Αφιερωμένο σε όσους «επένδυαν» στο SPD

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό hot Doc τεύχος 42 Δεκέμβριος 2013...και στην ιστοσελίδα http://www.koutipandoras.gr/ (07 Ιανουαρίου 2014)

Του ΓιάΝη Βαρουφάκη

Το 2005, όπως και σχεδόν κάθε χρονιά πριν ξεσπάσει η κρίση, η γερμανική κυβέρνηση πάσχιζε με νύχια και με δόντια να μην παραβιάζει τον κανόνα του Μάαστριχτ, σύμφωνα με τον οποίο, ως γνωστόν, το δημόσιο έλλειμμα πρέπει να παραμένει κάτω του 3% (μην ξεχνάμε ότι η Γερμανία ήταν η πρώτη χώρα που παραβίασε αυτόν τον κανόνα, παρόλο που η ίδια τον εισήγαγε ως όρο για τη δημιουργία της ευρωζώνης). 

Τότε ο υπουργός Στάινμπρουκ κάλεσε μια ομάδα τραπεζιτών και τους ανάθεσε τη μυστική αποστολή να βρουν τρόπους να εμφανίσουν δαπάνες του γερμανικού δημοσίου ως… δημόσια έσοδα (ακριβώς όπως είχε κάνει η κυβέρνηση του κ. Σημίτη το 2001 επιστρατεύοντας την Goldman Sachs). Τραπεζίτες ήταν, τραπεζικά τερτίπια σκαρφίστηκαν. 

Ο ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ (ΕΠΑΜ) ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΟΛΠ

Παρέμβαση του β' Συντονιστή της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠαΜ Γιάννη Αθανασιάδη, κατά τη διάρκεια ευρείας σύσκεψης που διοργάνωσε ο Δήμαρχος Περάματος κ. Γιάννης Λαγουδάκης, στο κατάμεστο από φορείς και πολίτες Δημαρχείο της πόλης την Δευτέρα 18 Μαΐου, με θέμα την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ και την Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, με παρόντες 

τον Υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτη Λαφαζάνη, τους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Β’ Πειραιά κ. Νίνα Κασιμάτη, Εύη Καρακώστα, Ελένης Σταματάκη Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Α’ Πειραιά, της Βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ Ραχήλ Μακρή, του Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μιχελογιαννάκη, των Δημάρχων Κορυδαλλού Σταύρου Κασιμάτη, Νέας Ιωνίας και Προέδρου ΠΕΔΑ Ηρακλή Γκότση, Σαλαμίνας Ισιδώρας Νάννου, Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη Γιώργου Ιωακειμίδη, τον Αντιπεριφερειάρχη Πειραιά Γιώργου Γαβρίλη, εκπροσώπων κομμάτων, Αυτοδιοικητικών, συνδικαλιστών και εκπροσώπων παραγωγικών φορέων.

Πηγή:http://teleytaiaexodos.blogspot.gr/2015/05/blog-post_652.html

Το γκρέιντερ της “ανάπτυξής μας”

Του Γιάννη Μακριδάκη

Πρώτη φορά που έκανα αυτή τη σκέψη ήταν πριν από χρόνια όταν βρισκόμουν στο ΚΤΕΛ Χανίων και έβλεπα τα θηριώδη υπεραστικά λεωφορεία, όλα γερμανικής κατασκευής, τα οποία έφευγαν με λιγοστούς επιβάτες το καθένα για κάποια χωριά με υπέροχα και τόσο αταίριαστα με τα βαριά αυτά σιδερένια οχήματα κρητικά τοπωνύμια. Ήταν το θέαμα θλιβερό.

Η σκέψη φυσικά δεν ήταν άλλη από το ότι ένας λαός μεσογειακός, με άλλες αξίες, άλλες ικανότητες, άλλες ανεπτυγμένες μεθοδολογίες και εργασίες, ένας λαός αλλού προσανατολισμένος και αλλού ασκημένος πνευματικά, σωματικά και ψυχικά λόγω της μορφολογίας του τόπου και των κλιματικών συνθηκών οι οποίες καθορίζουν βέβαια τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά κάθε πλάσματος, βρέθηκε ξαφνικά δεμένος στο άρμα άλλων λαών, αλλιώς εξελιγμένων και με άλλες ικανότητες, να ακολουθεί συνεχώς τις επιλογές τους ολοένα προς τον γιγαντισμό, να γίνεται δέσμιος της τεχνολογίας τους, η οποία δίχως τεχνογνωσία είναι απολύτως αποικιοκρατική και τέλος να γίνεται θύμα της ίδιας του της “ανάπτυξης” αφού καταστρέφει τον τόπο του και πέφτει πολλές φορές και ο ίδιος θύμα της λόγω της προφανούς έλλειψης εκπαίδευσης, εμπειριών αλλά και της απότομης, μη αφομοιώσιμης αλλαγής αξιακού συστήματος προς την κατεύθυνση του ευτελισμού.