβίωση είναι η Παιδεία"

Σε μια εποχή που κάποιοι άνθρωποι παλεύουν εναντίον της υποκουλτούρας και της ευτέλειας, οι διαχειριστές των κληρονόμων του Μάνου Χατζιδάκι απαίτησαν 100 και 150 ευρώ συν ΦΠΑ από δύο εκδηλώσεις χωρίς εισιτήριο στην Κρήτη, ως... "τέλος διαχείρισης"!

Όπως γράφει ο Μάριος Διονέλης (Εφημερίδα των Συντακτών), στην πρώτη περίπτωση εκπαιδευτικοί της Ένωσης Φιλολόγων Ηρακλείου τραγούδησαν έργα του μεγάλου συνθέτη με προαιρετικό "εισιτήριο" τρόφιμα και φάρμακα για απόρους, ενώ στη δεύτερη καλλιτέχνες τραγούδησαν δωρεάν στη Βιάννο για τα 20 χρόνια από το θάνατο του Μάνου.

Η εταιρεία seed point του Σωτήρη Λυκουρόπουλου απαίτησε πνευματικά δικαιώματα, τα οποία οι διοργανωτές θα αναγκαστούν να πληρώσουν, για να μην μπλέξουν χειρότερα!

Ήδη δάσκαλοι που προσπαθούν να εμπνεύσουν στους μαθητές τους την αγάπη για τη μουσική και να τους σώσουν από το χυλό στον οποίο βυθιστήκαμε επί δεκαετίες, το ξανασκέφτονται, θορυβημένοι από τις εξελίξεις.

Αν ζούσε ο Μάνος, θα συμφωνούσε άραγε με αυτά τα ρεζιλίκια; Ο καλλιτέχνης που δεν έγλειψε ποτέ εξουσίες ούτε έγραψε μαντινάδες για πρωθυπουργούς, ο άνθρωπος που μιλούσε ελεύθερα για όλα και δεν δίστασε να επιτεθεί εναντίον του εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας όταν εμείς ακόμα κοιμόμασταν και που το 1949 έβγαλε το ρεμπέτικο από την ανυποληψία κάνοντάς το κτήμα όλων, μάλλον θα έριχνε μια κλωτσιά στα πισινά όσων διαχειρίζονται την πνευματική του κληρονομιά, πλουτίζοντας άκοπα.

Το ΕΠΑΜ για την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Στις αρχές του 21 ου αιώνα το ανθρώπινο είδος παρουσιάζεται στην χειρότερη εκδοχή του στο πρόσωπό του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ. Για δεκαετίες η πολιτική του συνοψίζεται στην κατοχή, την εθνοκάθαρση, τον ρατσισμό και τον επιθετικό εποικισμό. Οι συνεχείς στρατιωτικές θηριωδίες του Ισραηλινού στρατού έχουν προκαλέσει αναρίθμητα θύματα, καταδικάζουν το Παλαιστινιακό λαό σε γενοκτονία, σε διωγμό από τη πατρώα γη! H πρόσφατη ναζιστική επιδρομή του Ισραηλινού στρατού κατά Νοσοκομείου στη Γάζα ξεπερνά την ανθρώπινη φαντασία. Επίθεση επίγειων δυνάμεων κατά ιατρικού στόχου, επίγειων δυνάμεων κατά νοσοκομείου, κατά χειρουργείου, κατά μονάδας εντατικής θεραπείας! Εν μέσω συνεχών βομβαρδισμών κατά αμάχων στη Γάζα, μια από τις πλέον εξαθλιωμένες και πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη.

Οι «δημοκράτες» Μέρκελ και Τσέινη έσπευσαν να στηρίξουν το σιωνιστικό-ναζιστικό μόρφωμα, ως το alter ego τους, τον «χωροφύλακά» τους στην περιοχή. Η πολιτική των «ίσων αποστάσεων» που κρατά η ΕΕ και οι ΗΠΑ προκαλεί οργή και αγανάκτηση όταν όπως στην προκειμένη περίπτωση έχουμε ξεκάθαρα έναν κατ’ εξακολούθηση «εγκληματία κατά της ανθρωπότητας», όπως έχει αποτυπωθεί σε αποφάσεις του ΟΗΕ και καταδίκες του δικαστηρίου της Χάγης.

