Του Περικλή Κοροβέση
Δίπλα μου, στο μπαρ, καθόταν ένας σοβαρός και αξιοπρεπής άνθρωπος, ντυμένος στην πένα. Φαινόταν να ταξιδεύει στον κόσμο του και να μην ήθελε κουβέντα. Σκέφτηκα πως ήταν αρκετά μεγάλος για να έχει κάποια ερωτική απογοήτευση και αν είχε, στην ηλικία του, θα έπρεπε να την είχε συνηθίσει, δεν έδειχνε να έχει κάποιο πένθος, ίσως να ονειροπολούσε ή, αν ήταν ποιητής, μπορεί να έγραφε κάποιο στίχο στο μυαλό του.
Ο,τι και να ήταν, σκέφτηκα, στο τρίτο ποτήρι θα μου πιάσει κουβέντα, όπως λέει και η μεγάλη εγκυκλοπαίδεια οίνων και οινοπνευμάτων (εκδόσεις Σούρα, Νεμέα). Και όντως στο τρίτο ποτήρι απευθύνθηκε σε εμένα με ευγενικό αλλά επιθετικό τρόπο: «Κύριε Κοροβέση, αν δεν σεβόμουν την ιστορία σας, θα σας είχα δαγκάσει». Του απάντησα με ειλικρίνεια για να τον προφυλάξω:
«Είμαι πετσί και κόκαλο και κινδυνεύετε να σπάσετε τη μασέλα σας. Στο μόνο μέρος που έχω ψαχνό είναι στο κωλομέρι». Ο καλός μας άνθρωπος το πήρε σαν ειρωνεία και ευτυχώς οι κάποιες γλωσσολογικές γνώσεις μου τον έπεισαν για τις καλές μου προθέσεις.