Μία ήπειρος των 500 εκ. ανθρώπων ομοσπονδιακά οργανωμένη και κυριαρχούμενη από τη Γερμανία: με ένα ισχυρό παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και με πολλά αδύναμα εθνικά, με ένα δικό της ΔΝΤ και μία Παγκόσμια Τράπεζα, καθώς επίσης με αυστηρούς οργανισμούς και προδιαγραφές που θα θυμίζουν την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
«Η κατά τα λοιπά «δημοσιονομικά ενάρετη Γερμανία», η οποία υποτίθεται ότι μπήκε πριν από την Ελλάδα το 1999 στην Ευρωζώνη με δημόσιο χρέος στο όριο του 60% του ΑΕΠ, παραποίησε επίσης το πραγματικό δημόσιο χρέος της – αφού ποτέ δεν συμπεριέλαβε σε αυτό, όπως όφειλε μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών, το δημόσιο χρέος της τέως Ανατολικής Γερμανίας.
Ειδικότερα, μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών στις 03.10.1990, η πρώην δυτική Γερμανία ανέλαβε τη διαχείριση ενός αντίστοιχου Υπερταμείου με αυτό της Ελλάδας, κάτω από την ονομασία «Treuhandanstalt» (καταπιστευματικό ίδρυμα) – το οποίο είχε στην ιδιοκτησία του τα περιουσιακά στοιχεία της πρώην Ανατολικής Γερμανίας (DDR).
Ο σκοπός του συγκεκριμένου ταμείου που ξεκίνησε η προτελευταία κυβέρνηση της DDR λίγο πριν την επανένωση, ήταν η αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων της «περιοχής» – κάτι που δρομολογήθηκε από τον τότε υπουργό οικονομικών της Δυτικής Γερμανίας κ. T. Waigel, σε συνεργασία με τον τότε υπουργό εσωτερικών και σχεδιαστή της γερμανικής επανένωσης κ. Σόιμπλε. Αντί όμως να αξιοποιηθεί η δημόσια περιουσία, εκποιήθηκε σε εξευτελιστικές τιμές – με στόχο αφενός μεν να εξοφληθεί το κρατικό χρέος της Ανατολικής Γερμανίας, αφετέρου να προκληθεί ανάπτυξη με τη δημιουργία υποδομών που θα χρηματοδοτούνταν με τα υπόλοιπα έσοδα του ξεπουλήματος.
