ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Διαβάστε μία σειρά άρθρων που αφορούν το ζήτημα των Τσάμηδων και γενικώτερα τις τελευταίες εξελίξεις γύρω απο τις Ελληνοαλβανικές σχέσεις
Η ανάρτηση θα ενημερώνεται τακτικά
****
[20 Ιουλίου 2017]
Επιστολή αφοσίωσης των Τσάμηδων προς τον Μουσολίνι
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
Πρώην μέλη των δυνάμεων ασφαλείας της Αλβανίας πίσω από την καταπάτηση εκκλησιαστικής περιουσίας στην Χιμάρα
***
17 Ιαν. 2016
Ποιοι είναι οι δυο βουλευτές του Ράμα που υπέγραψαν το αίτημα των Τσάμηδων
***
Η συνέντευξη του πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα στον Αλέξη Παπαχελά ΙΣΤΟΡΙΕΣ του ΣΚΑΪ 22.11.16
***
Μείζον ζήτημα από τις δηλώσεις του Johanes Hahn περί Τσάμηδων...
Η ανάρτηση θα ενημερώνεται τακτικά
****
[20 Ιουλίου 2017]
Επιστολή αφοσίωσης των Τσάμηδων προς τον Μουσολίνι
Μια κατάπτυστη επιστολή του ηγέτη των Τσάμηδων Νουρή Ντίνο Μπέη στον Μουσολίνι δείχνει τον προδοτικό ρόλο των Τσάμηδων εις βάρος της Ελλάδος και την αφοσίωση τους προς την Ιταλία.
Η επιστολή εστάλη τον Φεβρουάριο του 1943 , φυλάσσεται στα ιταλικά αρχεία και στην τελευταία της παράγραφο και άσχετα με τις μετέπειτα εξελίξεις ,ο Νορή Ντίνο Μπέης ζητά από τον Καβαλιέρε,όπως αποκαλεί τον Ντούτσε ,να περάσουν οι Τσάμηδες στην Αλβανία,προφανώς γιατί είχει αντιληφθεί τις ευθύνες τους για τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει.
Ο Νουρή Ντίνο Μπέης γεννήθηκε στην Παραμυθιά και όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος κατά της Ελλάδος οργάνωσε ένοπλα τμήματα βοήθειας προς τους Ιταλούς και αργότερα προς τους Γερμανούς.
Η άλλη προσπάθεια των Ιταλών ήταν η υποδαύλιση αποσχιστικού κινήματος από τους μουσουλμάνους αλβανόφωνους τους λεγόμενους Τσάμηδες. Την πρωτοβουλία αυτήν την είδαν θετικά οι Γερμανοί όταν από το 1943 ανέλαβαν τον έλεγχο της ιταλοκρατούμενης ζώνης, γιατί οι Τσάμηδες διέκειντο φιλικά και προς τους Γερμανούς. Έτσι προσπαθώντας να ενδυναμώσουν τους Τσάμηδες δημιούργησαν την «Σκιπετάρικη Χωροφυλακή» η οποία καταδυνάστευε τον εγχώριο πληθυσμό στη Νότια Αλβανία, που ουσιαστικά ήταν Έλληνες Βορειοηπειρώτες, αλλά και στην Θεσπρωτία.
Οι Βρετανοί που δρούσαν στην κατεχόμενη Ελλάδα, επιχείρησαν να συνεννοηθούν με τους Τσάμηδες, ώστε να τους στρέψουν εναντίον των Γερμανών. Η αποτυχία τους ήταν πλήρης. Οι βιαιότητες εναντίον των Ελληνικών πληθυσμών ήταν πρωτοφανείς.
Έτσι την άνοιξη του 1944, όταν οι σύμμαχοι άρχισαν επιχειρήσεις εναντίον των Γερμανών ζήτησαν από τις δυνάμεις του Ναπολέοντα Ζέρβα (ΕΔΕΣ) να καταλάβει τις ακτές της Ηπείρου στην περιοχή της Πάργας για να προσορμίζονται συμμαχικά υποβρύχια, που μετέφεραν πολεμοφόδια. Στις μάχες που ακολούθησαν (Πάργα, Παραμυθιά, Ηγουμενίτσα κ.λπ.) πήραν μέρος μαζί με τους Γερμανούς και οι Τσάμηδες της περιοχής με ένοπλα τμήματα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η συμμαχική αποστολή έδωσε εντολή στις δυνάμεις του Ζέρβα να διαλύσει αυτά τα ένοπλα εχθρικά τμήματα. Έτσι όταν άρχισαν τον Οκτώβριο του 1994 να υποχωρούν προς τα Αλβανικά εδάφη οι Γερμανοί, τους ακολούθησαν και οι Τσάμηδες με τις οικογένειές τους περίπου 16 έως 18.000 άτομα, για να αποφύγουν τις επιθέσεις των ανταρτών του ΕΔΕΣ. Και έκτοτε παρέμειναν στην Αλβανία οριστικά..
Η επιστολή του Νουρή Ντίνο Μπέη προς τον Μουσολίνι
«Η αφοσίωσή μου και οι από πλέον των 40 ετών παρασχεθείσες υπηρεσίες στην Ιταλία με υποχρεώνουν να σας αναφέρω όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Τσαμουριά, Ελλάδα και Νότια Αλβανία όπου έτυχα μάρτυς και θύμα μιας ύπουλης επίθεσης, που κόστισε την ζωή και αρκετών Ιταλών στρατιωτών.
Στη Νότια Αλβανία η κατάσταση έχει καταντήσει ανησυχητική. Η έλλειψη συνετών οδηγιών και η αδυναμία των αρχών επέτρεψε την διείσδυση της εχθρικής προπαγάνδας με την δημιουργία ανταρτικών ομάδων, οι οποίες καλυμμένες με τη μάσκα υποθετικών εθνικιστικών σκοπών είναι αναρχικά όργανα παρακινούμενα από πράκτορες και οδηγίες, που έχουν διεισδύσει από την Ελλάδα.
Όλοι οι καλοί Αλβανοί πατριώτες είναι σύμφωνοι στο συμπέρασμα, ότι αυτοί οι αναρχικοί είναι προδότες της πατρίδας τους, και η ενδεχόμενη αδιαφορία της Ιταλίας θα άφηνε την Αλβανία έρμαιο των Ελληνικών και Σλαβικών βαρβαροτήτων, που θα κατέστρεφαν την Αλβανία και θα κατέσφαζαν τους Αλβανούς επειδή ασπάσθηκαν την Ιταλική υπόθεση.
Η εμπειρία μου και η γνώση μου των μερών και των ατόμων, μου επιτρέπουν να διαβεβαιώσω ότι υπάρχει ακόμη (δυνατότητα) επανορθώσεως της παρούσης καταστάσεως υπό την προϋπόθεση της δραστηριοποιήσεως αμέσως και με αποφασιστικότητα και του κατακερματισμού στις ρίζες της αρχής αυτού του επικίνδυνου κινήματος, πριν αυτό μπορέσει να πάρει έκταση καταστροφική. Δεν είναι αυτές οι στιγμές για να αναζητήσουμε τις ευθύνες των διαπραχθέντων σφαλμάτων, ούτε να φανούμε αδύναμοι ανεχόμενοι την αναρχία και την εξέγερση, κι αυτό για να μην ξαναδούμε να επαναλαμβάνονται τα γεγονότα της Vallona (Σ.Σ Αυλώνα) του 1920 όταν χρειάστηκε να επιμείνω πολύ στον κόμη Storza (τότε υπουργό Eξωτερικών) για να τον πείσω ότι εάν δεν μπορούσε να αποφύγει την εκκένωση της Αλβανίας, να μην αποσυρθεί πριν καταστείλει την εξέγερση.
Αυτοί που τον τελευταίο καιρό είχαν την εξουσία στην Αλβανία αποδείχθηκαν αδύναμοι και συμβιβαστικοί προς τους αντάρτες προς μεγάλη ζημιά της Ιταλίας και της Αλβανίας. Σήμερα θα χρειαζόταν να διαλέξουμε κατάλληλα άτομα που μπορούν να αναλάβουν την αποστολή και την ευθύνη της απόλυτης καταστολής αυτών των σκοτεινών κινημάτων. Αυτά τα άτομα πρέπει να είναι πιστοί και δοκιμασμένοι φίλοι της Ιταλίας, από πατριωτισμό και όχι από χρηματισμό, να κατέχουν όλη την απαραίτητη ενεργητικότητα και αποφασιστικότητα, χωρίς φόβο να εμπλακούν με σκοπό να διεξαγάγουν ένα ανηλεές κυνηγητό στους αντάρτες και τους φίλους των και εν ανάγκη να καταστρέψουν τις εστίες τους και τα χωριά που τους βοηθούν αρχίζοντας από το Curvelesi.
Εάν δεν θεωρηθεί σκόπιμο να γίνει αυτό από μέρους των Ιταλικών δυνάμεων, δεν θα είναι δύσκολο να πετύχουμε τον σκοπό με τον σχηματισμό των 6.000 εθελοντών Τσαμουριωτών και Κοσοβάρων που είναι πραγματικοί φίλοι της Ιταλίας επειδή γνωρίζουν τι τους περιμένει εάν αυτή τους εγκαταλείψει.
Όσον αφορά την Τσαμουριά, πρέπει να σας αναφέρω Εξοχώτατε, ότι η αφοσίωση από εμάς τους Τσαμουριώτες στην Ιταλία, μας επέσυρε όλες τις διώξεις που η πονηριά των ελληνικών κυβερνήσεων μπόρεσε να σχεδιάσει. Για την συνεργασία μας με τα Ιταλικά στρατεύματα το 1917 και κατά την διάρκεια αυτού του πολέμου, δεν υπάρχει οικογένεια που να μην πλήρωσε με το αίμα την καταστροφή του σπιτιού και την αφαίρεση της ιδιοκτησίας. Σήμερα η παρουσία των Ιταλικών στρατευμάτων μας επέτρεψε να επιστρέψουμε στη χώρας μας, αλλά το μαρτύριο μας συνεχίζεται ακόμα σ' αυτή την άτυχη περιοχή, παρά την υπόσχεση που μας έδωσε η Εξοχότητά σας.
Εμείς ελπίζαμε να ελευθερωθούμε από την Ελλάδα αλλά δυστυχώς μας κόβεται η ανάσα, βλέποντας ότι εμείς και η χώρα μας είμαστε εγκαταλελειμμένοι στα χέρια των διωκτών μας της Αθήνας, όταν στα νησιά του Ιονίου οι Έλληνες που δεν έκαναν τίποτα, για να το αξίζουν από την Ιταλία χαίρουν μιας απόλυτης δικαιοσύνης και ασφάλειας με μια τέλεια πολιτική και οικονομική Ιταλική διοίκηση, κάτω από τη συνετή διεύθυνση ενός ανθρώπου έξυπνου σωστού και τιμημένου.
Όλοι οι Έλληνες είναι οπλισμένοι, και μέρα με τη μέρα περιμένουν την πολυπόθητη άφιξη των Άγγλων, απευθύνοντας μας συχνά απειλητικά υπονοούμενα. Οι Τσαμουριώτες εν τω μεταξύ μου έχουν συχνά απευθύνει την ερώτηση: «Η Ιταλία πολέμησε την Ελλάδα για την Τσαμουριά, γιατί τώρα δεν υπολογίζει την πίστη μας και μας αφήνει στο έλεος των κοινών μας εχθρών;».
Όλοι φοβούνται ότι η Ιταλία θα αποσυρθεί αφήνοντάς τους σε μια κατάσταση πολύ χειρότερη από εκείνη του 1917 και παρακαλούν οι οικογένειές τους να επιτραπεί να μπουν στην Αλβανία, και στους άνδρες να επιστραφούν τα όπλα που παρέδωσαν στις στρατιωτικές αρχές.
Αυτός ο κόσμος οπλισμένος δυνατός και γενναιόδωρος θα μπορούσε να υπερασπιστεί τη γη του, και να πεθάνει για την αφοσίωσή του στην Ιταλία.
Ντίνο
Ρώμη, 26 Φεβρουαρίου 1943»
Άσχετα με τις κατοπινές εξελίξεις, στην τελευταία παράγραφο της επιστολής του ο Νουρή Ντίνο Μπέης, ζητούσε από το 1943 από τον Μουσολίνι, να φύγουν οι Τσάμηδες και να περάσουν στην Αλβανία!!! Προφανώς είχε αντιληφθεί τις ευθύνες πολλών για εγκλήματα που είχαν διαπράξει.
