Καλώς δεχτήκαμε την Ευρωπαική Τράπεζα που εκποίησε τις ανατολικές χώρες.

Του Δημήτρη Καζάκη

Η Ελλάδα επίσημα πλέον κατατάσσεται στο επίπεδο του Καζακστάν, του Ουζμπεκιστάν, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Αλβανίας, κοκ. Με τον Νόμο Υπ' Αριθμ. 4341 (ΦΕΚ, Αρ. Φύλλου 142, 6/11/2015) κυρώνεται η Συμφωνία μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD) σχετικά με τη συνεργασία και τις δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης στην Ελληνική Δημοκρατία.

Η EBRD ιδρύθηκε το 1990 με σκοπό την εκποίηση των χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Στόχος της ίδρυσής της είναι ο εξής: 

"Για να εκπληρώσει σε μακροπρόθεσμη βάση το σκοπό της ενίσχυσης της μετάβασης των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης προς την οικονομία της ελεύθερης αγοράς και την προώθηση των ιδιωτικών και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών, η Τράπεζα θα βοηθήσει τις χώρες μέλη της αποδέκτριας χώρας να υλοποιήσει τις διαρθρωτικές και τομεακές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένης της κατάργησης των μονοπωλίων, την αποκέντρωση και την ιδιωτικοποίηση, για να βοηθήσουν τις οικονομίες τους να ενταχθούν πλήρως στη διεθνή οικονομία..."

Η συγκεκριμένη Τράπεζα είχε σαν βασικό σκοπό να προστατεύσει τα ξένα επενδυτικά συμφέροντα, που εισέρχονταν στη χώρα με σκοπό να εκμεταλλευτούν τον φυσικό και παραγωγικό πλούτο διαμέσου του γενικού ξεπουλήματος. Έτσι η Τράπεζα εγγυάται δια της συμφωνίας που υπογράφει με την "αποδέκτρια χώρα" την κατοχύρωση των ξένων επενδυτών και την μη υπαγωγή τους στο εθνικό δίκαιο (καθεστώς διομολογήσεων).

Η χώρα πάσχει σοβαρά από πολιτικό σύστημα

Tο γκρέμισμά του από ένα παλλαϊκό δημοκρατικό κίνημα  βασική προϋπόθεση για μια άλλη πορεία του τόπου και της κοινωνίας

Tου Ρούντι Ρινάλντι

Την στιγμή που η χώρα διαπερνιέται από μια καθολική κρίση και η κοινωνία βρίσκεται σε κατάσταση καθίζησης, το ερώτημα «τι πρέπει να γίνει και τι μπορεί να γίνει» βασανίζει το σύνολο των ανθρώπων που δεν θέλουν να βουλιάξει ο τόπος και οι ζωές τους. Η αδυναμία απάντησης στο ερώτημα αυτό, προς το παρόν δημιουργεί ένα μπλοκάρισμα κι αυτό με τη σειρά του οδηγεί στην ανάγκη κατανόησης του τι και πώς συμβαίνει, τι και πώς έγινε. Το νήμα (κατανόησης) μοιάζει να κόπηκε το καλοκαίρι, όταν η αντίθεση μνημόνιο/αντιμνημόνιο αναιρέθηκε πολιτικά με την πλήρη προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό καθεστώς.

Η κυρίαρχη ρητορική θέλησε να εγκλωβίσει την όποια συζήτηση στην έλλειψη προοπτικής εκτός ευρώ και δανείων από την Ε.Ε. και δικαιολόγησε τις όποιες επιλογές της στο ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από την παράδοση στις μνημονιακές συνταγές. Κατακαλόκαιρο στήθηκε η επιχείρηση υφαρπαγής της ψήφου -με μια αποχή ρεκόρ- και τώρα βλέπουμε τις «εφαρμογές» εξόφλησης των γραμματίων προς την τρόικα. Πειθήνια και έγκαιρη ψήφιση των προαπαιτούμενων που κατεδαφίζουν κι άλλο την κοινωνία.