Οι γάτες του Αη Νικόλα

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΣΙΑΛΟΣ

Της Πέπης Ρηγοπούλου

Την Κύπρο την πρωτοέμαθα μέσα από το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη. Ηταν για μένα το χρυσοπράσινο φύλλο που ριγμένο στο πέλαγο μέτραγε τις εξουσίες που έρχονται και παρέρχονται κι αυτό εκεί, να αντιστέκεται στον άνεμο. Κρατώντας την ίδια γλώσσα, τα ίδια σχήματα και χειρονομίες των ανθρώπων και των βράχων. Σε πείσμα των Συμφωνιών με τις πολλές αδιάβαστες σελίδες, που άλλαζαν όνομα για να βάλουν χέρι στην ψυχή, τον πλούτο και την ομορφιά του. Μια ομορφιά εκθαμβωτική, που την έβλεπες παντού.

Ακόμα και όταν πολύ αργότερα είδα την Πράσινη Γραμμή που το χώρισε στα δύο. Οταν περπάτησα με τις γυναίκες που θέλησαν να επιστρέψουν, πατώντας στη γεμάτη ακόμα με νάρκες νεκρή ζώνη, για να πάμε στο κατεχόμενο από τους Τούρκους κομμάτι της διαιρεμένης πόλης. Οταν είδα τις μαυροντυμένες γυναίκες να κρατούν βουβές τις φωτογραφίες των αγνοουμένων τους που δεν θα ξανάβλεπαν ποτέ. Οταν μπήκα στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, μόλις μισάνοιξαν κάποιες πόρτες, και άκουσα τα κύματα της θάλασσας από το αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας, όπου, στα 1911, παίχτηκε για πρώτη φορά στον κόσμο τραγωδία στον φυσικό της χώρο. Τον ήχο των κυμάτων που δεν κατάφερναν να σβήσουν τα βαριά βήματα μιας ομάδας στρατιωτών του στρατού Κατοχής που είχε εκείνη την ημέρα άδεια και είχε πάει μια αμήχανη βόλτα, εκεί όπου τα άρβυλά τους δεν μπορούσαν να δέσουν στιγμή με το αστραφτερό, γυαλισμένο θα ’λεγες από το δάκρυ της θάλασσας, μάρμαρο των κερκίδων.

Ανοιχτή επιστολή 24 γιατρών και επιστημόνων για τη Γάζα

The Lancet, Πρώτη Online Έκδοση, 23 Ιουλίου 2014

Μια ανοιχτή επιστολή για τους ανθρώπους στη Γάζα

Paola Manduca a, Iain Chalmers b, Derek Summerfield c, Mads Gilbert d, Swee Ang e, εκ μέρους των 24 υπογραφόντων

Είμαστε γιατροί και επιστήμονες, που περνάμε τη ζωή μας αναπτύσσοντας μέσα για τη φροντίδα και την προστασία της υγείας και της ζωής. Είμαστε επίσης ενημερωμένοι άνθρωποι, διδάσκουμε την ηθική του επαγγέλματός μας, μαζί με τη γνώση και την εμπειρία του. Έχουμε όλοι εργαστεί και γνωρίζουμε την κατάσταση στη Γάζα εδώ και χρόνια.

Στη βάση της ηθικής και της πρακτικής μας, καταδικάζουμε αυτό που παρακολουθούμε κατά την επίθεση στη Γάζα από το Ισραήλ.