Οι αδελφοί Ντίνο στηρίζουν Φασισμό και Ναζισμό
Ο Νουρή Ντίνο Μπέης γεννήθηκε στην Παραμυθιά. Όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος από την φασιστική Ιταλία εναντίον της Ελλάδος, οργάνωσε ένοπλα τμήματα, βοηθώντας τους Ιταλούς και αργότερα τους Γερμανούς. Στο βιβλίο του «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» ο γνωστός αριστερός διανοούμενος Δημήτριος Γληνός, (σελ. 22-23) γράφει: «Και κατέβηκαν ακόμα, πίσω από τους Γερμανοϊταλούς στην Ελληνική Ήπειρο οι γενναίοι Αρβανίτες, για το πατροπαράδοτο πλιάτσικο».
Αμέσως μετά την συνθηκολόγηση και της κατάληψη της Ελλάδας οι Ιταλοί έσπευσαν να ανταμείψουν το Νουρή Ντίνο Μπέη. Με διάταγμα της ιταλικής κυβέρνησης διορίστηκε «Ύπατος Αρμοστής Θεσπρωτίας». Ο αδελφός του Ναζάρ Ντίνο διορίσθηκε συνταγματάρχης της «Μιλίτσια», δηλαδή της Πολιτοφυλακής. Το ίδιο διάταγμα διόριζε τον πρώην υπουργό Φεϊζή Αζότι «Πολιτικό Αρμοστή» της Αλβανικής Κυβέρνησης στα εδάφη Κοσσόβου, της Δίβρης και της Στρούγκας.
Αργότερα, τα δύο αδέρφια με επίνευση των Ιταλών, δημιούργησαν την οργάνωση «Κσίλι Νασιονάλ Σκιπετάρ» (Εθνική Αλβανική Επιτροπή), ένα είδος τοπικής κυβερνήσεως, που για λόγους συντομίας λεγόταν «Ξίλια» (K.S.I.L.I.A) . Η οργάνωση αυτή δημιούργησε 14 τάγματα που έκαναν φοβερά εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων κατοίκων της περιοχής. Ειδικότερα οι ηγέτες των Τσάμηδων, μπέηδες μεγαλοτσιφλικάδες από την εποχή της Τουρκοκρατίας, συνεργάστηκαν με τις κατοχικές αρχές και συμμετείχαν σε διώξεις, καταστροφές, και μαζικές εκτελέσεις. Γνωστότερη είναι η εκτέλεση 49 προκρίτων της Παραμυθιάς, τον Σεπτέμβριο 1943, που έκαναν οι Γερμανοί με υπόδειξη των Τσάμηδων.
Μετά την απελευθέρωση, το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων της Ελλάδας, καταδίκασε με την υπ. αριθμ. 344 απόφαση της 29 Μαΐου 1945, σε θάνατο 1.930 Μουσουλμάνους Τσάμηδες. Όμως ουδεμία απόφαση εκτελέστηκε, γιατί οι Τσάμηδες είχαν ήδη εκδιωχθεί από τα ελληνικά εδάφη.
Αυτοί με λίγα λόγια ήταν οι Τσάμηδες και ο ηγέτης τους Νουρή Ντίνο Μπέης.
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
Πηγή:http://www.himara.gr/istoria/3106-epistoli-afosiosis-ton-tsamidon-pros-ton-mousolini
Πρώην μέλη των δυνάμεων ασφαλείας της Αλβανίας πίσω από την καταπάτηση εκκλησιαστικής περιουσίας στην Χιμάρα
16 Ιαν. 2016
Νέα στοιχεία προκύπτουν για την υπόθεση καταπάτησης κτήματος και παράνομης ανέγερσης κτιρίου στο κτήμα της Ιεράς Μονής των Αγίων Θεοδώρων στο χωριό Δρυμάδες που αποκαλύψαμε στις 10 Ιανουαρίου με δημοσίευση στο Himara.gr. Όπως συμβαίνει συχνά τελευταία στις υποθέσεις καταπάτησης περιουσιών που ανήκουν στα μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και στην Ορθόδοξη εκκλησία έτσι και σ'αυτήν εμπλέκονται άνθρωποι οι οποίοι έχουν θέσεις και διασυνδέσεις στην Αλβανική κυβέρνηση.
Νέα στοιχεία προκύπτουν για την υπόθεση καταπάτησης κτήματος και παράνομης ανέγερσης κτιρίου στο κτήμα της Ιεράς Μονής των Αγίων Θεοδώρων στο χωριό Δρυμάδες που αποκαλύψαμε στις 10 Ιανουαρίου με δημοσίευση στο Himara.gr. Όπως συμβαίνει συχνά τελευταία στις υποθέσεις καταπάτησης περιουσιών που ανήκουν στα μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και στην Ορθόδοξη εκκλησία έτσι και σ'αυτήν εμπλέκονται άνθρωποι οι οποίοι έχουν θέσεις και διασυνδέσεις στην Αλβανική κυβέρνηση.
Τα πράγματα περιπλέκονται καθώς στην συγκεκριμένη υπόθεση εμπλέκονται πρώην μέλη των δυνάμεων ασφαλείας της Αλβανίας και ένας πρώην αρχηγός της Αλβανικής αστυνομίας και παλιός γνώριμος για την Ελλάδα.
Η καταπάτηση, που ξεκινά στις αρχές του έτους 2003, εμπλέκει πολλούς και διάφορους πρώην και νυν μέλη της αλβανικής κρατικής αστυνομικής και της στρατιωτικής διοίκησης. Όλοι τους έχουν ένα κοινό: την θητεία τους ως υψηλόβαθμοι αξιωματικοί στο Αλβανικό στρατό.
Στις αρχές του 2003, με την έγκριση του τότε δημάρχου της Χιμάρας Βίκτωρα Μάτου (επίσης πρώην υπαξιωματικός του Αλβανικού στρατού) και την υπογραφή του εντολοδόχου μηχανικού Ε. Τζουβέλη (και αυτός πρώην αξιωματικός του αλβανικού στρατού) έγινε η ιδιωτικοποίηση ενός (ανύπαρκτου) κτιρίου, για λογαριασμό του Λέοναρντ Ελεζάι που είναι πρώην αξιωματικός του Αλβανικού στρατού. Η συναλλαγή αυτή κρίθηκε παράνομη από το Ανώτατο Συμβούλιο Ελέγχου του Αλβανικού κράτους και με παρέμβαση του δημάρχου Βασίλη Μπολάνου σταμάτησαν οι εργασίες ανέγερσης του παράνομου κτιρίου σταμάτησαν ενώ το κτίσμα κρίθηκε κατεδαφιστέο.
Από το 2004 και μέχρι τώρα οι υπηρεσίες πολεοδομίας (που είναι μέρος της Αλβανικής αστυνομίας), αν και έχουν κατεδαφίσει δεκάδες σπίτια και επιχειρήσεις που ανήκουν σε μέλη της ΕΕΜ στην Χιμάρα και μια εκκλησία στις Δρυμάδες, με την δικαιολογία ότι ήταν παράνομα κτίσματα, φρόντιζαν να εξαιρούν από τις κατεδαφίσεις το συγκεκριμένο κτίσμα. Επίσης, η τοπική υπηρεσία κτηματολογίου της Αυλώνας, δεν διέγραψε την εγγραφή της ιδιωτικοποίησης ως όφειλε με βάση την εντολή του Ανωτάτου Συμβουλίου Ελέγχου του κράτους και του Δήμου Χιμάρας το 2004.
Τελευταία, η υπόθεση εμπλέκει έναν γνώριμο για τα Ελληνικά δεδομένα πρώην Αρχηγό της Αλβανικής αστυνομίας ο όποιος έχει πάρει την κυριότητα του παράνομου κτιρίου και έχει αρχίσει τις εργασίες ολοκλήρωσης του με την κάλυψη του τωρινού δημάρχου Χιμάρας, ο όποιος είναι και αυτός πρώην αξιωματικός του Αλβανικού στρατού και έχει υπηρετήσει και ως διευθυντής της Αλβανικής Ακαδημίας στρατού.
Σύμφωνα με δημοσίευση της ιστοσελίδας tachydromos.org, προκύπτει όπως ο καταπατητής και επενδυτής στην κατασκευή του παράνομου κτιρίου εντός του κτήματος της μονής είναι ο πρώην αρχηγός της Αλβανικής αστυνομίας Artan Didi (πρώην αξιωματικός του αλβανικού στρατού). Για όσους δεν τον θυμούνται, είναι ο αστυνομικός που στις 30 Μαΐου 1999 πυροβόλησε και σκότωσε κατά την διάρκεια επιχείρησης αναστολής μιας λεωφορειοπειρατείας τον Έλληνα όμηρο Γιώργο Κουλούρη κοντά στην πόλη Ελμπασάν.
Είναι πολλά τα πρώην μέλη τον Αλβανικών δυνάμεων ασφαλείας και πολλές οι περιπτώσεις που εμπλέκονται σε υποθέσεις καταπάτησης της περιουσίας Ελλήνων και της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Βόρειο Ήπειρο τα τελευταία 26 χρόνια με διασυνδέσεις και άλλες μεθόδους που θυμίζουν αυτές που εφαρμόζονταν στα χρόνια της δικτατορίας του Χότζα. Σαν να μην άλλαξε μια μέρα.
Πηγή:http://www.himara.gr/epikairotita/topika-dromena/6021-proin-meli-dynameon-asfalias-piso-apo-tin-katapatisi-stin-himara
***
Ποιοι είναι οι δυο βουλευτές του Ράμα που υπέγραψαν το αίτημα των Τσάμηδων
Όπως γράφτηκε και στον αλβανικό τύπο, εκτός από τους πέντε βουλευτές του τσάμικου κόμματος PDIU , υπέγραψαν το αίτημα για συγκρότηση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για να ρίξει φως στην αποκαλούμενη «τραγωδία των τσάμηδων» και δυο βουλευτές του κυβερνώντος Σ.Κ του Ράμα. Ο ένας είναι ο Artan Gaci και η άλλη είναι η Ledi Shamku. Καθόλου τυχαία και τα δυο ονόματα.
Ο μεν Αρτάν Γκάτσι, γλύπτης στο επάγγελμα όπως το αφεντικό του ο Ράμα, για πολλά χρόνια ασχολείτο με επιχειρήσεις και εμπόριο. Πολιτικά στο κυβερνών Σ.Κ., είναι στο στενό κύκλο του Έντι Ράμα. Μάλιστα ουκ ολίγες φορές, ότι δεν θέλει να πει ο Ράμα, βγαίνει αυτός και τα λέει. Σε σχετικές δηλώσεις για την υπόθεση αυτή ο Γκάτσι δηλώνει ( για να προλάβει να μην τον κατηγορήσουν πως το κάνει έπειτα από εντολή του Ράμα) πως «έγινε μέρος αυτής της πρωτοβουλίας και για προσωπικούς λόγους, γιατί δέκα χρόνια τώρα επισκέπτεται τακτικά (όπως ακριβώς λέει) τα εδάφη της κάποτε Τσαμουριάς. Η Τσαμερία είναι αλβανική περιοχή… Πηγαίνω και στο φημισμένο Σούλι που έγινε η τελευταία αντίσταση κατά της Τουρκίας. Δεν είναι σωστό, συνεχίζει ο Γκάτσι, οι ήρωες αυτής της αντίστασης…ο Μάρκο Μπότσαρης κι άλλοι να οικιοποιούνται από την Ελλάδα. Η περιοχή αυτή έχει ιστορικές αξίες όπως και η Κρούγια…»
Αυτός λοιπόν είναι ο ένας εκ των υπογραφόντων που εδώ και δέκα χρόνια αλωνίζει «τουριστικά» τη Θεσπρωτία. Η άλλη, η κυρία Λέντι Σάμκου, φιλόλογος, μελετητής της αλβανικής γλώσσας. Είναι αυτή που «απάντησε» στον Υπεξ Κοτζιά όταν τον περασμένο Οκτώβριο «απείλησε» την Αλβανία. Η κυρία Λέντι ανέλαβε να του απαντήσει, μάλιστα προτρέποντας τον πατέρα του να του μιλήσει «τσάμικα» , μήπως και καταλάβει καλύτερα;;!!
Και οι δυο προβεβλημένα άτομα του ίδιου του Ράμα. Και ο νοών νοήτω…
http://www.deropoli.com/
***
Η συνέντευξη του πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα στον Αλέξη Παπαχελά ΙΣΤΟΡΙΕΣ του ΣΚΑΪ 22.11.16
***
Μείζον ζήτημα από τις δηλώσεις του Johanes Hahn περί Τσάμηδων...
(Φωτ. Στιγμιότυπο από πορεία που οργάνωσε το 2012 στα ελληνοαλβανικά σύνορα το "Τσάμικο Κόμμα" της Αλβανίας. Πηγή: Eurokinissi)
Μείζον ζήτημα που επιβεβαιώνει τους λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν από το ΥΠΕΞ στο θέμα των Τσάμηδων, δημιουργεί η δήλωση του Ευρωπαίου Επιτόπου Αρμόδιου για την Διεύρυνση Γ. Χαν στο ευρωκοινοβούλιο, με την οποία χαιρέτισε την συμπερίληψη στην ελληνοαλβανική ατζέντα που συμφώνησαν οι κ. Κοτζιάς και Μπουσατι και του θέματος των Τσάμηδων.
