Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014
Η κούνια που μας κούναγε
Άναρχη η σκέψη μου γυρεύει κάπου να πιαστεί. Να κρατηθεί για να μη χαθεί σε λαβύρινθους σκοτεινούς που βρωμάνε παραίτηση. Και ζαλισμένη παραδέρνει ανάμεσα στα άλφα της καθημερινότητας μου.
Ανέχεια, αδιαφορία, απάθεια, απραξία, αφασία, αταραξία, αδικία, αντοχή, αντίσταση... ανασυγκρότηση??
Αυτό έκανα και εγώ ετούτο το καλοκαίρι, αποχή από όλα τα πολιτικά δρώμενα, για να ανασυγκρότηση. Και κει αραχτή στις παραλίες του τόπου μας, συγνώμη γράψε λάθος, τους, ήθελα να πω του τόπου τους, ονειρεύτηκα.
Ονειρεύτηκα την κούνια που μας κούναγε.
Που μας κουνούσε (,αλήθεια ποιος μας έδωσε την πρώτη ώθηση?) και μας πήγαινε ψηλά στον ουρανό εκεί κοντά στα σύννεφα (αχού και είναι όμορφα και τα συννεφάκια και τι ωραία που γκρεμοτσακίζεσαι από αυτά!) και μετά τσούπ!!! πάρτους κάτω! Και χάσαμε και το κούνια μπέλα και μας ήρθε και η κούνια στο κεφάλι.
Ο κόσμος μας δυστυχώς ήταν πολύ καλοβολεμένος και δεν μπορούσε να αντέξει τους κραδασμούς, διάβασα κάπου. Ναι φίλε μου τους λες και κραδασμούς. Το θέμα είναι ότι σαβουριαστήκαμε χάμω κατάλαβες? Και μείναμε εκεί πεσμένοι, χτυπημένοι , πονεμένοι, δυστυχισμένοι. Φαντάσου γύρω σου κούνιες άδειες να πηγαινοέρχονται πάνω από το κεφάλια μας και μας λίγο πιο πέρα να προσκυνάμε το χώμα να κρατάμε το κεφάλι μας που έσπασε? δεν έσπασε? τι να σου πω? και γύρω μας να χορεύουν αστεράκια.
Τα πρώτα έξι μέτρα της κυβέρνησης της Αριστεράς
Ο αντιπρόεδρος της Βουλής, Γιάννης Δραγασάκης σε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στον Στάθη Σχινά για την οικονομία και τις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
«Δεν μπορούμε να έχουμε έξοδο απο τη κρίση με πολιτικές λιτότητας και εσωτερική υποτίμηση, αυτός ο μηχανισμός λειτουργεί μόνο υπέρ των δανειστών πρέπει να τερματίσουμε το μνημόνιο που είναι η πηγή του προβλήματος» δήλωσε στο Κόκκινο ο αντιπρόεδρος της Βουλής, Γιάννης Δραγασάκης.
Σε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης, ο Γ. Δραγασάκης παρουσίασε τους άξονες της πολιτικής και τις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής και οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα.
Τόνισε πως μια χώρα «δεν μπορεί να βγει από την κρίση χωρίς να υπάρχει πολιτική που επιδιώκει διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους». Επανέλαβε τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για πολιτική ανατροπή σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο με διεθνοποίηση του ζητήματος του χρέους και τη δημιουργία μετώπου των χρεωμένων χωρών.
Άμεσα μέτρα για την ανασυγκρότηση
Ο Γ. Δραγασάκης παρουσίασε τα πρώτα μέτρα που θα λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ σε άμεσο χρόνο τονίζοντας πως η αρχή πρέπει να γίνει απο το «τερματισμό του μνημονίου που αποτελεί τη πηγή του προβλήματος».
