Σε πλήρη εξέλιξη το ξεπούλημα της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου

Ανακοίνωση

Ακάθεκτη προχωρά στην υλοποίηση των δεσμεύσεών της, η φερόμενη ως ελληνική κυβέρνηση.

Ειδικότερα, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται το ξεπούλημα της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, που ψηφίστηκε από την ελληνική βουλή τον Αύγουστο του 2015 και περιλαμβάνει 55 δράσεις άμεσα υλοποιήσιμες ως το τέλος του έτους.

Εκτός από τις ήδη γνωστές ιδιωτικοποιήσεις των 14 αεροδρομίων, των λιμανιών ΟΛΠ και ΟΛΘ, δριμύτερα επανέρχεται και η εκποίηση του Παραλιακού Μετώπου της Αττικής, με άμεση προτεραιότητα το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού και τον Αστέρα Βουλιαγμένης, Ειδικά για τον Αστέρα, προβλέπεται και επέκταση των ειδικών δικαιωμάτων στην παραλία και την ακτογραμμή, παραβιάζοντας την απόφαση του ΣτΕ που είχε απορρίψει την συγκεκριμένη επένδυση, καθώς διαπίστωσε τον κίνδυνο εκποίησης της δασικής έκτασης και του αρχαιολογικού χώρου της χερσονήσου.

Παγκόσμια διαπλοκή

Οι μεγάλες τράπεζες του πλανήτη, οι κεντρικές, καθώς επίσης οι πολιτικές ηγεσίες των περισσοτέρων κρατών, υπηρετώντας πιστά την «ελίτ των ελίτ», αυξάνουν συνεχώς την περιουσία της – με θύμα κυρίως τη μεσαία τάξη που αργοπεθαίνει  

«Ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, ένας από τους πλουσιότερους τότε ανθρώπους του κόσμου (1937), είχε πει πως το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα δημιουργεί χρήματα από το πουθενά – ενώ η συγκεκριμένη διαδικασία είναι ίσως η πιο εντυπωσιακή εφεύρεση στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Συνέχισε δε λέγοντας ότι, οι τραπεζίτες κατέχουν ολόκληρη τη γη – την οποία όμως, εάν τους την αφαιρέσει κανείς, αφήνοντας τους τη δυνατότητα να δημιουργούν με τον ίδιο τρόπο χρήματα, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα έχουν αρκετά κεφάλαια για να την αγοράσουν ξανά.    

Πράγματι τώρα, ακόμη και σήμερα, μία μικρή ομάδα ιδιωτών τραπεζιτών κυβερνάει μυστικά τον πλανήτη μας.Οι τραπεζίτες αυτοί δεν κατευθύνουν μόνο τη Fed ή την ΕΚΤ αλλά, επίσης, τις υπερεθνικές οργανώσεις – όπως τον ΟΗΕ, την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ και την BIS, την κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών.

Χειραγωγούν την τιμή του χρυσού και του ασημιού, τα διεθνή χρηματιστήρια, καθώς επίσης τις πανίσχυρες αγορές, έχοντας προκαλέσει σκόπιμα τη φούσκα των ακινήτων που την ακολούθησε η χρηματοπιστωτική κατάρρευση και η κρίση κρατικού χρέους στην Ευρωζώνη – οδηγώντας τον πλανήτη στο χάος. Ο αιώνιος στόχος της μικρής αυτής ελίτ του χρήματος, δεν είναι κάτι λιγότερο από την παγκόσμια κυριαρχία– την οποία ονομάζει ως μία «νέα τάξη πραγμάτων», θέλοντας να την επιβάλλει χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό, αδιαφορώντας εντελώς για το ύψος του τιμήματος.

Περαιτέρω, για περισσότερο από δύο αιώνες, η παγκόσμια οικονομία καταρρέει σε τακτά χρονικά διαστήματα –η συχνότητα των οποίων έχει αυξηθεί δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες, με τη βοήθεια τηςνεοφιλελεύθερης πολιτικής που κυριάρχησε παντού.

Η αιτία είναι το ότι, μέσω των συγκεκριμένων κραχ μεταφέρονται ευκολότερα τα περιουσιακά στοιχεία από κάτω προς τα επάνω, στην παγκόσμια εισοδηματική πυραμίδα – ενώ οι μάζες πέφτουν στην ίδια «ταχυδακτυλουργική παγίδα» της ελίτ, ξανά και ξανά.