Ζητάμε από τους συναδέλφους μας, παλιότερους και νεώτερους επαγγελματίες, να καταδικάσουν αυτή την ισραηλινή επίθεση. Αμφισβητούμε τη διαστροφή της προπαγάνδας που δικαιολογεί τη δημιουργία μιας επείγουσας ανάγκης για να μασκαρευτεί μία σφαγή, μια υποτιθέμενη «αμυντική επίθεση». Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία ανηλεή επίθεση απροσδιόριστης διάρκειας, έκτασης και έντασης. Θέλουμε να αναφέρουμε τα γεγονότα όπως τα βλέπουμε και τις επιπτώσεις τους στις ζωές των ανθρώπων.

Είμαστε συγκλονισμένοι από τη στρατιωτική σφαγή των αμάχων στη Γάζα με το πρόσχημα του χτυπήματος τρομοκρατών. Αυτή είναι η τρίτη ευρείας κλίμακας στρατιωτική επίθεση στη Γάζα από το 2008. Κάθε φορά ο φόρος αίματος βαρύνει κυρίως αθώους ανθρώπους στη Γάζα, ειδικά γυναίκες και παιδιά, με το απαράδεκτο πρόσχημα του Ισραήλ για την εκρίζωση πολιτικών κομμάτων και της αντίστασης στην κατοχή και την πολιορκία που επιβάλλει.

Αυτή είναι η στιγμή να πούμε: «Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε την κατοχή»

Ο Yehuda Shaul της οργάνωσης «Σπάζοντας τη Σιωπή»

«Η κατάσταση στο Ισραήλ είναι χειρότερη από ποτέ. Η πλειονότητα των κατοίκων της δέχονται τυφλά οτιδήποτε τους λέει η κυβέρνησή τους».

Ανταπόκριση, Γάζα, Boštjan Videmšek, DELO

«Σχεδόν κανείς δεν αναρωτιέται, για να μην πω αμφιβάλει. Βρίσκονται στο στάδιο της υποταγής και αυτό είναι το πλέον ανησυχητικό. Το μίσος μεγαλώνει σε καθημερινή βάση. Η αρνητική προδιάθεση απέναντι σε οποιονδήποτε έχει διαφορετική άποψη είναι τεράστια. Και δεν είναι μόνο η προδιάθεση... όσοι είναι ενάντια στον πόλεμο και διαμαρτύρονται στους δρόμους δέχονται πέφτουν θύματα ξυλοδαρμού. Η αστυνομία απλά παρακολουθεί χωρίς να κάνει τίποτα. Ανησυχώ πάρα πολύ με την κατάσταση, είναι ένα κακό σημάδι για το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας» λέει ο Yahuda Shaul, ιδρυτικό μέλος της Ισραηλινής οργάνωσης «Σπάζοντας τη σιωπή», μιας οργάνωσης βετεράνων στρατιωτών που υπηρέτησαν στο Ισραήλ από την έναρξη της δεύτερης Intifanta και ανέλαβαν να αποκαλύψουν την πραγματικότητα της καθημερινότητας στα κατεχόμενα εδάφη. «Έχουμε προσπαθήσει να προκαλέσουμε δημόσιες συζητήσεις σχετικά με το τίμημα αυτής της κατάστασης στην οποία νέοι στρατιώτες αντιμετωπίζουν άμαχο πληθυσμό σε καθημερινή βάση και εμπλέκονται στον έλεγχο της ζωής τους σε καθημερινή βάση», αυτή είναι η αποστολή των μελών της οργάνωσης «Σπάζοντας τη σιωπή».

Κινηματική δράση και πολιτική αναταραχή στην Ισπανία

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Συνεχίζοντας τη συζήτηση για το πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο που χρειάζεται η Ελλάδα, τις επόμενες εβδομάδες θα αναρτηθούν κείμενα από ανθρώπους που έχουν γνώση και συμμετοχή στα όσα σημαντικά συμβαίνουν στην Ισπανία.

