ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (26) : Hannibal Marvin Peterson - Soul Brother (In Dedication To Malcolm X)

Για το Φέργκιουσον του Μιζούρι

“People, people we are the same

No we’re not the same

Cause we don’t know the game”

(Public Enemy – Fight The Power, 1990)

Του Καπυμπάρα

«Δεν είναι φυλετικό, είναι θέμα ταξικό», διάβασα να γράφει ένα αναρχικό πανό κρεμασμένο στα κάγκελα του Πολυτεχνείου στο κέντρο της Αθήνας, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους εξεγερμένους μαύρους του Φέργκιουσον της πολιτείας του Μιζούρι.

Παρότι εγγράφεται σε μια από τις πιο ευγενείς παραδόσεις του εργατικού κινήματος –αυτήν του διεθνισμού- δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς ότι το σύνθημα αυτό χαρακτηρίζεται από μία μονομέρεια· λες και είναι υποχώρηση από την ταξική αντίληψη να παραδεχτείς ότι μια εξέγερση που ξεκίνησε με αφορμή ένα κρατικό ρατσιστικό έγκλημα, εκτός από ταξικά, έχει και φυλετικά χαρακτηριστικά.

Ενώ, δεν θα ήταν υπερβολή να διακρίνει κανείς και μία, έστω ασυνείδητη, δασκαλίστικη χροιά* που συχνά συναντάται στο λόγο των λευκών ριζοσπαστών, όταν κατά κάποιο τρόπο υπαγορεύουν σε όσους υφίστανται τον ρατσισμό το πώς οφείλουν να αντιλαμβάνονται και να αναλύουν την κατάστασή τους.

Με αφορμή τα παραπάνω, έχουμε να κάνουμε κάποιες, ελπίζουμε, χρήσιμες παρατηρήσεις σχετικά με το πώς συνδέονται το ταξικό με το φυλετικό ζήτημα, συμβάλλοντας στη σχετική συζήτηση.

Ιδιώτες επενδυτές με το πορτοφόλι του Δημοσίου

Του Κώστα Εφήμερου

Διαβάζω στην Ελευθεροτυπία ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει να περάσει νομοσχέδιο με το οποίο θα δοθούν ως αποζημίωση άλλα 350 εκατομμύρια στην κοινοπραξία Μπόμπολα – Ιωάννου – Παρασκευαΐδη – Κόκαλη για τον οδικό άξονα Πελοποννήσου εξαιτίας της μειωμένης κίνησης στους αυτοκινητόδρομους.

Ανάλογες προβλέψεις υπάρχουν και στις συμβάσεις που έχουν υπογράψει οι ίδιοι εργολάβοι για την κατασκευή των εργοστασίων επεξεργασίας απορριμμάτων. Το κράτος εγγυάται δηλαδή ότι αν ο εργολάβος πέσει έξω στους υπολογισμούς του θα τον αποζημιώσει για τον κόπο του.

Ωστόσο τα έργα αυτά γίνονται με τα χρήματα του κράτους μέσω των ταμείων ΕΣΠΑ και τις περιβόητες Συμπράξεις Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα. Ακόμα όμως και στην περίπτωση που δεν υπάρχουν υπερτιμολογήσεις το τμήμα του έργου που πρέπει να χρηματοδοτηθεί από τον ιδιώτη επενδυτή καλύπτεται συνήθως από ένα τραπεζικό δάνειο. Και οι Τράπεζες φυσικά δίνουν αυτά τα δάνεια αφού οι συμβάσεις παραχώρησης εκμετάλλευσης περιλαμβάνουν δικλίδες σαν αυτή που αποκαλύπτει η Ελευθεροτυπία.

Έτσι την ίδια ώρα που το κράτος υπογράφει με την Τρόικα ρήτρες σύμφωνα με τις οποίες οι συντάξεις θα δίνονται στους δικαιούχους μόνο αν τα ταμεία έχουν τα χρήματα, από την άλλη φροντίζει για τα συμφέροντα των εργολάβων εγγυόμενο τα κέρδη τους.

Τα κέρδη τους η φτώχεια μας…

Του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου

Σε 1.146 εκατ. Ευρώ ανήλθαν τα καθαρά κέρδη του Ομίλου της Εθνικής Τράπεζας στο πρώτο 6μηνο του 2014, σημειώνοντας αύξηση κατά 234% (!), σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2013. Στα 267,4 εκατ. ευρώ έφτασαν και τα καθαρά κέρδη της Alpha Bank το ίδιο διάστημα.

