Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014
Μνημονεύοντας Διονύσιο Σολωμό και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη...
Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
[Δεκαπενταύγουστος του 2014 και, καθώς η γενικευμένη ανομία των κρατούντων πυκνώνει τον καθημερινό ζόφο, γίνεται όλο και πιο επιστητό ότι μόνο με τραγικό λόγο μπορεί να ερμηνευθεί η σημερινή πραγματικότητα. Από την δεκαετία του ’90, όταν ο Σάμιουελ Χάντινγκτον, στην στρατηγική του μελέτη «Η Σύγκρουση των Πολιτισμών», περιέγραφε την Ελλάδα ως μια «ανωμαλία» στον δυτικό πολιτισμό αποκαλώντας την «ο Ορθόδοξος παρείσακτος», διαγραφόταν ο βρόχος που μας έστηναν προκειμένου να «προσαρμοστούμε» στα «ήθη» της δυτικής κλεπτοκρατίας και τις επιταγές της νέας παγκόσμιας τάξης. Σήμερα, μετά από μια άφρονα ευρω-πορεία και... μία αλλόφρονα κοινωνική «αφύπνιση», το μέγιστο πολιτικό καθήκον του Έλληνα, της επιβίωσής του ως ιδιότυπος και αρχέγονος πολιτισμός, ταυτίζεται με την υπεράσπιση της πεμπτουσίας της Ζωής του. Μέσα στο στρατηγικό περιβάλλον της τρέχουσας περιφερειακής και παγκόσμιας αναδόμησης, είναι επιτακτικό ξανά να βρούμε την ψυχή μας μνημονεύοντας, όπως μας συμβουλεύει ο Οδυσσέας Ελύτης, Διονύσιο Σολωμό και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη...].
Ένα μεγάλο δίδαγμα του 20ου αιώνα είναι πως τα ιδεολογικά μορφώματα έρχονται και παρέρχονται, αλλά οι θρησκείες παραμένουν ακλόνητες.
Ο Κάρολος Μαρξ, μιλώντας για την θρησκεία χωρίς καμμιά απαξιωτική πρόθεση, σε αντίθεση με τους περισσότερους «μαρξιστές» στη συνέχεια, έλεγε τα παρακάτω: «Η θρησκευτική καχεξία είναι, κατά ένα μέρος, η έκφραση της πραγματικής καχεξίας και, κατά ένα άλλο, η διαμαρτυρία ενάντια στην πραγματική καχεξία. Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεζόμενου πλάσματος, η θαλπωρή ενός άκαρδου κόσμου, είναι το πνεύμα ενός κόσμου απ’ όπου το πνεύμα έχει λείψει. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». (Κριτική της Εγελιανής Φιλοσοφίας του Κράτους και του Δικαίου, εκδ. Παπαζήση, 1978).
ΤΑΙΠΕΔ… σε έχουνε στη Μπούκα
Με σειρά εκδηλώσεων, από την Πέμπτη 14 Αυγούστου, απαντούν οι κάτοικοι της Λευκίμης στην προσπάθεια ξεπουλήματος της περιοχής της Μπούκας, στη νότια Κέρκυρα.
Δίπλα τους καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως οι Electric Litany, “Τα παιδια της παλαιότητας ” με Λεωνιδα Οικονομου, my wet calvin, Νίκος Δημήτριος Μαμαλος, “Κοντρακες”, θα δώσουν το δικό τους τόνο στις κινητοποιήσεις. Και φυσικά είστε όλοι καλεσμένοι.
Ακολουθεί το κείμενο – κάλεσμα:
Σε ποιον ανήκει η Μπούκα;
Κάθε Λευκιμμιώτισσα και Λευκιμμιώτης θα απαντούσε ότι ανήκει στη Λευκίμμη, ανήκει δηλαδή σε μας, που μεγαλώσαμε με αυτή, που την αγαπάμε, που τη χαιρόμαστε χειμώνα – καλοκαίρι, αλλά και στους επισκέπτες που τη γνώρισαν, την περπάτησαν, και την αγάπησαν κι αυτοί με τη σειρά τους.
