Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (8) : Abdullah Ibrahim & Johnny Dyani : Namhanje

Πέτα τους φτωχούς απ’ το αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου!


Το υπουργείο επικαλείται προσχηματικά τη μείωση του κόστους λειτουργίας σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, ενώ γνωρίζει ότι οι «αιώνιοι» φοιτητές δεν επιβαρύνουν τα ιδρύματα, μετά το τέλος της κανονικής διάρκειας των σπουδών. Δρομολογείται η αποψίλωση των Πανεπιστημίων από φοιτητές, που θα διευκολύνει τη μελλοντική συγχώνευσή τους.

Δραματικές διαστάσεις για δεκάδες χιλιάδες φοιτητές παίρνει η εφαρμογή του νόμου που αφορά τη φοίτηση στην Ανώτατη Εκπαίδευση, καθώς στο τέλος του μήνα προβλέπεται η διαγραφή όσων έχουν ξεπεράσει το καθορισμένο όριο σπουδών. Το υπουργείο Παιδείας, με την τελευταία ανακοίνωσή του την Κυριακή, διευκρινίζει ότι «σχετικά με τους “λιμνάζοντες” φοιτητές ο νόμος θα εφαρμοστεί και στο τέλος του τρέχοντος ακαδημαϊκού έτους, δηλαδή στις 31/8/2014, οι 180.000 “λιμνάζοντες” θα διαγραφούν»…

Να το πούμε ξεκάθαρα: Ο υπουργός Παιδείας επικαλείται προσχηματικά τη μείωση του κόστους λειτουργίας των πανεπιστημίων και ΤΕΙ, ενώ ξέρει πολύ καλά ότι οι φοιτητές μακροχρόνιας φοίτησης δεν επιβαρύνουν τα ιδρύματα, αφού χάνουν τις φοιτητικές παροχές (πάσο, σίτιση, δωρεάν συγγράμματα) με το πέρας της τυπικής διάρκειας φοίτησής τους. Στην πραγματικότητα αυτό που δρομολογείται είναι η αποψίλωση των ιδρυμάτων από φοιτητές, ώστε με τη μέθοδο αυτή να είναι ευκολότερη η μελλοντική συγχώνευση των ιδρυμάτων, αφού πλέον θα έχουν λίγους φοιτητές και επομένως θα είναι «ασύμφορο» να λειτουργούν.

Διεθνές συνέδριο για την συντακτική εξουσία!

Τις ιδιότητες της καταλανής Τερέσα Φορκάδες δεν τις συναντάς πολύ συχνά, τουλάχιστον μαζί: Μοναχή και γιατρός, με σημαντική αρθρογραφία στην φεμινιστική θεολογία και σε θέματα δημόσιας υγείας (επικρίνοντας σφοδρά την φαρμακευτική βιομηχανία) το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει εισέλθει στην πολιτική δράση διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην προώθηση του αιτήματος της συντακτικής εξουσίας. Θέμα που στον ισπανόφωνο, μετα-νεοφιλελεύθερο κόσμο έχει αναδειχθεί σε αιτία οξύτατων πολιτικών και θεωρητικών αντιπαραθέσεων.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ: ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Η συντακτική εξουσία μπορεί να περιγραφεί ως «η δύναμη εκείνη που είναι σε θέση να συντάσσει κράτη, να μεταβάλλει την μορφή τους και να εγκαθιδρύει ή να μεταβάλλει πολιτεύματα. Έργο της είναι είτε η σύνταξη ενός νέου κράτους ή η αλλαγή της μορφής του είτε η μεταβολή ενός πολιτεύματος είτε ακόμη γενικότερα η εγκαθίδρυση μιας νέας συνταγματικής τάξης διαρρηγνύοντας την τυπική συνέχεια με την παλαιά» (Αντώνης Μανιτάκης, Τι είναι σύνταγμα, εκδ. Σαββάλας, 2007). Το αίτημα της συντακτικής εξουσίας στην Καταλονία, και σε μικρότερο βαθμό στην υπόλοιπη Ισπανία, αποτελεί θέμα δημόσιας και έντονης συζήτησης διαπερνώντας όλο το πολιτικό φάσμα: από την πιο βαθιά συντήρηση μέχρι την αντικαπιταλιστική Αριστερά.