Τα επίσημα στοιχεία  που έδωσαν οι δυο τράπεζες χτες στη δημοσιότητα είναι …«ελπιδοφόρα». Τελικά τα καταφέραμε! Τις σώσαμε τις τράπεζες! Καταστράφηκε μια ολόκληρη κοινωνία, αλλά οι μεγαλομέτοχοι της Εθνικής και της Alpha,«γλύτωσαν»… Οι μέχρι πρότινος χρεωκοπημένοι, τραπεζικοί όμιλοι  πέρασαν σε κερδοφορία. Αφού πήραν ένα σκασμό λεφτά από τα κρατικά ταμεία, ολοκλήρωσαν την ανακεφαλαιοποίηση τους με τα δάνεια των μνημονίων, συγχωνεύτηκαν με σκανδαλώδεις διαδικασίες και φρόντισαν να φορτώσουν στις πλάτες του ελληνικού λαού τα χρεωκοπημένα τμήματα των «μαγαζιών» τους, οι τραπεζίτες ετοιμάζονται να μπουν σε μια «νέα εποχή» ευμάρειας!

Ας είναι καλά οι κυβερνήσεις των Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά που με τους νόμους τους, έδωσαν δις ευρώ για τη «διάσωση» του τραπεζικού συστήματος.

Οι ελληνικές τράπεζες την περίοδο 2008 – 2013 έλαβαν ως ενίσχυση το εξωπραγματικό ποσό των 211,5 δις Ευρώ με τη μορφή ρευστού και κρατικών εγγυήσεων!!!

Ο Διαρκής Αντίχριστος: Η πραγματική Δύναμη πίσω από την Παγκοσμιοποίηση

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

«Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργία, αύτη φθείρη σώματα και ψυχάς. Αύτη παράγη την κοινωνικήν σηπεδόνα».

[Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Οι Χαλασοχώρηδες»]

Στο θεμελιώδες ερώτημα «ποια είναι η δύναμη που κινεί την ιστορία» έχουν δοθεί πολλές απαντήσεις.

Ο Λέων Τολστόϊ, στο μεγαλειώδες τελευταίο κεφάλαιο του έργου του Πόλεμος και Ειρήνη, δεν εύρισκε επαρκείς παράγοντες όπως ο ρόλος της Θείας Πρόνοιας, ο ρόλος της τύχης, ο ρόλος των μεγάλων ανδρών, ο ρόλος των ιδεών, για να ερμηνεύσουν τα γεγονότα της εποχής του.

Ο άλλος μεγάλος Ρώσσος διανοητής, ο Φ. Ντοστογιέφσκι, δεν πίστεψε ποτέ ότι η παγκόσμια Ιστορία ακολουθεί την λογική σειρά των γεγονότων ούτε ότι είναι το χρήμα που «makes the world go round» (κάνει τον κόσμο να γυρίζει).

Ο διορατικός Γάλλος συγγραφέας Ονορέ ντε Μπαλζάκ συνήθιζε να λέει στα έργα του: «Υπάρχουν δύο ιστορίες: η επίσημη ιστορία, η ψεύτρα ΚΑΙ η μυστική ιστορία, όπου βρίσκονται οι πραγματικές αιτίες των γεγονότων…».

Όταν ο επαναστάτης συγγραφέας Τζακ Λόντον έγραφε προφητικά, πριν από έναν αιώνα, για τους «Ανθρώπους της Αβύσσου» μάλλον δεν θα είχε φανταστεί το μέγεθος και την έκταση του πλανητικού φασισμού που έρχεται σήμερα με την τόση δύναμη της τεχνολογίας στα χέρια των Επικυρίαρχων. Στο κλασσικό βιβλίο του «The Iron Heel», που εκδόθηκε το 1908 («Η Σιδερένια Φτέρνα», ελληνική έκδοση 1990, εκδ. Ζαχαρόπουλος), περιγράφονται όλοι οι μηχανισμοί και οι τεχνικές των δικτύων της πλανητικής οικονομικής και πολιτιστικής ολιγαρχίας και η ανελέητη καταστολή των μαζών από τους μισθοφόρους του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού.

Η δήμευση εργατικού εισοδήματος και λαϊκής περιουσίας και η αναγκαία απάντηση

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Ας ξεκινήσουμε με τρείς επιμέρους εικόνες:

Η πρώτη αφορά τα  συγκεντρωτικά στοιχεία (Δεκέμβρης 2013) από τις δηλώσεις εργοδοτών στο ΙΚΑ που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα. Από αυτά  προκύπτει μια νέα μεγάλη μείωση μισθών για τους εργαζόμενους (10% μέσα στο 2013 σε σύγκριση με το 2012).

Λογικό είναι να ξεκινήσουμε από αυτό το θέμα, καθώς το πρώτο πράγμα που μετράει κανείς είναι ‘’τι μπαίνει στην τσέπη’’. Να λοιπόν τι συντελείται διαχρονικά με την εφαρμογή των ‘’μνημονιακών  πολιτικών’’: Μια τεράστια μεταφορά εισοδήματος, μια μεγάλη αφαίμαξη της εργατικής τάξης,  που σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς για το σύνολο της μνημονιακής περιόδου, συνίσταται σε μια μείωση περίπου 40% του συνολικού εργατικού εισοδήματος, με μια   ταυτόχρονη ανατροπή στη σχέση εργατικών μισθών και επιχειρηματικών κερδών. Πρόκειται για μια  ποιοτική μεταβολή, η συζήτηση για την οποία  είναι υποτιμημένη, με ευθύνη και της αριστεράς,  καθώς κυριαρχεί το στοιχείο της συνολικής μείωσης της πίτας με τη μεγάλη πτώση του ΑΕΠ.

