Η Eldorado Gold να εκδιωχθεί από τη χώρα!

Ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας

Με συνεχώς εντεινόμενους ρυθμούς, συνεχίζεται η τεράστια οικολογική καταστροφή που προκαλεί η... «επένδυση» της «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Ακολουθώντας με συνέπεια την προσφιλή μέθοδο της «σαλαμοποίησης», οι... «επενδυτές» προσπαθούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα, εις τρόπον ώστε να δυσχεράνουν όσο το δυνατόν περισσότερο την ανάσχεση αυτής της καταστρεπτικής επιλογής. Ολοένα και περισσότερο, το τουριστικό προϊόν της περιοχής συρρικνώνεται, οι καλλιέργειες υποβαθμίζονται, ενώ οι θέσεις εργασίας που χάνονται σε ετήσια βάση, είναι υπερπολλαπλάσιες απ’ όσες διατηρούνται στα εργοτάξια της εγκληματικής ... «επένδυσης». Ενώ την ίδια στιγμή, εξαιτίας αυτής της συρρίκνωσης, το ελληνικό κράτος υπολογίζεται  ότι χάνει τουλάχιστον 1,4 εκατ. ευρώ ετησίως.

Ταυτοχρόνως, η Eldorado Gold και τα εγχώρια «συνεταιράκια» της, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τον στόχο τους δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν ως «ασπίδα» τους εργαζόμενους, καλλιεργώντας  μ’ αυτό τον τρόπο ένα συνεχώς κλιμακούμενο εμφυλιοπολεμικό κλίμα, ασκώντας συνεχή τρομοκρατία, στην ευρύτερη περιοχή.

Η Ισλανδία ανακτά την πλήρη κυριαρχία της οικονομίας της

Του Γιώργου Δελαστίκ

Νέο πλήγμα κατά των τραπεζιτών κερδοσκόπων από τη δεξιά κυβέρνηση της Ισλανδίας! Επίσημη έκθεση προετοιμάζει το έδαφος για απαγόρευση της έμμεσης «δημιουργίας» ανύπαρκτου χρήματος από τις ισλανδικές τράπεζες, όταν αυτές δανείζουν χρήματα που δεν έχουν. «Λείψανο του παρελθόντος θα αποτελέσει το χρήμα που δημιουργείται από «αέρα κοπανιστό» - αυτό το διαβολικό μυστικό που βρίσκεται στην καρδιά της έμμεσης έκδοσης τραπεζικού χρήματος» έγραφαν την περασμένη Παρασκευή στο κύριο άρθρο τους οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου, αναφερόμενοι στο θέμα. 

Έχοντας αποφασίσει τελικά να κρατήσει ως νόμισμα την ισλανδική κορόνα, αφού προηγουμένως η χώρα ταλαντεύτηκε μήπως η σωτηρία βρίσκεται στην ένταξη στο ευρώ, η κυβέρνηση του Ρέικιαβικ παίρνει με συνέπεια τις αποφάσεις της. «Μετά το θεαματικό σπάσιμο της φούσκας (σ.σ. της οικονομίας και του τραπεζικού της συστήματος), η Ισλανδία επιθυμεί να μελετήσει οποιαδήποτε δράση που θα εμπόδιζε την επανάληψη της κατάρρευσης» γράφει η αγγλική εφημερίδα. «Οι Ισλανδοί μπορεί απλώς να ξανακερδίσουν κάποιον έλεγχο στην οικονομική τους μοίρα» ρίχνοντας βαρύ τον πέλεκυ σε αυτή την τραπεζική δραστηριότητα, αναγκάζονται να ομολογήσουν ως και οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». Αυτή η πολιτική «μπορεί να υποχρεώσει τις τράπεζες και τους μετόχους τους να σκέφτονται περισσότερο τα δάνεια που χορηγούν» καθώς υποστηρικτές αυτής της πολιτικής λένε ότι κατ' αυτόν τον τρόπο «αλλάζουν πορεία τα δάνεια και κατευθύνονται προς τις αξιόλογες επιχειρηματικές επενδύσεις και όχι προς την ανούσια κερδοσκοπία» γράφει η μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της Ευρώπης.

