"Η επίλυση του προβλήματος των κόκκινων δανείων είναι απαραίτητη συνθήκη για να ανακτήσουν οι τράπεζες το ρόλο τους στην οικονομία και να απελευθερωθούν παραγωγικές δυνάμεις από βάρη που για χρόνια εμπόδιζαν τη δυναμική της ανάπτυξης» δήλωσε προ ολίγων ημερών ο Γιάννης Δραγασάκης.
Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση της αναπτυξιακής δυναμικής της χώρας, αλλά πολύ φοβάμαι πως αυτή η προοπτική έρχεται να πατήσει πάνω σε ένα άνευ προηγουμένου πλιάτσικο εις βάρος του ελληνικού λαού. Κι αυτό το πλιάτσικο έρχεται να συντελεστεί εν μέσω θερινής ραστώνης (γιατί ανέκαθεν γίνονταν πιο «εύκολες» τέτοιες υποθέσεις το καλοκαίρι), ενώ έχει πλέον και «ηλεκτρονική σφραγίδα». Οι λόγοι είναι προφανείς, όσο και τα δεδομένα που έχουν ήδη διαμορφωθεί.
Δεν έχει περάσει ούτε μήνας από τη κατάθεση αλλά και την υπερψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής νομοθετικής ρύθμισης, με την οποία απελευθερώνονταν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί. Βλέπετε ήταν μια από τις τελευταίες «εκκρεμότητες» της κυβέρνησης, προκειμένου να κλείσει το πακέτο της δεύτερης αξιολόγησης. Άλλωστε, τόσο ο εκπρόσωπος της ΕΚΤ στην τρόικα, Φραντσέσκο Ντρούντνι, όσο και ο Γιάννης Στουρνάρας είχαν φροντίσει να καθορίσουν με ανατριχιαστική σαφήνεια τις «προτεραιότητες» σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα. Και σε αυτές προφανώς δεν περιλαμβάνεται η προστασία ακόμη και των πιο αδύναμων δανειοληπτών. Πολλώ δε μάλλον όταν στον αντίποδα βρίσκεται η «σταθερότητα» του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
