Του Δημήτρη Καζάκη
Η παράδοση του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ – κάτι που αρνήθηκαν να πράξουν όλες οι κυβερνήσεις της Ελλάδας από την εποχή της χούντας – ήταν ιδιαίτερα εκκωφαντική. Πρώτα και κύρια λόγω της σιωπής όλων – κυριολεκτικά όλων – των πολιτικών δυνάμεων της ελληνικής βουλής. Όλοι τους λοιπόν είναι μέσα στο κόλπο. Όπως είναι στο κόλπο και για το επόμενο βήμα, την εγκατάσταση ξένων δυνάμεων για την φύλαξη και των χερσαίων συνόρων της χώρας.
Έως το τέλος του 2017, που οι ΗΠΑ σχεδιάζουν την αναβάθμιση της στρατιωτικής τους παρουσίας στην Ευρώπη, η Ελλάδα θα έχει τεθεί υπό τον πλήρη στρατιωτικό έλεγχο του ΝΑΤΟ. Λίγες μονάδες θα έχουν απομείνει από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις κι αυτές υπό ξένη, νατοϊκή διοίκηση. Και σ’ αυτό έχουν συμφωνήσει άπαντες. Από την ΧΑ έως το ΚΚΕ.
Όμως το πρόβλημα δεν περιορίζεται στην κατάλυση της διεθνούς προσωπικότητας της Ελλάδας ως αυθύπαρκτου κράτους, αλλά επιφέρει και ραγδαίες ανατροπές στο γεωστρατηγικό σκηνικό της περιοχής. Για πρώτη φορά μετά τον 19ο αιώνα η Ρωσία βρίσκεται αποκλεισμένη από το Αιγαίο. Η ασφαλής διεύλεση των δικών της πολεμικών, βρίσκεται πλέον στην επιχειρησιακή αρμοδιότητα του ΝΑΤΟ.
Τα δεδομένα αυτά εξανάγκασαν τον Πούτιν, αφενός, να θυσιάσει τον Άσσαντ και τη Συρία και, αφετέρου, να επιτρέψει στην Τουρκία να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην περιοχή. Αυτό το νόημα έχει η κατάπαυση του πυρός στη Συρία, που αποφασίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα στις διαπραγματεύσεις 20 χωρών στο Μόναχο.
