Ο Φασισμός, ο Ναζισμός και το Σταλινικό Υπόδειγμα είναι Παιδιά του Νεοφιλελευθερισμού...

Toυ Σπύρου Στάλια
[Οικονομολόγου Ph.D]

Η Δημοκρατία είναι σχετικά ένα νέο Πολίτευμα ασχέτως αν έχει κάνει την εμφάνιση του πριν 2500 στην Αρχαία Αθήνα. Έκτοτε παραμένει το πρότυπο για όλους τους αναμορφωτές της πολιτικής ζωής των Εθνών.

Μέσα σε τρεις σελίδες (Θουκυδίδης, Βιβλίο 2, 37- 41) ο Περικλής μας δίνει την πεμπτουσία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Αν πάμε πίσω από τις λέξεις ο Περικλής στον λόγο του συνοψίζει, μια ‘επιστημονική’ πολιτική θεωρία, που είναι κοινή σε όλους τους Έλληνες στοχαστές. Η βάση της είναι κυνική. 

Επειδή η θεωρία των Ελλήνων δεν μπορούσε να επιλύσει το πρόβλημα της αντίφασης μεταξύ κοινωνικής δικαιοσύνης και της έμφυτης εγωιστικής φύσης του ανθρώπου, ξεπέρασε το πρόβλημα, μέσα από την παρατήρηση, υποδεικνύοντας μια μεγάλη σταθερή μεσαία τάξη. Η κοινωνική οργάνωση ήταν τέτοια που χαλιναγωγούσε το ‘θηρίο’ χωρίς να πνίγει την πρωτοβουλία. 

Έτσι συνυπήρχαν, απαιτώντας την υπευθυνότητα με αντάλλαγμα δικαιώματα. Μπροστά πήγαινε το υποχρεούμαι πίσω και μακράν έρχονταν το δικαιούμαι. Όλοι οι Έλληνες της Ελληνικής Πόλης αυτό το γνώριζαν παιδιόθεν. 

Η ελληνική πολιτική σκέψη είχε συλλάβει ότι η κοινωνία σώζει τον άνθρωπο από το ‘θηρίο’ που έχει μέσα του. Την πνευματική και υλική πρόοδο την αντιστρατεύεται η άγρια ζηλόφθονη φύση του ανθρώπου, και κατά συνέπεια τα χαλινάρια του νόμου τον προστατεύουν και εγγυώνται την ευημερία του και την ευδαιμονία του.

Με δεδομένη αυτή την θλιβερή άποψη των Ελλήνων για την φύση του ανθρώπου, την δική τους φύση πρωταρχικά, η πρακτική λύση που θα έφερνε σταθερότητα και κοινωνική δικαιοσύνη ήταν το πώς να στριμώξεις όσους πιο πολλούς πλούσιους και φτωχούς στο μέσο και να τους απασχολείς σε δουλειές, στους αγρούς στο εμπόριο στη βιοτεχνία, στη θάλασσα. Αυτό δεν γινόταν με την έννοια να δελεάσουν την μεσαία τάξη ότι μέσω της σκληρής εργασίας θα αναρριχηθεί στον πλούτο, για να κάνει μετά ότι θέλει, όπως στην εποχή μας. Όχι, ήσαν στην μεσαία τάξη για να ζουν απλά και καλά, πολιτισμένα, να χαλιναγωγούν τα άκρα, να σώζουν την πόλη, να υπερασπίζονται την Δημοκρατία. Τους πλουσίους τους φορολογούσαν και τους παρατηρούσαν, τους φτωχούς τους πρόσεχαν. Γνώριζαν ότι πλούσιοι και φτωχοί μοιράζονται ίδια ηθική ως προς την κατάληψη της εξουσίας.

