Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Το ψέμα, κριτήριο απόρριψης από το δημόσιο χώρο

Γνωστή η απόπειρα πολλές αλήθειες να σταμπαριστούν σαν «λαϊκισμός». Ε ναι λοιπόν, οι πολιτικοί κατά κανόνα λένε ψέματα και χρησιμοποιούν συστηματικά το ψέμα σαν τρόπο ύπαρξης και όπλο για την επίτευξη στόχων. Ένα από τα βασικά κριτήρια απόρριψης ενός πολιτικού (προσώπου ή φορέα) οφείλει να είναι η σχέση του με το ψέμα. Ο δημόσιος χώρος δεν πρέπει να χωρά τους ψεύτες (και τους κλέφτες).

Ο ΣΥΡΙΖΑ κολυμπά με άνεση στο ψέμα, το χρησιμοποιεί κατά κόρον και επιστημονικά. Η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού που επιτρέπει το ψέμα προκειμένου να αναρριχηθεί κανείς στην εξουσία ή να τη διατηρήσει. Αυτά είναι ανακαλύψεις του Τσίπρα και της παρέας, δεν έχουν καμιά σχέση με την προαγωγή του ανθρώπου, της κοινωνίας, του τόπου. Τίποτα δεν κτίζεται στο ψέμα. Αργά ή γρήγορα, η πραγματικότητα τα αποσαρθρώνει.

Στη ΔΕΘ λέγονται παραδοσιακά τα πιο μεγάλα ψέματα. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης πριν από δύο χρόνια βοήθησε να κερδηθούν οι εκλογές, αλλά στηριζόταν όλο σε ένα ψέμα. Τα λεφτά που θα μοιράζονταν για την ανθρωπιστική κρίση δεν υπήρχαν. Έτσι και σήμερα αυτά που θα μεταφερθούν υποτίθεται από τους καναλάρχες προς τις ευπαθείς ομάδες, πάλι δεν υπάρχουν.