Γιατί τόση και τέτοια έκπληξη και «αγανάκτηση»;
Του Λευτέρη Ριζά
Διαβάζω – διαβάζουμε – πάρα πολύ συχνά άρθρα, αναλύσεις, ακόμα και αποφάσεις κομμάτων, οικονομολόγων και μη, δημοσιογράφων και πολιτικών, στα οποία εκφράζουν την έκπληξη τους για την κρίση στην οποία έχει βυθιστεί η ΕΕ, οι ΗΠΑ, σχεδόν όλος ο κόσμος και την αγανάκτηση τους για τις μυωπικές πολιτικές που ακολουθούν οι κυβερνήσεις – κύρια της ΕΕ με επικεφαλής αυτή της Γερμανίας και τη Μέρκελ – που αντί να οδηγούν στην έξοδο από αυτήν, αντίθετα τη βυθίζουν ακόμα περισσότερο. Καταγγέλλονται με σφοδρότητα οι πολιτικές λιτότητας που έχουν επιβληθεί σε μια σειρά χώρες – καλή ώρα η χώρα μας – και που εκτός από άδικες και αντιλαϊκές, εμποδίζουν την ανάκαμψη της οικονομίας.
Πρόσφατα μάλιστα συγκεντρώθηκαν στο Λιντάου της Γερμανίας κάμποσοι διαπρεπείς οικονομολόγοι, ανάμεσα τους πολλοί νομπελίστες, που άσκησαν έντονη κριτική στην πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ.
Η έκπληξη και η αγανάκτηση από την κρίση και τις επιπτώσεις της στη ζωή των ανθρώπων – ανεργία, φτώχεια κλπ – μπορεί να είναι δικαιολογημένη για όσους θεωρούσαν το καπιταλιστικό (κεφαλαιοκρατικό) σύστημα ως δίκαιο και το μοναδικό που μπορεί να υπάρξει. Η κατάρρευση των «υπαρκτών» σοσιαλισμών σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί τη θεώρηση του κεφαλαιοκρατικού / ιμπεριαλιστικού συστήματος ως του μόνου που τελικά έχει λόγο ύπαρξης.
Ο νομισματικός παράδεισος
Του Βασίλη Βιλιάρδου
«Παράλληλα με τις επιθέσεις εναντίον του δολαρίου, κυρίως εκ μέρους των χωρών της BRICS (άρθρο), με την Gazprom να αποδέχεται πλέον την πληρωμή της στο ρωσικό, καθώς επίσης στο κινεζικό νόμισμα, αμφισβητείται η ηγεμονία της υπερδύναμης από όλο και περισσότερες χώρες στον πλανήτη - αρχικά από τη Ρωσία και την Κίνα, ενώ στη συνέχεια από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, από την Αίγυπτο, καθώς επίσης από την Τουρκία.
Πρόσφατα δε εισήρθε στο «κλαμπ των αμφισβητούντων» και η Γερμανία - η καγκελάριος της οποίας ανέφερε ότι, «Ακόμη και μία υπερδύναμη δεν μπορεί να λύσει πλέον μόνη της, όλα τα προβλήματα του πλανήτη«. Την ίδια στιγμή βέβαια ο αμερικανός πρόεδρος ισχυρίστηκε πως «Οι Η. Π.Α. είναι και θα παραμείνουν ένα απαραίτητο έθνος στον κόσμο - αφού κανένα άλλο κράτος δεν μπορεί να κάνει αυτά που κάνουμε εμείς».
Η καγκελάριος φυσικά δεν σταμάτησε εκεί- αφού συμφώνησε με τον πρόεδρο της Ρωσίας την αποκλιμάκωση της έντασης στην Ουκρανία, συζήτησε για την «διαμετακομιστική» (transit) μεταφορά ενέργειας μέσω της ίδιας χώρας, ενώ ενημερώθηκε απ' ευθείας από τον Putin για το θέμα της νέας ανατολικής Ουκρανίας.
Θα χυθεί αίμα
Απο simple man
Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι των πραγματικών ενόχων. Δεν θα στηθεί κανείς από τους φανερούς υπαίτιους των καθημερινών τραγωδιών εκατομμυρίων Ελλήνων σε κανένα εδώλιο κατηγορουμένου και σε καμία γκιλοτίνα. Το αίμα θα είναι του γείτονα, του συγγενή, του άγνωστου καθημερινού ανθρώπου που μάς σπρώχνει αλαφιασμένος στον δρόμο λόγω του οικονομικού του αδιεξόδου. Η μη έγκαιρη αντίδραση του λαού και η μη απονομή δικαιοσύνης θα φέρει το μαχαίρι στο χέρι και από εκεί σε αυτόν που είναι η αφορμή, πολλές φορές η κατά φαντασία αφορμή, και όχι η αιτία.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην λαϊκή βάση της Ελλάδας ζουν πλέον δύο τάξεις και αυτές δημιουργήθηκαν από την συνειδητοποιημένη πολιτική γραμμή της άρχουσας τάξης. Η τάξη αυτών που ακόμη εισπράττουν δουλεύοντας ή έχοντας σίγουρο το μισθό ή την σύνταξη και η τάξη αυτών που τα έχουν χάσει όλα και περιμένουν την ολοκληρωτική καταστροφή τους. Δύο ταχύτητες οικογενειών σε σπίτια που μέχρι πριν 5 χρόνια δεν τους χώριζε τίποτε. Ακόμη και μέσα σε μια 2μελη οικογένεια έχουμε πλέον δύο κοινωνικές τάξεις: Ο φέρων το μεροκάματο και ο φέρων την απραξία.