Η παγίδα αυτή λειτουργεί τόσο αποτελεσματικά, επειδή ελάχιστοι άνθρωποι κατανοούν τον τρόπο λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Είναι άλλωστε με τέτοιο δύσκολο, ασαφή και αδιαφανή τρόπο κατασκευασμένο, ώστε να μην προσπαθεί κανείς να το καταλάβει – ενώ η ίδια η ανθρώπινη λογική αδυνατεί να το αφομοιώσει» (M. Morris).

.Άρθρο

Οι συνεχείς αναφορές στο παγκόσμιο χρέος, το οποίο έχει αυξηθεί κατά 37 τρις $ από το 2000 έως το 2007, πολύ περισσότερο δε από το 2007 έως το 2014 (49 τρις $), υπερβαίνοντας πλέον τα 200 τρις $ (άρθρο), δημιουργούν μία μεγάλη απορία σε πολλούς ανθρώπους. Αναρωτούνται λοιπόν σε ποιόν ακριβώς οφείλονται αυτά τα 200 τρις $ – με τους περισσότερους να θεωρούν πως πρόκειται για φανταστικούς αριθμούς, χωρίς κανένα πραγματικό αντικείμενο.

Ηγέτες χωρίς εξουσία

Ο Χαρίλαος Τρικούπης στο βήμα τής βουλής 

(Ελαιογραφία του Νικολάου Ορλόφ, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο)

• Στις 10 Δεκεμβρίου 1893, μιλώντας από το βήμα τής βουλής, ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης ανακοίνωνε επίσημα την πτώχευση της χώρας. Το μήνυμά του ήταν τόσο εκκωφαντικό, ώστε ο λαός έβαλε στο στόμα τού πρωθυπουργού του μια φράση που εκείνος ποτέ δεν ξεστόμισε επί λέξει: δυστυχώς, επτωχεύσαμεν.
• Τον Μάιο του 1932, αφού προηγουμένως είχε αντισταθεί επί εννεάμηνο στις συντριπτικές πιέσεις που απέρρεαν από τη βρετανική πτώχευση του Σεπτεμβρίου 1931, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, πάλι από το βήμα της βουλής, παράλλαξε την -υποτιθέμενη- φράση του Τρικούπη, χωρίς όμως να αλλοιώσει το περιεχόμενό της, το οποίο κατάλαβαν οι πάντες: τελικώς, επτωχεύσαμεν.
• Στις 28 Οκτωβρίου 1940, ο έλληνας δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς δεν απάντησε στο ιταλικό τελεσίγραφο που του παρέδωσε ο Εμανουέλε Γκράτσι, με ένα ναι ή ένα όχι αλλά με μια περίφραση τόσο σαφή ώστε την κατάλαβε και ο πιο αμόρφωτος έλληνας: ώστε, λοιπόν, έχουμε πόλεμο.

Τα παραπάνω τρία ιστορικά στιγμιότυπα έχουν ένα κοινό γνώρισμα. Πρωταγωνιστές τους είναι τρεις ηγέτες οι οποίοι, αν και τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους, είχαν το θάρρος να πληροφορήσουν ευθέως τον ελληνικό λαό ότι κάτι σημαντικό είχε συμβεί εκείνη την ημέρα, κάτι που θα άλλαζε τον ρου τής ιστορίας και της καθημερινότητάς του.

Eυρωπαϊσμός, η ανίατη αρρώστια των παρασιτικών μεσοστρωμάτων

Του Φώτη Τερζάκη

Έβλεπα πάλι τις προάλλες τον ίδιο εφιάλτη: απόγευμα στην Πλατεία Συντάγματος, ένα πλήθος συνωστισμένων με Lacoste και με iPod και με τα μεγάλου κυβισμού τζιπ αραγμένα στους παραδρόμους, αφρίζοντας έξαλλο με κονκάρδες και πλακάτ ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ, να θερίζεται από οπλοπολυβόλα στηριγμένα στα μπαλκόνια του «Μεγάλη Βρετάνια», όπως εκείνες τις πρώτες ημέρες του Δεκέμβρη του 1944 ένα άλλο, ρακένδυτο πλήθος σωριαζόταν από τις ριπές των Εγγλέζων τού Σκόμπι… Εκείνο που πιο πολύ με τρόμαξε, ήτανε η άγρια χαρά που ένιωσα στην εικόνα τόσου αίματος, λες κι ένα αρχαϊκό, βαθιά καταχωνιασμένο ένστικτο εκδίκησης ήρθε στην επιφάνεια και βρήκε για πρώτη φορά ικανοποίηση.