Η αφαίρεση του εργατικού εισοδήματος είναι πολυποίκιλη: Μειώσεις εργατικών μισθών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μείωση εργαζομένων σε κάθε οικογένεια με την εφιαλτική διόγκωση της ανεργίας και φυσικά ελαχιστοποίηση του έμμεσου  ‘’κοινωνικού μισθού’’, με τη διάλυση των υποδομών και καλύψεων σε υγεία, περίθαλψη, παιδεία και άλλους κοινωνικούς τομείς.

Γκιγιόμ Ντιβάλ:«Μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος χωρίς μαζική διαγραφή»

Ο Γάλλος οικονομολόγος Γκιγιόμ Ντιβάλ* δίνει έμφαση στους κινδύνους που απορρέουν από τη γερμανική πολιτική της λιτότητας και των περικοπών και μέμφεται τον Φρανσουά Ολάντ, τον οποίο κατηγορεί για ασυνέπεια λόγων και έργων. Θεωρεί ότι ο έλεγχος του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι θέμα καθαρά πολιτικής βούλησης, η οποία ωστόσο δεν επιδεικνύεται από τις κυβερνήσεις.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Τάσο Τσακίρογλου

• Πώς σχολιάζετε τον εξαναγκασμό σε παραίτηση της κυβέρνησης από τον Φρανσουά Ολάντ; Ποια είναι τα κίνητρά του;

Δεν μπορεί να κυριαρχεί η σταλινική άποψη ότι σκοτώνεις τον αντίπαλο και συνεχίζεις την πολιτική σου χωρίς αυτόν. Ο Γάλλος πρόεδρος έκανε την αλλαγή αυτή διότι η γαλλική πολιτική βρίσκεται σ’ ένα σταυροδρόμι. Από τη μια ο Ολάντ λέει ότι η ευρωπαϊκή πολιτική είναι λάθος και πρέπει να αλλάξει και ταυτόχρονα ισχυρίζεται ότι στη Γαλλία πρέπει να συνεχιστεί η πολιτική της λιτότητας και της περικοπής των μισθών. Αυτή η αντίφαση οδήγησε στην κρίση, καθώς ορισμένοι υπουργοί υποστήριζαν ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τη σημερινή πολιτική. Κατά τη γνώμη μου η Γαλλία έχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας και έτσι δεν μπορούμε να κάνουμε κάποιο μεγάλο σχεδιασμό για να τονώσουμε τη ζήτηση. Εάν θεωρούμε ότι η ευρωπαϊκή πολιτική είναι λανθασμένη, τότε πρέπει να μειώσουμε τη σκληρή λιτότητα στο εσωτερικό της Γαλλίας, καθώς αυτή είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης. Η ζήτηση στην ευρωζώνη είναι ακόμα χαμηλά και αυτό την οδηγεί σε στασιμότητα. Αυτές ήταν οι δύο διαφορετικές απόψεις μέσα στην κυβέρνηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι η γαλλική πολιτική δεν θ’ αλλάξει στο μέλλον.

Economist:Βουλιάζει το Ευρώ διαλύεται η Ευρωζώνη

Το εγκυρότερο οικονομικό περιοδικό στον κόσμο, ο Economist αποκαλύπτει: 

ΣΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ναυάγιο του ευρώ και στην πολυεπίπεδη κρίση που μαστίζει την ευρωπαϊκή ένωση, αναφέρεται ο «Economist», το μεγαλύτερο και εγκυρότερο οικονομικό περιοδικό στον κόσμο, με ένα αποκαλυπτικό πρωτοσέλιδο δημοσίευμά του ξετινάζει τα παραμύθια που μας σερβίρουν η Μέρκελ, η τρόικα και γενικά το σύστημα των τοκογλύφων.

Λίγες μόνο μέρες μετά τη βόμβα του γνωστού και έγκυρου επίσης γερμανικού περιοδικού «Spiegel» για τις επικίνδυνες πρακτικές της Μέρκελ, η οποία αντί να λύσει τα προβλήματα, τα κρύβει επιμελώς και παρκάρει τα τοξικά χρέη σε διάφορες γωνιές της Ευρώπης, έρχεται ο «Economist», για να αποκαλύψει την τραγωδία που ζει η Ευρώπη, αφού η κρίση όχι μόνο δεν έχει τελειώσει αλλά τώρα αρχίζει και λαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις ακόμα και σε ισχυρές υποτίθεται χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία.

