Ανάταση

Toυ Γιάννη Μακριδάκη

Η Φινλανδία, μια χώρα δορυφόρος της Γερμανίας στην ευρωζώνη, από τους σκληρούς δανειστές της Ελλάδας, βρίσκεται για 3η χρονιά σε οικονομική ύφεση. Η ανεργία μεγαλώνει ολοένα, εργοστάσια χαρτοπολτού κλείνουν, η Νοκια συρρικνώνεται και η κατάσταση οδεύει ολοένα χειρότερα.

Άλλη μια απόδειξη ότι η καπιταλιστική κρίση είναι συστημική και οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο αξιακό σύστημα του καταναλωτισμού, το οποίο έχει ορίσει λάθος τα δομικά στοιχεία του, ήτοι τις έννοιες τιμή, πλούτος, ανάπτυξη.

Την τιμή την έκανε συνώνυμη του τιμήματος και έτσι χάθηκε η αξιοπρέπεια, κάθε τιμή έχει το τίμημά της τελικά. Τον πλούτο τον όρισε συνώνυμο της συγκέντρωσης κουπονιών χρήματος και έτσι χάθηκε η έννοια του αέναου πλούτου των φυσικών πόρων, των αγαθών κοινοκτημοσύνης όων των πλασμάτων του Σύμπαντος Κόσμου. Την ανάπτυξη την όρισε ως συνώνυμο της μεγέθυνσης, του γιγαντισμού και έτσι έφτασε στην απόλυτη Ύβρη, στην απομύζηση του οικοσυστήματος και των πλασμάτων του συμπεριλαμβανομένου βεβαίως του ανθρώπου.

Από κει και πέρα πάνε όλα λάθος, τα ΑΕΠ, τα δάνεια, τα ισοζύγια, τα πλεονάσματα και φυσικά οι άνθρωποι, που δυστυχώς λόγω αυτής ακριβώς της φιλοσοφίας και αυτών των δομικών λαθών, μπήκαν σε δεύτερη μοίρα, πίσω και κάτω από τους αριθμούς.

Σε ποιόν (πρέπει να) ανήκουν τα ορυκτά;

Του Πέτρου Τζεφέρη

Με αφορμή τα δημοσιεύματα που αφορούν τις προτάσεις για αλλαγές στο Σύνταγμα της Ισλανδίας που σημειωτέον υποβλήθηκαν από μια επιτροπή απλών πολιτών οι οποίοι συμβουλεύτηκαν τους συμπατριώτες τους μέσω του διαδικτύου, ας κάνουμε ένα σχόλιο.

Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα οι ψηφοφόροι επιθυμούν οι φυσικοί πόροι του υπεδάφους της Ισλανδίας που δεν ανήκουν σε ιδιώτες να θεωρηθούν δημόσιο αγαθό.

Για όσους δεν το γνωρίζουν το ίδιο ισχύει λίγο-πολύ και με το δικό μας σύνταγμα, εκτός αν εννοούν με το παραπάνω ερωτηματολόγιο ότι το δημόσιο αυτό αγαθό θα το διαχειρίζεται μόνη της η πολιτεία με αυτεπιστασία και δεν θα το παραχωρεί πουθενά, κάτι που κρίνεται ανεδαφικό τουλάχιστον για την δική μας πολιτεία.

Ας δούμε τι ισχύει για την παραχώρηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου στον τόπο μας. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, άρθρο 106 παρ. 1, τα υπόγεια και υποθαλάσσια κοιτάσματα χαρακτηρίζονται εθνικός πλούτος, θεσπίζονται ειδικοί νόμοι γι’ αυτά, το δε κράτος πρέπει να λαμβάνει όλα τα επιβαλλόμενα μέτρα για την εκμετάλλευσή τους μέσα στο πλαίσιο της εθνικής οικονομικής ανάπτυξης, καθώς με τον τρόπο αυτό εξυπηρετούνται και διασφαλίζονται η κοινωνική ειρήνη και η προστασία του κοινού οικονομικού συμφέροντος.

Deloitte: επενδύστε στην... φοροαποφυγή!

Καθώς περιπλανιόμουν στο διαδίκτυο, έπεσε το μάτι μου σε μια περίεργη δημοσίευση της ActionAid, με τίτλο "Η Deloitte συμβούλευσε μεγάλες επιχειρήσεις για το πώς να αποφύγουν την φορολόγηση σε κάποιες από τις φτωχότερες χώρες της Αφρικής". Επειδή ξέρω τι σημαίνει Deloitte, στάθηκα, διάβασα και άρχισα να ψάχνω.