Ο Σέρτζι Κουτίγιας είναι ερευνητής οικονομολόγος και ακτιβιστής στο Παρατηρητήριο για το Χρέος και την Παγκοσμιοποίηση (ODG, Observatori del Deute en la Globalització). Συμμετέχει επίσης ενεργά στην Πρωτοβουλία Πολιτών για Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου. Η οικονομική του έρευνα είναι πάνω σε εναλλακτικά χρηματοδοτικά μοντέλα ανάπτυξης. Το άρθρο αυτό αρχικά δημοσιεύθηκε στη νέα σειρά του Διεθνούς Ινστιτούτου στο 'Αμστερνταμ (TNI) που έχει τίτλο 'Στο σταυροδρόμι – τα κοινωνικά κινήματα της Ευρώπης αντεπιτίθενται'. Ο Σέρτζι μας το παραχώρησε ευγενικά και τη μετάφραση έκανε η Φούλα Φαρμακίδη, την οποία και ευχαριστώ.

Του Σέρτζι Κουτίγιας

“Η απογοήτευση, η απελπισία και ο φόβος αντί να βρουν καταφύγιο στην ακροδεξιά, διοχετεύτηκαν προς την δημιουργία καινοτόμων δράσεων αλληλεγγύης και αντίστασης. ”

Μετά την εξέγερση των πλατειών το 2011, το πολιτικό σκηνικό στην Ισπανία έχει αλλάξει δραματικά.

H οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 και υποτίθεται πως δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα πρόβλημα χρηματοπιστωτικής ρευστότητας κατέληξε να είναι μία κρίσιμη καμπή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η κρίση του χρηματοπιστωτικού τομέα μετατράπηκε σε κρίση των δημοσίων οικονομικών, καθώς ο χρηματοπιστωτικός τομέας στράφηκε προς τα κράτη για να διασωθεί, ωθώντας κάποια από αυτά σε χρεωκοπία, όπως την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Αυτές οι πολιτικές - διάσωση των τραπεζών (1) ακολουθούμενη από μέτρα λιτότητας (2) - δεν είναι τίποτα άλλο από λεηλασία. Στόχος τους είναι να επιβάλουν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο και να συσσωρεύσουν όλο και περισσότερο πλούτο ξεζουμίζοντας τους πολίτες.

Ελληνες διανοούμενοι ένθερμοι υποστηρικτές του νεοφιλελευθερισμού

Του Θεολόγου Μιχαηλίδη

Πρέπει να το παραδεχτούμε. Υπάρχουν στην χώρα μας δυσανάλογα πολλοί διανοούμενοι και στοχαστές (με την πραγματική έννοια του όρου) που στηρίζουν τον σύγχρονο άκρατο νεοφιλελευθερισμό. Άλλος λιγότερο-άλλος περισσότερο, άλλος πιο άμεσα-άλλος πιο έμμεσα υπερασπίζονται καθαρά την υπάρχουσα καθεστωτική μνημονιακή ελληνική πραγματικότητα.

Κοινά χαρακτηριστικά που θα συναντήσει κανείς στην πλειοψηφία των απολογητών του σύγχρονου ακραίου νεοφιλελευθερισμού είναι η αποθέωση του πνεύματος του ατομικισμού, η υιοθέτηση αξιών προτεσταντισμού, η αναγκαιότητα άμεσης και αντί παντός τιμήματος προσαρμογής στην δυτική εκσυγχρονιστική κουλτούρα, η κινδυνολογία περί απομονωτισμού, η λοιδορία κάθε έννοιας ελληνικότητας, η άρνηση, ως οπισθοδρομικών και αναχρονιστικών, παραδοσιακών αντιλήψεων και δεσμών, η χρήση (ή μάλλον κατάχρηση) της ρητορείας κατά του (υποτιθέμενου, τις περισσότερες τουλάχιστον φορές) λαϊκισμού, κλπ

Για την πλειοψηφία των εν λόγω διανοητών η Ευρώπη δεν βρίσκεται σε παρακμή, αλλά αντίθετα αποτελεί παγκόσμιο πρότυπο προς μίμηση.