Οι καταιγιστικές εξελίξεις στην καρδιά της Ευρωζώνης, αναμένεται να προκαλέσουν σεισμικές δονήσεις στις κατεστραμμένες εξαιτίας της γερ­μανικής κυριαρχίας οικονομίες των χωρών του νότου και ιδιαίτερα της Ελλάδας. Γιαυτό απαιτούνται άμεσες και τολμηρές πρωτοβουλίες οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να ληφθούν από τη σημερινή κυβέρνηση η οποία το μόνο που κάνει είναι να υλοποιεί αδιαμαρτύρητα τις αποφάσεις της τρόικας, διευκολύνοντας τους ξένους τοκογλύφους ν΄ αρπάξουν ό,τι απέμεινε από τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία.

Πώς ορίζει το «ανεξάρτητο κράτος» ο OHE;

Του Χρήστου Γιανναρά

Γράφει ο πρώην πρέσβης της Eλλάδας στο Kίεβο κ. Xάρης Δημητρίου (σήμερα πληρεξούσιος υπουργός επί τιμή) στο βιβλίο του «Διπλωματία και ίντριγκα» (Eκδόσεις Παπαζήση):

«H στάση της Δύσης στα (εντελώς πρόσφατα) γεγονότα του Kιέβου είναι ανεξήγητη: Aπό την παραλίγο υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης E.E. - Oυκρανίας, από τον Γιανουκόβιτς και τους Eυρωπαίους ηγέτες, τον Δεκέμβριο 2013, φτάσαμε να βλέπουμε κάποιους από αυτούς (τους Eυρωπαίους), ένα μήνα μετά, πάνω στα φλεγόμενα οδοφράγματα μαζί με οπλισμένους Oυκρανούς εθνικιστές! Tο ανάλογο θα ήταν να βλέπαμε τον Pώσο πρόεδρο ή τον Pώσο YΠEΞ να πρωτοστατούν σε βίαιες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στο Παρίσι ή μπροστά στον Λευκό Oίκο. H απαράδεκτη για τα ευρωπαϊκά standards αυτή στάση της E. Eνωσης ασφαλώς δικαιολόγησε για πολλούς την αντίδραση της Mόσχας... Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Kissinger για να αντιληφθεί ότι... θα ήταν ανόητο να ελπίζει η Δύση πως η Mόσχα δεν θα αντιδρούσε, με όποια μέσα διαθέτει, στον εναγκαλισμό της Oυκρανίας από το NATO» (σελ. 22-23).

Tο ιστορικό ανάλογο ήταν η εγκατάσταση ρωσικών πυραύλων στην Kούβα του Kάστρο, το 1962. O πρόεδρος Kέννεντυ αντέδρασε τότε μάλλον βιαιότερα από ό,τι αντιδρά ο πρόεδρος Πούτιν σήμερα στο να προωθηθεί η παρουσία του NATO στο μαλακό υπογάστριο της χώρας του. Mην ξεχνάμε ότι, παρά την άνευ όρων παράδοσή της στον αχαλίνωτο καπιταλισμό και τη μεταμόρφωσή της σε υστερικών υπερβολών και τρομακτικών κοινωνικών ανισοτήτων καταναλωτική κοινωνία, η Pωσία παραμένει για τις HΠA (επομένως και για το NATO) ο μεγάλος κίνδυνος, ο μεγάλος αντίπαλος. Iσως η ερμηνεία της διαπίστωσης να είναι αρμοδιότητα ψυχολόγων και όχι των εμπείρων της διεθνούς στρατηγικής.

Οι διαφορές ανάμεσα στη Ρωσία του Γέλτσιν και τη Ρωσία του Πούτιν από τη σκοπιά της Ρωσικής αστικής τάξης

Από το "Οι διαφορές ανάμεσα στη Ρωσία του Πούτιν και τη Ρωσία του Γέλτσιν", του Αλεξάντρ Τσίπκο, περιοδικό Prism, τόμος 6, τεύχος 7, 31 Ιουλίου 2000 (αποσπάσματα). Για να γίνει κατανοητό γιατί η νατοϊκή Δύση μισεί θανάσιμα τον Πούτιν -- επειδή απέτρεψε την διάλυση της Ρωσικής Ομοσπονδίας στη βάση του μοντέλου "Λιβύη" και "Ιράκ", δηλαδή, διαρκούς εμφυλίου και εθνικού κατακερματισμού, επειδή στήριξε την δημιουργία "εθνικής αστικής τάξης", επειδή δημιούργησε τις προοπτικές ενδυνάμωσης της Ρωσικής αστικής οικονομίας έναντι των δυτικών οικονομιών. Γίνεται δηλαδή κατανοητό με μεγάλη σαφήνεια ότι αυτό που εξοργίζει μέχρι αφρίσματος τη νατοϊκή Δύση δεν είναι καθόλου ο "ανατολίτικος δεσποτισμός" του Πούτιν αλλά ακριβώς η προσπάθειά του να μετατρέψει τη Ρωσία σε μια "φυσιολογική", δυτική καπιταλιστική δημοκρατία. Συνεπώς, το ερώτημα που ανακύπτει είναι πολύ σαφές: γιατί δεν θέλει επουδενί η Δύση τον πραγματικό (σε αντιπαράθεση με τον "μπανανιακό") "εκδυτικισμό" της Ρωσίας, την πραγματική της εξέλιξη σε σύγχρονη αστική δημοκρατία; Γιατί προτιμά τοπικούς φυλάρχους και ολιγάρχες από το αστικό κοινοβούλιο; Γιατί θέλει να καταστρέψει μια για πάντα στη Ρωσία τον "αστικό εκσυγχρονισμό" που υποτίθεται ότι πρεσβεύει και υπερασπίζεται όταν παρεμβαίνει σε διεθνείς υποθέσεις;