Για την προαγωγή του αιτήματος της συντακτικής εξουσίας, διοργανώθηκε στην Βαρκελώνη το Σαββατοκύριακο 19 και 20 Ιουλίου διεθνές συνέδριο, με καλεσμένους επιστήμονες και κοινωνικούς αγωνιστές από Ισημερινό, Χιλή, ΗΠΑ, Ισλανδία, Γαλλία, Τουρκία, Τυνησία, Ελλάδα και άλλες χώρες (Εδώ το πρόγραμμα του συνεδρίου). Περιττό να ειπωθεί ότι το αίτημα της συντακτικής εξουσίας δεν τίθεται το ίδιο επιτακτικά σε όλες τις χώρες όπως στην Ισπανία που το σύνταγμα του 1978 ήταν εν πολλοίς προϊόν συμβιβασμού και όχι ρήξης με τον Φρανκισμό. Αντίθετα για παράδειγμα με ό,τι συνέβη στην Πορτογαλία όπου το Σύνταγμα του 1976 είναι γνήσιο παιδί της Επανάστασης των Γαρυφάλλων και γράφτηκε υπό τους ήχους του Grandola Vila Morena, που τραγούδαγαν οι επαναστάτες. Παράδοση που επιβιώνει ακόμη και σήμερα στις αλλεπάλληλες αποφάσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου με τις οποίες χαρακτηρίζει αντισυνταγματικά τα μέτρα λιτότητας της πορτογαλικής κυβέρνησης.

Τα πραγματικά μηνύματα της Αργεντινής


Του Τάκη Φωτόπουλου

Με αφορμή τη νέα «τεχνική» χρεοκοπία της Αργεντινής, ξεκίνησε μια εντελώς αποπροσανατολιστική συζήτηση μεταξύ «μνημονιακών» (δηλαδή, των ελίτ που στηρίζουν την κοινοβουλευτική Χούντα του προτεκτοράτου μας) και «αντιμνημονιακών» (Σύριζα κ.λπ.) για τα δήθεν «μηνύματα της Αργεντινής». Στην πραγματικότητα, υπήρξαν βέβαια σημαντικά μηνύματα από την εμπειρία της Αργεντινής, τα οποία όμως δεν έχουν σχεδόν καμιά σχέση με τα δήθεν αυτά μηνύματα που πρόβαλλαν οι παραπάνω «μονομάχοι».

Έτσι, για μεν τους «μνημονιακούς, τα δήθεν αυτά μηνύματα » ήταν ότι η αιτία της νέας περιπέτειας της Αργεντινής ήταν η στάση πληρωμών που κήρυξε η χώρα το 2001 για ένα χρέος που, σε αναλογία με το ΑΕΠ της,     ήταν κάτω από το μισό του δικού μας όταν άρχισε η διαδικασία χρεοκοπίας το 2009/10! Με άλλα λόγια, για τους παρ’ημίν επαγγελματίες καρπαζο-εισπράκτορες της Υ/Ε, η μόνη λύση είναι η πλήρης υποταγή μιας χώρας στις επιταγές της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Πολιτική που ακολούθησαν πιστά, η οποία     βέβαια δεν έσωσε την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού από την οικονομική καταστροφή, αλλά έσωσε όμως τις «καρέκλες» που τους έδωσαν τα αφεντικά τους. Και, φυσικά, και τις συνακόλουθες παχυλότατες ―συνήθως έμμεσες― οικονομικές απολαβές, που φανερώνουν ακόμη και τα «Πόθεν Έσχες» τους με τα δεκάδες σπίτια ο καθένας τους, τις καταθέσεις κ.λπ., και βέβαια την πολιτική και κοινωνική προβολή τους. Το τελευταίο άλλωστε παράδειγμα εθνικής μειοδοσίας των οργάνων της Υ/Ε στη χώρα μας είναι η παραπέρα καταστροφή του αγροτικού τομέα μας (στην οποία έχει ήδη οδηγήσει η ένταξή μας στην ΕΕ) που θα φέρει το τυχόν Ρωσικό εμπάργκο στα προϊόντα μας, σαν αποτέλεσμα της από μεριάς τους δουλικής στήριξης της εγκληματικής πολιτικής των γκάνγκστερς της Υ/Ε (ΗΠΑ και ΕΕ) κατά του Ρωσικού λαού και των Ρωσόφωνων στην Ουκρανία…

