Πάτι Σμιθ: Οι λαοί μπορούν να αλλάξουν αυτό το γαμημένο κόσμο!

Η Πάτι Σμιθ είναι 67 χρονών αλλά δεν το βάζει κάτω. Η θρυλική τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, ποιήτρια εμφανίστηκε πρόσφατα σε ένα Φεστιβάλ Διαμαρτυρίας στο Σικάγο. «Εχουμε τη δύναμη! Οι κυβερνήσεις, οι πολυεθνικές θέλουν να πιστεύουν ότι μας νίκησαν. Αλλά εμείς το ξέρουμε, η νίκη θα είναι δική μας, το λένε και οι αριθμοί, έχουμε τη δύναμη και πρέπει να τη χρησιμοποιήσουμε. Μην το ξεχνάτε αυτό», ήταν τα πρώτα της λόγια μόλις ανέβηκε στη σκηνή. Στο τέλος της συναυλίας της, που ολοκληρώθηκε με το πασίγνωστο τραγούδι της «Ο λαός έχει τη δύναμη», η Πάτι Σμιθ έκλεισε: «Οι λαοί μπορούν να αλλάξουν αυτό το γαμημένο κόσμο!».

Πηγή:http://www.imerodromos.gr/patti-smith/

Κοινωνική ασφάλιση: ζήτημα ταξικό

Οι περισσότεροι -ίσως- από μας, τους απλούς ανθρώπους, όταν ακούμε "ασφαλιστικό", δυο πράγματα σκεφτόμαστε αυτομάτως: την σύνταξή μας και την περίθαλψή μας. Κατά τα άλλα, το περιεχόμενο του όρου "ασφαλιστικό" μάς φαίνεται τόσο δυσνόητο ώστε νομίζουμε πως μόνο ειδικοί μπορούν να τον μελετούν και να τον καταλαβαίνουν απόλυτα. Κι όμως, μιλάμε για κάτι που αφορά όχι μόνο κάθε εργαζόμενο αλλά και κάθε πολίτη αυτής της χώρας.

Πράγματι, όταν μιλάμε για Κοινωνική Ασφάλιση, δεν εννοούμε μόνο τις συντάξεις ή τις συνταγές για φάρμακα αλλά όλα τα δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με πολύχρονους αγώνες. Δικαιώματα που άχουν άμεση σχέση με την συνολική προστασία των εργαζομένων όχι μόνο για όσο χρόνο δουλεύουν αλλά και για όσο χρόνο είναι ανίκανοι προς εργασία (είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω ατυχήματος ή ασθενείας), ακόμη δε και για όσο χρόνο δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Δικαιώματα που συνιστούν ασπίδα προστασίας απέναντι σε ένα σύστημα που καθημερινά τους φθείρει και λογαριάζει την δουλειά τους ως συντελεστή κόστους. 

Φυσικά, όταν μιλάμε για δικαιώματα των εργαζομένων μέσα σε ένα καπιταλιστικό περιβάλλον, εξυπακούεται ότι μιλάμε για δικαιώματα που βρίσκονται συνεχώς υπό αμφισβήτηση, μιας και η κατάργησή τους εξυπηρετεί την καλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Όμως, για τον εργαζόμενο, η Κοινωνική Ασφάλιση ως δικαίωμα αποτελεί το ελάχιστο αντάλλαγμα που μπορεί να απαιτήσει από τον πλούτο που παράγει, πολύ περισσότερο δε αφού ο ίδιος πληρώνει αδρά γι' αυτό.

Μια νέα απόπειρα "εξημέρωσης" της Αριστεράς εν μέσω πανικού

Του system failure

Το συστημικό κατεστημένο βρίσκεται ξανά σε πανικό εν όψει πιθανών εθνικών εκλογών. Οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι εκπρόσωποι της τραπεζομιντιακής δικτατορίας στην Ελλάδα, άρχισαν πάλι τη γνωστή προπαγάνδα μέσα από τις συχνότητες της διαπλοκής που κατακλύζουν την Ελληνική επικράτεια 

(http://failedevolution.blogspot.gr/2014/08/blog-post_25.html), 

με τα γνωστά κλισέ του τύπου "δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα", "να μην ρίξουμε την καρδάρα με το γάλα τώρα που η χώρα ανακάμπτει", "που θα βρει τα λεφτά ο ΣΥΡΙΖΑ" και άλλα τέτοια γραφικά.