Με την δήλωση του ευρωπαίου επιτρόπου, για την οποία ήδη πανηγυρίζουν οι εθνικιστικοί κύκλοι στα Τίρανα και οι οργανώσεις των Τσάμηδων, ουσιαστικά επιχειρείται η κατοχύρωση του θέματος των Τσαμηδων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ισότιμο μάλιστα με εκείνα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία αλλά και της γνωστής εκκρεμότητας της Συμφωνίας οριοθέτησης Θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.
Ο κ. Χαν σε διαδικασία ακρόασης από τους Ευρωβουλευτές ρωτήθηκε από την Ευρωβουλευτή της ΝΔ Μαρία Σπυράκη για τις αλυτρωτικές αξιώσεις της Αλβανίας με ειδικές αναφορές στα όσα συνέβησαν στην επίσκεψη του κ. Κοτζιά στα Τίρανα.
Ο κ. Χαν απάντησε ότι η Κομισιόν εκτίμα θετικά την αύξηση της συχνότητας των επισκέψεων υψηλού επιπέδου μεταξύ των δυο χωρών και χαιρετίζει την σύσταση κοινού μηχανισμού (που συμφώνησαν οι κ. Κοτζιάς και Μπουσατι) που θα συνεδριάζει για την επίλυση των εκκρεμών θεμάτων. Και ο κ. Χαν διευκρίνισε ότι σε αυτά τα θέματα «συμπεριλαμβάνονται η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών Αλβανίας και Ελλάδας, τα δικαιώματα των ατόμων που ανήκουν στην μειονότητα και το Τσάμικο ζήτημα».
Ο αρχηγός του κόμματος των Τσάμηδων Σπεντιμ Ιντρίζι έσπευσε να χαιρετίσει την δήλωση αυτή του κ. Χαν και να δηλώσει δικαιωμένος καθώς, όπως είπε η, «συστηματική δουλειά, και οι θυσίες για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας ενός λαού που μαρτύρησε, είχαν σαν αποτέλεσμα την ένταξη του ζητήματος στην ατζέντα της Ε.Ε…».
Το Υπουργείο εξωτερικών στην Αθήνα αιφνιδιασμένο από την εξέλιξη αυτή, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία χαρακτηρίζει την δήλωση Χαν «αναληθή και απαράδεκτη».
«Ως γνωστόν, τσάμικο ζήτημα δεν υφίσταται και, ως εκ τούτου, ουδέποτε έχει γίνει αποδεκτό ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Αλβανίας» δηλώνει το ΥΠΕΞ και επιτίθεται στον κ. Χαν λέγοντας ότι «με την ψευδή απάντησή του δείχνει ότι δεν ασκεί το ρόλο και τα καθήκοντά του βάσει της αρχής της αμεροληψίας ώστε να προάγεται το κοινό συμφέρον της Ένωσης, όπως προβλέπεται από το άρθρο 17 της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Ήδη του έχει ζητηθεί, και υποχρεούται βάσει του θεσμικού του ρόλου, να δώσει άμεσα πειστικές εξηγήσεις ως προς το απαράδεκτο και ψευδές περιεχόμενο της επίμαχης απάντησής του» καταλήγει η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ.
Πάντως σε όλες τις δηλώσεις του ο κ. Μπουσατι στην διάρκεια των επαφών του με τον Νίκο Κοτζιά, επανειλημμένα είχε τονίσει ότι στον κοινό μηχανισμό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των διμερών σχέσεων, η αλβανική πλευρά συμπεριλαμβάνει και τα θέματα του Β’ Παγκοσμίου Πόλεμου και εκκρεμότητες περιουσιών.
Μαρία Σπυράκη: Ανιστόρητη η απάντηση του επιτρόπου Γ. Χαν
Ανιστόρητη και αναληθή χαρακτηρίζει η κυρία Μαρία Σπυράκη την απάντηση που της έδωσε ο Επίτροπος για τη Διεύρυνση Γιοχάνες Χάν στην ερώτηση που έθεσε για την ανακίνηση αλυτρωτικών διεκδικήσεων εναντίον της Ελλάδας, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας στην Αλβανία.
«Κάποιος πρέπει να διδάξει στον κ. Χαν την ιστορία της περιοχής ώστε να μην καταλήγει σε τέτοιου είδους απαντήσεις, εφόσον δεν το κάνει αποτελεσματικά η πολιτική του κ. Κοτζιά», δήλωσε η ευρωβουλευτής.
Πηγή:http://www.liberal.gr/arthro/81446/amyna--diplomatia/2016/meizon-zitima-apo-tis-diloseis-tou-Johanes-Hahn-peri-tsamidon.html
Το «Ζήτημα της Τσαμουριάς» και τα made in USA μεγαλοαλβανικά σχέδια …για το μέλλον! [ Δημοσιεύτηκε Πέμπτη 23 Οκτ. 2014]
***
Το «Ζήτημα της Τσαμουριάς» και τα made in USA μεγαλοαλβανικά σχέδια …για το μέλλον! [ Δημοσιεύτηκε Πέμπτη 23 Οκτ. 2014]
Τι λέει αποκαλυπτική Έκθεση της Ακαδημίας Πολέμου προς το βρετανικό Υπουργείο Άμυνας
«Χωρίς το Κόσοβο και την Τσαμουριά ΔΕΝ υπάρχει Αλβανία»
[Αλυτρωτικό σύνθημα των Ουτσεκάδων]
Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
[Η βίαιη διακοπή του ποδοσφαιρικού αγώνα Σερβίας-Αλβανίας στο Βελιγράδι, την Τρίτη 14 Οκτωβρίου, και τα επεισόδια που ξέσπασαν στην Σερβία, στα Σκόπια και στην ελληνική κοινότητα της Δερβιτσάνης αναζωπύρωσαν την συζήτηση για τον αλβανικό επεκτατισμό και τις χειρότερες μνήμες για την βαλκανική «πυριτιδαποθήκη».
Το λάβαρο της «Μεγάλης Αλβανίας» που ...υπερίπτατο του σταδίου της Παρτιζάν (βλ. παραπάνω φωτο) περιείχε, μεταξύ των άλλων περιοχών, την ...Ήπειρο, την Κέρκυρα και σχεδόν ολόκληρη την Δυτική Μακεδονία.
Ο χάρτης αυτός που αιφνιδίασε τους ανυποψίαστους, χάρη στο τηλεοπτικό σοκ, ανταποκρίνεται πλήρως σ’ αυτά που διδάσκονται τα Αλβανόπουλα στο μάθημα της Γεωγραφίας, σε όλα τα σχολεία της γειτονικής χώρας. Στις περιοχές που θεωρούνται «αλβανικές» εκτός των ορίων του σημερινού Αλβανικού κράτους εντάσσονται όλο το Κόσσοβο, 3 νομοί του Μαυροβουνίου, τρεις περιοχές της Σερβίας, τα μισά τουλάχιστον Σκόπια και ...8 νομοί της Ελλάδας.
Τα γεγονότα αυτά, μαζί με την υποτονική αντίδραση της «τροϊκανής» ελληνικής διπλωματίας ...περί «κοινής ευρωπαϊκής προοπτικής» με τους «Ουτσεκάδες», καθιστούν επίκαιρη, πάλι, την συζήτηση για το ζήτημα της «Τσαμουριάς» και των διεθνών παρασκηνίων πίσω από αυτό.]
Εδώ και πολύ καιρό οργιάζει η προπαγάνδα για τα «νέα σύνορα» της μεγάλης Αλβανίας που προετοιμάζουν οι συνεχώς αυξανόμενοι Αλβανοί εθνικιστές και οι μεγάλοι σπόνσορες και ευεργέτες τους Αμερικανοί. Χάρτες κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο που φθάνουν την Αλβανία μέχρι την Θεσσαλία, δεκάδες videoclips με ύμνους για το Δέλβινο και την «σκλαβωμένη» Τσαμουριά, με συνειρμούς για την… «Μεγάλη Ιλλυρία», προπαγάνδα περί γενοκτονίας των Αλβανών που έκαναν οι …Έλληνες, τα σχέδια για την κυριαρχία των Αλβανών σε όλη την νοτιοανατολική Ευρώπη με τις ευλογίες των ΗΠΑ…, ακόμη και τον Τσάμικο παρουσιάζουν ως εθνικό χορό των Αλβανών!
Όλα αυτά θα φαινόντουσαν υπερβολικά σε άλλες εποχές, όχι όμως σήμερα όπου τα σχέδια της Νέας Τάξης εξυπηρετούνται και προωθούνται μέσα από τον κατακερματισμό των εθνικών κρατών και τα «πολυπολιτισμικά» μορφώματα ή προτεκτοράτα.
Η κατάσταση γύρω μας έχει αλλάξει άρδην από την ψυχροπολεμική περίοδο, όταν η φτωχή Αλβανία των δυόμισι εκατομμυρίων κατοίκων ήταν περικυκλωμένη από τις ισχυρές, αναλογικά, χώρες της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας των 20 εκατομ. και την νατοϊκή Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων. Σήμερα, η Αλβανία και το Κόσοβο έχουν συνολικό πληθυσμό 5 εκατομμυρίων, με υψηλούς δείκτες γεννητικότητας, συν τους αλβανικούς πληθυσμούς της FYROM, του Μαυροβουνίου και της Σερβίας. Εμείς, αντιθέτως, ζούμε το δράμα της υπογεννητικότητας και της ανεξέλεγκτης εισροής λαθρομεταναστών, που αλλοιώνουν δραματικά τον εσωτερικό χάρτη της Ελλάδας. Αύριο θα δεχθούμε ισχυρή πίεση από την εδώ αλβανική παρουσία και θα βρεθούμε πάλι απροετοίμαστοι γιατί δεν υπάρχει πλέον σοβαρή ηγεσία και διορατική πολιτική στην χώρα.
Υπό αυτό το πρίσμα, και με βάση αδιάψευστα ντοκουμέντα που είναι σε γνώση μας, θα εξετάσουμε τους κινδύνους που ενέχει το «ζήτημα της Τσαμουριάς» για το μέλλον.
Αλβανικός χάρτης της «Τσαμουριάς» με επισήμανση των ελληνικών πόλεων που διεκδικεί η αλβανοτσάμικη εθνικιστική προπαγάνδα. Φημολογείται ότι οι οργανώσεις των Τσάμηδων έχουν δώσει σαφείς οδηγίες στους δικούς τους μετανάστες στην Ελλάδα να βρίσκουν δουλειές στις παραπάνω πόλεις και περιοχές. Τους βοηθούν επίσης να αγοράζουν όσο γίνεται περισσότερα ακίνητα στην «Τσαμουριά» και συγκεκριμένα στις πόλεις και τα περίχωρα της Άρτας, Ηγουμενίτσας, Παραμυθιάς, Φιλιατών, Πάργας, Μαργαρίτι, περιοχές όπου, κατά τους Αλβανούς, αντιμετωπίζουμε έντονο δημογραφικό πρόβλημα, ώστε σε μερικά χρόνια να ζητήσουν να πολιτογραφηθούν Έλληνες πολίτες και να δημιουργήσουν τετελεσμένα γεγονότα…
Η ιστορία των Τσάμηδων της Ηπείρου
Η Τσαμουριά ταυτίζεται γεωγραφικά με την περιοχή της Θεσπρωτίας, που εκτείνεται από τα Ακροκεραύνια όρη μέχρι τις εκβολές του ποταμού Αχέροντα. Από τα πρώτα χρόνια της ελληνικής ιστορίας, με την εγκατάσταση των Θεσπρωτών (ελληνικό φύλο που αναφέρει ο Όμηρος), μέχρι σήμερα η περιοχή διατήρησε αδιάσπαστη σχεδόν την ελληνική της ταυτότητα.
Για την προέλευση του ονόματος «Τσαμουριά» η πιο πιθανή εκδοχή φαίνεται να είναι αυτή που το αποδίδει σε παραφθορά του «Θύαμις», παλαιού ονόματος του ποταμού Καλαμά: Θύαμις, Θυάμις, Τσ-ι-άμης, Τσάμης (βλ. Απ. Π. Παπαθεοδώρου, 2007). Η καταγωγή των μουσουλμάνων Τσάμηδων του 20ου αιώνα ανάγεται από τους περισσότερους ερευνητές στους Σπαχήδες, Έλληνες χριστιανούς γαιοκτήμονες του Μεσαίωνα, που αναγκάστηκαν τον 17ο αιώνα να εξισλαμισθούν βιαίως και να συνεργασθούν με τους Τούρκους (βλ. Χ. Λάμπρου, 2005). Οι εξωμότες αυτοί, στην πορεία της ιστορίας, με τον συγχρωτισμό με αλλοεθνείς μουσουλμανικούς πληθυσμούς και την επιρροή από ξένες προπαγάνδες (π.χ. αυστροουγγρική, ιταλική), κατήντησαν μισέλληνες και, αφού ενσωματώθηκαν στην Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13), δεν παρέλειπαν καμμιά ευκαιρία διεθνούς περιπλοκής για να συμμαχήσουν με τον εχθρό και να βλάψουν την χώρα μας (Ελευθερία Μαντά, 2004).