«Το ΕΑΜ μας έσωσε από την πείνα», κυρά μου…

Του Δημήτρη Μυριλλά

“Ο τίτλος του βιβλίου μού φαίνεται υπερβολικά αισιόδοξος. «Και βέβαια αλλάζει!». Κι όμως, πριν από λίγες μέρες ο Αλέξης Τσίπρας έκανε κάλεσμα στο όνομα του ΕΑΜ, ξεχνώντας πόσο ιδρώσαμε για να αφήσουμε πίσω διχασμούς και αίμα”.

To απόσπασμα που μόλις διαβάσατε το αλιεύσαμε από την «Εφημερίδα των Συντακτών» (9/8/2014) και αποτελεί μέρος ερώτησης που απευθύνεται προς τη συγγραφέα Αγγέλα Καστρινάκη από τη συντάκτρια της εφημερίδας Βένα Γεωργακοπούλου.

Η απάντηση στην προκειμένη περίπτωση δεν μας ενδιαφέρει. Το ΕΑΜ που χρησιμοποιείται ως πολιτική αναφορά και πολιτικό πρόταγμα από τον ΣΥΡΙΖΑ ως τους Ανεξάρτητους Ελληνες αποτελεί θέμα μιας άλλης συζήτησης. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, η επίκληση στο ΕΑΜ γίνεται ακριβώς λόγο του ενωτικού και παλλαϊκού του χαρακτήρα.

Αλλά η σύνδεση του ΕΑΜ  με «διχασμούς και αίμα» έτσι όπως διατυπώνεται από τη συντάκτρια στην καλή και έγκυρη «Εφημερίδα των Συντακτών», αφορά την ίδια την πραγματική ιστορία αυτού του τόπου και αυτού του λαού.

  • Πρώτον, κατά τα λεγόμενα της συντάκτριας, συνώνυμο του διχασμού είναι το ΕΑΜ. Και επειδή δεν έχουμε λόγο να αμφισβητήσουμε ότι αυτή είναι η άποψή της, είμαστε υποχρεωμένοι να θυμίσουμε το εξής: Το ΕΑΜ έδρασε και μεγαλούργησε ως παλλαϊκό, πατριωτικό και μαζικό κίνημα στα χρόνια της κατοχής και όχι κάποτε άλλοτε. Στην κατοχή, λοιπόν,  ο αντίπαλος ήταν οι Γερμανοί ναζί, η ελληνική κυβέρνηση που συνεργαζόταν με τους Γερμανούς ναζί, οι Ελληνες γερμανοτσολιάδες, οι χίτες και οι ταγματασφαλίτες. Κι αφού, λοιπόν, το ΕΑΜ προκάλεσε διχασμό, τότε η μόνη επιλογή που είχε ώστε να μην διχάσει ήταν να συνεργαστεί με τους παραπάνω… Άλλη ενότητα δεν μπορούσε να υπάρξει… Αυτήν άραγε εννοεί;

