Τράπεζα της Αγγλίας

Η Μ. Βρετανία έχει το υψηλότερο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της όσον αφορά τις χώρες του ΟΟΣΑ, μαζί με την Τουρκία, καθώς επίσης μία μεγάλη φούσκα ακινήτων – οπότε εύλογα δεν αυξήθηκαν τα βασικά της επιτόκια

Μετά την άνοδο των αμερικανικών επιτοκίων, δυόμιση χρόνια περίπου από την πρώτη φορά που τέθηκαν ως ενδεχόμενο, πολλοί θεώρησαν πως επρόκειτο για μία λανθασμένη ενέργεια της Fed – κάτι που άλλωστε συμπεραίνεται από την ίδια την ανακοίνωση της, η οποία αναφέρεται σε μία πολύ προσεκτική συνέχιση της ανοδικής τους πορείας.

Πριν από την κεντρική τράπεζα των Η.Π.Α., μία μόνο βιομηχανική χώρα δοκίμασε κάτι ανάλογο: η Νέα Ζηλανδία, η οποία αύξησε το 2014 το βασικό της επιτόκιο τέσσερις φορές, με την αιτιολογία των κλιμακούμενων πληθωριστικών προσδοκιών (ανάλυση). Εν τούτοις, οι προβλέψεις της δεν επαληθεύτηκαν, οπότε το 2015 άρχισε να μειώνει ξανά τα επιτόκια, επιστρέφοντας στην αφετηρία.

Οι ασφαλιστικές εισφορές γονατίζουν τους ελεύθερους επαγγελματίες

Γιώργος Παπασπυρόπουλος

Γιατί οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες σήμερα, δεν απέχουν εισοδηματικά από τους ανέργους παρότι εργάζονται. Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν σήμερα οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι… αυξάνοντας τα χρέη τους.

Οι ασφαλιστικές εισφορές του ελεύθερου επαγγελματία καθορίζονται βάσει τριετιών στο επάγγελμα και ΟΧΙ ΒΑΣΕΙ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ.

Στον πίνακα 1 (αφορά Δημόσιο Υπάλληλο) βλέπουμε ασφαλιστικές εισφορές και φόρο εισοδήματος να μην ξεπερνούν ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ το 20% του ακαθάριστου εισοδήματος.

Τι ισχύει όμως για τον/την μικρομεσαίο/α ελεύθερο/η επαγγελματία, αυτοαπασχολούμενο/η που αποτελούν το 97% της ελληνικής επιχειρηματικότητας;

Οι κατηγορίες  στον πίνακα 2 (Π) σημαίνουν 1η τριετία, 2η τριετία κλπ - δεξιά διαβάζεις την εισφορά - ενδιάμεσα την ανάλυση σε συνταξιοδοτική και ιατροφαρμακευτική. Αυθαίρετη και ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΗ; Αντισυνταγματική; Κι όμως, από την χούντα αυτό το καθεστώς ισχύει. Κι αν δεν φαινόταν πολύ η αδικία όταν υπήρχαν εισοδήματα (δηλωμένα ή αδήλωτα) από το 2009 που άρχισε η κρίση, είδαμε ολόκληρο το παγόβουνο του ΟΑΕΕ μπροστά μας.

Δημήτρης Γληνός: Ο μεγάλος αναγεννητής του λαού και της πατρίδας

Του Αριστομένη Ι. Συγγελάκη

«Kάτω λοιπόν τα ψέμματα όλα. Eίμαστε σύμφωνοι. Tο σχολείο το θέλετε σεις όργανο της κυριαρχίας σας. Kαι μεις (οι σοσιαλιστές) αγωνιζόμαστε να σας το πάρουμε. Γιατί εμείς αγωνιζόμαστε για μια δικαιότερη και ανθρωπινότερη κοινωνία, λιγότερο υποκριτική, λιγότερο απάνθρωπη. Kι η δύναμη θα περάσει αργά ή γρήγορα στο μέρος της δικαιοσύνης.».  

(Δ. Γληνός,  «Aναγέννηση», 1927).

«Μη μένεις λοιπόν αργός. Δούλεψε. Αγωνίσου. Πάλεψε. Σε περιμένει η νίκη, η λευτεριά, η πολιτισμένη ζωή, η ευτυχία. Από τα βάθη μιας τρισχιλιόχρονης ιστορίας σε ατενίζουν οι πρόγονοί σου, οι ήρωες και οι μάρτυρες. Οι αγωνιστές του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας, οι αγωνιστές του 21, οι ήρωες των αλβανικών βουνών. Μη ντροπιάσεις την ιστορία σου και μην προδώσεις τον εαυτό σου. Γίνου και συ ένας αγωνιστής της λευτεριάς μαζί μ’ όλα τα’ αδέρφια σου. Εμπρός! όλοι οι Έλληνες, όλοι οι ζωντανοί άνθρωποι τούτης της γης, ενταχθείτε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο.». 

(Δ. Γληνός, «Τι είναι κι τι θέλει το ΕΑΜ», 1941).

