Κοινωνία και οικονομία της σταφίδας. Αιγιάλεια 19ος αιώνας

Του Γ. Τριανταφυλλόπουλου

Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, λένε. Σωστό. Η ιστορία μπορεί να μην επαναλαμβάνεται, αλλά διδάσκει. Κι από την ιστορία της σταφίδας μπορούμε να αντλήσουμε αρκετά συμπεράσματα.

Η εμφάνιση της σταφίδας στην Αιγιάλεια χρονολογείται από τον 14ο αιώνα. Η καλλιέργεια επεκτείνεται κατά την δεύτερη βενετοκρατία ενώ ένας νέος κύκλος ανάπτυξης εμφανίζεται μετά τα ορλωφικά.   Το εμπόριο της σταφίδας ελέγχεται μέχρι το 1830 από Άγγλους εμπόρους. Οι καταστροφές επί Ιμπραήμ ήσαν εξαιρετικά εκτεταμένες στις σταφιδαμπέλους.

Η παραγωγή σταφίδας στην Αιγιάλεια κάλυπτε ένα σημαντικό ποσοστό της συνολικής παραγωγής από το την εποχή της 2ης ενετοκρατίας ως και τα χρόνια της επανάστασης όπως βλέπουμε στον πίνακα που ακολουθεί.

Από το 1830 μια σημαντική διαφοροποίηση παρατηρείται στο λεγόμενο τριπλό σύστημα καλλιέργειας (σιτάρι–λάδι-σταφίδα) αρχίζει να υποχωρεί στην Αιγιάλεια αλλά και σε όλη την βορειοδυτική Πελοπόννησο με αύξηση της καλλιέργειας της σταφίδας. Αιτία αυτού ήταν η αυξημένη ζήτηση σταφίδας κυρίως από τη Βρετανία. Από τη δεκαετία 1830-40 συναντάμε στο Αίγιο τις πρώτες εμπορικές συντροφίες εμπόρων που εξήγαν σταφίδα στη Βρετανία.

Η υπόθεση της ελληνικής μειονότητας “πουλήθηκε”

Είναι απερίγραπτα όσα συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα στην Αλβανία, ακόμη πιο ασύλληπτες όμως η ελληνική απάθεια και η διεθνής ανοχή...

Δεν ξέρω πόσοι Ελληνες βουλευτές ή ευρωβουλευτές παρακολούθησαν ως παρατηρητές την εκλογική παρωδία στη γειτονική Αλβανία, αλλά θα έπρεπε να το έχουν επιδιώξει πλείστοι όσοι, ως εκπρόσωποι διεθνών φορέων, όπως ο ΟΑΣΕ, ή ακόμη και ως μεμονωμένοι επισκέπτες. Λέω «δεν ξέρω», γιατί δεν είδα σχετικές μαρτυρίες, παρότι, ομολογουμένως, η ιστορία είχε πολύ «ψωμί».

Για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τι να λέμε τώρα… Είχε και καύσωνα εκείνες τις ημέρες στη γειτονική χώρα… Αλλά τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που κόπτονται θεωρητικώς για τα εθνικά θέματα, έπρεπε να βρίσκονται μαζικά εκεί. Οχι φυσικά για να εξασφαλίσουν την ελεύθερη άσκηση του εκλογικού δικαιώματος της ελληνικής μειονότητας, η πολιτική εκπροσώπηση της οποίας έχει «πουληθεί» εδώ και χρόνια από ασυνείδητους ομογενείς και διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις μειοδοτών. Αλλά για να καταγράψoυν και να καταγγείλουν διεθνώς το απίστευτο όργιο παρατυπίας και εκφοβισμού, που στην πράξη ακυρώνει το αποτέλεσμα κάθε εκλογικής διαδικασίας σε ένα πολιτισμένο κράτος.