Ανυπακοή τώρα!

[Σχόλιο του ιστολογίου στο τέλος του άρθρου]

Καθώς η αγωνία για τις επικείμενες ανατροπές στο ασφαλιστικό όλο και εντείνεται, αν μου ζητούσατε μια περιεκτική απάντηση στο ερώτημα "ποιός είναι ο απώτερος στόχος όσων ζούμε τα τελευταία χρόνια", θα μπορούσα να γίνω όσο πιο περιεκτικός γίνεται, απαντώντας μονολεκτικά: υπακοή.

Ενδεχομένως να φαίνεται πως αυθαιρετώ ή υπερβάλλω αλλά ομολογώ ότι με θλίψη διαπιστώνω πως, όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερα σκυμμένα κεφάλια βλέπω γύρω μου. Νέα παιδιά, με σπουδές που θα έκαναν πολλούς της γενιάς μου να ζηλέψουν, ικανοποιούνται με οποιαδήποτε δουλειά, διότι "και πάλι καλά να λες, με τόση ανεργία". Εργαζόμενοι, με χρόνια εμπειρίας στην πλάτη τους, ικανοποιούνται με οποιονδήποτε μισθό, αφού "μια χαρά είναι, αν σκεφτείς ότι άλλοι δουλεύουν για δυο ευρώ την ώρα". Άνεργοι, πεταμένοι στον δρόμο είτε επειδή έκλεισε η επιχείρηση όπου δούλευαν είτε επειδή κάποιοι αποφάσισαν να "εξυγιάνουν" το δημόσιο, ικανοποιούνται με οποιοδήποτε πεντάμηνο voucher, καθ' όσον "από το να κάθομαι, κάτι είναι κι αυτό και θα δούμε τι θα γίνει". 

Μια ολόκληρη χώρα εθίζεται όλο και περισσότερο σε οποιαδήποτε δουλειά, σε οποιονδήποτε μισθό, σε οποιαδήποτε διέξοδο... σε οποιαδήποτε ζωή. Χωρίς αντιρρήσεις. Υπάκουα.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΙΤΑΚΟΥ: ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΛΕΓΩ ΚΑΖΑΚΗ…

Της Γεωργίας Μπιτάκου

Το  2010 μπήκαμε σε μια άλλη διάσταση.

Λέγεται…κατοχή, αλλά μας είπαν ότι λέγεται… μνημόνιο  και πλανευτήκαμε…ακούγαμε νούμερα πολλά, λεφτά που υπήρχαν αλλά κάνανε φτερά και υποδεχτήκαμε  κάτι χαρτογιακάδες  που ήρθαν σα φίλοι, ντυμένοι ‘’ευρωπαϊκό πολιτισμό’’, μόνο που ήταν οχτροί και αγγελιοφόροι νέων ηγεμόνων, με ένα και μοναδικό σκοπό… ασημικά και χρυσαφικά με χρώματα Ελληνικά…

Το 2012 ένα δεύτερο φιρμάνι , καρφώνει τις αλυσίδες του δύσμοιρου Ελληνικού λαού  υπό νεοταξικό ζυγό, ακόμα πιο βαθιά… «Είστε τεμπέληδες» , μας είπαν, «χαραμοφάηδες και μπαταξήδες, τα φάγατε μαζί και τώρα ανάξιοι καθώς είστε υποθηκεύστε όνειρα και προσδοκίες για την υπόλοιπη ζωή».

Το 2015 ένα ‘’καλό παιδί ‘’ μας γελάει συνωμοτικά , βροντοφωνάζοντας «θα σκίσω τα φιρμάνια και θα σας δώσω πίσω τη ζωή»…

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ = 4o ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Του Ανδρέα Ζαφείρη

…ΚΑΙ Η ΑΜΗΧΑΝΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ  ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 

Το σχέδιο για το ασφαλιστικό δεν είναι ένα ατυχές επεισόδιο στο πλαίσιο μιας ατυχούς, ετεροβαρούς  διαπραγμάτευσης. Δεν είναι μια υποχώρηση στη βάση «αντικειμενικών» προβλημάτων και συσχετισμών.

Η συζήτηση για το ασφαλιστικό και τη δήθεν αντικειμενική «μη βιωσιμότητα», η προσπάθεια «αποκοινωνικοποίησης» της κοινωνικής ασφάλισης, αποτελούσε σταθερή ιεράρχηση στην ατζέντα όλων των κυβερνήσεων από το 1991(κυβέρνηση Μητσοτάκη) και στη συνέχεια. Τα επιχειρήματα ήταν πανομοιότυπα.

3 ήταν και είναι οι βασικοί στόχοι: α) η «δημοσιονομική πειθαρχία», η μείωση των κοινωνικών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού στο ελάχιστο, β) η αντιδραστική αναδιάρθωση των εργασιακών σχέσεων, γ) η κερδοφορία του μη κρατικού κεφαλαίου.

Οι επιτροπές Προβόπουλου και Αγγελόπουλου και το σχέδιο «Κατρούγκαλου».