Με λίγα λόγια, η Μπούκα, όπως και όλες οι ακτές και οι παραλίες, ανήκουν σε όλη την κοινωνία και όλοι έχουν δικαίωμα στην πρόσβαση και στην απόλαυσή τους. Αν μας έλεγαν ότι μας καταργούν αυτό το δικαίωμα, ότι δεν θα μπορούμε να πηγαίνουμε στην παραλία, χωρίς να περνάμε από φράχτες και συρματοπλέγματα και χωρίς να πληρώνουμε, ότι οι βάρκες και τα καΐκια δεν θα μπορούν να περνάνε ελεύθερα το ποτάμι, ότι η Λευκίμμη δηλαδή θα αποκοπεί από τη θάλασσά της, σίγουρα θα τους απαντούσαμε ότι είναι τρελοί! Κι όμως σήμερα αυτό μας λένε! Η Μπούκα έχει παραχωρηθεί στο ΤΑΙΠΕΔ και βγαίνει στο σφυρί, μαζί με άλλες παραλίες και δημόσια ακίνητα της Κέρκυρας (Ίσσος, Ερημίτης, Ψυχιατρείο) αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας.
15ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ – Η Κοίμηση της Λαοτόκου
Του Καρτέσιου
Είναι φανερό εδώ και καιρό ότι πλέον Ελλάδα δεν υφίσταται. Όχι «η Ελλάδα», αλλά «Ελλάδα». Δεν τίθεται θέμα χώρας. Το περίγραμμα στον χάρτη παραμένει όπως θα παρέμενε το σχήμα ενός νησιού ακόμη κι αφού θα είχε βυθιστεί από ένα σεισμό. Μέχρι ν’ αλλάξουν οι χάρτες το νησί θα υφίσταται στο χαρτί, όπως υφίσταται και η Ελλάδα.
Η Ελλάδα ως κάτι λειτουργικό έχει τελειώσει. Δεν υφίσταται. Πέθανε. Απομείναμε απλώς κάποιοι κάτοικοι της περιοχής. Κάποιοι από εμάς απλώς φτωχαίνουμε και μετράμε τις μέρες αδιάφορα έχοντας θάψει όνειρα κι ελπίδες. Κάποιοι άλλοι από εμάς έγιναν Εφιάλτες και ταΐζονται παρασιτικά από το κακό που μας βρήκε. Και κάποιοι άλλοι είναι το Κακό που επιβλήθηκε δίχως καν να δώσει μάχη, δίχως καν να έχει έστω και μία ελάχιστη απώλεια.
Όπως κάθε πτώμα έτσι και η Ελλάδα διαθέτει τα σκουλήκια της. Ανθρώπους, δηλαδή, που ζουν μασουλώντας ψόφια σάρκα. Η Τράπεζα Πειραιώς πούλησε την ΑΤΕ Ασφαλιστική έναντι 90,1 εκατ. ευρώ σε μετρητά, στην ERGO Insurance Group, θυγατρική της Munich Re. Η ΑΤΕ Ασφαλιστική είχε χαριστεί τον Ιούλιο του 2012 στην Τράπεζα Πειραιώς μαζί με την υπόλοιπη «good» ΑΤΕ. Σήμερα η Τράπεζα Πειραιώς βγάζει ζεστό χρήμα ως κέρδος από κάτι που της χαρίστηκε. Πρόκειται για μία κερδοφόρα ενέργεια, για την οποία η Πειραιώς δεν επένδυσε ούτε μισό ευρώ.
Η ρωσική φάλαγγα στην Ουκρανία
ΤΟ ΝΕΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟΥ: ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΛΑΪΚΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ
Του Ανδρέα Ζαφείρη
Διακόσια ογδόντα φορτηγά έφυγαν από τη Μόσχα την Τρίτη για ένα ταξίδι 620 μιλίων προς την ανατολική Ουκρανία, μεταφέροντας 2.000 τόνους προμήθειες. Κίεβο και Μόσχα είχαν αρχικά συμφωνήσει για την αυτοκινητοπομπή με τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό.
Η Μόσχα είχε αποδεχθεί όλους τους όρους του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένων της διαδρομής της φάλαγγας και την παρουσία διεθνών παρατηρητών και εκπροσώπων της ουκρανικής κυβέρνησης.
Η κατάσταση στην ανατολική Ουκρανία αποτελεί μια ανθρωπιστική καταστροφή, γεγονός που ομολογούσε ένα μήνα πριν, ακόμη και η έκθεση του (υπεράνω κάθε υποψίας) Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού για το Donetsk και το Luhansk. Οι δύο πόλεις βομβαρδίζονται τακτικά με πυραύλους. Οι (επίσης υπεράνω υποψίας) Times της Βρετανίας, αναφέρουν ότι «800.000 πρόσφυγες έχουν εγκαταλείψει τη περιοχή». Το Luhansk είναι «χωρίς νερό, ηλεκτρικό ρεύμα και τηλεπικοινωνίες για σχεδόν ένα δεκαπενθήμερο», και «δεν εφοδιάζεται πλέον με τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα.» Με την πόλη και την ευρύτερη περιοχή να υπόκεινται σε συνεχείς βομβαρδισμούς, οι κάτοικοι «θάβουν τους νεκρούς σε αυλές και κήπους», ένα νοσοκομείο καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς ενώ ο επικεφαλής των νεοναζιστικών πολιτοφυλακών Α. Biletsky, δήλωνε στον ραδιοφωνικό σταθμό NRCU «ότι οι επιχειρήσεις θα χρειαστούν εβδομάδες για να ολοκληρωθούν».