Για τους προαναφερόμενους Έλληνες διανοούμενους  αδιαμφισβήτητη και κυρίαρχη είναι η συλλογική ευθύνη της ελληνικής κοινωνίας. Όχι μόνο συμμερίζονται την γνωστή ρήση του Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε», αλλά πηγαίνουν ακόμη παραπέρα, αρνούμενοι ακόμη και τα αυτονόητα. Για παράδειγμα  θεωρούν πως η μη πληρωμή φόρων δεν οφείλεται σε οικονομικό πρόβλημα των πολιτών, αλλά στην κακιά νοοτροπία φοροδιαφυγής, που τους διακρίνει.

Σκάνδαλο:το λιμάνι του Πειραιά στην Cosco

ΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΚΑΙ Θ. ΔΡΙΤΣΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΦΙΛΙΚΟ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟ"

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΙΠΕΔ ΑΝΤΙΔΡΑ ΣΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ

ΣΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ-ΜΩΡΑΛΗΣ

Η κυβέρνηση μετά από αυτό που εκείνη βάφτισε έγκριση του «φιλικού διακανονισμού» που έχει υπογραφεί μεταξύ του ΟΛΠ και της Cosco, ανοίγει το δρόμο στον κινεζικό επιχειρηματικό όμιλο για παραπέρα κερδοφόρες «μπίζνες» στο λιμάνι του Πειραιά. Ρήγμα, όμως, φαίνεται να υπάρχει ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο ΤΑΙΠΕΔ, με το τελευταίο να αμφισβητεί τις προεκτάσεις του διακανονισμού στη νομιμότητα του μελλοντικού διαγωνισμού για την πώληση του λιμανιού του Πειραιά και με το Μαξίμου να εμμένει στην έγκριση του διακανονισμού.

Υπενθυμίζουμε ότι η «COSCO» ελέγχει ήδη, μέσω της σύμβασης παραχώρησης του 2008, τη λειτουργία του προβλήτα ΙΙ και της ανατολικής πλευράς του προβλήτα ΙΙΙ, κατέχοντας το 70% της εμπορικής δραστηριότητας του λιμανιού.

Πλέον, με βάση τις προβλέψεις του «φιλικού διακανονισμού», η «COSCO» θα προχωρήσει στην κατασκευή και την εκμετάλλευση της δυτικής πλευράς του προβλήτα ΙΙΙ, γεγονός που θα της επιτρέψει να ελέγξει ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι - έως και το 80% - της εμπορικής δραστηριότητας του λιμένα Πειραιά.

Ταυτόχρονα, ο κινεζικός επιχειρηματικός όμιλος, με το πρόσχημα των «επενδύσεων ύψους 230 εκατ. ευρώ» ουσιαστικά απαλλάσσεται ακόμα και από τα ψίχουλα που πλήρωνε μέχρι τώρα στον ΟΛΠ ως «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».

Για την κατάκοιτη παραπληγική που πέθανε όταν της έκοψε το ρεύμα η ΔΕΗ στο σπίτι της στα Χανιά…

Του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου

Για να συγκεντρωθούμε λίγο.

Για να κάνουμε μια πνευματική άσκηση, να νιώσουμε λίγο κάτι που νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε, αλλά θα αντιληφθούμε πολύ γρήγορα ότι το μυαλό μας δεν μπορεί να το αντέξει.

Σκεφθείτε, ένα μουγκό, εκτυφλωτικό, εκδικητικά καυτό καλοκαιρινό απομεσήμερο, ο καύσωνας να σφυροκοπάει αλύπητα τα φτηνά τσιμέντα, τις σκουριασμένες λαμαρίνες, τα θλιβερά Ελενίτ, τα πλαστικά παντζούρια, τα αλουμινένια καφάσια, τις έξυπνες σίτες που αποτελούν τα υλικά ενός φτωχικού σπιτιού όπου μένει μια παραπληγική γυναίκα 56 χρόνων που δεν έχει ούτε για να πληρώσει το ρεύμα, και γύρω της οι άνθρωποι είτε αδιαφορούν, είτε είναι απασχολημένοι με αντίστοιχα, δικά τους δράματα.