Η δημοκρατία βιάζεται και η εξαγορά συνειδήσεων ξεκίνησε



Του Κώστα Βασιλάκη

Δεν πρέπει να υπάρχει χώρα στην Ευρώπη και στο λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο στην οποία να έχει υποστεί τέτοια πλήγματα η Δημοκρατία, με αφορμή μια οικονομική κρίση, όπως η Ελλάδα. Δεν έχει καταγραφεί στα κοινοβουλευτικά χρονικά τέτοια παραβίαση του Συντάγματος και των θεσμών, τέτοια ξεδιάντροπη υποστήριξη των συμφερόντων μια πολύ μικρής ομάδας επιχειρηματιών, οι οποίοι πλουτίζουν εδώ και χρόνια μέσα από τη διαπλοκή με την εκάστοτε «πράσινη» ή «γαλάζια» εξουσία.

Έχει ξεπεράσει κάθε όριο αυτή η πρακτική και προκαλεί μεγάλη εντύπωση πως είναι δυνατόν πολιτικά πρόσωπα με εντιμότητα, που υπάρχουν μέσα στα δύο Κόμματα της συγκυβέρνησης, να σιωπούν, να κάνουν διαρροές δείχνοντας την ενόχλησή τους, ακόμη να προβαίνουν σε δηλώσεις, αλλά την ίδια ώρα να ψηφίζουν στη Βουλή τις επαίσχυντες διατάξεις, τα νομοσχέδια και τις τροπολογίες, που καταρρακώνουν το Σύνταγμα της Ελλάδας. 
Βρισκόμαστε σε μια ιστορική περίοδο κατά την οποία κρίνονται πράξεις και συμπεριφορές, οι οποίες δεν συνάδουν με τα συμφέροντα της κοινωνίας, με τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Ξεπουλιούνται τα πάντα, από στρατόπεδα μέχρι αρχαιολογικούς χώρους. Με τη δανειακή σύμβαση έχουμε παραχωρήσει την κυριαρχία της χώρας στους ξένους δανειστές μας, παράγονται σωρηδόν Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με πλήρη παραβίαση του Συντάγματος, εξυπηρετούνται με τροπολογίες τα συμφέροντα επιχειρηματιών, καταργείται ουσιαστικά το «πόθεν έσχες» πολιτικών προσώπων, αποφυλακίζονται έμποροι ναρκωτικών. 

Μαθήματα Αργεντινής για την Ελλάδα


Του Κώστα Λαπαβίτσα

Το πρόσφατο επεισόδιο με το χρέος της Αργεντινής κατάδειξε σειρά πραγμάτων που έχουν σημασία για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και για την Ελλάδα ως υπερχρεωμένη χώρα.

Η Αργεντινή συνεχίζει να έχει προβλήματα από τη στάση πληρωμών του 2001, αλλά τα προβλήματά της δεν έχουν καμία σχέση με τις ανερμάτιστες υπερβολές που ακούγονται στα ελληνικά ΜΜΕ, συχνά από επίσημα χείλη. Η αντιμετώπιση του χρέους της με δύο επιθετικούς διακανονισμούς το 2005 και το 2010 μόνο ως επιτυχία μπορεί να χαρακτηρισθεί από την πλευρά της πραγματικής οικονομίας. Χωρίς το άχθος του χρέους, η χώρα απέφυγε τις πολιτικές λιτότητας και έζησε μια δεκαετία ταχύτατης ανάπτυξης διπλασιάζοντας το ΑΕΠ και μειώνοντας δραματικά την ανεργία.

