Σκάνδαλο με ποινικές διαστάσεις η τροπολογία Κοντονή για ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς

Με θερινή τροπολογία εξπρές, μέσα στην νύκτα, ο Στ. Κοντονής εκ μέρους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, υπό τις εντολές των τραπεζιτών και της τρόικας, πέρασε, χωρίς καμιά δημοσιότητα και καμιά συζήτηση στην Βουλή, την θεσμοθέτηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και της ηλεκτρονικής πλατφόρμας.

Η τροπολογία αυτή αντιπροσωπεύει από την πρώτη μέχρι την τελευταία λέξη της ένα μεγάλο πολλαπλό σκάνδαλο.

Και αυτό για τους εξής συνοπτικά λόγους:

Πρώτον: Η κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να μεταβιβάζει μια καθαρά κρατική – δημόσια λειτουργία, όπως η διαχείριση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, η οποία θα έπρεπε να γίνεται με απόλυση διαφάνεια και κοινωνικό έλεγχο, σε επαγγελματικές, στην ουσία ιδιωτικές, συμβολαιογραφικές τοπικές ενώσεις, οι οποίες έχουν οικονομικό όφελος και ειδικό συμφέρον από τη διεξαγωγή των πλειστηριασμών, θίγοντας την αντικειμενικότητα και το αδιάβλητο των διαδικασιών.

Δεύτερον: Είναι σκανδαλώδες και αδιανόητο η κυβέρνηση, προκειμένου να προλάβει τις εντός Σεπτεμβρίου προθεσμίες να δίνει τη δυνατότητα στις τοπικές συμβολαιογραφικές ενώσεις να προχωρούν σε απ’ ευθείας αναθέσεις για την αγορά, το στήσιμο και την τεχνική λειτουργία του ηλεκτρονικού συστήματος σε ιδιωτικές εταιρείες, χωρίς τους ”χρονοβόρους” διαγωνισμούς που είναι υποχρεωμένο να προβαίνει το δημόσιο σε ανάλογες περιπτώσεις.

Σχολείο λοταρία

Του Απόστολου Διαμαντή

Ο Υπουργός Παιδείας Κ. Γαβρόγλου, αφού φρόντισε να καταστρέψει την ελληνική ιστορία και αντί τα παιδιά στο Λύκειο να μαθαίνουν για τον Παπαφλέσσα θα μαθαίνουν για τη διατροφή επί τουρκοκρατίας, αν δηλαδή τρώγαμε σκορδαλιά και πότε, τώρα πέρασε σε άλλους ακτιβισμούς: δεν κάνει σημαιοφόρο κατ’ αξίαν, δηλαδή δεν τιμά κάποιον που είναι καλός  μαθητής, αλλά διενεργεί κλήρωση! Κάνει δηλαδή το σχολείο προποτζίδικο.

Γιατί το κάνει;

Πρώτον διότι είναι υπουργός και κάνει ό,τι θέλει. Αυτός αποφασίζει. Πρέπει βεβαίως να σημειώσουμε εδώ πως αυτά τα θέματα δεν αποφασίζονται από την εξουσία, αυτά προκύπτουν από τη φύση των πραγμάτων, από την κοινωνική ζωή. Το ποιος πρέπει να τιμάται δεν είναι ζήτημα του υπουργού, προκύπτει από τις ίδιες τις καταστάσεις.

Δεύτερον, υποθέτω, εισήγαγε τη Λοταρία στο σχολείο για να εφαρμόσει το σύστημα των θετικών διακρίσεων- αμερικανικής κυρίως προέλευσης- ούτως ώστε και ένας κουμπούρας στα μαθήματα να μην στερείται του δικαιώματος να εκπροσωπεί το σχολείο. 

Το ζήτημα αυτό των θετικών διακρίσεων είναι κατεξοχήν αυταρχικό και εν τέλει άδικο, πέραν του ότι είναι και γελοίο. Διότι, ο σημαιοφόρος είναι κι αυτός ένας άνθρωπος που τιμάται. Όπως ένας ήρωας στη μάχη που παίρνει μετάλλιο, όπως ένας γιατρός που κάτι ανακαλύπτει, όπως ένας που εκλέγεται πρόεδρος δημοκρατίας ή βουλευτής. Όλα τα αξιώματα και οι τιμές και οι διακρίσεις δίδονται κατ’ αξίαν. Εάν δεν δίνονται κατ’ αξίαν τότε η απονομή είναι κατεξοχήν άδικη.