Κατά την διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, και δη κατά την πολιορκία των Ιωαννίνων, ήσαν ενταγμένοι στον τουρκικό στρατό, σύμφωνα με ενδεικτικά κρυπτογραφήματα των ελληνικών υπηρεσιών (βλ. Απ. Π. Παπαθεοδώρου, 2007).
Η πρώτη σοβαρή κρίση στις σχέσεις τους με την ελληνική πολιτεία γίνεται μετά το 1922, όταν εξαιρούνται της ανταλλαγής των πληθυσμών, αλλά ένα μέρος των περιουσιών τους κατασχέθηκε για να καλυφθούν οι ανάγκες των Μικρασιατών προσφύγων, με βάση την Συνθήκη της Λωζάννης.
Στην διάρκεια του Μεσοπολέμου, αν και είχαν τα πλήρη δικαιώματά τους και την θρησκευτική τους ελευθερία, υπήρξαν εντάσεις με το ελληνικό κράτος, χάρη και στις ενέργειες των Αλβανών.
Το αποκορύφωμα της ανθελληνικής δράσης τους ήταν η συνεργασία τους με τον Άξονα κατά τον πόλεμο του 1940. Ένοπλοι Τσάμηδες συνόδευαν τον ιταλικό στρατό κατά την εισβολή του στην Ελλάδα, ενώ ο τοπικός τσάμικος πληθυσμός τούς υποδεχόταν πανηγυρικά. Τον Ιούλιο του 1942, οι Τσάμηδες ιδρύουν τηνK.S.I.L.I.A. («Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως») με 14 τάγματα και το 1943 οργανώνεται ένα ειδικό στρατιωτικό τμήμα των Τσάμηδων με γερμανικές στολές (Φάνης Μαλκίδης-Ελευθερία Μαντά, 2004). Στόχος τους, πέρα από το πλιάτσικο, ήταν η αλλοίωση της εθνολογικής σύστασης της Θεσπρωτίας δια της εξοντώσεως του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή.
Οι Θεσπρωτοί δεν θα ξεχάσουν ποτέ την μαζική εκτέλεση 49 επιφανών κατοίκων της Παραμυθιάς, τον Σεπτέμβριο του 1943, την λεηλασία του Καρτερίου, την πυρπόληση της Ανθούσας ανήμερα Μεγάλης Παρασκευής του 1943, την καταστροφή που σκόρπισαν στους πρόσφυγες του Φαναριού Τσάμηδες και Γερμανικά αποσπάσματα, σκοτώνοντας όποιον Έλληνα συναντούσαν στον δρόμο τους.
Ο τραγικός απολογισμός των κοινών ενεργειών Τσάμηδων και Ναζί ήταν 632 δολοφονημένοι, 428 εξαφανισθέντες, 53 κατεστραμμένα χωριά (Χ. Λάμπρου, 2005). Επίσης 25.000 πυρπολημένα σπίτια και 100.000 πρόσφυγες, σύμφωνα με αλβανικές πηγές (εφημερίδα «Bashkimi I Kombit» των Τιράνων, στις 14/03/1944).
Η νέμεσις ήρθε βέβαια με το τέλος του πολέμου και ιδιαίτερα όταν οι αντάρτες του ΕΔΕΣ υπό τον Ζέρβα απελευθέρωσαν την Παραμυθιά, τον Σεπτέμβριο του ’44. Υπήρξαν σκληρά αντίποινα που κορυφώθηκαν στην μαζική έξοδο των Τσάμηδων στην Αλβανία (18.000 άτομα), κάτω από την γενική κατακραυγή. Αργότερα, το Ειδικό Δικαστήριο Δωσίλογων τους καταδίκασε για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις, απαλλοτριώθηκαν οι περιουσίες τους, ενώ τους αφαιρέθηκε και η ιθαγένεια. Παρόμοιες εξελίξεις έγιναν σε όλη την μεταπολεμική Ευρώπη με τους δωσίλογους, όπως με τους Γερμανούς-Σουδήτες της Τσεχοσλοβακίας, τους Κοζάκους του Δον στην ΕΣΣΔ και σε πολλά άλλα μέρη. Σήμερα στην Θεσπρωτία ζουν 232 άτομα από όσους παρέμειναν υπό καθεστώς ισοπολιτείας και δημοκρατίας, χωρίς κανένα πρόβλημα.
Μονάδα αλβανικής φασιστικής εθνοφυλακής κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αλβανική τζανταρμερία (χωροφυλακή) των Τσάμηδων φορούσε στρατιωτικές στολές, ιταλικές ή γερμανικές, και περιβραχιόνιο με την λέξη «Τσάμης».
Η επιχείρηση «Τσαμουριά» και η παραχάραξη της Ιστορίας
Μετά την πτώση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στα Βαλκάνια και στην Αλβανία, και τις δραματικές πολεμικές εξελίξεις στην πρώην Γιουγκοσλαβία, οι Αλβανοτσάμηδες επανεμφανίζονται ως «Τσάμηδες» και αρχίζουν οι προκλήσεις και η παραχάραξη της ιστορίας, αποδεικνύοντας ότι το θέμα της «Τσαμουριάς» παραμένει ανοικτό και επικίνδυνο. Σήμερα, οι Τσάμηδες, οι οποίοι ανέρχονται σε 14.000 έως 25.000 κατοίκους, αλλά η αλβανική προπαγάνδα τους ανεβάζει σε 100.000 και παραπάνω, στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι εγκατεστημένοι στις περιοχές των Αγίων Σαράντα, Δελβίνου, Αυλώνος, Βερατίου, Τιράνων και κυρίως στην Κονίσπολη και πιέζουν για να επανέλθουν στην Ελλάδα.
Παρ’ όλα αυτά, οι πιο δύσπιστοι, οι νεώτεροι σε ηλικία και όσοι πείθονται εύκολα από τα περί «ειρήνης» και «πολυπολιτισμού» των προπαγανδιστών της Νέας Τάξης νομίζουν πως τα σενάρια αυτά αποτελούν φανταστικές υπερβολές ορισμένων υπερ-πατριωτών. Δυστυχώς τα ίδια έλεγαν και πριν από την δεκαετία του 1990 για το «Σκοπιανό» και διαψεύστηκαν οικτρά. Και το χειρότερο είναι, ότι στην περίπτωση της «Τσαμουριάς» δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα ακόμη «αλυτρωτικό» όραμα αλλά κάτι πιο «ρεαλιστικό» και δυνατό: την ανάμνηση και επαναδιεκδίκηση ενός υπαρκτού «ψευδοκράτους» που υπήρξε για τέσσερα, σχεδόν, χρόνια, όπως είδαμε παραπάνω, και ήταν γεωγραφικά απτό για πολλές δεκαετίες πριν από το 1913.
Επιπλέον είναι ένα ενδεχόμενο ζήτημα που επανέρχεται ως παράμετρος ενός συνολικού αποσταθεροποιητικού σχεδίου στα Βαλκάνια για την δημιουργία μιας«Μεγάλης Αλβανίας», αρχιτέκτονες του οποίου είναι οι ίδιοι οι Αμερικανοί. Μια κατάσταση που στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα θα ανακατέψει χάρτες και σύνορα στα Βαλκάνια, όπως ήδη γίνεται, στην υπηρεσία πάντα των γεωπολιτικών συμφερόντων του πλανητάρχη και της Νέας Τάξης για να αναχαιτισθεί πάση θυσία το νοητό Ορθόδοξο τόξο και η επανερχόμενη Ρωσσία του Πούτιν.
Μπορεί σήμερα να μην διαφαίνεται διακριτή παρουσία Τσάμηδων στην Ήπειρο, πληροφορίες όμως λένε ότι τα κρυφά επιτελεία των Αλβανών κατευθύνουν συνειδητά μετανάστες αλβανοτσάμικης καταγωγής σε περιοχές της Θεσπρωτίας όπου εργάζονται και αγοράζουν περιουσίες. Έτσι, χτίζοντας σιγά-σιγά τις βάσεις του, ο αλβανικός παράγων εφαρμόζει πολιτική «χαμηλών εντάσεων» και αναμένει το κατάλληλο ευνοϊκό timing για να προκαλέσει καινούργιες εξελίξεις.
Για όλα αυτά υπάρχει πληθώρα από αδιάσειστα στοιχεία, βίντεο, μυστικές εκθέσεις, αναλύσεις και σημαντικά ντοκουμέντα από την δράση των εξτρεμιστών που οραματίζονται τη «Μεγάλη Αλβανία» με σύνορα μέχρι τη Πρέβεζα. Η ψήφιση νόμου από την Αλβανική Βουλή, σύμφωνα με τον οποίον ορίστηκε η 28η Ιουνίου ως «Ημέρα Γενοκτονίας των Τσάμηδων από τους Έλληνες», επισημοποίησε τις διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας. Την εμπλοκή της Ελλάδας στο «ζήτημα της Τσαμουριάς» την είχε προαναγγείλει, από τις αρχές του 2001, η «επίσημη φωνή» του αμερικανικού κατεστημένου, η «Ουάσιγκτων Ποστ», με πληροφορίες και χάρτες για την «Μεγάλη Αλβανία» από το ύψος του Αμβρακικού κόλπου μέχρι και ολόκληρη την Ήπειρο, λέγοντας ψευδώς: «Κατοικείται από έντονα εθνικό αλβανικό στοιχείο!!». Τις προβοκάτσιες της «Ουάσιγκτων Ποστ» επιβεβαίωσε 4 χρόνια αργότερα, δημοσίως, η αντιπρόσωπος του Σταίητ Ντηπάρτμεντ στην διάσκεψη του ΟΑΣΕ (Βαρσοβία, 28 Σεπτεμβρίου 2005), μιλώντας αορίστως για «αλβανική μειονότητα» στην Ελλάδα.
Εγκέφαλος του μεγαλοαλβανικού σχεδίου στα επιτελεία των Ηνωμένων Πολιτειών φέρεται να είναι ο γνωστός μας Νίκολας Μπερνς, πρώην πρεσβευτής στην Αθήνα, και μυστικός σύμβουλός του σε αυτό το εγχείρημα ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, αρχιτέκτονας της συμφωνίας του Ντέϊτον (ΤΑ ΝΕΑ, 17/10/2005). Έτσι, λοιπόν, δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση η παλαιότερη δήλωση του κ. Μπερνς, τρίτου στην ιεραρχία της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, την οποία μετέδωσαν όλα τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, ότι: «στην Ελλάδα υπάρχει τουρκική, αλβανική και μακεδονική μειονότητα, οι οποίες τυγχάνουν άσχημης μεταχείρισης από το ελληνικό κράτος»…
Οι σημαντικότερες πολιτικές, πολιτιστικές και στρατιωτικές κινήσεις αναδιοργάνωσης που έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια οι Αλβανοί «Τσάμηδες» είναι η ίδρυση της Οργάνωσης «Τσαμουριά» (Tsameria) στα Τίρανα, η ίδρυση του Ινστιτούτου «Τσάμικων» Μελετών (ICS) το 2004, ο σχηματισμός νέου πολιτικού κόμματος –του Κόμματος για Δικαιοσύνη και Ολοκλήρωση (PJI) και ο «Απελευθερωτικός Στρατός της Τσαμουριάς» (UCC) κατά το πρότυπο του UCK, ηγέτης του οποίου συνηθίζει να λέει, ότι «δεν θα ησυχάσει αν δεν φθάσει στα Γιάννινα» (Απ. Π. Παπαθεοδώρου, 2007, σελ.49)…
Την ημέρα των πανηγυρισμών στην Πρίστινα για την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, το CNN μετέδιδε live αυτή την εικόνα: «Χωρίς Κόσοβο και Τσαμουριά δεν υπάρχει Αλβανία». Αυτό γράφει το πανώ που ξεδιπλώνουν δεκάδες Κοσοβάροι διαδηλωτές, όλως τυχαίως, μπροστά στον φακό του CNN για να μεταδοθεί ζωντανά στα πέρατα της γης!!
Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά γεγονότα όπου οι «Τσάμηδες» έκαναν αισθητή την παρουσία τους:
Την ημέρα της ενθρονίσεως του Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστασίου, οι Τσάμηδες δημιούργησαν επεισόδια και ανθελληνικές εκδηλώσεις, με πρωταγωνιστή τον εθνικιστή Αλβανό βουλευτή Uran Butka.