Γιατί η αριστερά λατρεύει την ανάπτυξη;

Του Χάρη Ναξάκη*

"Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για όποιον 

δεν θέτει στον εαυτό του ερωτήματα"

Κομφούκιος 

Γιατί η αριστερά, σχεδόν σε όλες τις εκδοχές τις, νιώθει μια ακαταμάχητη έλξη από τον οικονομισμό, την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα, τον καταναλωτισμό, την τεχνολογική πρόοδο, την ανάπτυξη σε όλες τις μεταμφιέσεις τις (βιώσιμη ανάπτυξη, λαϊκή ανάπτυξη, κλπ), ειρωνεύεται το λιτό βίο ταυτίζοντάς τον με τη λιτότητα; Γιατί η αριστερά είναι το κόμμα της προόδου και της ανάπτυξης; Η απάντηση του ερωτήματος πρέπει να αναζητηθεί στη μήτρα που τη γέννησε. Πίσω από το μύθο της ανάπτυξης και της προόδου βρίσκονται θεωρητικές και οντολογικές παραδοχές του διαφωτιστικού προτάγματος, συνιστώσα του οποίου είναι η αριστερά, παραδοχές που διατύπωσε και ο Μαρξ. 

Η θεοποίηση της οικονομίας παρατηρείται και στις δυο μεγάλες συνιστώσες του διαφωτισμού, τον φιλελευθερισμό και τον μαρξισμό και προϋποθέτει συγκεκριμένες παραδοχές για το χαρακτήρα της ανθρώπινης φύσης. Για τους φιλελεύθερους ο άνθρωπος είναι ιδιοτελές ον και για να μην οδηγηθεί σε ένα πόλεμο όλων εναντίον όλων (Χομπς) πρέπει να αυτορυθμιστεί και να εξισορροπηθεί η ιδιοτέλεια και η απληστία του μέσω της οικονομικής δραστηριότητας, της αγοράς.

Αυτός ο παπάς θα είναι το μαύρο στίγμα στην ιστορία ενός ταπεινωμένου λαού

Όχι… Αυτός ο Αρχιεπίσκοπος δε θα μείνει στην ιστορία. Γιατί απλούστατα δε διδάχτηκε τίποτε από αυτήν, γι αυτό και δε βρήκε τη δύναμη να την τιμήσει... 

Του Κ. Κυριακόπουλου

Οι σελίδες που γράφει η Ελλαδική εκκλησία με τις αποφάσεις της και υπό την πρωτοκαθεδρία του, δε θα είναι σελίδες τιμής για τις οποίες θα καμαρώνουν τα υποθηκευμένα εγγόνια μας σε μια μεταλλαγμένη πατρίδα…

Όχι… Δε θα ξεχωρίσουμε και δε θα πιστώσουμε στα θετικά αυτού του Αρχιεπισκόπου, τα όποια αυτονόητα διεκπεραιώνονται από τις Μητροπόλεις και τους Ιερού Ναούς της χώρας. Και δε θα το κάνουμε διότι απλούστατα οι όποιες ανθρωπιστικές παρεμβάσεις εμπίπτουν απλά στη σφαίρα του αυτονόητου.

Δε θα το κάνουμε γιατί απλούστατα η Ελλαδική εκκλησία υπό την ηγεσία αυτού του αρχιεπισκόπου, δεν ενέπνευσε - ως ώφειλε - την κοινωνίαπροκειμένου να διαχειριστεί την αξιοπρέπειά της, αλλά αρκέστηκε να διαχειριστεί τη μιζέρια της.

Σ αυτό τον Αρχιεπίσκοπο επομένως, προφανώς θα χρεώσουμε την πνευματικά υποτελή στάση που κράτησε, αρνούμενος να εμπνεύσει το ποίμνιο αλλά και την κοινωνία, τα πέτρινα χρόνια της μνημονιακής Κατοχής.

