Χωρίς αιδώ οι παραβιάσεις του Συντάγματος και της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας

Tου Γιώργου Κασιμάτη

(ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ  ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ με τίτλο : "τσιπράκια και λοιποί αναξιοπρεπείς και υπόδουλοι ΝΑΙνέκοι της ροχάλας"**)

Η ιστορία του Μάη της τετραετίας συνεχίζεται πανομοιότυπα. Η περίφημη (παράνομη και απάνθρωπη) «Συμφωνία» και πάλι δεν επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων -ούτε καν τέθηκε σε ψηφοφορία. Η ανεξάντλητη, όμως, ευρηματικότητα των παρανόμων όλων των εποχών βρήκε ένα νέο και πρωτοφανές εύρημα για τη «δημοκρατική» διακήρυξη της «επιβολής» της: Φορέθηκε η «Συμφωνία» «δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως» επίσημο «καπέλο» στο κεφάλι της Λαϊκής Αντιπροσωπείας, που αποτελεί το ύπατο όργανο αντιπροσώπευσης της Λαϊκής Κυριαρχίας -που δεν υπάρχει πια- και του Προέδρου της Δημοκρατίας, που αποτελεί το ύπατο όργανο έκδοσης και δημοσίευσης των νόμων -που δεν αποφασίζει πια η Ελλάδα.

Ποιο ήταν το εύρημα; Στην Ολομέλεια δεν τέθηκε η «Συμφωνία» για επικύρωση κατά το Σύνταγμα, γιατί είχε δηλώσει η ΑΝ.ΕΛ ότι δε θα την ψηφίσει και όλοι οι άλλοι δε θέλανε, προφανώς, να αναλάβουν επίσημα την -όχι μόνο πολιτική- ευθύνη μιας τέτοιας πράξης που θίγει την εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα του ανθρώπου. Έτσι, τη βάλανε στην πρώτη σελίδα της Εφημερίδας της Κυβέρνησης (ΦΕΚ, Α, 80/16/7/20150), ως το γρανιτένιο πίνακα του Όρους Σινά με τις εντολές της Υπέρτατης Θέλησης, χωρίς υπογραφές θνητών, πάνω από το νόμο που ψήφισε η «κυρίαρχη» Βουλή των Ελλήνων και πάνω από τον τίτλο του Αρχηγού του Κράτους («Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας») που, κατά το Σύνταγμα, εκδίδει και δημοσιεύει τους νόμους της «κυρίαρχης» Νομοθετικής Εξουσίας.

Οι εκλογές και το… φλυτζάνι του καφέ

Του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις και τη στροφή 180ο στην πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που ισοδυναμεί με πραξικόπημα αλλοίωσης της εκφρασμένης βούλησης της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και που προκάλεσε τις γνωστές αναταράξεις στο κυβερνών κόμμα, έγινε αγαπημένο θέμα, των απανταχού δημοσιολογούντων, οι εκλογές και το πότε αυτές θα διεξαχθούν, το Σεπτέμβριο, ή το Νοέμβριο φέτος;

Το ότι η χώρα δέθηκε χειροπόδαρα για αόριστο χρόνο, ουδόλως απασχολεί τους εμβριθείς αναλυτές, μολονότι το θέμα των εκλογών αφήνει, μεσοκαλόκαιρα, παγερά αδιάφορο τον οποιοδήποτε νοήμονα σε αυτή τη χώρα. Διότι και ο τελευταίος γνωρίζει πολύ καλά ότι οι εκλογές υπό καθεστώς ξένης επικυριαρχίας και κατοχής, ουδόλως μπορούν να διεξαχθούν με όρους ισότητας των όπλων μεταξύ των πραγματικά αντιτιθεμένων πλευρών και θα αφορά ανακατατάξεις μόνο στο πλαίσιο του υφιστάμενου κατοχικού μαύρου «συνταγματικού» μετώπου. Έτσι η εσωκομματική διελκυστίνδα και οι εξ αυτής ενδεχόμενες εκλογές, χρησιμοποιούνται ξανά ως μέσο αποπροσανατολισμού και εγκλωβισμού όσων περισσότερων είναι δυνατό στα κομματικά μαντριά, και το ενδεχόμενο των εκλογών ως ανάχωμα σε μια ενδεχόμενη λαϊκή έκρηξη που θα αλλάξει ριζικά τους όρους του παιγνιδιού.