Δυο φορές οι εκπρόσωποι της παρούσας συγκυβέρνησης, ο Πάνος Καμένος στην πένθιμη ολονυχτία της ψήφισης από την Βουλή τού Μνημονίου που η ελληνική αντιπροσωπεία αποδέχθηκε τη μοιραία 13η Ιουλίου, και ο Αλέξης Τσίπρας σε τηλεοπτική του συνέντευξη πριν από τις τελευταίες εκλογές τού Σεπτεμβρίου, δικαιολόγησαν τις πράξεις τους λέγοντας ότι έτσι «αποφεύχθηκε εμφύλιος πόλεμος». Ρητορική αμετροέπεια; Ίσως…

Σπορές

Του Γιάννη Μακριδάκη

Αυτές τις μέρες που περιμένουμε τις βροχές εδώ στην καλοκαιρινή ακόμη βορειοδυτική χίο, σπέρνουμε στα χωράφια τους σβόλους που φτιάξαμε τον αύγουστο. Έχουμε δυο τρία τσουβάλια σβόλους με σποράκια εντός τους, κάθε είδους και μεγέθους, τα οποία διανέμουμε και σε φίλους που ενδιαφέρονται και πράττουν ομοίως.

Όταν συναναστρέφεσαι με τα φυτά και τους σπόρους μαθαίνεις ότι σε “συμφέρει” η προσφορά, η διασπορά, η ανταλλαγή, η συνύπαρξη, μαθαίνεις ότι είναι για το καλό σου η ανοιχτοχεριά και ότι η τσιγκουνιά, το σαβούριασμα και η ατομικότητα είναι χαρακτηριστικά καταναλωτικών κοινωνιών και ανθρώπων ανασφαλών λόγω μη επαφής τους με τον πλούτο πια, ανθρώπων πλανεμένων από αξίες ευτελείς, ανθρώπων με πεποίθηση ότι χρήμα είναι πόρος, ανθρώπων χειραγωγημένων δίχως αντίληψη της παραγωγής και του πλούτου της γης.

Όταν συναναστρέφεσαι με τον πραγματικό και αειφόρο πλούτο λοιπόν, ξέρεις ότι δεν έχει νόημα να κρατάς για πάρτι σου τίποτα, ξέρεις ότι τίποτα δεν πάει χαμένο όπου κι φτάσει, όπου κι αν πέσει, απεναντίας, η πρόοδος θα είναι γεωμετρική, το επιτόκιο ασύληπτο, αρκεί ο σπόρος που βαστάς να πέσει στη γη σε όσο περισσότερες μεριές μπορείς να τον μοιράσεις.

Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=7222

Το κλειδί της ανάπτυξης

Ο μοναδικός τρόπος για να διενεργηθούν επενδύσεις είναι η εξυγίανση των τραπεζών, έτσι ώστε να μπορούν να παράγουν νέα χρήματα – γεγονός που επιτυγχάνεται με την ονομαστική διαγραφή μέρους του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους

«Προφανώς η κυβέρνηση (εννοούμε πάντοτε τη σκιώδη που στην πραγματικότητα κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο), έχει την εντύπωση πως οι Έλληνες έχουν πάθει πλέον ανοσία στο δηλητήριο των μνημονίων που τους επιβάλλεται με μικρές δόσεις τα τελευταία χρόνια – πως «πάσχουν» δηλαδή από μιθριδατισμό, οπότε είναι η κατάλληλη εποχή να αυξηθεί απότομα η δόση, αφού δεν κινδυνεύουν πια να πεθάνουν.

Έχοντας επιλέξει λοιπόν τον κατάλληλο «αριστερό» γιατρό, ο οποίος έχει την ικανότητα να συμπάσχει συμπονετικά μαζί τους, όταν την ίδια στιγμή σφίγγει όλο και περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό τους,αυξάνοντας γεωμετρικά τη δόση του φαρμάκου (φόρους, μειώσεις μισθών κοκ.), είναι αποφασισμένη να φτάσει στα άκρα – αφού όμως προηγηθεί μία γενική δοκιμή, μέσω της καταιγίδας των νέων μέτρων που ανακοινώνονται από όλα τα ΜΜΕ για πρώτη φορά προτού εφαρμοσθούν, έτσι ώστε να είναι σίγουροι πως έχουν πια «στραγγαλισθεί» όλες οι υγιείς αντιστάσεις των Ελλήνων.