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 72 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη Γληνού. Ο Δημήτρης Γληνός υπήρξε μία φωτισμένη και σπάνια μορφή της Ελλάδας. Μεγάλος παιδαγωγός, πρωτοπόρος μεταρρυθμιστής, ασυμβίβαστος δημοκράτης, από την αρχή έως την τελευταία μέρα της πολυτάραχης ζωής του. Σπουδαίος στοχαστής και διανοούμενος αλλά και συνεπής αγωνιστής, πάλεψε όσο λίγοι για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Υπέρμαχος της δημοτικής γλώσσας, αγωνίστηκε σκληρά για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, την οποία θεωρούσε αναγκαία προϋπόθεση και μοχλό για την κοινωνική αλλαγή.

Τί μας κληροδοτεί το 2015 και τί μας επιφυλάσσει το 2016

Tου Σταύρου Λυγερού

Πριν ένα χρόνο τέτοιες ημέρες, η Ελλάδα χόρευε στον ρυθμό της επικείμενης τρίτης ψηφοφορίας για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Όλα έδειχναν ότι η τότε κυβερνητική πλειοψηφία δεν θα κατάφερνε να συγκεντρώσει τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτικών ψήφων με αποτέλεσμα την άμεση προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Έτσι και έγινε.

Από τότε οι εξελίξεις άρχισαν να τρέχουν με φρενήρη ρυθμό. Όπως αναμενόταν, ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και ο Τσίπρας σχημάτισε κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ του Καμμένου. Μπορεί αυτή η σύμπραξη να εξέπληξε πολλούς και να κρίθηκε παράδοξη, αλλά δεν ήταν. Οι δύο εταίροι είχαν πολύ διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, αλλά είχαν και πολλούς κοινούς πολιτικούς παρονομαστές (πρωτίστως την αντιμνημονιακή θέση) και συγκλίνοντα συμφέροντα.

Τα όσα ακολούθησαν είναι γνωστά: Ο γεμάτος αυταπάτες πρώτος κύκλος των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές που κατέληξε στη μεταβατική συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Ακολούθησε ο δεύτερος και αδιέξοδος κύκλος, το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων, η προκήρυξη του δημοψηφίσματος και το εντυπωσιακό "όχι" στις ασφυκτικές συνθήκες των capital controls. Ο κύκλος έκλεισε στη σύνοδο κορυφής της 12ης-13ης Ιουλίου με τη δραματική συνθηκολόγηση του Τσίπρα.

“Kόκκινα δάνεια” και υφαρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας

Της Ελένης Πορτάλιου

Ι. ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Ο τροποποιημένος νόμος 3869/2010 για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα – γνωστός ως νόμος Κατσέλη (τελευταία τροποποίηση 19/11/2015) και ο νόμος 4354/16-12-2015 για τις εταιρείες διαχείρισης και μεταβίβασης μη εξυπηρετούμενων δανείων, αφορούν σε ρυθμίσεις σχετικές με τα «κόκκινα δάνεια» και την ιδιωτική περιουσία των πολιτών. Για τα θέματα αυτά ακολουθεί αναλυτική παρουσίαση. Χρειάζεται όμως να δούμε αρχικά τις νέες ρυθμίσεις/απορυθμίσεις μέσα στη μεγάλη εικόνα των οικονομικών και κοινωνικών ανατροπών που συντελούνται στη χώρα μας μετά την ψήφιση του τρίτου επαχθέστερου μνημονίου. Η κυβερνητική ρητορική προσπαθεί να πείσει ότι, αν και απεχθείς, οι μνημονιακοί νόμοι ανοίγουν τον δρόμο στην προσέλκυση επενδύσεων που θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη, απαλλαγή από τα μνημόνια και έξοδο της χώρας στις αγορές. Πρόκειται για τα κατά συνθήκην ψεύδη της εξουσίας. Αυτό που συμβαίνει, μέσα από τις συμφωνίες με τους «θεσμούς», είναι ότι επιχειρείται η πώληση/υφαρπαγή από ξένα κεφάλαια του συνόλου της ελληνικής οικονομίας : τράπεζες, δημόσια και ιδιωτική περιουσία.

Η σκανδαλώδης παραχώρηση – καθώς δόθηκαν σε εξευτελιστικές τιμές – των ελληνικών τραπεζών σε ξένους επενδυτές ανοίγει τον δρόμο για υφαρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας μέσω των κόκκινων δανείων και των εγγυήσεων που κατέχουν οι τράπεζες. Όπως σημειώνει ο οικονομολόγος – ερευνητής κ. Δερμενάκης  (Δρόμος της Αριστεράς,12/12/2015) «οι τράπεζες έχουν στο ενεργητικό τους δάνεια 200 δις ευρώ και τις συνδεδεμένες με αυτά εγγυήσεις (επιχειρήσεις, κτίσματα, γη) και το σύνολο του ενεργητικού τους ανέρχεται σε 350 δις €, δηλαδή δύο φορές το ΑΕΠ της χώρας». Το πρώτο βήμα αφορά στη λεγόμενη αναδιάρθρωση/εξυγίανση των μεγάλων επιχειρήσεων ώστε αυτές ν’ αλλάξουν ιδιοκτήτες με τον πιο συμφέροντα τρόπο για τους νέους και να εφαρμοστεί η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ στα εργασιακά (περιλαμβάνεται στο νόμο 4354).