Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Περιμένοντας το θαύμα


Toυ Αρη Οικονόμου

Οι κεντρικές τράπεζες λειτουργούν όπως εκείνος ο γιατρός που δίνει στον ασθενή του ισχυρές δόσεις κορτιζόνης, με αποτέλεσμα να επιδεινώνεται η υγεία του – με την ελπίδα πως θα βρει τελικά τη σωστή θεραπεία, προτού πεθάνει ο άρρωστος.
«Όταν το φάρμακο, το οποίο δίνει σε έναν άρρωστο ο γιατρός για να αντιμετωπίσει την ασθένεια του, δεν έχει το αναμενόμενο αποτέλεσμα, τότε ο γιατρός το δοκιμάζει ακόμη μια φορά, αυξάνοντας τη δόση.
Εάν παρ’ όλα αυτά ο ασθενής δεν νοιώθει καλύτερα, τότε ο γιατρός δεν συνεχίζει το πείραμα – επιλέγοντας μία άλλη θεραπεία. Στην περίπτωση όμως που και η θεραπεία αυτή αποτυγχάνει, τότε ο ασθενής αλλάζει το γιατρό – αφού οτιδήποτε άλλο θα ήταν ανόητο».
Άρθρο
Τα παραπάνω είναι ασφαλώς αυτονόητα, έχοντας επιβεβαιωθεί με διαφορετικό τρόπο από τον Αϊνστάιν – σύμφωνα με τον οποίο το να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα, όταν κάνεις το ίδιο πείραμα, τότε πρόκειται για τον ορισμό της ανοησίας. Εν τούτοις, οι κεντρικές τράπεζες δεν φαίνεται να το κατανοούν – αφού πάνω από έξι χρόνια τώρα πολεμούν με τα ίδια όπλα την ίδια χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία είναι στην πραγματικότητα μία κρίση υπερχρέωσης.

Διακύβευμα

Του Γιάννη Μακριδάκη
                              
Τώρα που και οι πλέον παραμυθιασμένοι ότι θα την έβγαζαν καθαρή νιώθουν το θανατηφόρο τσίμπημα του μαύρου καπιταλιστικού φιδού που μας τρώει ως κοινωνία εδώ και χρόνια, πλησιάζει η στιγμή που θα κατανοήσουν επιτέλους όλοι, ακόμη και οι πιο τραλαλά καταναλωτίσκοι του άστεως που μετακινούμενοι εκ της πλατείας στο κοινοβούλιο και αντιστρόφως κάνουν πως κυβερνάνε τη χώρα, ότι το “μένουμε Ευρώπη”, όταν μεταφράζεται αποκλειστικά σε “μένουμε ευρώ”, σημαίνει επίσης αποκλειστικά ότι “μένουμε ως μελλοθάνατοι σε γερμανικής ιδιοκτησίας στρατόπεδο συγκέντρωσης εξαθλιωμένων ιθαγενών και προσφύγων”.
Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται αυτόνομη πορεία, έξω από το ευρώ και από την παγκόσμια καπιταλιστική λαίλαπα που καταστρέφει τον πλανήτη και τον έναν μετά τον άλλο όλους τους λαούς που την υιοθετούν.
Μονομερή διαγραφή χρέους, νέα κοινωνική σύμβαση για ανάπτυξη στηριγμένη στην καθαρή πρωτογενή παραγωγή, στο τοπίο, στους φυσικούς πόρους, στον πολιτισμό και στην μικρής κλίμακας επιχειρηματικότητα.

Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο,
η οργή του λαού,
κυλάει πάνω απ' τα χωράφια,
ποιος τη σταματάει, ποιος τη σταματάει,
ποιος, ποιος τη σταματάει...

Του Δημήτρη Καζάκη

Ασυνήθιστος παλμός χθες στις συγκεντρώσεις. Δεν ήταν μόνο οι μαζικές κινητοποιήσεις σ' όλη την Ελλάδα, αλλά και τα κλειστά καταστήματα. Ακόμη και οι καφετέριες στις περισσότερες περιπτώσεις δεν άνοιξαν. "Δεν πάει άλλο μ' αυτή την κατάσταση, θέλουν να μας εξοντώσουν...," μου είπε με οργή ένας από τους πολλούς που για πρώτη φορά αποφάσισαν να κατέβουν σε μαζική κινητοποίηση.

Το ίδιο άκουγες από παντού. Δεν έχει σημασία αν ήταν εργάτης, ή αγρότης. Αν ήταν επαγγελματίας, έμπορος, ή μαγαζάτορας. Η οργή παντού η ίδια. Το σύνθημα "πουλήσατε νησιά, πουλήσατε λιμάνια, πουλήστε και τη μάνα σας και φύγετε τσογλάνια..." ξεσήκωνε χειροκροτήματα και επευφημίες όπου ακουγόταν.

Ο κόσμος χθες δεν ήταν ίδιος μ' εκείνον που σύρθηκε στις τελευταίες εκλογές. Δεν ήταν σοκαρισμένος από το μέγεθος της προδοσίας. Δεν είχε σκυφτό το κεφάλι και δεν δευτέρωνε με το "δεν γίνεται τίποτε...", όταν σου εξηγούσε γιατί επέλεξε την αποχή, ή να ψηφίσει τους γνωστούς.

Ο λαός άρχισε να μιλάει για την Πατρίδα: Το Ε.ΠΑ.Μ σήμερα στο Σύνταγμα...



ΕΛΛΑΔΑ

Τρισευτυχισμένοι, όσοι θα φάτε
τον αθάνατο καρπό
του δεντριού, π΄ άρχισε να θάλει.
Στη γιορτή του κόσμου τη μεγάλη
θέλω πρίν πεθάνω να σας δώ
να κρατάτε αγκαλιασμένοι
σαν αδέρφια, γύρω, αράδα
το χορό και νάναι πρώτη 
το μαντίλι να κρατεί
η φτωχιά πατρίδα μου, η Ελλάδα
μ' ένα κάτασπρο τριαντάφυλλο στ' αυτί...

Φώτης Αγγουλές

Απο την συγκλονιστική παρουσία του  Ε.ΠΑ.Μ. στην  μεγάλη συγκέντρωση-πορεία με την ευκαιρία της σημερινής (04-02-2016) Πανελλαδικής απεργίας.