Στις 6 Ιανουαρίου 1993, κατά τη διάρκεια της τελετής του αγιασμού των υδάτων στο λιμάνι των Αγίων Σαράντα, προσπάθησαν να ρίξουν τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο στη θάλασσα. Στην ίδια πόλη, τον Απρίλιο του 1997, έριξαν με πυροβολισμούς το σταυρό της στέγης του ιερού ναού του Αγίου Χαραλάμπους.
Το 1998 έκαψαν το ναό του Αγίου Γεωργίου στο χωριό Μετόχι. Επίσης βεβήλωσαν το ναό της Αναστάσεως Εξαμιλίων, καταστρέφοντας τις εικόνες και αφοδεύοντας ομαδικά στο δάπεδο του ναού.
Την 27η Ιουνίου 2002, 100 μέλη της οργανώσεως «Τσαμουριά» συγκεντρώθηκαν στην πλατεία «Σκερντέρμπεη» των Τιράνων και έκαναν πορεία προς την ελληνική πρεσβεία. Οι διαδηλωτές ζητούσαν από την ελληνική κυβέρνηση να επανεξεταστεί το θέμα των περιουσιών των Τσάμηδων στην Ελλάδα και να επιτραπεί η ελεύθερη είσοδος των Αλβανών τσάμικης καταγωγής.
Κατά το έτος 2002, συγκεκριμένα, την 10η Ιουνίου 2002 με την ευκαιρία της επετείου της ιδρύσεως του αλβανικού συνδέσμου Τσαμουριάς (Ιούνιος 1878), ο μελετητής του Τσάμικου Γιάνος Κουτσούκα δημοσίευσε στην εφημερίδα «Κοριέρι» άρθρο με τίτλο «Η διπλωματία της Ευρώπη και η αντίσταση που προέβαλε ο σύνδεσμος Τσαμουριάς». Το άρθρο συνοδεύεται από χάρτη της Αλβανίας του ΙΘ' αιώνα, όπου φαίνεται ότι «τα σύνορα της τότε Αλβανίας φθάνουν μέχρι τον κόλπο της Αμβρακίας».
Στις 2 Ιουλίου 2002, η αλβανική εφημερίδα «Γκαζέτα Σκιπιτάρε», σε ολοσέλιδο αφιέρωμα της με τίτλο «Το Τσάμικο, τώρα στο Στρασβούργο και τη Χάγη», αποκαλύπτει ότι η οργάνωση «Τσαμουριά» με τον πρόεδρο της Κιανί Μπράτσι προσέφυγε στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο των Τιράνων ζητώντας την ακύρωση του διατάγματος της τότε αλβανικής Βουλής με το οποίο τους αφαιρέθηκε η ελληνική υπηκοότητα και τους δόθηκε η αλβανική. Με την ακύρωση αυτού του διατάγματος ανοίγει ο δρόμος για να προσφύγουν στα δικαστήρια του Στρασβούργου και της Χάγης. (Από την εφημερίδα ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 16/2/2003).
Τον Μάϊο του 2004, στα Τίρανα οργανώθηκε η πρώτη Συνδιάσκεψη Τσάμηδων από το ICS, την οποία παρακολούθησαν Τσάμηδες και άλλοι πανεπιστημιακοί, πολιτικοί και συγγραφείς τόσο από την Αλβανία όσο και από το εξωτερικό και προβλήθηκε ευρέως από τα μέσα ενημέρωσης. Οι τότε πρωθυπουργοί Αλβανίας και Ελλάδας, Φάτος Νάνο και Κώστας Καραμανλής, συμφώνησαν να αρχίσουν διμερείς διαπραγματεύσεις προκειμένου να βρεθεί μια «νόμιμη και δίκαιη λύση στο ζήτημα των περιουσιών των Τσάμηδων στην Ελλάδα και των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων στην Αλβανία».
Ακολούθησαν άλλες πρωτοβουλίες, όπως η αποστολή επιστολών που περιέγραφαν την υπόθεση των Τσάμηδων σε κάθε σημαντική διπλωματική επιστολή στα Τίρανα και τον Μάϊο του 2006 το PJI έστειλε ένα υπόμνημα στον πρωθυπουργό Σαλί Μπερίσα και στον πρώην υπουργό Εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο, ζητώντας την υποστήριξή τους για τα δικαιώματα του πληθυσμού των Τσάμηδων.
Τον Ιούνιο του 2006, περίπου δέκα χιλιάδες Τσάμηδες έκαναν πορεία στα ελληνικά σύνορα, για να επισημάνουν «την επέτειο της σφαγής των Τσάμηδων πολιτών» που συνέβη στις 27 Ιουνίου του 1944 στην Παραμυθιά της Ηπείρου. Το γεγονός απέκτησε ευρεία δημοσιότητα στο εσωτερικό της Αλβανίας… Ήταν με μεγάλη διαφορά η σημαντικότερη πολιτική πρωτοβουλία που πήραν οι Τσάμηδες στα 62 χρόνια αφ’ ότου εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα.
Η διαδήλωση ήταν καλά οργανωμένη, πράγμα που δείχνει ένα ανεβασμένο επίπεδο συνεργασίας μεταξύ των διαφόρων τοπικών συλλόγων Τσάμηδων. Όμως, η διαμαρτυρία αυτή αγνοήθηκε επιδεικτικά στην Αλβανία από το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα και την αξιωματική αντιπολίτευση του Σοσιαλιστικού κόμματος.
Στο τέλος του Οκτωβρίου του 2006, ορισμένα μέλη του PJI επισκέφθηκαν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο –ήταν η πρώτη άμεση παρουσίαση της υπόθεσής τους στους Ευρωβουλευτές. Οι αντιπρόσωποι του PJI τόνισαν ότι παρίσταντο ανεξάρτητα από την μόνιμη αλβανική αντιπροσωπεία στο Στρασβούργο. Είχαν μια επιτυχημένη συνάντηση με την κα Doris Pack, πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας για την Νοτιοανατολική Ευρώπη, στην οποία έδωσαν έναν φάκελλο με τις ιστορικές και πολιτικές διαστάσεις του ζητήματος των Τσάμηδων, καθώς και προτάσεις για μη-βίαιες και δημοκρατικές λύσεις στο πρόβλημά τους. Η κα Pack είχε μια σε βάθος συζήτηση με τον πρόεδρο του PJI Ταχίρ Μουχεντίνι, κατά την διάρκεια της οποίας υποσχέθηκε να ερευνήσει την δυνατότητα να επισκεφθούν οι Τσάμηδες την γενέθλια γη τους και τους τάφους των οικογενειών τους στην Ελλάδα. Η κα Pack υποσχέθηκε επίσης ότι το ζήτημα των Τσάμηδων θα συζητηθεί στην κοινοβουλευτική σύνοδο για την Συμφωνία Σύνδεσης και Σταθεροποίησης της Αλβανίας με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και ιδιαίτερα θα συζητούσε το θέμα με τους Έλληνες ευρωβουλευτές στο κοινοβούλιο.
Το «αυτόνομο βιλαέτι» της Λίγκας του Πρίζρεν κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όπως φαίνεται, η περιοχή που καλύπτει το επιδιωκόμενο τότε να δημιουργηθεί ενιαίο «αυτόνομο» Βιλαέτι τεσσάρων αλβανικών περιοχών (έως το 1878) στην ουσία οριοθετεί και την μέχρι σήμερα διεκδικούμενη Μεγάλη Αλβανία. Τις παραμονές του Συνεδρίου του Βερολίνου με την ενθάρρυνση και ανοχή των Οθωμανών αλλά και την βοήθεια της Ιταλίας συστάθηκε στο Κοσσυφοπέδιο η «Αλβανική Ένωση για τα Δικαιώματα του Αλβανικού Έθνους» («Λίγκα του Πρίζρεν) με επικεφαλής την οικογένεια Φράσερι και έδρα την Κωνσταντινούπολη, η οποία βαθμιαία επέκτεινε τις δραστηριότητές της μέχρι τα Ιωάννινα και την Πρέβεζα. Μέσα στα πλαίσια της παραπάνω πολιτικής, η Λίγκα ζήτησε από το οθωμανικό κράτος την ένωση όλων των «αλβανικών εδαφών» που μέχρι τότε ήταν διηρημένα στα βιλαέτια Σκόδρας, Κοσσυφοπεδίου, Μοναστηρίου και Ιωαννίνων σ΄ ένα «αυτόνομο» βιλαέτι υπό την επικυριαρχία της Υψηλής Πύλης. (Θεοφάνης Μαλκίδης, «Το αλβανικό εθνικό ζήτημα», 2006).
Μετά το Κόσοβο, η Τσαμουριά;
Την Κυριακή 9 Μαρτίου 2008 η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δημοσίευσε αποκλειστική συνέντευξη του Αλβανού Πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα στον Σταύρο Τζίμα με γενικό τίτλο «Το Αλβανικό έκλεισε οριστικά». Στην συνέντευξη αυτή ο Αλβανός πρωθυπουργός επιχειρεί να καθησυχάσει τους Έλληνες για όλα όσα ακούγονται περί μεγάλης Αλβανίας, λέγοντας ότι μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου, ολοκληρώθηκε η ανάγκη για επαναπροσδιορισμό συνόρων, όσον αφορά το αλβανικό στοιχείο. Αν και υπάρχουν Αλβανοί και στη νότια Σερβία, στο Μαυροβούνιο και την ΠΓΔΜ, σύμφωνα με τον ίδιο, η επίσημη Αλβανία θεωρεί ότι τα δικαιώματά τους πρέπει να γίνουν σεβαστά, αλλά η ιδέα για εκ νέου επαναπροσδιορισμό των συνόρων είναι αντιπαραγωγική, καθώς θα μπορούσε να δημιουργήσει νέα ένταση και ανασφάλεια για τα επόμενα 15-20 χρόνια, περίοδο που η Αλβανία επιδιώκει να προσεγγίσει την ΕΕ.
Μάλλον ο Σαλί Μπερίσα δεν τα εννοούσε αυτά για το αλβανικό ζήτημα στα Βαλκάνια που «έκλεισε», αφού αμέσως μετά άρχισαν οι νέες διεκδικήσεις των Αλβανών στην ΠΓΔΜ.
Σύμφωνα, επίσης με αμερικανικές εκτιμήσεις την κατάλληλη ώρα, η Ελλάδα θα είναι ο νέος στόχος Αλβανών ανταρτών που έχουν εκπαιδευθεί σε ειδικό Κέντρο Εκπαίδευσης του Αμερικανικού Πενταγώνου, στην Βιρτζίνια.
Οι πληροφορίες αυτές προέρχονται από το Διεθνές Ίδρυμα Στρατηγικών Μελετών «Defense and Foreign Affairs» (Αμυντικών και Εξωτερικών Υποθέσεων) που κυκλοφόρησε Έκθεση και μάλιστα «Confidential» (Εμπιστευτική) όπου, υπό μορφή «ανάλυσης», παρουσιάζει ανάγλυφη την εικόνα για το τι θα συμβεί στα Βαλκάνια, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας!!! Τα ισχυριζόμενα δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά υποβολιμαία από συγκεκριμένο αόρατο Αμερικανικό Κέντρο, με πολύ προσεγμένη γλώσσα, που επικαλείται πάντα πηγές των μυστικών υπηρεσιών. Μάλιστα, όταν ο Ελληνοαμερικανός δημοσιογράφος Λάμπρος Παπαντωνίου ρώτησε τον Αμερικανό συντάκτη της Εκθεσης από πού προκύπτουν αυτά, αυτός αρνήθηκε να απαντήσει, λέγοντας ότι δεν θέλει να θέσει σε κίνδυνο τις πηγές που έχει στην περιοχή των Βαλκανίων!!! (20/02/2008, στο παγκόσμιο δίκτυο Ελλήνων www.noiazomai.net)
Η Στρατηγική Αμερικανική Ανάλυση καταλήγει: «Αυτός ο πλούτος των νέων πληροφοριών δείχνει, ότι οι διεθνείς Αρχές στο Κοσσυφοπέδιο, καθώς και οι Αρχές στο Μαυροβούνιο και στην FYROM, είναι ενήμερες, πως η κίνηση ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου έχει ουσιαστικά πολύ μεγαλύτερες και ευρύτερες απαιτήσεις για την ασφάλεια της περιοχής. Και ότι ένας από τους κρυφούς στόχους τους, δεν είναι απλά μόνο η «ελευθερία» της επαρχίας αυτής. Απεναντίας, η αποσχιστική κίνηση για Μεγάλη ή Εθνική Αλβανία, η οποία μπορεί να φθάσει μέχρι τη Νότιο Ήπειρο της Ελλάδας, και η φάση του επεκτατισμού προς τα εκεί, από πλευράς εφοδιασμού, βρίσκεται στο στάδιο της προετοιμασίας για ένοπλη δράση, όταν δοθεί η εντολή»!!!... Και επισημαίνει:
«Έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ των Ισλαμιστών jihadist και των πολιτικών/εγκληματικών αλβανικών ομάδων και τους ομολόγους τους στη FYROM. Το Defense and Foreign Affairs έχει λεπτομερή απόδειξη διασύνδεσης, ανάμεσα στα άλλα, των ομάδων αυτών, και της προσφοράς του όπλου, που χρησιμοποιήθηκε, στις 12 Ιανουαρίου 2007, την ρουκέτα εναντίον της Αμερικανικής Πρεσβείας, καθώς και αποδείξεις των δεσμών μεταξύ των Ισλαμιστών σε FYROM και Κοσσυφοπέδιο με τις πακιστανικές ισλαμικές επιχειρήσεις στη Μεγάλη Βρετανία»!!!