Το πρώτο που βρήκα είναι μια παρουσίαση της εταιρείας, με τίτλο "Επενδύοντας στην Αφρική μέσω Μαυρικίου", από τον Ιούνιο του 2013. Σ' αυτή την παρουσίαση, οι σύμβουλοι της Deloitte όχι μόνο εξηγούν με πολύ απλά λόγια και διαγράμματα το φορολογικό σύστημα του Μαυρικίου αλλά αναλύουν και τον τρόπο με τον οποίο μια εταιρεία μπορεί να χρησιμοποιήσει τον Μαυρίκιο για να κάνει επενδύσεις στην γειτονική Μοζαμβίκη. Η Deloitte έκανε την συγκεκριμένη παρουσίαση σε μια διάσκεψη για τις διεθνείς επιχειρήσεις, η οποία πραγματοποιήθηκε δυο βδομάδες πριν την σύνοδο των G8 εκείνης της χρονιάς στο Λοχ Ερν. Το οξύμωρο είναι ότι εκείνη η σύνοδος των G8 είχε ως θέμα την δέσμευση των πλούσιων χωρών να βοηθήσουν τις φτωχές, βελτιώνοντας τα φορολογικά τους συστήματα! Εννοείται ότι η παρουσίαση της Deloitte προκάλεσε αμηχανία στους συνέδρους, σε σημείο που ο Ντέηβιντ Κάμερον αναγκάστηκε να δηλώσει ότι "η επιθετική φοροαποφυγή είναι λανθασμένη ηθικά". 

Ο γηγενής άπατρις

Του Χάρη Ναξάκη*

Οικουμενικότητα ή ταυτότητα, κοσμοπολιτισμός ή κοινοτισμός, ρίζωμα στο χώρο ή διεθνισμός,  σύνδεση των πολλαπλών ταυτοτήτων σε μια ενιαία ταυτότητα ή ποικιλομορφία; Από την προϊστορία της ανθρωπότητας η απαγόρευση της αιμομιξίας  και η αρχή της εξωγαμίας ευνόησαν τις γενετικές αναμίξεις του homo sapiens και στα μετέπειτα ιστορικά χρόνια οι πόλεμοι, οι απαγωγές γυναικών από διαφορετικές φυλές, οι συνευρέσεις με δούλες, οι μοιχείες κλπ συνέβαλαν ακόμα περισσότερο στις γενετικές αναμίξεις και στη διαφοροποίηση των ατόμων. Είμαστε ζώα της συνομοταξίας των θηλαστικών, της τάξης των πρωτευόντων, της οικογένειας των ανθρωπίδων, του γένους homo και του είδους sapiens, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Ε. Μορέν. Η διασπορά της ανθρωπότητας από τους προϊστορικούς χρόνους δεν προκάλεσε γενετικό σχίσμα, γι’ αυτό ανήκουμε στο ίδιο είδος και έχουμε τα ίδια χαρακτηριστικά. Ο ίδιος γενετικός κώδικας (έμφυτα) και ορισμένα επίκτητα (πολιτισμικά)  χαρακτηριστικά είναι κοινά σε όλους τους ανθρώπους καθιστώντας τους απάτριδες, οικουμενικούς, τέκνα του ίδιου γενέθλιου χώρου (μητέρα γη). 

Το ξερίζωμα του ανθρώπου άρχισε από τότε που ο πρώτος homo sapiens ξεκίνησε από τις ρίζες του, στα υψίπεδα της Αιθιοπίας, για να κατακτήσει τον κόσμο και να ριζωθεί σε νέους τόπους.  Η αποεδαφικοποίηση του ανθρώπου, η διασπορά του τον οδήγησαν να αποκτήσει μια καθολική ταυτότητα, την οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε για να μην ρίχνουμε νερό στο μύλο των ρατσιστικών αντιλήψεων, αλλά το ταξίδι αυτό είχε και την Ιθάκη του, τους νέους τόπους, την επανεδαφικοποίηση των ανθρώπων.