Η μη ύπαρξη κοινωνικής συνοχής εδώ και αρκετό καιρό έχει γίνει καθημερινότητα στην συμβίωση σχέσεων, οικογενειών, πολυκατοικιών, γειτονιών, χωριών και πόλεων. Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι αίμα ούτε επανάστασης, ούτε εμφυλίου. Θα είναι αίμα προσωπικό από διένεξη που ξεκίνησε όταν μπήκε η διαχωριστική γραμμή του “θα πάρω καινούργιο αυτοκίνητο” και του “δεν έχω ούτε για τσιγάρα”.
Υπερήφανοι, ως Ελληνες!..
Κάποτε λέγαμε ''υπερήφανοι ως έλληνες''!
Τώρα πρέπει πιά να το αλλάξουμε, και με την ευκαιρία, ας αλλάξουμε και την σημαία,...σε κάτι πιό αντιπροσωπευτικό της κατάστασής μας!
Ας λέμε λοιπόν: υπερήφανοι ως χιμπατζήδες!
Ταιριάζει τέλεια.
Απαγόρευσε η τρόϊκα τις 100 δόσεις για τα ληξιπρόθεσμα χρέη(;) προς την εφορία: ''48 το πολύ! Κι άμα θέλετε!''. Μας είπαν.
Και η κυβέρνηση των χιμπατζήδων άρπαξε την μπανάνα που της πέταξαν και πανηγύρισε: ''Τί λέτε τώρα! 48 δόσεις είναι καλύτερα απ' τις 12 που είχαμε ως σήμερα!''
Το ίδιο έγινε με τις δόσεις για τον ΕΝΦΙΑ:
Δέκα θέλαμε εμείς, έξι μας επέτρεψαν τ' αφεντικά, ''Ζήτω! Καλύτερα απ' τις τρείς!'' οι χιμπατζήδες.
Τα κατασχεμένα όμως ακίνητα για (δόλια) χρέη προς το δημόσιο, θα δημοπρατούνται στα δύο τρίτα της αξίας τους!
Της πραγματικής αξίας τους. Αυτής που ορίζει η τρέχουσα αγορά ακινήτων,
...και όχι της αντικειμενικής, που είναι σημαντικά ψηλότερη πιά της πραγματικής, και με βάση την οποία (αντικειμενική, που είναι ψηλότερη) φορολογούμαστε,
...ώστε να μην έχουμε να πληρώσουμε, ώστε να μας τα κατάσχουνε για χρέη(!!!), ώστε να τ' αρπάξουν στα δύο τρίτα της πραγματικής (χαμηλότερης) αξίας!
Τί ακριβώς δεν καταλαβαίνουμε;
Οι Σφουγγοκωλάριοι του Φρίντμαν...
Στις 16 του Νοέμβρη του 2006, ο πολυαγαπημένος μας Φρίντμαν, πλήρης ημερών, μάς άφησε επιτέλους χρόνους. Πολυβραβευμένος και πολυτιμημένος άφησε πίσω του βαριά κληρονομιά. Και δεν εννοώ μόνο τα πολυάριθμα βιβλία και γραπτά, ούτε τους πολυάριθμους μαθητές-κλώνους που σκόρπισε σ’ ολόκληρο τον κόσμο, όσο το πνεύμα του και τη θεραπευτική του τέχνη. Ο Φρίντμαν δεν ήταν απλώς ένας ιδιοφυής οικονομολόγος, ούτε ένας ακόμα ματαιόδοξος ακαδημαϊκός-ερευνητής, απ’ αυτούς που καβαλάνε το καλάμι πιστεύοντας ότι η επιστήμη αρχίζει και σταματάει σ’ αυτούς. Ήταν κάτι πολύ παραπάνω. Ήταν αποφασισμένος να κάνει κάτι που ουδείς οικονομολόγος πριν από αυτόν είχε σκεφτεί: να δει δηλαδή τη θεωρία του να εφαρμόζεται στην πράξη, υπό πραγματικές συνθήκες, πάνω σε πραγματικές κοινωνίες, πράγμα που κινώντας γη και ουρανό κατόρθωσε να το πετύχει.
