Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015
Οι τραπεζίτες και οι λομπίστες συσπειρώνουν τις μαριονέτες τους
Του system failure
Λίγες μέρες πριν από τις κρίσιμες εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και όπως ήταν αναμενόμενο, οι μηχανισμοί της νεοφιλελεύθερης δικτατορίας στην Ευρώπη, έχουν κινητοποιήσει όλα τα μέσα, κορυφώνοντας τη γνωστή προπαγάνδα του φόβου.
Τελευταία κίνηση απελπισίας, η επίσκεψη του - ιδεολογικά "ομογάλακτου" με τον Αντώνη Σαμαρά - Ισπανού πρωθυπουργού, Μαριάνο Ραχόι, ο οποίος έσπευσε προς υποστήριξη της καταστροφικής πολιτικής στην Ελλάδα, της ίδιας δηλαδή που εφαρμόζει και ο ίδιος στους Ισπανούς πολίτες, οδηγώντας τους στη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση, τον κοινωνικό αποκλεισμό και βέβαια, στις εξώσεις για χάρη των τραπεζών.
Η επίσκεψη ασφαλώς του Ισπανού ομολόγου του Σαμαρά και όχι κάποιου άλλου Ευρωπαίου πρωθυπουργού της νεοφιλελεύθερης δεξιάς, δεν είναι τυχαία. Έχει να κάνει με την κατακόρυφη άνοδο του νέου κόμματος της Αριστεράς στην Ισπανία, του Podemos, το οποίο προήλθε από τα κινήματα των πλατειών και το οποίο συνεχίζει να προηγείται στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις (http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/ispania-yperoxi-ton-podemos-se-nea-dimoskopisi-tis-el-pais). Η επίσκεψη Ραχόι, ήταν επομένως μιας σαφής κίνηση συσπείρωσης της νεοφιλελεύθερης δεξιάς, καθώς από την πρώτη στιγμή, Podemos και ΣΥΡΙΖΑ εκδήλωσαν την πρόθεσή τους για συμμαχία.
Περί ανάπτυξης
Του Γιάννη Μακριδάκη
Η μόνη ανάπτυξη που υφίσταται είναι η φυσική ανάπτυξη, η οποία συμβαίνει σύμφωνα με τους νόμους και τους ρυθμούς του οικοσυστήματος. Οποιαδήποτε άλλη ανάπτυξη προερχόμενη από ανθρώπινη παρέμβαση-επέμβαση βιάζει αναλόγως την φυσική ανάπτυξη, οπότε προξενεί αλυσιδωτές συνέπειες, οι οποίες δια μέσου των χαοτικών δυνάμεων και δυναμικών που σύνθεσαν και εξισορροπούν κάθε στιγμή το οικοσύστημα, πολλαπλασιάζονται και επιστρέφουν ξανά επί της ανθρωπότητας και των άλλων πλασμάτων θέτοντάς τους εντός ενός φαύλου κύκλου ενεργειών προς αντιμετώπιση των συνεπειών, με ταυτόχρονη πρόκληση νέων.
Οι καταναλωτές την ίδια ώρα που εξ-αφανίζουν με ρυθμούς ταχύτατους όλα τα άλλα πλάσματα του πλανήτη διεκδικώντας για λογαριασμό τους προς εκμετάλλευση όλους τους φυσικούς πόρους και τους βιοτόπους, την ίδια αυτή ώρα, οι ίδιοι, δεξιοί και αριστεροί μιλούν για ανάγκη σεβασμού στο περιβάλλον. Το οποίο είναι βέβαιοι, ως καταναλωτές τελείως ασυνείδητοι ως προς την φυσική τους υπόσταση, ότι είναι κάτι ξένο προς αυτούς. Γι’ αυτό συνεχίζουν, άλλοι υποκριτικά και άλλοι εκ πλήρους άγνοιας και ανοησίας να το απομυζούν και να πριονίζουν το κλαδί επί του οποίου κάθονται οι ίδιοι και τα τέκνα τους.