Σημειώνεται επίσης στην ίδια αποκαλυπτική αμερικανική έκθεση ότι οι Αλβανοί ηγέτες του Κοσσυφοπεδίου, πρώην μέλη της οργάνωσης (KLA/UCK), που ορισμένοι κατέχουν υψηλές θέσεις, «αφού ισχυροποιήσουν τις θέσεις τους στη FYROM και πιθανόν στο Μαυροβούνιο, αυτές οι επεκτατικές και εξτρεμιστικές δραστηριότητες θα μεταφερθούν μέσα στην Ελλάδα, αλλά και μέσα στην Αλβανία (σ.σ. Βόρειος Ηπειρος), όπως έχει προβλεφθεί!!!».
Η έκθεση για το «Ζήτημα της Τσαμουριάς» της Miranda Vickers, της Βρετανίδας αναλύτριας του International Crisis Group, που συνδέεται με τον Σόρος, η οποία ασχολείται κατ’ εξοχήν με την Αλβανία. Η έκθεσή της του 2007, με τίτλο «The Cham Issue – Where to Now?», έγινε για την Ακαδημία Πολέμου (Defence Academy) του Ηνωμένου Βασιλείου, δηλαδή του Ανώτερου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος της Βρετανίας σε θέματα άμυνας. Είναι το ινστιτούτο που είναι υπεύθυνο για τις μεταπτυχιακές σπουδές του τομέα αυτού, με εξειδίκευση στην διαχείριση στρατιωτικών θεμάτων και την τεχνολογική εκπαίδευση των μελών των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων. Η έκθεση είναι καταπέλτης για τα ελληνικά συμφέροντα, αν και αφήνει περιθώρια «ειρηνικής διευθέτησης» του ζητήματος εφ’ όσον η Ελλάδα… αποδεχθεί την «ιστορική αλήθεια» και προσέλθει σε διάλογο!...
Τι γίνεται τώρα; Αποκαλυπτική Έκθεση των Βρετανών
Μια πολύ σοβαρή πηγή για το τι γίνεται τώρα και το τι μέλλει γενέσθαι στα βορειοδυτικά σύνορά μας είναι η έκθεση της Miranda Vickers, της Βρετανίδας αναλύτριας του International Crisis Group, η οποία ασχολείται κατ’ εξοχήν με την Αλβανία. Η έκθεσή της του 2007, με τίτλο «The Cham Issue –Where toNow?», έγινε για την Ακαδημία Πολέμου (Defense Academy) του Ηνωμένου Βασιλείου, δηλαδή του Ανώτερου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος της Βρετανίας σε θέματα άμυνας. Είναι το ινστιτούτο που είναι υπεύθυνο για τις μεταπτυχιακές σπουδές του τομέα αυτού, με εξειδίκευση στην διαχείριση στρατιωτικών θεμάτων και την τεχνολογική εκπαίδευση των μελών των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων.
Η έκθεση, αν και αφήνει περιθώρια εξεύρεσης λύσης εφ’ όσον «οι Έλληνες αποδεχθούν την ιστορική αλήθεια», είναι στα περισσότερα σημεία καταπέλτης για τα ελληνικά συμφέροντα.
Δέχεται, κατ’ αρχάς, ότι υπάρχει «ζήτημα Τσαμουριάς», που δεν μπορεί να αγνοηθεί, και ότι συνδέεται με το θέμα της ελληνικής μειονότητας στην Βόρειο Ήπειρο, και των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα!!...
«Οι Αλβανοί και κυρίως Μουσουλμάνοι Τσάμηδες από την βορειοδυτική Ελλάδα κλιμακώνουν την εκστρατεία τους για την απόδοση της περιουσίας και των πολιτικών τους δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση αρνείται να συζητήσει το ζήτημα δημοσίως, ισχυριζόμενη ότι το θέμα των Τσάμηδων δεν υφίσταται. Η αλβανική κυβέρνηση, όμως, δεν μπορεί να αγνοήσει το πρόβλημα λόγω της αυξανόμενης πίεσης από οργανώσεις και συμπαθούντες των Τσάμηδων στο εσωτερικό των μεγάλων πολιτικών κομμάτων της Αλβανίας…
Το ζήτημα των Τσάμηδων συνδέεται πολύ στενά με εκείνο της Ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία και με τον μεγάλο πληθυσμό μη-Τσάμηδων Αλβανών που ζουν στην Ελλάδα. Παρ’ όλο που οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας είναι καλές, υπήρξαν εντάσεις αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια σχετικά με την μεταχείριση των εθνικών μειονοτήτων και με θέματα εργασίας που αφορούν τις μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς μετανάστες στην Ελλάδα».
Η Vickers επισημαίνει εξ αρχής τον κίνδυνο έντασης, μέχρι και εμπλοκής, εξ αιτίας των «Τσάμηδων» στο άμεσο μέλλον.
«Οι Τσάμηδες σύντομα θα εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα ειρηνικής λύσης των αιτημάτων τους. Χρειάζεται επειγόντως διάλογος μεταξύ Τιράνων, Αθηνών, εκπροσώπων των Τσάμηδων και διεθνών μεσολαβητών προκειμένου να λυθεί το ζήτημα ώστε να αποφευχθούν περαιτέρω εντάσεις μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας, κάτι που θα έδινε λαβή για παρέμβαση φανατικών».
Ας προσέξουμε όμως το σημείο όπου φαίνεται να επιβεβαιώνει τους φόβους που αναπτύξαμε παραπάνω για το δημογραφικό πρόβλημα της Θεσπρωτίας:
«Πρόσφατα, όμως, λίγοι «θαρραλέοι» Τσάμηδες κατάφεραν να επιστρέψουν στα παληά σπίτια των οικογενειών τους, ακόμα και να προσπαθήσουν να τα ξαναχτίσουν. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών πιστεύει ότι ορισμένοι ντόπιοι Έλληνες αστυνομικοί χρηματίζονται από τους Αλβανούς και έτσι κάνουν τα στραβά μάτια όταν κάποιοι Τσάμηδες εγκαθίστανται σιωπηρά στις από καιρό εγκαταλελειμμένες περιουσίες τους. Την ίδια στιγμή, μερικές εκατοντάδες ελληνικές μειονοτικές οικογένειες από την Βόρεια Ήπειρο έχουν εγκατασταθεί σε πόλεις της Ηπείρου όπως οι Φιλιάτες. Αυτό μακροπρόθεσμα θα έχει πολιτικό αντίκτυπο επειδή σταδιακά αλλάζει η δημογραφική ισορροπία στην περιοχή, πράγμα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανάπτυξη κοινωνικών και οικονομικών εντάσεων».
Αυτά λέει η Βρετανίδα και ο ελληνικός λαός αναρωτιέται : Τι λένε γι’ αυτά οι διπλωμάτες μας;
Ο χάρτης της «Μεγάλης Αλβανίας», σύμφωνα με την Αλβανο-Αμερικανική Ένωση Πολιτών (Albanian-American Civil League).
Οι άμεσες προτεραιότητες, σύμφωνα με την έκθεση, για τους Τσάμηδες παραμένουν : Το δικαίωμα να επιστρέψουν στις περιουσίες τους στην Ελλάδα και να ανακτήσουν τους νόμιμους τίτλους των περιουσιών τους. Το δικαίωμα να αποκτήσουν ελληνική υπηκοότητα, διατηρώντας ταυτόχρονα και την υπηκοότητα της χώρας στην οποία ζουν σήμερα. Και, το δικαίωμα να ζήσουν, να εργασθούν και να ταξιδεύουν ελεύθερα στην Ελλάδα χωρίς να χρειάζονται βίζα. Σύμφωνα με τους περισσότερους Τσάμηδες, τα χρήματα δεν είναι τόσο σημαντικά όσο η υπηκοότητα. “Είμαστε πρόσφυγες για πολύ καιρό. Θέλουμε πίσω την ταυτότητά μας”, ισχυρίζονται.
Σήμερα υπάρχουν τρία κέντρα δραστηριοποίησης των Τσάμηδων: το πολιτικό κόμμα (PJI), το Μορφωτικό Ινστιτούτο της Τσαμουριάς και η Ένωση Τσαμουριάς.
Σε άλλο σημείο η έκθεση μιλάει σχετικά «με την δήμευση της γης που κατείχαν οι Τσάμηδες, και γρήγορα φαίνεται ότι αλληθωρίζει προς την πλευρά τους θεωρώντας υπεύθυνη την ελληνική κυβέρνηση γιατί δεν τους δίνει βίζα να μπουν στην Ελλάδα. Η μετά το 2006 περίοδος, καταλήγει, βρήκε τους Τσάμηδες με περισσότερη οργή και ανανεωμένη την απόφαση να διεθνοποιήσουν την θέση τους. Στα συμπεράσματα της Βρετανίδας αναλύτριας διατυπώνεται καθαρά ότι η χώρα μας προχώρησε σε μια σειρά στρατιωτικών και διπλωματικών ενεργειών, που μιλούσαν για τον φόβο της εξάπλωσης του παναλβανισμού στα βορειοδυτικά ελληνικά σύνορα.
"Τον Σεπτέμβριο του 2004 οι ελληνικές αρχές ανακοίνωσαν την ενίσχυση των βόρειων στρατιωτικών ζωνών κοντά στα σύνορα με την Αλβανία και τα Σκόπια. Νέες στρατιωτικές μονάδες από τα ανατολικά της χώρας μεταφέρθηκαν κοντά στην μεθόριο με την Αλβανία και μια μονάδα πυραύλων Patriotμετακινήθηκε από την Αθήνα σε μια στρατιωτική βάση της αεροπορίας κοντά στην Θεσσαλονίκη, μαζί με μια νέα μονάδα της πολεμικής αεροπορίας. Ήταν μόνιμες μετακινήσεις που έδωσαν την εντύπωση ότι η Ελλάδα φοβάται μια πιθανή απειλή από τα βόρεια σύνορά της, κάτι ανάλογο με την απειλή εξ ανατολών από την Τουρκία. Αυτή η «οχυρωματική» αντίληψη ενισχύθηκε περισσότερο με έναν γιγαντιαίο δακτύλιο ενισχυμένου στρατιωτικού συρματοπλέγματος με μεταλλικές ακίδες, που υψώθηκε στο κύριο σημείο εισόδου, την Κακαβιά".
Η κατάληξη είναι εντυπωσιακή και περιττεύουν τα σχόλια. Έχει προηγηθεί η διαπίστωσή της, ότι «το ζήτημα της Τσαμουριάς» αποτελεί «ακρογωνιαίο λίθο στην εθνική ολοκλήρωση της Αλβανίας» (sic)… και ένα από «τα πιο άμεσα εμπόδια… στην οικοδόμηση της ειρήνης και σταθερότητας στα Νότια Βαλκάνια»!
«Τα επόμενα χρόνια θα είναι όλο και πιο δύσκολο για τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Αλβανίας, και για τους θεσμούς της Ε.Ε., να συνεχίσουν να αγνοούν το θέμα των Τσάμηδων, το οποίο κινδυνεύει να πέσει σε χέρια εξτρεμιστών στην Αλβανία και αλλού. Υπάρχει ήδη κίνδυνος διάσπασης σε μετριοπαθείς και ριζοσπάστες Τσάμηδες, με τους πρώτους να αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία, αλλά σύντομα οι Τσάμηδες θα έχουν εξαντλήσει όλους τους λογικούς δημοκρατικούς τρόπους για να τραβήξουν την προσοχή στην υπόθεσή τους»…
Εμείς, οι Έλληνες πολίτες, πότε θα εξαντλήσουμε την υπομονή μας και θα πάψουμε «να ανεχόμαστε να μας περιφρονούν και να μας εξυβρίζουν οχυρωμένοι κάτω από τα σκέλια των Αμερικανών» οι Σκοπιανοί και οι Αλβανοί και «εμείς να τους παρακαλάμε και να ζητάμε μεσολάβηση των Αμερικανών, χάνοντας κάθε μέρα όλο και πιο πολύ την αξιοπρέπειά μας και την υπερηφάνειά μας», όπως είπε και ο Μίκης Θεοδωράκης. Ας το καταλάβουμε… «η κολοσσιαία πολεμική μηχανή έχει ήδη μπει μπροστά με στόχο την εξόντωση όλων όσων θεωρεί εχθρούς της». Η σειρά μας έρχεται!!!