Και μάλιστα όχι σε μια κοινωνία, αλλά σε πολλές. Ο Φρίντμαν δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Σικάγου. Ήταν ένας γκουρού, ένας άγιος. Δεν είχε μαθητές, αλλά πιστούς. Φοιτητές έτρεχαν στα σεμινάρια να πάρουν κάτι απ’ την αγιοσύνη του και μετά, με το ζήλο των νεοφώτιστων σκορπίζονταν σε διάφορα μέρη του κόσμου να τη μεταλαμπαδεύσουν. Όχι βέβαια από μόνοι τους, μιας και για τον θεάρεστο αυτό σκοπό έσπευδαν να βοηθήσουν τόσο η CIA όσο και το ίδρυμα Φορντ, παρέχοντας αφειδώς υποτροφίες σε παιδιά απ’ τη Λατινική Αμερική που ήθελαν να σπουδάσουν οικονομικά στο μέγα τέμενος του Σικάγου.
Ουρλιαχτά πολέμου απο Η.Π.Α.-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. στην Ουκρανία
...ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΡΩΣΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤOY ΛΑ'Ι'ΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΣΕ ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΣΧΟΙΝΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Μπροστά στις αλλεπάλληλες νίκες του λαϊκού στρατού της Νοβορωσίας και την υποχώρηση, συχνά άτακτη και σε συνθήκες διάλυσης, των στρατιωτικών δυνάμεων της αμερικανόδουλης κυβέρνησης του Κιέβου, αλλά και μπροστά στα αδιέξοδα της μεγάλης πολιτικής κρίσης που κλιμακώνεται στην Ουκρανία, η Δύση έχει εξαπολύσει μια λυσσώδη εκστρατεία απειλών και πιέσεων σε βάρος της Ρωσίας, η οποία απειλεί την ειρήνη και φέρνει την Ευρώπη στο χείλος του πολέμου.
Οι κυρίαρχοι κύκλοι σε ΗΠΑ και ΕΕ με τη συνδρομή και του ΝΑΤΟ (βλέπε εδώ) κλιμακώνουν το ψυχροπολεμικό κλίμα, απειλούν ευθέως με νέες αναβαθμισμένες κυρώσεις τη Ρωσία, ενώ όλο και περισσότερο πυκνώνουν οι φωνές στη Δύση που επικαλούνται την ανάγκη άμεσης στρατιωτικής ΝΑΤΟικής ''βοήθειας'' προς την κυβέρνηση του Κιέβου.
Για πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Ευρώπη γνωρίζει στιγμές τέτοιας έντασης, ώστε πολλοί να κάνουν λόγο ότι η ευρωπα'ι'κή ειρήνη κρέμεται περίπου σε μια κλωστή.
Αυτές τις ώρες η Ελλάδα, αντί να ακολουθεί, παίζοντας με τη φωτιά, μια δορυφορική πολιτική προς τις ΗΠΑ και την ΕΕ, οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες, στο όνομα και της ασφάλειας των Ελλήνων της Νοβορωσίας, για την ειρήνη στην Ουκρανία, με την πλήρη κατοχύρωση των δικαιωμάτων των πληθυσμών της Νοβορωσίας και για μια νέα Ουκρανία δημοκρατική, γέφυρα ειρήνης, φιλίας και συνεργασίας στην Ευρώπη και όχι αντιρωσικό ψυχροπολεμικό φράγμα.
Τη Δευτέρα 1η Σεπτέμβρη η δεύτερη συνέλευση ελευθέρων επαγγελματιών του ΕΠΑΜ
Χθες Πέμπτη 28/8/14 έγινε η πρώτη συνέλευση ελευθέρων επαγγελματιών του ΕΠΑΜ στο στέκι του Νότιου Τομέα.
Υπήρξε ζωηρό ενδιαφέρον από τους παρευρι-σκομένους και φάνηκε από την πρώτη στιγμή η αποφασιστικότητα όλων μας να περάσουμε σε δυναμικές δράσεις.