Η αναβάθμιση της φτώχειας

Του Απόστολου Διαμαντή

κυβέρνηση πανηγυρίζει την αναβάθμιση των οίκων αξιολόγησης, η οποία όμως αναβάθμιση υπενθυμίζει οικτρά την κυβερνητική αποτυχία, εφόσον υπολείπεται ακόμη και των αντίστοιχων του 2014. Με λίγα λόγια, δεν έφταναν τα capital control, τα απανωτά μνημόνια της κυβέρνησης Συριζα- ΑΝΕΛ, η αύξηση των φόρων, το τσεκούρωμα των συντάξεων και το βούλιαγμα της αγοράς, έρχεται τώρα να μας θυμίσει η κυβέρνηση, εν τη αφελεία της, την πλήρη αποτυχία της στον οικονομικό τομέα.

Τί ακριβώς αναβάθμισαν οι οίκοι; Την φτώχια μας προφανώς. Διότι, οι παράμετροι που καθορίζουν αυτές τις αξιολογήσεις σχετίζονται κυρίως με την πιστωληπτική ικανότητα της χώρας, με τη δυνατότητά της δηλαδή να δανείζεται και να μην χρεωκοπεί. Εφόσον η κυβέρνηση έκλεισε την αξιολόγηση, προφανώς οι διεθνείς οίκοι θα την αναβάθμίσουν. Και λοιπόν; Τί έχει να κάνει αυτό με το επίπεδο των εισοδημάτων, τους φόρους και κυρίως με την προοπτική τους;

Τίποτα. Αντιθέτως. Όσο οι διεθνείς οίκοι πείθονται πως η κυβέρνηση θα κόψει μετά βεβαιότητος στις αρχές του 19 τις συντάξεις και θα μειώσει το αφορολόγητο, τόσο θα την αναβαθμίζουν. Και τόσο περισσότερο θα φτωχαίνει η μεσαία τάξη και τόσο περισσότερο θα κόβονται παροχές και κοινωνικά δικαίωματα.

Περικλής Κοροβέσης: Ο Κοτζιάς ήταν ένας σταλινικός γραφειοκράτης που προπαγάνδιζε τα εγκλήματα του Χόνεκερ

Ένας αξιόλογος διανοούμενος, αντιστασιακός, ο οποίος βασανίστηκε βάρβαρα επί χούντας, ο Περικλής Κοροβέσης, περιγράφει σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά ως προπαγανδιστή του δικτατορικού ολοκληρωτισμού της ανατολικής Γερμανίας και διερωτάται αν υπήρξε έμμισθος.

Αφορμή για το άρθρο του Περικλή Κοροβέση έδωσε το «στραγγάλισμα» του περιοδικού Athens Book Review από τον Νίκο Κοτζιά. Το περιοδικό δημοσίευσε επιστολή αναγνώστη το 2010 με χαρακτηρισμούς κατά του τότε συμβούλου του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπαναδρέου και νυν υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά. Το 2010 ο Νίκος Κοτζιάς κατέθεσε αγωγή αποζημίωσης ύψους 250.000 ευρώ, ποσό που θα σήμαινε το τέλος της έκδοσης. Την αγωγή του Νίκου Κοτζιά κατά του περιοδικού επικύρωσαν οι δικαστές του Αρείου Πάγου, παίρνοντας σκυτάλη από τους δικαστές του Εφετείου Αθηνών. Εφέτες και Αρεοπαγίτες συμφώνησαν ότι ο χαρακτηρισμός του Νίκου Κοτζιά ως «γκαουλάιτερ του σταλινισμού» ήταν συκοφαντική δυσφήμηση.

Το άρθρο του Περικλή Κοροβέση:

«O κλασικός θεωρητικός του πολέμου, Καρλ φον Κλάουζεβιτς, είχε αναλύσει τον πόλεμο ως πολιτική με άλλα μέσα. Νεότεροι στοχαστές συνέχισαν τη σκέψη του εξελίσσοντάς την. Αν και κανείς μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να ανατρέψει τη θεωρία του, εντούτοις η ερμηνεία της, στο πεδίο της μάχης, εξαρτάται από την ιδιοφυΐα του εκάστοτε στρατηγού.