«Ναι» από το ευρωκοινοβούλιο στα μεταλλαγμένα τρόφιμα
Εγκρίθηκε από το ευρωκοινοβούλιο, με 480 ψήφους υπέρ και 159 κατά, η νομοθεσία που επιτρέπει στα κράτη μέλη της ΕΕ να αποφασίσουν τα ίδια για την καλλιέργεια των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων. Η νομοθεσία επιτρέπει στα κράτη μέλη να απαγορεύσουν την καλλιέργεια στην επικράτειά τους για λόγους περιβαλλοντικής πολιτικής, δημόσιας υγείας και κοινωνικοοικονομικών επιπτώσεων, ακόμη και αν η καλλιέργεια έχει πάρει σχετική έγκριση ασφαλείας. Ωστόσο ακτιβιστές επισημαίνουν πως πλέον ανοίγει ο δρόμος για την «εισβολή» στην ΕΕ των μεταλλαγμένων τροφίμων.
Σημειώνεται πως, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν σε πολλές περιοχές όπου επιτράπηκε η καλλιέργεια μεταλλαγμένων, είναι πρακτικά αδύνατο να περιοριστούν οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί σε ένα γεωγραφικό χώρο, καθώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διάφορα προϊόντα όπως σε ζωοτροφές ή ακόμη και σε τρόφιμα για τους ανθρώπους (αλεύρι, κονσέρβες, είδη ζαχαροπλαστικής, μπισκότα κ.λπ.). Η κοινοτική συνθήκη επιβάλλει την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών / προϊόντων σε όλες ανεξαιρέτως τις κοινοτικές χώρες που δεν διαθέτουν κανένα μέσον άμυνας. Επίσης τίθεται πάντα και το ζήτημα της «μόλυνσης» καλλιεργειών από μεταλλαγμένους σπόρους. Mέχρι σήμερα γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες έχουν κερδίσει την έγκριση της ΕΕ, αλλά μόνο το αραβόσιτο MON810 της εταιρείας κολοσσού της βιομηχανίας μεταλλαγμένων τροφίμων «Monsanto» καλλιεργείται ακόμα μετά την πρώτη έγκριση το 1998, με δύο άλλα είδη καλαμποκιού συν την πατάτα Amflora της BASF να έχουν εγκαταλειφθεί.
Ποιοι είναι αυτοί και με ποιό δικαίωμα αποφασίζουν ποιοί θα χαθούν από εμάς;
Του Δημήτρη Καζάκη
Επίσκεψη του Ραχόι για ανοιχτή στήριξη των ομογάλακτών του. «Ήρθα για να υπερασπιστώ σκληρές πολιτικές, αλλά που ήταν απαραίτητες» είπε χαρακτηριστικά, για να συμπληρώσει: «Οι χώρες χρειάζονται σταθερότητα, όχι τρεκλίσματα ούτε αβεβαιότητα»...
Πρόκειται για σταθερότητα νεκροταφείου. Αυτή εννοεί ο Ραχόι. Διότι όταν εφαρμόζεις βίαιες, σκληρές πολιτικές που αφαιρούν τη ζωή και την ελπίδα από ολόκληρους λαούς, τότε η μόνη σταθερότητα για την οποία μπορείς να μιλήσεις είναι εκείνη που κυριαρχεί στο κοιμητήριο, ανάμεσα στους τάφους.
Αυτό επιδιώκουν οι Ραχόι και Σία. Τι σόι είναι εκείνη η κυβέρνηση, εκείνο το πολιτικό προσωπικό που μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει το δικαίωμα να εξοντώσει εργασιακά, κοινωνικά, ακόμη και βιολογικά εν ψυχρώ μέρος του πληθυσμού μιας χώρας, γιατί το απαιτούν οι καταστάσεις; Ποιες καταστάσεις; Από πότε μια οποιαδήποτε κατάσταση, ακόμη και πόλεμος, απαιτεί πολιτικές που σκόπιμα και εξεπιτούτου οδηγούν στον αφανισμό πλήθους οικογενειών και ανθρώπων;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)