Δεν υπάρχει βεβαίως πουθενά καμία ανάκαμψη, καμία προοπτική βελτίωσης στον ορίζοντα και στην πραγματικότητα δεν τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Το μόνο που ενδιαφέρει την τωρινή κυβέρνηση-μαριονέτα, είναι να παραμείνει με κάθε τρόπο στην εξουσία μέχρι το 2016 για να ολοκληρώσει το πείραμα, εφαρμόζοντας κατά γράμμα την νεοφιλελεύθερη ατζέντα των δανειστών.

Το γεγονός της ωμής κυβερνητικής παρέμβασης ώστε να μην μεταδοθεί η ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ το Σάββατο, που οδήγησε σε σειρά παραιτήσεων στελεχών του κυβερνητικού εργαλείου προπαγάνδας που λέγεται ΝΕΡΙΤ, αποτελεί ένα ακόμα σημάδι του κυβερνητικού πανικού που φαίνεται να κλιμακώνεται όσο μεγαλώνει η πιθανότητα εθνικών εκλογών.

Ο Δημήτρης Καζάκης στο e-roi.gr την Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρης Καζάκης αναλύει όλα τα θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας, και όχι μόνο, καθώς επίσης απαντά σε email με ερωτήσεις φίλων ακροατών, στην εκπομπή του «Στο Μικρόφωνο» μέσα από τον e-roi.gr στις 16 Σεπτεμβρίου 2014.

Ειδήσεις που αποκρύπτονται από τα συστημικά ΜΜΕ, σχολιάζονται, αναλύονται και αντιπαρατίθενται στην κατασκευή πλαστών ειδήσεων που σερβίρονται στο πλαίσιο της πιο ξετσίπωτης προπαγάνδας. Της προπαγάνδας του φόβου και της εξαπάτησης. Στη συγκεκριμένη εκπομπή γίνεται μια πρώτη κριτική αποτίμηση του προγράμματος που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ.

Πηγή:http://seisaxthia-epam.blogspot.gr/

Απαγορεύεται το απαγορεύεται...

(Αρχή της αμφισβήτησης, της φιλοσοφίας, της επιστήμης και της εξέλιξης)

Nitimus in vetitum.

(Αγωνιζόμαστε για το Απαγορευμένο)

Οβίδιος, Amores

Γράφει ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com)

Απαγορεύεται! Πόσο συνηθισμένα είναι τ’ αυτιά μας σ’ αυτή την αποτρόπαια λέξη! Και πως να μην είναι αφού τα πάντα γύρω μας τείνουν να θεωρούνται απαγορευμένα. Δεν είναι μόνον το φαινόμενο των απαγορευτικών πινακίδων που κυριαρχούν παντού. Παντού γύρω μας υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές ελέγχου και συντεταγμένες διαδρομές, εξωτερικές και εσωτερικές εντολές, τις οποίες και πρέπει να ακολουθούμε πιστά. Οι κοινωνίες μας απαιτούν από εμάς να βρισκόμαστε σε συντεταγμένη πορεία και δεν επιτρέπουν τις παρεκκλίσεις. Οι απαγορευτικές πινακίδες απλώς μας το υπενθυμίζουν…

Ζούμε σε δημοκρατικές κοινωνίες, οι οποίες υποτίθεται πως έχουν ως ιδανικό τους την ελευθερία, αλλά όμως γνωρίζουμε πολύ καλά πως η πολύκλαυστη ελευθερία μας είναι ένα είδος αυταπάτης. Και οι αυταπάτες, ως γνωστόν, προσφέρουν πάντοτε μεγαλύτερη παρηγοριά. Μας παρηγορούν με το να μας αρνούνται το προφανές, μας αρνούνται μια ψευδαίσθηση που έχουμε ξεχάσει πως είναι τέτοια, την Αλήθεια: είμαστε σκλάβοι, που νομίζουν πως είναι ελεύθεροι. Για την ακρίβεια είμαστε «απελεύθεροι σκλάβοι» που, αφού λησμονήσαμε το οδυνηρό μας παρελθόν, αφεθήκαμε σιγά-σιγά να κατρακυλήσουμε σ’ ένα καθεστώς εσωτερικής σκλαβιάς. Είμαστε φυλακισμένοι με ορατά και αόρατα δεσμά και βρισκόμαστε μονίμως κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του «εσωτερικού αστυνομικού», που μας έχουν εμφυτεύσει από παιδάκια. Χωρίς υπερβολή ο καθένας μας δεν είναι παρά ο άμισθος δεσμοφύλακας του εαυτού του.