Ο ρυθμός ανάπτυξης είναι σήμερα κοντά στο μηδέν, ενώ υπάρχει ζήτημα πληθωρισμού. Τα προβλήματα αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό κοινά για πολλές αναπτυσσόμενες χώρες και δεν είναι ακόμη κρίσιμα, ενώ οφείλονται και στην επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας. Η Αργεντινή αντιμετωπίζει επίσης πρόβλημα διαρροής χρηματικών κεφαλαίων, καθώς υπάρχει έντονη δυσπιστία προς το τραπεζικό σύστημα στα μεσαία στρώματα που κατέχουν αποταμιεύσεις. Το κυριότερο δομικό πρόβλημα της οικονομίας της, όμως, είναι η παρατεταμένη αδυναμία του δευτερογενούς τομέα. Η χώρα χρειάζεται συντεταγμένη βιομηχανική πολιτική, αντί να προσπαθεί να γίνει αρεστή στις διεθνείς χρηματαγορές για να επιστρέψει ως «φυσιολογικός» παίκτης.

FAZ: Ποιος είπε ότι τελειώνει η τρόικα;


«Απλώς μια επιθυμία των Ελλήνων» φαίνεται ότι είναι το τέλος της τρόικας. Σύμφωνα με την γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine, οι φήμες αποτυπώνουν απλώς ευσεβείς πόθους καθώς το ΔΝΤ θα δίνει το «παρών» στη χώρα έως τουλάχιστον το πρώτο τρίμηνο του 2016 οπότε και ολοκληρώνεται το δικό του πρόγραμμα.

Το σημερινό πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) τελειώνει στο τέλος του χρόνου αλλά θα παραμείνει ανοιχτό εφόσον η Ελλάδα παρουσιάσει πρόσθετες χρηματοδοτικές ανάγκες και επομένως θα χρειαστεί νέο πρόγραμμα βοήθειας μετά το 2015. «Οι φήμες που ακούγονται στην Αθήνα για το τέλος της τρόικας (…) μπορεί να αποτυπώνουν απλώς μία ελληνική επιθυμία, δεδομένου ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα συνεχίσει να δίνει το 'παρών' μέχρι να ολοκληρωθεί το δικό του πρόγραμμα στο πρώτο τρίμηνο του 2016» τονίζει η FAZ σε δημοσίευμά της.

«Για πολιτικούς λόγους η ελληνική κυβέρνηση θέλει να αποφύγει πάση θυσία ένα επόμενο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, το οποίο θα σήμαινε και νέα μέτρα. Προφανώς ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης συνεχίζει να πιστεύει ότι τα περίπου 11 δισεκατομμύρια ευρώ που είχαν ενταχθεί στο παλαιό πρόγραμμα για τη διάσωση των τραπεζών μπορούν να αλλάξουν χρήση και να αξιοποιηθούν για την εξυγίανση του προϋπολογισμού» αναφέρει η FAZ.

O Mελισσανίδης δεν μπορεί να βγάλει άδεια για το γήπεδο-εμπορική επιχείρηση στο Αλσος της Νέας Φιλαδέλφειας!

Εφημερίς της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, Τεύχος Πρώτο, Αρ. Φύλλου 159, 8 Αυγούστου 2014. Νόμος υπ' αριθ. 4280:

Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση − Βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών Ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας και άλλες διατάξεις.

Ενας ακόμη δασοκτόνος νόμος, όπως σωστά χαρακτηρίστηκε από την πρώτη στιγμή, με στόχους καθαρά εγκληματικούς σε βάρος του δασικού πλούτου της χώρας μας (σχετικά μπορείτε να διαβάσετε εδώ και εδώ). Αυτός ο εγκληματικά αντιδασικός νόμος, όμως, έμελλε να βάλει φρένο -τι ειρωνεία!- στα καταστροφικά σχέδια του καπιταλιστή Δημήτρη Μελισσανίδη για το Αλσος της Νέας Φιλαδέλφειας.

Oπως γράψαμε αναλυτικά σε προηγούμενο δημοσίευμά μας (δες εδώ), το άρθρο 36 αυτού του δασοκτόνου νόμου αντικαθιστά τα άρθρα 45 έως 61 του βασικού δασικού νόμου 998/1979, μεταξύ των οποίων και το άρθρο 49, το οποίο αναφέρεται στις επιτρεπτές παρεμβάσεις σε άλση και πάρκα. Το άρθρο 49 του ν. 998/1979 αντικαθίσταται πλέον από δύο άρθρα, τα 58 και 59.