Πηγές - Αναφορές
Miranda Vickers «The Cham Issue – Where to Now?», January 2007, Conflict Studies Research Centre, Balkan Series, Defence Academy of the United Kingdom
Ελευθερίας Μαντά «Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου (1923-2000)», Θεσσαλονίκη 2004, εκδ. ΙΜΧΑ
Π. Παπαθεοδώρου «Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες: UCK-UCC- Αλβανοί-Τούρκοι-Οι Αλβανοτσάμηδες», εκδ. Πελασγός 2007
Γιάννη Σάρρα «Μνήμες της τραγικής περιόδου 1936-1945», Αθήνα 2001, εκδ. Βασιλόπουλος
Γιώργου Μαργαρίτη «Ανεπιθύμητοι συμπατριώτες, Αθήνα 2005, εκδ. Βιβλιόραμα
Ράμσεϋ Κλαρκ «Το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια», 2000, εκδ. Προσκήνιο
Θεοφάνη Μαλκίδη «Το αλβανικό εθνικό ζήτημα», Ιωάννινα 2006, Εκδόσεις Ιδρύματος Βορειο-Ηπειρωτικών Ερευνών
Αλέξανδρου Παπαδόπουλου «Ο αλβανικός εθνικισμός και ο οικουμενικός ελληνισμός», Αθήνα 1994, εκδ. Νέα Σύνορα-Λιβάνη
Β. Καρακωστάνογλου – Κ. Κεντρωτή – Ε. Μαντά – Σ. Σφέτα «Το Κόσοβο και οι αλβανικοί πληθυσμοί της Βαλκανικής», Θεσσαλονίκη 2000, εκδ. ΙΜΧΑ
Λ. Μπαλτσιώτη «Τσαμουριά: πραγματικότητες και φαντασιώσεις», Αθήνα 2004, Ο Πολίτης (τ.126)
Χαρίτωνος Κ. Λάμπρου «Οι Τσάμηδες και η Τσαμουριά», μελέτη του 1949, δημοσίευση στο περιοδικό ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ, τ.19, Ιανουάριος 2005
Λάμπρου Παπαντωνίου, «Η Ελλάδα ο νέος στόχος των Αλβανών, σύμφωνα με το Ίδρυμα Στρατηγικών Μελετών “Defense and Foreign Affairs”», 20/02/2008, http://www.noiazomai.net/xaosalbanon.html
S.J. Smith «Αχάριστες Γενεές οι Τσάμηδες», Αρχείο της Πανελληνίου Συνομοσπονδίας Εθνικών Αντιστασιακών Οργανώσεων, http://www.paramythia-online.gr/tsamides.htm
Γ. Δελαστίκ «Η απειλή της “Μεγάλης Αλβανίας”», ΕΘΝΟΣ ONLINE, 09/03/2008, http://www.ethnos.gr/
«Η Αλβανία ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας των Βαλκανίων», Αμυντική Επιθεώρηση, τεύχος 55, Δεκέμβριος 2006, http://strategy-geopolitics.blogspot.com/2007/02/blog-post_23.html
Μιχαήλ Τρίτου «Οι προκλήσεις των Τσάμηδων έναντι της Ελλάδας και της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας», ΤΥΠΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 16/02/2003
Απ. Π. Παπαθεοδώρου «Σε εγρήγορση η Ελλάδα για το θέμα των Τσάμηδων!», 17/03/2008, http://www.proinoslogos.gr/
Χριστιάννας Λούπα «Τσάμηδες και Τσαμουριά», 17/03/2008,http://www.greeknewsonline.com
Παρουσίαση του προβλήματος των «Τσάμηδων», www.apodimos.gr
Στάθη Καλύβα «Ποιοι ήταν οι Τσάμηδες – Η ιστορία μιας μειονότητας και το βάρος της πολιτικής», Το Βήμα, 04/12/2005
Αντ/γου ε.α. Χρ. Αγγελοπούλου, Γενικού Διευθυντού της Ελληνικής Εταιρείας Στρατηγικών Μελετών, «Ο Αλβανικός Μεγαλοϊδεατισμός και το “Ζήτημα των Τσάμηδων”», http://www.elesme.gr/elesmegr/periodika/t25/t25_03.htm
«Παίζουν το χαρτί των “Τσάμηδων”!», Πρωϊνός Λόγος, 23/02/2008, http://www.proinoslogos.gr/pn/
«”Τσαμουριά” και οι “Τσάμηδες” - Όνειρα και φαντασιώσεις», 28/02/2008, Greek Insight, http://www.greekinsight.com/
Σταύρου Τζίμα, Συνέντευξη του Σαλί Μπερίσα: «Το Αλβανικό έκλεισε οριστικά», Καθημερινή, 09/03/2008, http://news.kathimerini.gr/
Σπύρου Παπαγεωργίου «Πώς η κυβέρνηση Σημίτη προώθησε την “Μεγάλη Αλβανία”», http://www.e-grammes.gr/2001/04/megali_alvania.htm
Ειρήνης Καρανασοπούλου «Μεγάλη Αλβανία στήνουν οι Αμερικανοί», Τα Νέα, 17/10/2005
Αλ. Στεφανόπουλου-Δέσπ. Συριοπούλου «Η Μεγάλη Αλβανία, η Δαρδανία, η Ιλλυρία, το Ισλάμ, ο UCK και η παραχάραξη της Ιστορίας», Greek American News Agency, 11/03/2008,http://www.greekamericannewsagency.com/
Carl Savitch «The CIA and Greater Albania: The Origins of the US Role in the Balkans», 20/03/2008, http://www.serbianna.com/columns/savich/057.shtml
Σταύρου Καρκαλέτση «UCC: ένα made in USA ανθελληνικό εργαλείο», http://www.geocities.com/anaxfiles/forum/chameria.html?200818
Ελευθερίας Μαντά «Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου (1923-2000)», Εισαγωγή Φάνη Μαλκίδη, http://www.patrides.com/juneos/vivliop.htm
*[Πρώτη Δημοσίευση στο HELLENIC NEXUS, τ.25, Απρίλιος 2008]
Το σήμα του UCK μαζί με αγαλματίδιο γυναικείας φιγούρας της προϊστορικής εποχής, χαρακτηριστικό της μεγάλης θεάς. Δεν είναι τυχαίο ότι επί Χότζα έγινε προσπάθεια να θεοποιηθεί η «Αλβανία» και να υποκαταστήσει τις άλλες θρησκείες που είχαν απαγορευθεί. Ο Αλβανός πολιτικός και συγγραφέας Pashko Vasa(1825-1892) είχε διακηρύξει: «Μην κοιτάτε τις εκκλησίες και τα τζαμιά, … η πίστη των Αλβανών είναι η Αλβανικότητα»!
Πηγή:http://pylitonfilon.blogspot.gr/2014/10/made-in-usa.html
Ο Αθανάσιος Ε. Γκότοβος(Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) μιλά για τον δράση και τον ρόλο των «Τσάμηδων» στην Κατοχή
"...Όλη η περίοδος από το 1941 μέχρι το καλοκαίρι του 1944 ήταν για τη Θεσπρωτία ένα «ξήλωμα» του Ρωμαίικου. Η ελληνική (κατοχική) διοίκηση στο νομό παρέλυσε. Στη θέση της λειτουργούσε μια άτυπη μεν, αλλά ουσιαστική αλβανική διοίκηση με πολιτικά, αστυνομικά και στρατιωτικά όργανα. Η διοίκηση αυτή είχε εθνικοσοσιαλιστικό πολιτικό στίγμα και λειτούργησε όχι απλώς εξ αντικειμένου, αλλά προγραμματικά στο πλευρό των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων.
Στο ενεργητικό της εγγράφεται η εκδίωξη μεγάλου μέρους του χριστιανικού πληθυσμού από την περιοχή μέσω της συστηματικής άσκησης ένοπλης βίας.
Όπως, όμως, συνέβη με όλες τις μειονότητες που πόνταραν στο χαρτί του Άξονα για την πραγμάτωση των πολιτικών τους σχεδιασμών, η αντίστροφη μέτρηση άρχισε από τη στιγμή που κατέρρευσε το πολιτικο-στρατιωτικό πλαίσιο από το οποίο αυτές αντλούσαν την ισχύ τους.
Ωστόσο, για την περίπτωση των Μουσουλμάνων Τσάμηδων της Θεσπρωτίας υπάρχει μια ιδιαιτερότητα: δεν είναι ο κόκκινος στρατός που ξηλώνει τη φιλοναζιστική διοίκηση, αλλά οι δυνάμεις του Ζέρβα ως τμήμα των συμμαχικών ενόπλων δυνάμεων. Η ιδιαιτερότητα αυτή θα έχει συνέπειες, λόγω του ελληνικού εμφυλίου. Η δράση του Ζέρβα, συμπεριλαμβανομένης της δράσης εναντίον των ένοπλων Τσάμηδων, έπρεπε στην αφήγηση της Αριστεράς να χαρακτηριστεί με παρόμοιο πολιτικό πρόσημο.
Το κόμμα των Τσάμηδων στη γειτονική Αλβανία επαναλαμβάνει ουσιαστικά μια αφήγηση που έχει τις ρίζες της στις επικοινωνιακές σκοπιμότητες του ελληνικού εμφυλίου. Όσοι δέχονται ότι η Ιστορία «κατασκευάζεται» κοινωνικά, ας είναι έτοιμοι να υποδεχθούν και άλλες, πιο ριζοσπαστικές, «κατασκευές» μέσα από τα κομμουνιστικά χαλάσματα των Βαλκανίων. Η εποχή τις ευνοεί. Αυτό που δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει είναι για πόσο ακόμη…"
Το βιβλίο ως παράρτημα περιέχει την έκθεση του 1948 του διοικητή του Κέντρου Αλλοδαπών Ηπείρου, μοιράρχου Ευστράτιου Ζάκκα, που υποβλήθηκε προς το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης για το ζήτημα των Μουσουλμάνων Τσάμηδων της Θεσπρωτίας. Στην έκθεση αναφέρονται τα δημογραφικά στοιχεία της περιοχής, αλλά και λεπτομερείς αναφορές που διαπράχθηκαν από ένοπλες ομάδες Μουσουλμάνων Τσάμηδων την περίοδο της Κατοχής.
[Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου]
Όλη η συνέντευξη
*Ο Αθανάσιος Ε. Γκότοβος γεννήθηκε το 1951. Τελείωσε το Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Δίδαξε Παιδαγωγικά στο Κεντρικό Ινστιτούτο Επιστήμης της Διδασκαλίας και Ανάπτυξης Προγραμμάτων του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου (1980-1981). Από το 1981 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και σήμερα είναι Καθηγητής στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ιδίου πανεπιστημίου. Στο πεδίο ειδίκευσής του ανήκουν οι Θεωρίες του Σχολείου, η Διδακτική της Γλώσσας, οι Θεωρίες Κοινωνικοποίησης και η Διαπολιτισμική Παιδαγωγική. Έχει συγγράψει βιβλία και έχει δημοσιεύσει, σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, άρθρα πάνω στις παραπάνω θεματικές περιοχές. Από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις κυκλοφορεί το βιβλίο του Βιογραφικές προσεγγίσεις στη διδασκαλία της ιστορίας (2013).
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Τίτλος: “Τσαμουριά”, Ταυτότητες στην κατοχική Θεσπρωτία και ο ρόλος της μουσουλμανικής μειονότητας
Συγγραφέας: Αθανάσιος Γκότοβος Σελ. 128-Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2016
Πηγή:https://seisaxthia.wordpress.com/
Να γιατί έχουμε «αριστερή» αρθρογραφία ΥΠΕΡ των Τσάμηδων συνεργατών των ναζί…
Εθνοκάθαρση σύμφωνα με τους αρθρογράφους, η δίκαιη τιμωρία των Τσάμηδων συνεργατών των ναζί…
Με άλλα λόγια, μαλάκας ήταν ο Τίτο που τιμώρησε και εκδίωξε τη γερμανική μειονότητα της Γιουγκοσλαβίας επειδή σε ποσοστό 95% επιστρατεύτηκε στο πλευρό των ναζί εισβολέων, μαλάκας ήταν και ο Μπένες, ο αστοδημοκράτης αλλά αντιναζιστής πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας που τιμώρησε και εκδίωξε τους γερμανούς μειονοτικούς-Σουδήτες επειδή στο σύνολό τους στρατεύτηκαν με τους χιτλερικούς κατακτητές…
Ο αυτισμός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής
Μήπως τα δυο κείμενα, το 1ο εδώ: «Να σταματήσει η σιωπή για την εθνοκάθαρση των τσάμηδων της Θεσπρωτίας» και το δεύτερο εδώ: Μια ανεπιθύμητη μειονότητα, έγιναν για να προετοιμαστεί ο αφελής κόσμος της «Αριστεράς» και γενικότερα το κλίμα στην ελληνική κοινή γνώμη ακριβώς επειδή ο Κοτζιάς -προφανώς με τη συναίνεση του Τσίπρα- ετοιμάζεται να ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙ τα παιδιά των τσάμηδων για την εκδίωξη των ναζιστών εγκληματιών παππούδων τους την ίδια στιγμή που κόβει μισθούς και συντάξεις των ελλήνων κατόπιν εντολών των γερμανών;!!!