Σκεφθείτε την θερμοκρασία να ανεβαίνει, μέρα-νύχτα, να μην φυσάει το παραμικρό αεράκι σκεφθείτε τον ιδρώτα να τρέχει από το άρρωστο κορμί σας, το κορμί που δεν μπορείτε να σηκώσετε ούτε για να πάτε να κατουρήσετε.

Σκεφθείτε την αφόρητη ζέστη να σας καθηλώνει σε μια μόνιμη ημικρανία, μια ατέρμονη δύσπνοια, επιπρόσθετης της ακινησίας που σας έχει καθηλώσει να κοιτάτε το ταβάνι για 15 ολόκληρα χρόνια.

Σκεφθείτε την ανάσα σας να κόβεται και να τρέχει ο ιδρώτας σας σταγόνα-σταγόνα στο διψασμένο σας λαρύγγι σας καθώς τα σωληνάκια ξαφνικά σταματούν να παρέχουν οξυγόνο.

Οι “σώφρονες” και οι “φαντασιόπληκτοι”

Άλλη μια "θεωρία συνωμοσίας"

Του system failure

Εντύπωση κάνει ένα πρόσφατο άρθρο της Καθημερινής που βασίζεται σε έρευνα που παρουσίασαν πρόσφατα τρεις Έλληνες ερευνητές σε επιστημονικό συνέδριο στο Βερολίνο και έχει ως βασικό θέμα την έκταση του αντισημιτισμού στη Ελλάδα, όπως αναφέρεται στην αρχή του άρθρου. Στο τέλος της πρώτης παραγράφου διαβάζουμε:

Με αυτή την έννοια, η συγκεκριμένη έρευνα δεν έδειξε κάτι πολύ διαφορετικό από προηγούμενες που έγιναν τελευταία στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό και που επαληθεύονται από τον αντικειμενικό και σχετικά «υποψιασμένο» παρατηρητή των συμπεριφορών και των 'πεποιθήσεων' της ελληνικής κοινωνίας.”

Για αρχή λοιπόν, διαχωρίζεται “εντέχνως”, ο “αντικειμενικός” και “υποψιασμένος” παρατηρητής από την υπόλοιπη Ελληνική κοινωνία, σαν να είναι, ας πούμε, ένα ανώτερο ον που παρακολουθεί από κάπου τις συμπεριφορές εκατομμυρίων ανθρώπων, εντελώς αποστασιοποιημένα και χωρίς να επηρεάζεται από αυτές. Στη συνέχεια διαβάζουμε:

“Η σχετική πρωτοτυπία όμως αυτής της έρευνας είναι ότι συνδέει τον αντισημιτισμό με την κλίση του μέσου Ελληνα προς την καχυποψία και τη διαπιστωμένη τάση του να ασπάζεται θεωρίες συνωμοσίας ή να πιστεύει παραδοξολογίες και δοξασίες, δίχως βάση λογικής.

Και τα δάση χάρισμα στους ιδιώτες

Με συνοπτικές διαδικασίες τα θερινά τμήματα της Βουλής θα «τελειώσουν τη δουλειά»

Του Μάριου Διονέλλη

Στα θερινά τμήματα της βουλής, με ευκολότερο έλεγχο του Σώματος και μικρότερους κινδύνους διαρροών θα συζητηθούν τα νομοσχέδια για τους αιγιαλούς και για τα δάση. Η κυβέρνηση επιλέγει να προχωρήσει με συνοπτικές διαδικασίες τις πιο αντιδραστικές νομοθεσίες εκχώρησης του δημόσιου πλούτου σε ιδιώτες παρά τις σφοδρές αντιδράσεις που και τα δύο νομοσχέδια συνάντησαν από φορείς και απλούς πολίτες στη διαδικασία της διαβούλευσης. Ειδικά για τα δάση έχει δώσει υποσχέσεις και στην τρόικα καθώς η ψήφιση του σχεδίου νόμου περιλαμβάνεται στα προαπαιτούμενα του Ιουνίου προκειμένου να εισέλθει στα δημόσια ταμεία η επόμενη δόση ύψους 1 δισ. ευρώ.