Στοχαζόμενοι την οικονομία με τον Κορνήλιο Καστοριάδη

Του Πιερ Ντιμενίλ*

Προοίμιο

Είμαστε δίχως αμφιβολία πολλοί εμείς που θυμόμαστε τα φοιτητικά μας χρόνια ως μια μελαγχολική περίοδο, διακοπτόμενη από μερικές στιγμές διανοητικής απόλαυσης, των οποίων η ένταση μεγάλωνε με την επίγνωση της σπανιότητάς τους. Καταλύτες τους μερικοί καθηγητές ή ενίοτε κάποιοι συμμαθητές. Τα ονόματά τους υπάρχουν στις αναμνήσεις μας. Πίστευα, αφελώς, πως το Πανεπιστήμιο ήταν ο τόπος της άνθησης του πνεύματος. Έχοντας επιλέξει να σπουδάσω οικονομικά όχι για να γίνω επιχειρηματίας αλλά για να κατανοήσω τον κόσμο και-γιατί όχι;-να μάθω πώς θα μπορούσαμε να τον αλλάξουμε, κατάλαβα πολύ νωρίς ότι δεν βρισκόμουν μπροστά στους κατάλληλους ανθρώπους: οι καθηγητές, στην πλειοψηφία τους και σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι στο λύκειο, μιλούσαν και σκέφτονταν σαν επιχειρηματίες.

Η διαφώτιση ήρθε από εξωτερικούς παράγοντες. Κάποιοι «ξαναμμένοι» στη Ναντέρ είχαν ανοίξει, χωρίς να το ξέρουν, το κουτί της Πανδώρας. Ξαφνικά, τα ταμπού και οι περιορισμοί χαλάρωσαν. Οι αναζητήσεις κάθε είδους ήταν νομιμοποιημένες. Ωστόσο αρκετά γρήγορα -όλοι το ξέρουν- κάποιοι, οι οποίοι είχαν αρχικά βρεθεί στην αντίπερα όχθη, θέλησαν να δώσουν την αντίθετη εντύπωση και ήλθαν να μας πουν πως οι ορθές ερωτήσεις και οι απαντήσεις τους βρίσκονταν στον Μαρξ ή στο Μάο και πως αυτοί τις γνώριζαν. Σχετικά με τον Μαρξ, τα κείμενά του ήταν γνωστά· βαθειά, δυσνόητα, εντυπωσιακά. Λίγοι τα είχαν πραγματικά διαβάσει. Σχετικά με τον Μάο, επρόκειτο για κοινότοπους αφορισμούς και, το σημαντικότερο, η καταπιεστική και αιματηρή πραγματικότητα της Κίνας εθεωρείτο εκ του μακρόθεν ως η νέα Γη της Επαγγελίας. O Σιμόν Λέ γιουχαϊζόταν ως «χυδαίος» συγγραφέας τη στιγμή που η Μαρία Αντονιέτα Μακιότσι  [1] πλασαριζόταν ως σινολόγος.

Η χρεωκοπία του ΣΥΡΙΖΑ και της νεοταξίτικης "Αριστεράς"

Toυ Τάκη Φωτόπουλου

Ούτε είναι απλά το αποτέλεσμα προδοσίας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Οποιαδήποτε κυβέρνηση στην εξουσία, όσο και “αριστερή” να ήταν, θα εφάρμοζε τις ίδιες περίπου πολιτικές, όσο η Ελλάδα παραμένει μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Ως εκ τούτου, το φιάσκο του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί απλώς τη χρεοκοπία της "παγκοσμιοποιητικής" Αριστεράς, στην οποία ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο όμως που είναι ασυγχώρητο είναι ότι αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να εξηγήσει στον Λαό το γιατί, μέσα στην ΕΕ, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο, προσπάθησε να τον εξαπατήσει με κάθε τρόπο ότι δήθεν κέρδισε τη μάχη της αξιοπρέπειας και της εθνικής κυριαρχίας κλπ 

Με αυτή την έννοια όσο δεν προχωρούν σε ριζικές αλλαγές έξω από την ΕΕ είναι και αυτοί δωσίλογοι απέναντι στον Λαό για την αναπόφευκτη συνέχιση της καταστροφής, όπως βέβαια και οι προηγούμενες κυβερνήσεις που πρωταγωνίστησαν στη φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων.