Για την ιστορία και μόνο,  να υπενθυμίσουμε ότι ήδη από το 1990, στις 30 Αυγούστου, ο ΣΕΒ , στα πλαίσια του τότε «κοινωνικού διαλόγου» είχε καταθέσει πρόταση «Εξυγίανσης-Μεταρρύθμισης» του ασφαλιστικού, όπου τονιζόταν ότι «… η αναγκαία μεταρρύθμιση , απαιτεί σταδιακή προσέγγιση και τη διαμόρφωση ενός χρονικού διαγγράμματος με ορίζοντα 5-10 έτών».

Η ηχηρή απουσία του ΠΑΜΕ και ο "θεσμικός" ρόλος του Δ. Κουτσούμπα...

Του Σπύρου Νικηφόρου

Η ''αδικαιολόγητη'' απουσία του ΠΑΜΕ από το συλλαλητήριο του Σαββάτου (16/1/16) ενάντια στο αντιασφαλιστικό κυβερνητικό έκτρωμα, μπορεί να μην εξέπληξε και από πολλούς να θεωρήθηκε ότι ήταν στο πλαίσιο της συνήθους αντιενωτικής διασπαστικής πρακτικής του ΚΚΕ.

Και όμως ήταν κάτι πολύ χειρότερο.  

Το ΠΑΜΕ είχε ψηφίσει με χέρια και πόδια στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ υπέρ της κινητοποίησης του Σαββάτου. Μάλιστα, υπερθεμάτιζε υπέρ αυτής.    

Ακόμα και όταν οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ ρωτήθηκαν: μα, είστε σύμφωνοι και θα ρθείτε στην κινητοποίηση, οι ερωτώντες περίπου χλευάστηκαν για την ασέβεια τους από την ηγεσία του ΠΑΜΕστην ΑΔΕΔΥ.  

Φαίνεται, όμως, πως άλλο το ΠΑΜΕ στην ΑΔΕΔΥ και άλλο το ΠΑΜΕ γενικώς και άλλο το ΚΚΕ, το οποίο, όπως ξέρετε, δεν έχει στόχο απλώς να ακυρωθεί το αντιασφαλιστικό έκτρωμα ή να ακυρωθεί το μνημόνιο και να ηττηθεί το μνημονιακό μπλοκ αλλά κάτι πολύ παραπάνω απ' αυτά τα ''μικρά'' και άκρως αποπροσανατολιστικά!  

Ε.ΠΑ.Μ. - Ο στρατηγός ε.α. Δ.Κυπριώτης στο KONTRA στις 17 Ιαν 2016

Ο Δημήτρης Κυπριώτης, στρατηγός ε.α., μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.ΠΑ.Μ. και Οργανωτικός του Γραμματέας, καλεσμένος στην εκπομπή «Χωρίς Όρια» του Άγγελου Βούλγαρη στο kontrachannel, την Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016, εκθέτει τις απόψεις και τις προτάσεις του Μετώπου για τον τερματισμό από αυτό που συνηθίσαμε, τα τελευταία χρόνια, να ονομάζουμε «κρίση», την έξοδο της χώρας μας από την σκοτεινή περίοδο των Μνημονίων και την επανάκτηση της κρατικής υπόστασης της πατρίδας μας, μια κρατική υπόσταση που το εγχώριο δωσιλογικό πολιτικό προσωπικό εκχώρησε και παρέδωσε αγόγγυστα στο ευρωιερατείο της φασιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συλλαλητήριο και πορεία στην Ιερισσό ενάντια στα εξορυκτικά σχέδια της Eldorado Gold

Το ξέρουμε πια καλά ότι ο αγώνας ενάντια σε μια πολυεθνική εξορυκτική εταιρεία δεν κερδίζεται ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα. Ξέρουμε επίσης ότι αυτός ο αγώνας είναι θέμα επιβίωσης του τόπου και όλων όσων τον κατοικούν. Κι ο δικός μας αγώνας βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε κρίσιμο σημείο.

Η Eldorado Gold, με θράσος αποικιοκράτη, απαιτεί να μπορεί να κάνει ότι θέλει, διαφορετικά θα φύγει. Απαιτεί ευνοϊκή μεταχείριση από τους κρατικούς μηχανισμούς και τη δικαιοσύνη. Γιατί, λέει, υλοποιεί τη μεγαλύτερη επένδυση σε μια χρεοκοπημένη χώρα. Γιατί, λέει, απασχολεί 2000, 5000, 8000, 10000 (ανάλογα με το δημοσιογράφο και το κανάλι) εργαζόμενους. Γιατί, λέει, συμβάλει στα έσοδα του κράτους. Γιατί η χώρα πρέπει να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της και να προσελκύσει επενδυτές.

Η Eldorado Gold θέλει να λειτουργεί σαν κράτος εν κράτει. Θέλει τα συρματοπλέγματα που περιβάλλουν το βουνό να κρατούν απ’ έξω τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους, τα πρόστιμα, την τοπική κοινωνία, το δίκιο του αγώνα. Θέλει να παρανομεί κατά βούληση και να μην κουνιέται φύλλο. Θέλει να της δοθούν άμεσα όλες οι απαραίτητες άδειες απλά με μια πολιτική απόφαση, χωρίς ελέγχους, χωρίς ν΄ακολουθηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία. Θέλει να δει όλους όσοι αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή που προκαλεί, να βρεθούν είτε στη φυλακή είτε στον καναπέ.