***

[...] χάρη στη νεαρή του ηλικία, την ενεργητικότητά του και την ικανότητά του να εργάζεται σκληρά, ο Πούτιν έχει καταφέρει να βελτιώσει την κατάσταση στη Ρωσία. [...] Ενώ ο Γέλτσιν χρησιμοποίησε την εξουσία του κυρίως για να έχει δύναμη και για να απολαμβάνει την ανώτατη θέση του στη Ρωσία, ο Πούτιν αντιλαμβάνεται ως αποστολή του την ενδυνάμωση του Ρωσικού κράτους. Ο Γκορμπατσόφ επιχείρησε να φιλελευθεροποιήσει το Σοβιετικό Ολοκληρωτικό σύστημα. Ο Γέλτσιν κράτησε την εξουσία για να εμποδίσει την επιστροφή του κομμουνισμού. Ο Πούτιν προσπαθεί να συντηρήσει μια φιλελεύθερη κοινωνία, και, κυρίως, μια οικονομία της αγοράς, και την ίδια στιγμή να αποκαταστήσει την κρατική εξουσία, η οποία βρισκόταν στο σημείο διάλυσης κατά την αντικομμουνιστική επανάσταση.

Τo οργανωμένο «χάος» στη Νέα Διεθνή Τάξη

Του Τάκη Φωτόπουλου

Τις μέρες μας πολλοί ανύποπτοι πολίτες, που συνήθως δεν έχoυν καν τoν χρόνο μέσα στον αγώνα για την επιβίωση να παρακολουθήσουν στενά τις απανωτές δραματικές εξελίξεις γύρω μας, σχηματίζουν την εντύπωση ότι ζούμε σε ένα χαοτικό κόσμο. Μιλώ βέβαια για τα θύματα της παγκοσμιοποίησης―την μεγάλη πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού― και όχι τους βολεμένους από αυτήν και τους αντίστοιχους «διανοούμενους» ―που δεν βλέπουν καν ότι υπάρχει παγκοσμιοποίηση, ΝΔΤ και Υ/Ε που την διαχειρίζεται (βασικά οι ελίτ των χωρών της «Ομάδας των 7»). Όμως, μόνο αν ξεκινήσει κάποιος με την υπόθεση της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης μπορεί να καταλάβει ότι ο κόσμος μας κάθε άλλο παρά χαοτικός είναι, με την κοινή έννοια της μη προβλέψιμης αταξίας.

Οι αποκεφαλισμοί στο Ιράκ που επαναλαμβάνονται συνεχώς από τις οθόνες της τηλεόρασης, (με προφανή σκοπό να τραβήξουν την προσοχή από την μεγαλύτερη σφαγή στην Γάζα και να προκαλέσουν Ισλαμοφοβία, σε αντιστάθμισμα της έξαρσης του αντισιωνισμού σε όλο τον κόσμο) είναι άμεσα συνδεδεμένοι με την Νατοϊκή εισβολή και την συνακόλουθη καταστροφή του Ιράκ. Αντίστοιχα, η καταστροφή της χώρας αυτής είναι άμεσα συνδεμένη με τους προηγούμενους κτηνώδεις Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία που σκόπευαν στον διαμελισμό της, και τους αντίστοιχους βομβαρδισμούς στην Λιβύη που ακολούθησαν, και την συνεχιζόμενη εκεί σφαγή σήμερα. Στη συνέχεια, ήλθε η οργανωμένη ένοπλη «εξέγερση» στη Συρία και οι παρόμοιοι Νατοϊκοί βομβαρδισμοί που πρόκειται να αρχίσουν άμεσα σε αυτήν, ενώ τώρα βλέπουμε να μεταφυτεύονται οι οργανωμένες «εξεγέρσεις» και στην ίδια την Ευρώπη, στην Ουκρανία, απειλώντας να εμπλέξουν σε γενικευμένο πόλεμο ακόμη και την ήπειρό μας.

Πόσο να περιμένω για έναν καφέ...