Το περιεχόμενο των νέων άρθρων 58 και 59 του νόμου 998/1979 ακυρώνει τη μετατροπή των αλσών (και του Αλσους της Νέας Φιλαδέλφειας) σε Μητροπολιτικά Πάρκα (με τις περιβόητες «ειδικές χρήσεις» στο εσωτερικό τους), απαγορεύει την εκχώρηση έξι στρεμμάτων Αλσους στην επιχείρηση συμφερόντων Μελισσανίδη για την κατασκευή του γηπέδου-εμπορική επιχείρηση, απαγορεύει την επέκταση του γηπέδου-εμπορική επιχείρηση με την αρπαγή του 5% του Αλσους (άλλα 24 στρέμματα).

Η ναζιστική εκπαίδευση των ΛΟΚ (βίντεο)

Σάλο έχει προκαλέσει το βίντεο που έφερε στη δημοσιότητα το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος, το οποίο καταγράφει στιγμιότυπα από τη ναζιστικού τύπου εκπαίδευση των ΛΟΚ στο Σταυροβούνι της Κύπρου. Το βίντεο είναι πράγματι εμετικό: οι εκπαιδευόμενοι των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων μαθαίνουν να επαναλαμβάνουν ακραία εθνικιστικά και ρατσιστικά συνθήματα μίσους με μπόλικες δόσεις σεξισμού.

Μπασταρδοκρατία, κυρ-Παντελή μου…


Κάποτε, εμείς δεν τα ζήσαμε αυτά, οι κατακτητές και οι γερμανοτσολιάδες συνεργάτες τους, έσπαγαν με τους υποκόπανους των όπλων τους τις εξώθυρες των σπιτιών, για να ελέγχουν αν οι παππούδες μας έκρυβαν μέσα ασύρματους, όπλα ή αν περιέθαλπαν αντάρτες.  

Ύστερα, ήρθε η απελευθέρωση και φύγανε οι κατακτητές και η κατάσταση έμεινε μόνο στα χέρια των γερμανοτσολιάδων∙ και για καιρό συνεχίστηκαν τα ίδια.

Αλλά τουλάχιστον όποιος γύρευε τη δουλειά του, όποιος δεν ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, όποιος δήλωνε εθνικόφρονας, τα επόμενα χρόνια πρόκοβε και σιγά-σιγά επουλώνονταν οι πληγές. Τότε αυτοί, οι ίδιοι –πάντα οι ίδιοι-, μόνον έσπαγαν με τους υποκόπανους των όπλων τους τις εξώθυρες των σπιτιών των υπόπτων, για να ελέγχουν αν οι παππούδες μας έκρυβαν στις βιβλιοθήκες τους το κομμουνιστικό μανιφέστο ή τους «Λόγους» του Τάκη Μπενά. Τα ξέρει αυτά να σου τα διηγηθεί καλύτερα η Βάλια.

Αλλά, βρε αδελφέ, ακόμα και στην εποχή της Χούντας, αν ήσουν έντιμος βιοπαλαιστής, αν ήσουν ο περίφημος κυρ-Παντελής του τραγουδιού: "Πατρίς, θρησκεία και φαμελιά"  και πλήρωνες τους φόρους σου και τα έφερνες βόλτα κουτσά-στραβά -και τις Δευτέρες σφούγγιζες πάντα με καθαρό μαντήλι τον τίμιο ιδρώτα σου από το μέτωπο, τότε που ήξερες ότι κανένας δεν θα έσπαγε την πόρτα του σπιτιού σου με τον υποκόπανο του όπλου του. Ήξερες ότι είχες την προστασία του Συντάγματος και κανείς δεν μπορούσε να σε προσβάλλει μέσα στο σπίτι σου.