Ο σχετικός νόμος υπό τον τίτλο «Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης», έχει ήδη τεθεί προς διαβούλευση από το καλοκαίρι του 2013 και προβλέπει μια σειρά από «διευκολύνσεις» σε επενδύσεις εντός των εκτάσεων που πλέον θα αποχαρακτηρίζονται από δασικές και θα χαρακτηρίζονται ως «δημόσιες γαίες». Συγκεκριμένα, ο χαρακτηρισμός δημόσια γαία δίνεται σε κάθε δημόσια έκταση που δεν έχει δασική μορφή και δεν είναι κατάλληλη για καλλιέργειες. Με τον τρόπο αυτό επανέρχεται από το παράθυρο η παλαιότερη συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος περί του τί είναι δάσος. Με βάση το νομοσχέδιο, όλες οι «βραχώδεις ή πετρώδεις εκτάσεις των πεδινών, λοφωδών και ανώμαλων εδαφών, οι βαλτώδεις εκτάσεις, τα ορεινά ρέματα που δεν φέρουν δασική βλάστηση, καθώς και οι μονίμως κατακλυζόμενες από γλυκά ή υφάλμυρα ύδατα, στις οποίες αναπτύσσεται ποώδης ή ξυλώδης βλάστηση που δεν προσδίδει δασική μορφή» μετατρέπονται σε πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας. Οι εκτάσεις αυτές υπολογίζονται σε 15 εκατομμύρια στρέμματα σε όλη τη χώρα και σε αυτές επιτρέπονται ακόμα και οι πιο βαριές και οχλούσες χρήσεις, από αεροδρόμια, τεχνητές λίμνες και φράγματα μέχρι ναυπηγεία και δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών ως και εγκαταστάσεις άντλησης υδρογονανθράκων.

Η αποδόμηση της αλήθειας και των ιδεών

Του Γ. Κουτσαντώνη

Αναμφισβήτητα σήμερα η αναζήτηση της αλήθειας είναι πιο δύσκολη υπόθεση από ποτέ. Καθώς ο δρόμος της είναι γεμάτος οξύμωρα, αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις σε τέτοιο βαθμό που στο τέλος τα πάντα σχετικοποιούνται και οι αλήθειες ή οι ιδέες τείνουν να χάσουν τη σημασία, την αξία και εν τέλει την υπόστασή τους.

Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ότι σήμερα η επικοινωνία είναι τόσο μαζική που ακόμη και οι μεγάλες αλήθειες μοιάζει να έχουν κρυφτεί πίσω από μια πολυφωνική αποδόμηση. 

Το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται σε όλα τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας και διάχυσης ιδεών από τα μικρά και μεγάλα blogs μέχρι τα μεγάλα ειδησεογραφικά κανάλια, περιοδικά, αποθετήρια σκέψης κλπ.

Μια επιφανειακή προσέγγιση θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι η πολυφωνική αποδόμηση των ιδεών δεν είναι παρά στοιχείο μιας δημιουργικής διαλεκτικής διαδικασίας που στο τέλος θα οδηγήσει σε ένα σύνολο νέων ολοκληρωμένων και οικουμενικών αληθειών ή ιδεών ή θα επισφραγίσει την αξία μιας ή περισσοτέρων προϋπαρχόντων. 

Αν κανείς όμως κοιτάξει βαθύτερα και κυρίως ευρύτερα θα συνειδητοποιήσει ότι αυτή η πολυφωνική αποδόμηση έχει σταδιακά αποκτήσει μεγαλύτερη αξία από την ίδια την ιδέα και κατ’ επέκταση την ίδια την αλήθεια. Και αυτό γιατί άσχετα από τη σημασία ή την αξία της αρχικής ιδέας αυτή δεν συμπληρώνεται ούτε γίνεται μια προσπάθεια να βελτιστοποιηθεί η έκφρασή της, η ερμηνεία της ή και το περιεχόμενό της.