Της Μάρθας Αυγήτα

... ένα τέταρτο κάθομαι εδώ πέρα και ούτε για παραγγελία δεν έχει έρθει. Κοίτα τον, κάθεται και καπνίζει σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Αν ήμουν καμιά μικρούλα τροφαντή, θα’χες τρέξει, καημένε.  Και να πεις πως έχει δουλειά το μαγαζί. Μόνη μου είμαι, εδώ και ώρα. Ε, δεν πάει άλλο, θα διαμαρτυρηθώ.

— Συγγνώμη, παρακαλώ. Μπορώ επιτέλους να παραγγείλω;

Μα δεν μου απαντάει καν. Θα φύγω απ’το παλιομάγαζο. Κι είναι τόσο ωραία εδώ. Φυσάει αεράκι και βλέπω λίγο τη θάλασσα και το λιμάνι.

. . . . .

Από τότε που πήρα μετάθεση σ’αυτό το νησί θα έλεγε κανείς σαν να εξαφανίστηκε η θάλασσα. Όλη μέρα στην υπηρεσία και το βράδυ στο νοικιασμένο σπίτι. Σπάνια να έχω όρεξη και κουράγια να βγω. Θυμάμαι την πρώτη μου μετάθεση, με τι χαρά εγκαταστάθηκα στην Λέρο. 28 χρονών ήμουν και έβλεπα όλο θαύματα μπροστά μου. Πέρναγαν οι μέρες κι ήταν λες και ζούσα σε μυθιστόρημα. Φιλίες, ξενύχτια, ομορφιά και πάθη. Και πέρασα 3 μαγικά χρόνια εκεί, στην πρώτη μου μετάθεση. Και θυμάμαι καθαρά να αποφασίζω πως έτσι θα ζω: θα γυρίζω από νησί σε νησί μέχρι να γεράσω.

Δεν είναι ότι έχω κουραστεί ακριβώς. Δεν έχω πάψει να ζητάω αλλαγές. Αλλά να, φέτος στα 48 είναι λίγο πιο βαριά τα πόδια μου. Δεν με ρουφάνε τόσο τα τοπία, οι άνθρωποι είναι λίγο βαρετοί, τα πάθη σαν μια τρύπια σακούλα. Προχθές στην προκυμαία που κατέβηκα για κάνα χταπόδι απ’τον Ηλία, κοίταζα τα γυαλιά στο τουριστικό. Αυτά τα πλαστικά, του ηλίου. Και σκέφτηκα να πάρω ένα ζευγάρι απ’αυτά τα μεγάλα, τα μαύρα. Που στολίζουν τις τουριστριούλες, να στολίσουν και μένα. Και δοκίμασα 5-6 αλλά κανένα δεν μου ταίριαξε. Η Βούλα, η μαγαζατόρισσα με κοίταζε στωικά και με φώναξε λίγο μέσα, να πούμε καμιά κουβέντα. Μπήκα λίγο βαριεστημένα γιατί σκεφτόμουν το χταπόδι με το κοφτό μακαρονάκι που έπρεπε να φτιάξω.

Ζέχνουσα αθλιότητα...

Του Καρτέσιου

Όλοι θυμόμαστε τον Άδωνη Γεωργιάδη σε ρόλο υπουργού Υγείας να διαφημίζει τα γενόσημα φάρμακα και να αντιμετωπίζει ως χιμπατζήδες όσους εξέφραζαν αντιρρήσεις επί της άποψής του. Μαζί με τον τότε υπουργό Υγείας είχαν ανέβει στα κάγκελα υπέρ των γενοσήμων και διάφορα ανεγκέφαλα παπαγαλάκια που τόνιζαν ότι το Δημόσιο Σύστημα Υγείας σαμποτάρει την Οικονομία και τη διάσωση της χώρας επιλέγοντας να «γράφει» πρωτότυπα σκευάσματα γιατί ήταν διαπλεκόμενο.

Κατά τα λοιπά, όλοι οι παραπάνω, συνεπικουρούμενοι από διάφορους καθηγηταράδες της Ιατρικής που τα τσεπώνουν και από το χώρο της Ιδιωτικής Υγείας και από πανεπιστημιακά νοσοκομεία του Δημοσίου διαβεβαίωναν ότι τα γενόσημα είναι όχι μόνο ακίνδυνα αλλά και καλύτερα από τα πρωτότυπα. Τι λογικότερο, λοιπόν, να συμπεραίνει κάποιος ότι στα δημόσια νοσοκομεία γίνεται πάρτυ σπατάλης με τα πρωτότυπα φάρμακα, ενώ στο χώρο της Ιδιωτικής Υγείας όπου οι λειτουργοί της είναι αγγελικά πλασμένοι και διαχειρίζονται με σωφροσύνη τα οικονομικά επιλέγουν γενόσημα.