Τα ερείπια μιας… «Μεγάλης Ιδέας»
Του Νίκου Σβέρκου
Τι έλεγαν τα κόμματα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 οι οποίοι ξεπέρασαν κατά 600% τον προϋπολογισμό τους, ενώ τα ολυμπιακά ακίνητα ρημάζουν σήμερα
Το ημερολόγιο έγραφε 13 Αυγούστου 2004 και η πρωτεύουσα ζούσε στους ρυθμούς των Ολυμπιακών Αγώνων. Η τελετή έναρξης της διοργάνωσης προσέθετε το κατάλληλο «κερασάκι στην τούρτα» των εθνικών στόχων και των σύγχρονων μεγάλων ιδεών. Τώρα, 10 χρόνια μετά, η συζήτηση για το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα του 2004 καλά κρατεί, μια και υπολογισμοί εκείνης της εποχής μιλούσαν για υπέρβαση των αρχικών προϋπολογισμών κατά 600%. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως έχει η πολιτική τοποθέτηση των κομμάτων από την περίοδο της διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων το 1996 μέχρι τη διεξαγωγή τους, μια και το μεγάλο βάρος που επωμίστηκε ο λαός από την διοργάνωση αποτελούσε για το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. «σπουδαία εθνική υπόθεση».
ΠΑΣΟΚ: «Η Ελλάδα του 1997 δεν είναι πια η Ελλάδα του 1993. Η ανάληψη της Ολυμπιάδας του 2004, που η δική μας κυβέρνησης πέτυχε, μαζί με τα έργα του Γ´ ΚΠΣ θα ανοίξουν πολλές νέες επενδυτικές ευκαιρίες».
Αυτά δήλωσε στις 21 Δεκεμβρίου του 1998 ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης κατά τη διάρκεια της συζήτησης του κρατικού προϋπολογισμού. Ηταν άλλωστε η εποχή που ο στόχος για την ένταξη στην ΟΝΕ κυριαρχούσε στην πολιτική ατζέντα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με τον τότε πρωθυπουργό να δηλώνει στις 31 Μαΐου του 2000 σε σχετική συνεδρίαση της Βουλής ότι η Ελλάδα «αυτές τις μέρες ακριβώς, αποδεικνύει ότι μπορεί να πετύχει έναν μεγάλο οικονομικό στόχο, την ένταξή της στην ΟΝΕ, [...] είναι μια χώρα με προοπτικές και δυνατότητες. Μια χώρα με οικονομία που μπορεί να ανταποκριθεί στο τεράστιο εγχείρημα των Ολυμπιακών Αγώνων». Επικεφαλής της διυπουργικής επιτροπής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν τότε ο υπουργός Πολιτισμού, Ευάγγελος Βενιζέλος.
Σκότω λιμός ξύνοικος
Της Ελένης Καρασαββίδου
«Σκότω λιμός ξύνοικος» Η πείνα συγκατοικεί με το σκοτάδι, έγραψε ο Αισχύλος, σε μια από τις πιο πυκνές πολιτικοκοινωνικές φράσεις που γράφτηκαν ποτέ. Αποδείχθηκε από τότε χιλιάδες φορές στην ιστορία. Ποδηγετήθηκε πολλές για να γεμίσει η ανθρωπότητα πραγματικούς και σημειολογικούς τάφους. Ξεπεράστηκε αρκετές για να φυτρώσει στις γωνιές του πλανήτη η ελπίδα. Αναλύθηκε με μυριάδες τρόπους. Παρεξηγήθηκε με άλλους τόσους. Δεν επιλύθηκε ποτέ.
Σήμερα όχι το σύνολο μα ολόκληρα στρώματα πληθυσμού (και) στην πατρίδα μας πεινάνε. Κι όμως… τα ροδάκινα που δεν δέχεται λόγω του εμπάργκο ο Πούτιν θα καταλήξουν στις χωματερές για να έχουν δικαίωμα οι ροδακινοπαραγωγοί στην αποζημίωση.
