Βιβλικοί μύθοι, κράτος του Ισραήλ, σιωνισμός, αντισημιτισμός.

Του Δημήτρη Καζάκη

 

Ο Γιαχβέ της παλαιάς διαθήκης δεν έχει καμιά σχέση με τον Θεό της Καινής. Ο πρώτος είναι θεός εκδικητής κατά τα πρότυπα της ασσυριακής και περσικής ειδωλολατρικής παράδοσης.

Η αρχαιολογική σκαπάνη και όχι οι βιβλικοί μύθοι μας έχουν δώσει τελεσίδικη άποψη για το τι ήταν οι φυλές του Ισραήλ στην αρχαιότητα. Άρπαγες και επιδρομείς πρώτα στα πλαίσια των αποκαλούμενων “λαών της θάλασσας”, όπως όλες οι πρωτόγονες φυλές νομάδων της εποχής. Κι όπως όλες οι πρωτόγονες φυλές που σφάζονταν και μεταξύ τους γέννησαν τον μύθο του Μωυσή που δήθεν τις ένωσε, εξοστράκισε τους θεούς που είχε κάθε φυλή και επέβαλε τον έναν και μοναδικό, τον Γιαχβέ. Και βέβαια δεν ήταν ποτέ κατατρεγμένοι από τους Αιγύπτιους, όπως ισχυρίζεται ο βιβλικός μύθος. Αντίθετα καταδιώχτηκαν από τους Φαραώ, ιδίως τον Ραμσή τον Β΄ για να γλυτώσει η περιοχή του Δέλτα από τις επιδρομές τους.

Από που κι ως που έχει δικαίωμα να υπάρχει το σημερινό κράτος του Ισραήλ; Από που αντλεί το δικαίωμα; Επίσημα επικαλείται τον σιωνισμό και τους βιβλικούς μύθους. Ο σιωνισμός είναι μια φυλετική θεωρία που αναπτύχθηκε ταυτόχρονα με τις θεωρίς περί Αρίων και είναι δίδυμη ιδεολογία του ναζισμού. Από πότε τα έθνη θεμελιώνονται σε φυλετικές αντιλήψεις; Από πότε η Εβραίοι έγιναν φυλή; Επειδή το ήθελαν οι σιωνιστές, οι οποίοι συνεργάστηκαν με ότι πιο σκοταδιστικό υπήρξε από καθεστώς της εποχής. Από τον χειρότερο διώκτη των εβραίων του 19ου αιώνα, τον τσάρο, που του πρότειναν να τους ιδρύσει αυτός ένα κράτος του Ισραήλ προκειμένου να μαντρώσουν τους τόσο μισητούς εβραίους από τους υπηκόους του. Μέχρι τον Χίτλερ και τους ναζί με τους οποίους οι σιωνιστές συνεργάστηκαν καθ΄ότι ομοϊδεάτες.

Αντηλιακά υψηλών προδιαγραφών

Του Σωτήρη Λέτσιου
 

Πού να βρεθεί το πιο αποτελεσματικά ευεργετικό καλλυντικό – και σε τιμή προσιτή – την ζωγραφισμένη στα πρόσωπα κατήφεια να απομακρύνει; Με αυτή την καθόλου φορτική λαχτάρα το σώμα ταξιδεύει νοερά από την μια δαντελωτή και πολυπληθή ακτή σε κάποια άλλο απρόσιτο ακρογιάλι, όπου ο φλοίσβος του Ιουλίου ξαποσταίνει από το μακρινό του ταξίδι. Κάτι ψάχνει επιμόνως η ψυχή για να γλυκάνει την αφύπνιση και να προετοιμάσει την απόδραση από το λαβύρινθο της χειμερίας λήθης. Οι κινήσεις έχουν ήδη ξεκινήσει από καιρό. Αργοσαλεύουν οι αναμνήσεις, το δέρμα αποζητά το άγγιγμα της φύσης, οι μύες τεντώνονται από την επιθυμία να ξαναγίνουν οι αφοσιωμένοι συνοδοί ενός καλογυμνασμένου σώματος. Πόσο διαρκεί το γήινο θαύμα της φωτεινής αφύπνισης; Όσο μάλλον και οι ημέρες που στριμώχνονται στο κατάστρωμα της καλοκαιρινής αμεριμνησίας μεταμορφώνοντας τους ανθρώπους σε πρωταγωνιστές της πιο αποκαλυπτικής παράστασης στη σύντομη ζωή τους. Οι πόρτες ανοίγουν διάπλατα, ο ανοιχτός χώρος σε προσκαλεί για μια εξερεύνηση με πολλαπλές ανταμοιβές. Οι κοντινές ακτές βρίσκονται στη θέση τους. Ανακατωμένα ορθώνονται σύμβολα και εικόνες. Παιχνίδια για υπομονετικούς είναι έτοιμα να ξαναζωντανέψουν. Ποιος προσπερνά με προσποιητή αδιαφορία παραλίες αποκλεισμένες από σκουπίδια ή περιφραγμένες από πονηρούς επιχειρηματίες νομίζοντας, ότι κάπου μέσα από την άμμο θ΄ αναδυθούν τα λείψανα της προϊστορικής αθωότητας;