Τζίφος! Ιδού η προ ημερών δήλωση του φίλου και αντικαταστάτη του Αδώνεως, Μάκη Βορίδη: «Γιατί τα γενόσημα  έχουν μερίδιο 18% στην ιδιωτική αγορά ενώ στα δημόσια νοσοκομεία  είναι από 35-50%; Η απάντηση είναι πολύ απλά ότι στα δημόσια νοσοκομεία δίνουν γενόσημα φάρμακα ενώ οι εμπλεκόμενοι στο ιδιωτικό κομμάτι δεν τα δίνουν συνεχίζοντας να προωθούν τα ακριβά».

Κοινή Δήλωση της Ασίζης (Ιταλία)

Να βγούμε από το ευρώ!

Ασίζη (Ιταλία), 23 Αυγούστου 2014

Ο Εθνικός Συντονισμός της «Ιταλικής Αριστεράς ενάντια στο Ευρώ» διοργάνωσε το «Ευρωπαϊκό Φόρουμ 2014» στην Ασίζη (Ιταλία) από τις 20 έως τις 24 Αυγούστου 2014, το οποίο συγκέντρωσε έναν μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και την Ουκρανία και την Ρωσία. Στο πλαίσιο αυτό οι ηγέτες πολλών πολιτικών, ριζοσπαστικών οργανώσεων της Ευρώπης υιοθέτησαν μια διακήρυξη υπέρ της εξόδου από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης, επιβάλλονται από την ΕΕ και τις τοπικές κυβερνήσεις βίαιες, αντικοινωνικές πολιτικές: δραματική μείωση των κοινωνικών δαπανών, υποτίμηση των μισθών μέσω του παγώματός τους, χαμηλότερο εργοδοτικές εισφορές για κοινωνική ασφάλιση, αδικαιολόγητες επιδοτήσεις σε μεγάλες επιχειρήσεις για δήθεν δημιουργίας θέσεων εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών και της κοινωνικής ασφάλειας, χρηματιστικοποίηση της οικονομίας και του δημόσιου προϋπολογισμού… Το αποτέλεσμα είναι μια δραματική αύξηση της ανεργίας και η απώλεια εργασιακής ασφάλειας.

Κύπρος: "Νέα" σχέδια Ανάν αλλά και ιδέες αποχώρησης από το ευρώ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Σε άμεσο και σοβαρό κίνδυνο αναμένεται να τεθεί, από το φθινόπωρο, η ίδια η ύπαρξη του κυπριακού κράτους (και, κατ’ επέκτασιν, η μεσοπρόθεσμη-μακροπρόθεσμη, κάπως συγκροτημένη επιβίωση του ελληνισμού στο νησί). Μια τέτοια εξέλιξη θα συνδυασθεί ασφαλώς με τη συνεχιζόμενη κατάρρευση της ελλαδικής οικονομίας, κοινωνίας και κράτους, παράγοντας εκρηκτικές συνέπειες για το σύνολο του ελληνικού χώρου. Στις σημερινές εσωτερικές και διεθνείς συνθήκες, τις χειρότερες στη νεώτερη ελληνική ιστορία, εξαιρέσει της γερμανικής κατοχής, θα χρειαστεί σκληρότατο «κατενάτσιο» και πανεθνική έγερση για να σωθεί το κυπριακό κράτος και οι ‘Ελληνες της Κύπρου. Προς το παρόν, μόνο αυτό δεν βλέπουμε.

Ανεπάρκεια/απροθυμία της αντιπολίτευσης

Η προοπτική διάλυσης του κυπριακού κράτους μπορεί ακόμα να αντιμετωπισθεί, υπό έναν όρο όμως. ‘Ότι θα συγκροτηθεί ένα αξιόπιστο, ενιαίο, μαχητικό μέτωπο των δυνάμεων που λένε ότι είναι αντίθετες στην επαναφορά νέου σχεδίου Ανάν, δηλαδή του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ, της Συμμαχίας Πολιτών και των Οικολόγων. Δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζουν ότι κινδυνεύει άμεσα η πατρίδα τους και να μην ενεργούν με ανάλογο τρόπο. Θα ήταν ευχής έργο αν μια τέτοια συμμαχία μπορούσε να επεκταθεί και σε ένα πρόγραμμα απελευθέρωσης από τα οικονομικά δεσμά του Μνημονίου, γιατί και μέσω αυτών επιχειρείται η κατάλυση, από άλλο δρόμο, της κυριαρχίας και ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η καθολική ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ έρχεται και ονομάζεται Ε.Σ.Α.Ν. Α.Ε.

Της Δήμητρας Ευθυμιάδου

Τριβές έχει προκαλέσει στη συγκυβέρνηση το νομοσχέδιο Βορίδη που συζητείται στη Βουλή και προβλέπει την ανάθεση σε Ανώνυμη Εταιρεία στην οποία θα συμμετέχουν όπως φαίνεται κυρίως εκπρόσωποι του ιδιωτικού τομέα, τη διαχείριση των οικονομικών των υπηρεσιών υγείας (δημοσίου και ιδιωτικού τομέα)!  