1. Παγκοσμιοποιητική Αριστερά και αντισυστημικό κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης

Πριν από ένα μήνα, λίγο πριν από τις ελληνικές εκλογές, είχα τονίσει τα εξής σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και το Podemos, το "αδελφό κόμμα" του, στην Ισπανία:

«Παίρνοντας ως δεδομένη τη δέσμευση (του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και του Podemos στην Ισπανία) στην ΕΕ και το ευρώ, δεν υπάρχει απολύτως καμία πιθανότητα ότι θα μπορέσουν να πάρουν κάποια από τα ριζοσπαστικά μέτρα που απαιτούνται για να ανακουφίσουν πραγματικά την απελπιστική οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας του πληθυσμού και στις δύο χώρες, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, στο πλαίσιο των περιορισμών που επιβάλλονται από την ΕΕ και των συνταγματικών Συνθηκών που θεσμοθετούν τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο.»[1] 

Ελληνικό Χρέος και Ανάσταση

By Giles Frazer*

μετάφραση για το thepressproject – Αντώνης Ανδρουλιδάκης

Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία χωρίστηκε οριστικά από την Ρωμαιοκαθολική Δυτική Εκκλησία το 1054, αν και οι διαφορές είχαν οικοδομηθεί πολύ καιρό πριν και έκτοτε συνεχίστηκαν. Μεταξύ αυτών, η Ανατολική Εκκλησία διατήρησε το Ιουλιανό ημερολόγιο-και ως εκ τούτου και ο λόγος που φέτος το Ορθόδοξο Πάσχα πέφτει την Κυριακή 12 Απριλίου, μια εβδομάδα αργότερα απ’ ότι για τη Δυτική Εκκλησία. Είναι όμως πιο σημαντικό ότι, εξ’ αιτίας αυτού του Σχίσματος, η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υιοθετεί τη Θεωρία Σωτηρίας, που αναπτύχθηκε από τον Άγιο Άνσελμο του Καντέρμπορυ. Το βιβλίο του, Cur Deus Homo, του 1089, άσκησε τεράστια μαζική επιρροή και άλλαξε ριζικά, όχι μόνο, την κατανόηση για το Πάσχα, αλλά και ένα μεγάλο μέρος της ηθικής μας.

Πραγματικά, οι σχετικές στάσεις της Ελληνικής και της Γερμανικής Κυβέρνησης έναντι του χρέους, μπορεί να ιδωθούν, με μια αξιοσημείωτη προέκταση, ως συνέχεια του Σχίσματος Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας, πάνω στην έννοια του Πάσχα.

Σύμφωνα με τον Άνσελμο και τους στοχαστές της Μεταρρύθμισης που τον ακολούθησαν, η ιστορία του Πάσχα είναι ουσιαστικά μια απάντηση του Θεού σε μια κρίση χρέους. Το επιχείρημα είναι το εξής:

Οι Έλληνες γιόρτασαν την Ανάσταση με μονομερείς ενέργειες και χωρίς την έγκριση των Θεσμών.

Του Δημήτρη Καζάκη

Η ΕΕ έχει απαγορέψει το κοκορέτσι και οτιδήποτε χρησιμοποιεί νωπά εντόσθια ζώων, γιατί ξέρει πολύ καλά με τι ταϊζουν τα ζώα τους οι κτηνοπαραγωγικές χώρες που έχουν εξασφαλίσει προτιμησιακό καθεστώς προστασίας εντός της Ένωσης, προκειμένου να πουλάνε σ' όλους τους άλλους τα άθλια προϊόντα της βιομηχανικής τους κτηνοτροφίας.

Το κίνημα για την προστασία της ΕΕ μαζί με το Ποτάμι, οργάνωσε επιδρομές εναντίον όσων παραβίασαν την απαγόρευση της Ένωσης. Με σημαίες της ΕΕ και ψάλλοντας τον ύμνο της, επέδραμαν σε γειτονιές όπου κατάσχεσαν κοκορέτσια, φρυγαδέλια και λοιπά εδέσματα, μοιράζοντας βιομηχανικής παραγωγής χάμπουργκερ ευρωπαικής έγκρισης.

Καλή Ανάσταση και του χρόνου λέφτεροι, νοικοκύρηδες στη δική μας πατρίδα, χωρίς δοσίλογους της δεξιάς και της αριστεράς. Και να το ξέρετε. Η πρώτη πράξη μιας αληθινά πατριωτικής κυβέρνησης του ελληνικού λαού, είναι να γιορτάσει την ανάσταση της πατρίδας στο Μαξίμου με προσκεκλημένους όλους τους πολίτες.

Πηγή:http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2015/04/blog-post_12.html