Η ΕΕ μετασχηματίζεται σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης για πρόσφυγες και μετανάστες.

Toυ Δημήτρη Καζάκη

Οι υπουργοί Εσωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησαν να δώσουν καταφύγιο σε 120.000 πρόσφυγες από την εμπόλεμη ζώνη στη Μέση Ανατολή και τις εμφύλιες συρράξεις, ενώ συνεχίζεται η διαμάχη για τα ποσοστά που κάθε χώρα θα αναλάβει.

«Αυτό που έχουμε αποφασίσει σήμερα είναι ένα σημαντικό δομικό στοιχείο, αλλά όχι περισσότερο," δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας Τόμας ντε Μεζιέρ στους δημοσιογράφους. «Δεν είναι μόνο θέμα της μετεγκατάστασης 120.000 ανθρώπους που έχουν ανάγκη από βοήθεια, χρειαζόμαστε πιο θεμελιώδεις λύσεις."

Αν σκεφτεί κανείς ότι η Γερμανία άνοιξε πρώτα το Μπούχεβαλντ και τώρα τελευταία το Νταχάου, τα παλιά στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί, ώστε να υποδεχθούν τους πρόσφυγες, μπορεί να αντιληφθεί κανείς τι εννοεί ως "θεμελιώδεις λύσεις" ο Γερμανός υπουργός.

ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΛΑΙΕΙ -ΤΖΑΒΕΛΑΣ ΠΑΝΟΣ.

Κι ύστερα κι ύστερα…

Του Γιάννη Μακριδάκη

Γνώρισα ένα ζευγάρι Τούρκων επισκεπτών που ήρθαν διακοπές με το ανήλικο τέκνο τους λόγω του μπαϊραμίου. Η Χίος εδώ και μερικά χρόνια έχει ως βασική πηγή χρήματος τους Τούρκους επισκέπτες που έρχονται κατά κύματα σε κάθε μπαϊράμι μιας και έχουμε απέναντί μας και σε μικρή σχετικά απόσταση 3 μεγαλουπόλεις (σμύρνη, προύσσα, κων/λη) αλλά έρχονται και όλο το χρόνο τα σαββατοκύριακα, και αυτό είναι προφανώς πολύ πιο ουσιαστικό.

Είχαν νοικιάσει και πληρώσει οι άνθρωποι αυτοκίνητο αλλά ο έξυπνος επιχειρηματίας, δυσφημιστής του νησιού, το είχε διλπονοικιάσει και εξαφανίστηκε, δεν απάντησε ποτέ σε κανένα τηλεφώνημα των εξαπατημένων πελατών του που έστεκαν μες στη βροχή, νύχτα, μόλις είχαν φτάσει και δεν ήξεραν τι να πράξουν. Με τα πολλά νοίκιασαν άλλο αυτοκίνητο από άλλη εταιρία και ήρθαν στο χωριό.

Ήταν από την Προύσσα και εργαζόταν στο εργοστάσιο της Ρενώ σε θέσεις κάπως ανώτερες και όχι ως εργάτες, η κοπελιά είχε σπουδάσει και συγκριτική λογοτεχνία αλλά κατέληξε στο γραφείο δημοσίων σχέσεων της αυτοκινητοβιομηχανίας λόγω του ότι η εποχή μας δεν χρειάζεται πια ούτε λογοτέχνες ούτε μελετητές αυτών.

Το Πρώτο Σκαλί

Του Δημήτρη Καζάκη

Για όσους λυγίζει η κούραση της μάχης και κάτω από την πίεση των καταστάσεων απογοητεύονται, ας μην παραπονιούνται. Ας κοιτάξουν γύρω τους τα ζωντανά πτώματα, τα ερείπεια που δευτερώνουν με αναστεναγμό, "δε γίνεται τίποτε." Κανένας αγώνας, καμιά μάχη δεν πάει χαμένη. Χαμένος είναι μόνο εκείνος που απέχει κι έχει συνθηκολογήσει εξαρχής. Και νικητής είναι μόνο εκείνος που αντέχει να ανέβει σκαλί-σκαλί ολόκληρη την σκάλα. Όσο απόκρημνη κι αν είναι. Όσο δύσκολη και άνιση κι αν είναι η ανεβασιά.

Προς όλους τους συναγωνιστές και φίλους που κουράστηκαν, αλλά δεν ενέδωσαν, ούτε πρόκειται να ενδώσουν, τους θυμίζω τι έλεγε ο μεγάλος Καβάφης ήδη από το 1899:

Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν

μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης

«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω

κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.

Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.

Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω,

πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα

κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι

ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.»

Είπ’ ο Θεόκριτος «Aυτά τα λόγια

ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.

Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει

νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.

Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο

πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.

Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο

πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι

πολίτης εις των ιδεών την πόλι.

Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι

και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.

Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας

που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»

Τιμή και δόξα σ' όλους εκείνους που τολμούν να καταχτήσουν το πρώτο σκαλί. Είναι αυτό που τους διαφοροποιεί από τους χαμένους. Είναι αυτό που τους δίνει το δικαίωμα να είναι αισιόδοξοι για τη νίκη.

Πηγή:http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2015/09/blog-post_22.html