Δόγματα και ιδεολογίες ως μηχανισμοί πνευματικού εγκλωβισμού

Του Κώστα Πάτση

Η βασική αρετή ενός προοδευτικού μυαλού δεν είναι ο υψηλός δείκτης ευφυΐας αλλά η αέναη επιθυμία αμφισβήτησης. Όχι μόνο των εισερχόμενων πληροφοριών αλλά και των ίδιων του των σκέψεων. Όπως τα υλικά προϊόντα υπόκεινται σε εκτενείς δοκιμασίες και βελτιώνονται ανάλογα έτσι και τα εγκεφαλικά προϊόντα οφείλουν να αμφισβητούνται και, όποτε σφάλουν, να αναθεωρούνται. Όταν η αμφισβήτηση παραμελείται, ατράνταχτα αξιώματα (δόγματα) παγιώνονται στο μυαλό και κάθε τι κτίζεται πάνω τους κληρονομεί την ισχύ τους. Όσο περισσότερο επενδύει κανείς σε αυτό το οικοδόμημα τόσο πιο σθεναρά αρνείται τη κατεδάφιση των θεμελίων του. Τα αξιώματα αυτά, εξαιρούμενα πια από κάθε αμφισβήτηση, αρπάζουν τα ινία της νόησης και χαλιναγωγούν τις σκέψεις. 

Η πίστη σε δόγματα είναι ένα είδος οικειοθελούς φυλάκισης που οριοθετεί, πλαισιώνει και απλοποιεί άγνωστες έννοιες και μηχανισμούς. Παρέχει ένα έδαφος για να σταθείς και να ξαποστάσεις. Από την άλλη, η πνευματική ελευθερία, όπως άλλωστε και κάθε ελευθερία, είναι αυστηρή, ασυμβίβαστη κι ακριβοδίκαιη . Είναι μια κατάσταση μόνιμης αναζήτησης κι αξιολόγησης δίχως διαλλείματα για χαλάρωση. Είναι μοναχική υπόθεση. Έτσι, η δογματική φυλάκιση έρχεται σαν λύτρωση, όχι μόνο επειδή ξαλαφρώνει τον μυαλό αλλά κυρίως γιατί εξαλείφει την μοναξιά. Η ζωή στη φυλακή, εξάλλου, είναι λιγότερο μοναχική από την περιπλάνηση σε ένα απέραντο σύμπαν.

Πάνε και οι καβάντζες

Του Γιάννη Μακριδάκη

Βάλτε με τον νου σας. Από τον Αύγουστο του 14 μέχρι σήμερα πληρώνουμε ανελλιπώς δόσεις των χρεών δίχως να έχουμε λάβει ουδεμία δόση νέου δανείου. Η χώρα δηλαδή ανταπεξέρχεται στις δανειακές της υποχρεώσεις με ίδιες δυνάμεις.

Τι σημαίνει αυτό; Δύο πράγματα τουλάχιστον:

Πρώτον ότι αν είχαμε τσαγανό και αριστερή κυβέρνηση, θα είχαμε το απαραίτητο χρήμα για να μη στεγνώσει η αγορά από εισαγώμενα είδη πρώτης ανάγκης (φάρμακα, καύσιμα) αν λαμβάναμε την απόφαση της ρήξης τότε, που ήταν και η άνοιξη προ των πυλών και δεύτερον ότι κάθε μέρα που περνάει, ενδεχόμενη ρήξη γίνεται ολοένα και πιο επώδυνη αφού θα μας βρει εντελώς “στεγνούς” και πολύ κοντά στον επόμενο χειμώνα.

Η επενδυτική αριστερά που κυβερνάει τη χώρα φοβάμαι ότι πολιτεύεται δίχως μπούσουλα και αυτό φαίνεται καθαρά από το ότι υπάρχουν ρεύματα πάσης πολιτικής σκέψης και τυχοδιωκτισμού στα ψηλά της κλιμάκια. Άλλοι θέλουν “έντιμο συμβιβασμό” δηλαδή υποταγή ξανά στα μνημόνια, άλλοι θέλουν εκλογές με πρόταγμα την ρήξη και άλλοι εκλογές με ενίσχυση της κυβέρνησης για να λάβει τα απαραίτητα μέτρα υποταγής.