Μια πρώτη αποτίμηση των προγραμματικών δηλώσεων του ΣΥΡΙΖΑ

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Οι οικονομικές προτάσεις που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να θεωρηθούν ως προγραμματικές από ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία, δε συνιστούν όμως σε καμία περίπτωση οικονομικό πρόγραμμα. Μας δείχνουν περισσότερο πως σχεδιάζει να κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ αν σχηματίσει κυβέρνηση και για τον λόγο αυτόν απαιτούν προσεκτική ανάλυση. Οι προτάσεις έχουν δύο σκέλη.

Το πρώτο είναι η διαπραγμάτευση για το χρέος και έχει έξι στόχους:

ι) Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους

ιι) Ρήτρα ανάπτυξης για το υπόλοιπο μέρος του

ιιι) Περίοδος χάριτος για την εξυπηρέτηση του

ιν) Εξαίρεση των δημόσιων επενδύσεων απο το Σύμφωνο Σταθερότητας

ν) Ευρωπαϊκό Νιού Ντιλ επενδυσεων χρηματοδοτημένο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων

νι) Ποσοτική Χαλάρωση από τη ΕΚΤ

Αν εξαιρέσουμε τους δύο τελευταίους στόχους, που είναι τελείως δυσανάλογοι προς την ελληνική διαπραγματευτική ισχύ, οι υπόλοιποι τέσσερις είναι καίριοι, θεμιτοί και, θα προσέθετα, μετριοπαθείς. Θα μπορούσε, φερ’ ειπείν, να ζητηθεί η εξαίρεση και άλλων κατηγοριών δαπανών από το Σύμφωνο Σταθερότητας. Η ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα είναι πρωτοφανής για τη μεταπολεμική Ευρώπη, άρα δικαιολογεί πρωτοφανή μέτρα.

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (37) :Chet Baker - Almost blue

Το απύθμενο πυθάρι του φθόνου των Ελλήνων-Μνήμη Μιχάλη Γιαννάτου

Του Κωνσταντίνου Θεμελή

Ὁ ἠθοποιός Μιχάλης Γιαννᾶτος πέθανε πέρυσι (2013), στίς 17 Σεπτεμβρίου. Ἒγραφα στό σχετικό δημοσίευμα:

“– Sabahlar hayir olsun ( Πρωινό γεμάτο προκοπή ) μπέη ἀφέντη !

Μέ αὐτόν τόν πανέμορφο χαιρετισμό τῶν Τούρκων –τόν ὁποῖο μοῦ εἶχε μάθει ὁ ἲδιος ὁ Μιχάλης–, τόν χαιρετοῦσα τά πρωινά, βλέποντάς τον καθισμένο ἒξω ἀπό τό πρακτορείο παιχνιδιῶν, στά Ἂνω Ἰλίσσια, στό ὁποῖο πήγαινε κάθε μέρα.

– Günaydin (Καλημέρα) ἠ Merhaba ( Γειά ), μοῦ ἀπαντοῦσε γελαστός καί χαρούμενος πού ἒβλεπε ὃτι μνημονεύω γρήγορα τίς τουρκικές ἐκφράσεις τίς ὁποίες μοῦ μάθαινε.

Χειρόγραφο τοῦ Μιχάλη ἀπό τά (περιστασιακά) μαθήματα τουρκικῆς πού μοῦ ἒκανε, “στό πόδι”.

……………………………………………………………………………………………………………………………………

Χθές τό βράδυ, περνῶντας ἒξω ἀπό τό πρακτορείο “του”, τόν εἶδα καθισμένον στήν καρέκλα “του”, νά παρακολουθεῖ κάποιο ποδοσφαιρικό παιχνίδι – ἰδέα δέν ἒχω ποιό.

Σήμερα τό πρωί, ξαναπερνῶντας, ἓνας νεαρός τοῦ πρακτορείου μοῦ φώναξε:

– Κύριος !

Στράφηκα.

Μέ πλησίασε.

– Ὁ Μιχάλης πέθανε χθές τό βράδυ, ἐδῶ, στήν καρέκλα του, ἀπό ἀνακοπή. Σᾶς τό λέω, διότι σᾶς ἒβλεπα συχνά μαζί…

……………………………………………………………………………………………………………………………………

Ἒτυχε νά εἶμαι ἐγώ ἐκεῖνος στόν ὁποῖο ἒδωσε τήν τελευταία συνέντευξη, τόν περασμένο Ἰανουάριο.