Το ενδιαφέρον είναι ότι παρευρέθηκαν και ελεύ-θεροι επαγγελματίες εκτός του ΕΠΑΜ που μας παρακολουθούν από τα sites μας και έχουν τις ίδιες ανησυχίες – προβληματισμούς.
Το βασικό συμπέρασμα που βγήκε είναι ότι δεν υπάρχει πλέον χρόνος για αδράνεια και δεν θα αφήσουμε περιθώριο στους συνήθεις κομματικούς μηχανισμούς να μας αποπροσανατολίσουν ή να μας υποσχεθούν για ακόμα μια φορά καλύτερες μέρες, καλύτερες κατασχέσεις η καλύτερες φυλακές.
Αποφασίσαμε να ερευνήσουμε και να δράσουμε από κοινού με άλλες συλλογικότητες των Ελλήνων Επαγγελματιών με τελικό σκοπό να ενώσουμε – αν είναι δυνατόν – όλους τους Ελληνες Επαγγελματίες σε ένα κοινό μέτωπο και με συνολικό πλαίσιο διεκδικήσεων σε όλους τους τομείς, που μας έχουν φέρει σε αδιέξοδο (Εφορίες, Ασφαλιστικά Ταμεία, Τράπεζες κλπ).
Δεν έχει καμία διαφορά αν την κατάσχεση ή την φυλάκισή μας την κάνει η Τράπεζα, η Εφορία, το Ασφαλιστικό Ταμείο …
Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την Δευτέρα 1/9/2014 στο στέκι του Νότιου Τομέα στις 7:30 το απόγευμα.
Aπό τις 20 Σεπτεμβρίου έως τις 20 Οκτωβρίου 2014
 |
| 9 Απριλίου 2014 – Palazzo Budini Gattai, Φλωρεντία: ανοιχτή συνάντηση με συλλόγους και κινήματα που ασχολούνται με τους σπόρους, την τροφή και την πρόσβαση στη γη, για να συζητήσουμε, να μοιραστούμε στρατηγικές για το μέλλον και να ενισχύσουμε το κίνημα για την Ελευθερία των Σπόρων, την Ελευθερία της Τροφής και τη Δημοκρατία της Γης (Φωτογραφία: Kartikey Shiva). |
Η Παγκόσμια Συμμαχία για την Ελευθερία των Σπόρων σας καλεί να συμμετέχετε με άτομα και κοινότητες από ολόκληρο τον πλανήτη, από τις 20 Σεπτεμβρίου έως τις 20 Οκτωβρίου, για να επιβεβαιώσουμε ξανά την δέσμευσή μας στην Ελευθερία των Σπόρων, την Ελευθερία της Τροφής και τη Δημοκρατία της Γης.
Σε αυτή τη στιγμή της παγκόσμιας κρίσης, καθώς ο πλανήτης μας αντιμετωπίζει οικονομική και οικολογική κατάρρευση, αναγνωρίζουμε την ανάγκη να φανταστούμε και να οικοδομήσουμε εναλλακτικές λύσεις απέναντι στα σημερινά κυρίαρχα, οικονομικά και γεωργικά πρότυπα.
Το “Κάλεσμα για Δράση για τη Δημοκρατία των Σπόρων, της Τροφής και της Γης” το 2014 είναι ένα πανίσχυρο παγκόσμιο γεγονός που θα βοηθήσει να γίνουν αυτές οι απαραίτητες εναλλακτικές επιλογές, πραγματικότητα. Ας σταθούμε δίπλα -δίπλα καθώς διεκδικούμε ξανά την κοινή χρήση των Σπόρων και της Τροφής και προστατεύουμε την εδαφική κυριαρχία και την πολιτιστική κληρονομιά μας.
Μπορείτε να ξεκινήσετε ΤΩΡΑ την ενημέρωση του κοινού και την διαμόρφωση των δικών σας τοπικών δράσεων και εκδηλώσεων -ξεδιπλώστε την δημιουργικότητά σας!
Προσθέστε τις δράσεις σας στο Ημερολόγιο της Ελευθερίας των Σπόρων και εμείς θα τις διαδώσουμε: http://seedfreedom.in/events/submit-your-event/
(Submit your event = Δηλώστε την εκδήλωσή σας – Upcoming Events = Προγραμματισμένες εκδηλώσεις – Past Events = Προηγούμενες εκδηλώσεις).