Σε μια παράγραφο όλη η κοινωνικοπολιτική μας παθογένεια δηλαδή… Η έλλειψη πολιτικής ευαισθησίας ή έστω timing να ξεπεραστεί ο σκόπελος, η προτεραιότητα στην αποζημίωση των ροδακινοπαραγωγών (που δεν πεινάνε ακριβώς μετά τις εξαγωγές των 2 τελευταίων ετών αν κι έχουν δικαίωμα φυσικά να επιζητούν την αποζημίωση…) η απουσία ενός αληθινά πλατιού και δημιουργικού κινήματος από τα κάτω καθώς στα καφενεία και στα σαλόνια όλοι ξύνονται κι όλοι αναρωτιούνται που είναι ο λαός να οργανωθεί;; (εσείς που είστε;) και να ζητήσει άμεσα την διανομή των ροδάκινων, συγκροτούν τον πίνακα της νεοελληνικής κι «ευρωπαϊκής» (νόμος της ΕΕ) παράνοιας.
Καταστροφή των αγροτών πέρα απο κάθε όριο...
45.000 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΟΝΟΙ ΦΡΟΥΤΩΝ ΣΑΠΙΖΟΥΝ ΣΕ ΠΕΛΛΑ ΚΑΙ ΗΜΑΘΙΑ
ΜΕ ΤΟ ΡΟΥΒΛΙ ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΔΟΛΑΡΙΟΥ ΟΙ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ
ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ
Κατάρρευση σημειώνουν οι τιμές παραγωγού για τα ροδάκινα και τα νεκταρίνια, καθώς από τα 60-70 λεπτά το κιλό της περσινής περιόδου οι τιμές πλέον έχουν καταβαραθρωθεί στα εξευτελιστικά επίπεδα των 5-10 λεπτών.
Την ίδια ώρα, καμία μείωση δεν παρατηρείται στις τιμές λιανικής πώλησης, ως συνέπεια των ολιγοπωλιακών πρακτικών από την πλευρά των εμπόρων, οι οποίοι κερδίζουν από αυτή τη δραματική κατάσταση...
Την αρχική κάμψη στις τιμές του ροδάκινου στην Ελλάδα, που επέφερε τους προηγούμενους μήνες η υπερπαραγωγή όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις ανταγωνίστριες χώρες Ισπανία, Ιταλία και Γαλλία, ακολούθησε η πλήρης καταβαράθρωση εξαιτίας των κυρώσεων της ΕΕ σε βάρος της Ρωσίας, με τους αγρότες να βρίσκονται σε απόγνωση και πλέον να μην προχωρούν καν στη συγκομιδή της παραγωγής.
Πριν από την επιβολή των ρωσικών αντίμετρων στις αμερικανο-ΕΕ κυρώσεις, οι τιμές παραγωγού στο ροδάκινο κινούνταν στα επίπεδα των 0,25 ευρώ το κιλό, ενώ πλέον έχουν καταρρεύσει στα 0,10 λεπτά. Στα δε νεκταρίνια οι τιμές έχουν κατρακυλήσει στα πρωτοφανή επίπεδα των 5 λεπτών.
Οι πιο πιστές μαριονέτες
Tου system failure
Μετά από την καταστροφική πολιτική των δανειστών που ακολουθεί κατά γράμμα ο συνασπισμός Σαμαρά-Βενιζέλου, μετά από τις απανωτές περικοπές, το ρεκόρ ανεργίας, την καταστροφή της οικονομίας, τα ατέλειωτα χαράτσια και τελικά, την απόπειρα εξαφάνισης της μεσαίας τάξης, η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση χρεώνεται με ακόμα ένα μεγαλειώδες "κατόρθωμα", καθώς έσπευσε πρώτη και καλύτερη να υιοθετήσει αναντίρρητα τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα, μέσα σε ένα τέτοιο τοπίο καταστροφής για την οικονομία, πολλές επιχειρήσεις που αγωνίζονται να επιβιώσουν, δέχθηκαν θανατηφόρο πλήγμα από τα Ρωσικά αντίποινα. Οι ήπιες δηλώσεις των εκπροσώπων της αγοράς στα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια, που ζητούν απεγνωσμένα τις αποζημιώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το άνοιγμα νέων αγορών για να διαθέσουν τα προϊόντα που θα αρχίσουν να σαπίζουν, είναι μόνο ένα προκάλυμμα απέναντι στην πραγματική εικόνα μιας κοινωνίας που βράζει.
Την ίδια στιγμή, άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις Αμερικανικές απαιτήσεις και κοιτάν πως να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Η Τουρκία εκμεταλλεύεται το εμπάργκο στα Ελληνικά προϊόντα και προσπαθεί να προωθήσει τα δικά της στη Ρωσική αγορά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)