Πίσω από το νομοσχέδιο τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης βλέπουν έναν στόχο: την πλήρη ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας. 

Πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη υπογείως έχουν αρχίσει οι έντονες γκρίνιες από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ ενώ στελέχη έχουν αρχίσει τις διαμαρτυρίες στον Ευάγγελο Βενιζέλο με σκοπό να μεταφερθούν στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. 

Ειδικότερα ο υπουργός Υγείας Μάκης Βορίδης με τις ρυθμίσεις του αναθέτει σε Ανώνυμη Εταιρεία που θα ονομάζεται «Εταιρεία Συστήματος Αμοιβών Νοσοκομείων Ανώνυμη Εταιρεία» και διακριτικό τίτλο «Ε.Σ.Α.Ν. Α.Ε». και στο εποπτικό της όργανο, την απόλυτη διαχείριση και διακίνηση του χρήματος που θα ρέει στο ΕΣΥ. 

Μάλιστα βάζει για τα καλά τη… θηλεία στο λαιμό του συστήματος καθώς η διάρκεια ζωής της εταιρείας ΑΕ θα είναι τα 50 χρόνια!

Ποιός θα κόψει τον γόρδιο δεσμό του ιδιωτικού χρέους;

Toυ Απόστολου Παλιούρα

Σύμφωνα με τον Έγκελς «η ιστορία δεν κάνει τίποτα». Ίσως γιαυτό αρνείται πεισματικά να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της με την Ελλάδα. Εξήντα και πάνω χρόνια από το αξέχαστο: «Η Ελλάδα είναι αγκιστρωμένο ψάρι» των Βαν Φλιτ και Πιουριφόι, όλα φαίνονται σαν να μην έχουν αλλάξει. Η σφραγίδα της εξάρτησης έπεσε βαριά με την λήξη του εμφυλίου και την ήττα των δυνάμεων της αριστεράς. Το πολιτικό και κοινωνικό τοπίο στη χώρα παραμένει ασταθές. 

Κινούμενη άμμος η Ελλάδα για τους επικυρίαρχους και για τους υποτελείς, δεν επιτρέπει παρά μόνο λίγες στιγμές ανάπαυλας, οάσεις προσωρινής σταθερότητας, στον ατέρμονα αγώνα ανάμεσα στις δυνάμεις του κεφαλαίου και της εργασίας. Οι επιπτώσεις της υπερατλαντικής ισχυρής κρισιακής δόνησης του 2008 όχι μόνο παραμένουν ζωντανές στη χώρα αλλά οξύνονται περισσότερο. Στο σωτήριο έτος 2014 το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) της Ελλάδας έχει απομειωθεί κατά 25% μέσα σε 5 χρόνια. Η ανεργία με βάση τα επίσημα στοιχεία υπερβαίνει το 27% και πάνω από τους μισούς νέους ηλικίας 20-30 ετών είναι αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας.1 Αν και το βέλος της εξάρτησης παραμένει σταθερά προς δυσμάς, οι αναταράξεις είναι πολύ ισχυρές, οι αντιθέσεις προκαλούν τριγμούς στον κοινωνικό ιστό. Οι άνω έχουν πολλούς λόγους να ανησυχούν, οι κάτω δεν αντέχουν άλλο.

"Γερμανοτσολιάς" και ο Ολάντ

Του Γιώργου Δελαστίκ*

Σοσιαλιστής είναι ο μέχρι τη Δευτέρα υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Αρνό Μοντεμπούρ.

«Γερμανοτσολιάς» όμως δεν είναι -μέχρι τώρα τουλάχιστον!- γι' αυτό και μόλις είδε τον αρχηγό του κόμματός του και πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Ολάντ να γίνεται πολιτικά απεχθής σαν τον παρ' ημίν Ευάγγελο Βενιζέλο εξερράγη με τη γερμανοδουλία του γάλλου προέδρου. 

Κατάλαβε ότι δεν πάει άλλο....

Κάλεσε στο γραφείο του τρεις δημοσιογράφους της εφημερίδας Λε Μοντ και τους έδωσε μια συνέντευξη καταπέλτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο φύλλο της περασμένης Κυριακής.

Τη Δευτέρα το υπουργικό κεφάλι του Μοντεμπούρ κυλούσε στα σκαλοπάτια του Μεγάρου των Ηλυσίων. Ο Φρανσουά Ολάντ τον καρατόμησε, όπως και όλους ανεξαιρέτως τους υπουργούς της αριστερής πτέρυγας του κόμματός του. Ο «νέος Πετέν», όπως αποκαλούν τον Ολάντ οι Γάλλοι, μια αναφορά στο συνεργάτη των ναζί στρατάρχη Ανρί Φιλίπ Πετέν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Γαλλίας από το 1940 ως το 1944, ήταν αδύνατον να δεχτεί να προσβάλουν τη Γερμανία!