ΕΣΥ ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ; (2) (Γερμανικές αποζημιώσεις)

11 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015, διαβάζουμε την είδηση:

Εκπρόσωπος Μέρκελ: Το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων έχει κλείσει οριστικά

Φρένο στις απαιτήσεις της ελληνικής κυβέρνησης όσον αφορά στις γερμανικές αποζημιώσεις, έσπευσε να βάλει ο εκπρόσωπος Τύπου της γερμανικής κυβέρνησης.

«Το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων έχει οριστικά διευθετηθεί», τόνισε χαρακτηριστικά ο Στέφεν Ζάιμπερτ, επισημαίνοντας ότι «η Γερμανία έχει αναγνωρίσει την ηθική και ιστορική ευθύνη της για τις ενέργειες των Ναζί, κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου».

Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών Μάρτιν Γιέγκερ ανέφερε ότι δεν θα γίνει τέτοια συζήτηση με την Ελλάδα, σημειώνοντας παράλληλα ότι υπάρχει ο δρόμος του διεθνούς Δικαίου.

Αόρατα βραχιολάκια...

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Το βραχιολάκι, το σύστημα της ηλεκτρονικής επιτήρησης, έγινε ένα από τα πιο συζητημένα θέματα των ημερών. Φοβού τους τρομοκράτες και βραχιολάκι φέροντας είναι το δόγμα των Αμερικανών, το οποίο απαιτούν να εφαρμοστεί και στην αποικία τους.

Στις μέρες μας πληθαίνουν οι «βραχιολάκια φέροντες», οι άνθρωποι που ζουν καθηλωμένοι σε ένα σπίτι, σε μια συνοικία, σε μια χώρα, που η επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο συντελείται κυρίως μέσα από το κινητό τηλέφωνο ή τα σόσιαλ μίντια ή την οθόνη της τηλεόρασης. Είναι αυτοί που δεν έχουν χρήματα  ούτε για έναν καφέ στο πιο φτηνό καφενείο της γειτονιάς τους, ούτε για ένα αναψυκτικό από το περίπτερο, ούτε για εισιτήριο λεωφορείου ή μετρό. Και είναι πολλοί.

Είναι τα παιδιά που οι γονείς τους δεν μπορούν να τα στείλουν Αγγλικά, γυμναστήριο, ωδείο, φροντιστήριο γιατί δεν διαθέτουν χρήματα για δίδακτρα. Στο ποδαράκι τους είναι περασμένο το αόρατο βραχιολάκι της φτώχειας, όπως είναι περασμένο σε νέους και γέρους, ανέργους και ψευτοεργαζόμενους.

Από το σοκ και δέος στον παράγοντα ουάου…

Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος 

Δεν υπάρχει χειρότερη περίπτωση από τον πολιτικό που σκέφτεται και ενεργεί αποκλειστικά με την γνωστική/πληροφοριακή δομή του σύγχρονου μάρκετινγκ (της παγκοσμιοποιημένης αγοράς) και του στελέχους της επιχείρησης που νομίζει ότι είναι πολιτικός!

Και όμως αυτή η μεταμοντέρνα και μετανεωτερική σύγχυση βασιλεύει αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, 25 χρόνια μετά την κυριαρχία του σοκ και δέος που συνδέθηκε με την μετάβαση των «λαϊκών δημοκρατιών» στον πλουραλιστικό κοινοβουλευτισμό και στη νεοφιλελεύθερη αγορά. Τώρα που το σοκ και δέος ξέφτισε στις επιμέρους ευρωπαϊκές κοινωνίες και σχεδόν κανείς πλέον δεν σοκάρεται και δεν νοιώθει ελάχιστος ή τιποτένιος μπροστά σε μια υπέρτερη δύναμη την οποία πρέπει πάση θυσία να υπηρετήσει - να της παραδοθεί ολοκληρωτικά για να την ικανοποιήσει και για να κερδίσει ο ίδιος την συμπάθεια και την εύνοια της - έρχεται να κυριαρχήσει τόσο στην πολιτική αφήγηση, όσο και στην εμπορική/κοινωνική αφήγηση  ο παράγοντας ουάου!