Ό,τι συμβαίνει στο Φέργκιουσον δεν μένει στο Φέργκιουσον
Ό,τι συμβαίνει στο Φέργκιουσον δεν μένει στο Φέργκιουσον: Για τους Αφροαμερικανούς το κράτος έκτακτης ανάγκης είναι εδώ και καιρό μια μόνιμη κατάσταση. Τώρα υπό τον νεοφιλελευθερισμό γενικεύεται παγκοσμίως με γοργούς ρυθμούς.
Μεταφράζουμε το εξαιρετικό άρθρο του Jerome Roos, ερευνητή-διδάκτορα στο EUI και ιδρυτικού μέλους του ROAR Magazine (http://roarmag.org/) ως μια ακόμα αυθεντική ματιά.... σε αυτό που εμείς ονομάζουμε κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, διαπλοκή των δογμάτων ασφάλειας και άμυνας με την ανάπτυξη και τα κυβερνητικά μοντέλα διαχείρισης της κρίσης και τον «παγκόσμιο εμφύλιο πόλεμο χαμηλής έντασης» που διεξάγεται σε πολλαπλά σημεία του πλανήτη, ταυτόχρονα με τα βασικά τους εργαλεία:
Την ενοποίηση (σε μεθόδους, τακτικές, οπλισμό αλλά και πολιτική σημασία) των στρατιωτικών και των αστυνομικών δυνάμεων, της εξωτερικής πολιτικής (ως αστυνομικής υπεράσπισης της ανάπτυξης) και της εσωτερικής πολιτικής (ως στρατιωτικής υπεράσπισης της κοινωνικής ομαλότητας).
Είναι διαρκώς πιο εμφανές - και απηχεί σε όλο και πιο διαδεδομένες πολιτικές και θεωρητικές αντιλήψεις, παγκοσμίως - ότι η «κατάσταση εξαίρεσης» και το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» των σύγχρονων κρατικών οντοτήτων και των περιφερειακών ολοκληρώσεών τους δεν συνιστούν πια προσωρινές μορφές αποκατάστασης της καπιταλιστικής κυριαρχίας απλώς αλλά εντάσσονται οργανικά στη σύγχρονη μορφή μιας διαρκώς επαν-επεκτεινόμενης δημοκρατίας μετατρέποντας τον πλανήτη σε ένα «ενιαίο επιχειρησιακό πεδίο».
Ω, καλή μου τράπεζα, πόσο σ’ αγαπώ!
Στις 15 Σεπτέμβρη του 2008 κατέρρευσε η «Lehman Brothers». Επρόκειτο για ένα τραπεζικό «κραχ» στο έδαφος των ΗΠΑ το οποίο αποτέλεσε τη με βροντώδη τρόπο εκδήλωση της οικονομικής κρίσης που έκτοτε αγκαλιάζει ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο.
Πώς αντέδρασε το αμερικανικό πολιτικό σύστημα της πλουτοκρατίας στην κατάρρευση της «Lehman Brothers»; Ανοιξε τους κρουνούς των δημόσιων ταμείων και έκτοτε εφαρμόζει το... «σοσιαλισμό» των ιμπεριαλιστών: Εχει «κοινωνικοποιήσει» μέχρι σεντς τις ζημιές των τραπεζών και των μονοπωλίων και τις έχει φορτώσει στις πλάτες του αμερικανικού λαού. Το ενάρετο αυτό πολιτικό σχέδιο εφαρμόστηκε στην αρχή από τον επικεφαλής του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, τον κύριο Πόλσον (επί Μπους). Συνεχίστηκε με αντίστοιχη ένταση, πάθος και ρυθμό ταπό τον διάδοχό του του στην ίδια θέση, τον κύριο Γκάιτνερ (επί Ομπάμα).
Σημείωση: Τόσο ο Ρεπουμπλικανός υπουργός Οικονομικών Πόλσον, όσο και ο Δημοκρατικός υπουργός Οικονομικών Γκάιτνερ, που ανέλαβαν να σώσουν την Αμερική από την απληστία των τραπεζών, πριν γίνουν υπουργοί, ήταν τραπεζίτες... Ο πρώτος ήταν πρόεδρος της γνωστής και μη εξαιρετέας «Goldman Sachs». Ο δεύτερος ήταν επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Νέας Υόρκης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)