Δηλαδή λεφτά δεν έχουμε για μισθούς και συντάξεις, αλλά έχουμε για αποζημιώσεις τσάμηδων… κόφτης και πλειστηριασμοί λογαριασμών και πρώτων κατοικιών για τους έλληνες, μπαγιόκο για τους τσάμηδες…
Μην αναρωτηθεί μετά κανείς ΓΙΑΤΙ νομοτελειακά μετά τη βρώμικη διακυβέρνηση Τσίπρα θα σαρώσει η ακροδεξιά…
Ο κ. Κοτζιάς ικανοποιήθηκε όπως είπε που ο Αλβανός ομόλογος του, έθεσε το θέμα των Τσάμηδων όχι στην διάσταση εδαφικής διεκδίκησης. Με απλά λόγια ο κ. Κοτζιάς θεωρεί …επιτυχία ότι ο κ. Μπουσάτι όταν επέβαλλε στην ατζέντα την «ανθρωπινή διάσταση του Τσάμικου» δεν υπέβαλλε ταυτόχρονα και αίτημα για «επιστροφή» της Ηπείρου μέχρι και την Θεσπρωτία υπό Αλβανική κυριαρχία!
Αυτό που δεν θέλησε να πει όμως ο κ. Κοτζιάς η προφανώς το υποβαθμίζει για να μην αποκαλυφθεί το σοβαρότατο ολίσθημα, είναι ότι δημοσίως δεσμεύτηκε ότι θα εξετάσουν τα ζητήματα των παιδιών και απογόνων των Τσάμηδων άλλα και εκείνων των Τσάμηδων που δεν καταδικάστηκαν από τα ελληνικά στρατοδικεία, αποτελεί δέσμευση για την χώρα και αποδοχή μιας βασικής διεκδίκησης του Αλβανικού Αλυτρωτισμού.
Από την ιστοσελίδα : Ο αυτισμός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής
ΥΠΕΡ των Τσάμηδων δια «αριστερών» χειρών και σε «αριστερά» μέσα…
Τυχαίο;
δεν νομίζω… η πρακτορίλα πάει σύννεφο σε αυτή την άθλια εγχώρια «Αριστερά» των ΜΚΟ, των τροτσκιστών, των ευρωπαιστών και κάθε λογής έμμισθων και μη, εθνομηδενιστών…
Με άλλα λόγια, μαλάκας ήταν ο Τίτο που τιμώρησε και εκδίωξε τη γερμανική μειονότητα της Γιουγκοσλαβίας επειδή σε ποσοστό 95% επιστρατεύτηκε στο πλευρό των ναζί εισβολέων, μαλάκας ήταν και ο Μπένες, ο αστοδημοκράτης αλλά αντιναζιστής πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας που τιμώρησε και εκδίωξε τους γερμανούς μειονοτικούς-Σουδήτες επειδή στο σύνολό τους στρατεύτηκαν με τους χιτλερικούς κατακτητές…
Τελικά «αριστερός» σε αυτή τη χώρα σημαίνει μισθοφόρος ξένων και βρώμικων συμφερόντων… δηλαδή «τα παίρνω απ’όποιον δίνει», είτε είναι αμερικανός είτε γερμανός ιμπεριαλιστής, είτε αλβανός σωβινιστής κι απόγονος συνεργατών των ναζί…πάση θυσία να ΠΕΣΕΙ ο αρχιπροδότης Τσίπρας!
Πηγή:https://seisaxthia.wordpress.com
Σχόλιο ιστολογίου: Αλλη μία "αριστερή" άποψη επι του θέματος!!!:
Η εθνοκάθαρση των τσάμηδων της Θεσπρωτίας
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Ο ανιστόρητος κ. Hahn και οι ...καθυστερημένοι Σπυράκη και Κοτζιάς!!!
Εκθέτει την Αθήνα ο Αλβανός ΥΠΕΞ: «Ανταλλάξαμε non paper όπου υπάρχει και το Τσάμικο..»-Διαψεύδει ο Κοτζιάς...
Οι Αλβανοί Τσάμηδες, που συγκυβερνούν με το αριστερό κόμμα του Έντι Ράμα, έχουν αποθρασυνθεί και προσφεύγουν στο δικαστήριο της Χάγης.
Αντί να ζητήσουμε να μας εκδώσουν τους εγκληματίες Αλβανοτσάμηδες βρεθήκαμε στη θέση του κατηγορούμενου, και μάλιστα για… γενοκτονία.
***
 | ||||||||
Ο Αθανάσιος Ε. Γκότοβος(Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) μιλά για τον δράση και τον ρόλο των «Τσάμηδων» στην Κατοχή
"...Όλη η περίοδος από το 1941 μέχρι το καλοκαίρι του 1944 ήταν για τη Θεσπρωτία ένα «ξήλωμα» του Ρωμαίικου. Η ελληνική (κατοχική) διοίκηση στο νομό παρέλυσε. Στη θέση της λειτουργούσε μια άτυπη μεν, αλλά ουσιαστική αλβανική διοίκηση με πολιτικά, αστυνομικά και στρατιωτικά όργανα. Η διοίκηση αυτή είχε εθνικοσοσιαλιστικό πολιτικό στίγμα και λειτούργησε όχι απλώς εξ αντικειμένου, αλλά προγραμματικά στο πλευρό των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων.
Στο ενεργητικό της εγγράφεται η εκδίωξη μεγάλου μέρους του χριστιανικού πληθυσμού από την περιοχή μέσω της συστηματικής άσκησης ένοπλης βίας.
Όπως, όμως, συνέβη με όλες τις μειονότητες που πόνταραν στο χαρτί του Άξονα για την πραγμάτωση των πολιτικών τους σχεδιασμών, η αντίστροφη μέτρηση άρχισε από τη στιγμή που κατέρρευσε το πολιτικο-στρατιωτικό πλαίσιο από το οποίο αυτές αντλούσαν την ισχύ τους.
Ωστόσο, για την περίπτωση των Μουσουλμάνων Τσάμηδων της Θεσπρωτίας υπάρχει μια ιδιαιτερότητα: δεν είναι ο κόκκινος στρατός που ξηλώνει τη φιλοναζιστική διοίκηση, αλλά οι δυνάμεις του Ζέρβα ως τμήμα των συμμαχικών ενόπλων δυνάμεων. Η ιδιαιτερότητα αυτή θα έχει συνέπειες, λόγω του ελληνικού εμφυλίου. Η δράση του Ζέρβα, συμπεριλαμβανομένης της δράσης εναντίον των ένοπλων Τσάμηδων, έπρεπε στην αφήγηση της Αριστεράς να χαρακτηριστεί με παρόμοιο πολιτικό πρόσημο.
Το κόμμα των Τσάμηδων στη γειτονική Αλβανία επαναλαμβάνει ουσιαστικά μια αφήγηση που έχει τις ρίζες της στις επικοινωνιακές σκοπιμότητες του ελληνικού εμφυλίου. Όσοι δέχονται ότι η Ιστορία «κατασκευάζεται» κοινωνικά, ας είναι έτοιμοι να υποδεχθούν και άλλες, πιο ριζοσπαστικές, «κατασκευές» μέσα από τα κομμουνιστικά χαλάσματα των Βαλκανίων. Η εποχή τις ευνοεί. Αυτό που δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει είναι για πόσο ακόμη…"
Το βιβλίο ως παράρτημα περιέχει την έκθεση του 1948 του διοικητή του Κέντρου Αλλοδαπών Ηπείρου, μοιράρχου Ευστράτιου Ζάκκα, που υποβλήθηκε προς το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης για το ζήτημα των Μουσουλμάνων Τσάμηδων της Θεσπρωτίας. Στην έκθεση αναφέρονται τα δημογραφικά στοιχεία της περιοχής, αλλά και λεπτομερείς αναφορές που διαπράχθηκαν από ένοπλες ομάδες Μουσουλμάνων Τσάμηδων την περίοδο της Κατοχής.
[Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου]
Όλη η συνέντευξη
*Ο Αθανάσιος Ε. Γκότοβος γεννήθηκε το 1951. Τελείωσε το Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Δίδαξε Παιδαγωγικά στο Κεντρικό Ινστιτούτο Επιστήμης της Διδασκαλίας και Ανάπτυξης Προγραμμάτων του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου (1980-1981). Από το 1981 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και σήμερα είναι Καθηγητής στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ιδίου πανεπιστημίου. Στο πεδίο ειδίκευσής του ανήκουν οι Θεωρίες του Σχολείου, η Διδακτική της Γλώσσας, οι Θεωρίες Κοινωνικοποίησης και η Διαπολιτισμική Παιδαγωγική. Έχει συγγράψει βιβλία και έχει δημοσιεύσει, σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, άρθρα πάνω στις παραπάνω θεματικές περιοχές. Από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις κυκλοφορεί το βιβλίο του Βιογραφικές προσεγγίσεις στη διδασκαλία της ιστορίας (2013).
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Τίτλος: “Τσαμουριά”, Ταυτότητες στην κατοχική Θεσπρωτία και ο ρόλος της μουσουλμανικής μειονότητας
Συγγραφέας: Αθανάσιος Γκότοβος Σελ. 128-Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2016
Πηγή:https://seisaxthia.wordpress.com/
***
Εθνοκάθαρση σύμφωνα με τους αρθρογράφους, η δίκαιη τιμωρία των Τσάμηδων συνεργατών των ναζί…
Με άλλα λόγια, μαλάκας ήταν ο Τίτο που τιμώρησε και εκδίωξε τη γερμανική μειονότητα της Γιουγκοσλαβίας επειδή σε ποσοστό 95% επιστρατεύτηκε στο πλευρό των ναζί εισβολέων, μαλάκας ήταν και ο Μπένες, ο αστοδημοκράτης αλλά αντιναζιστής πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας που τιμώρησε και εκδίωξε τους γερμανούς μειονοτικούς-Σουδήτες επειδή στο σύνολό τους στρατεύτηκαν με τους χιτλερικούς κατακτητές…
Ο αυτισμός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής
Μήπως τα δυο κείμενα, το 1ο εδώ: «Να σταματήσει η σιωπή για την εθνοκάθαρση των τσάμηδων της Θεσπρωτίας» και το δεύτερο εδώ: Μια ανεπιθύμητη μειονότητα, έγιναν για να προετοιμαστεί ο αφελής κόσμος της «Αριστεράς» και γενικότερα το κλίμα στην ελληνική κοινή γνώμη ακριβώς επειδή ο Κοτζιάς -προφανώς με τη συναίνεση του Τσίπρα- ετοιμάζεται να ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙ τα παιδιά των τσάμηδων για την εκδίωξη των ναζιστών εγκληματιών παππούδων τους την ίδια στιγμή που κόβει μισθούς και συντάξεις των ελλήνων κατόπιν εντολών των γερμανών;!!!
Δηλαδή λεφτά δεν έχουμε για μισθούς και συντάξεις, αλλά έχουμε για αποζημιώσεις τσάμηδων… κόφτης και πλειστηριασμοί λογαριασμών και πρώτων κατοικιών για τους έλληνες, μπαγιόκο για τους τσάμηδες…
Μην αναρωτηθεί μετά κανείς ΓΙΑΤΙ νομοτελειακά μετά τη βρώμικη διακυβέρνηση Τσίπρα θα σαρώσει η ακροδεξιά…
Ο κ. Κοτζιάς ικανοποιήθηκε όπως είπε που ο Αλβανός ομόλογος του, έθεσε το θέμα των Τσάμηδων όχι στην διάσταση εδαφικής διεκδίκησης. Με απλά λόγια ο κ. Κοτζιάς θεωρεί …επιτυχία ότι ο κ. Μπουσάτι όταν επέβαλλε στην ατζέντα την «ανθρωπινή διάσταση του Τσάμικου» δεν υπέβαλλε ταυτόχρονα και αίτημα για «επιστροφή» της Ηπείρου μέχρι και την Θεσπρωτία υπό Αλβανική κυριαρχία!
Αυτό που δεν θέλησε να πει όμως ο κ. Κοτζιάς η προφανώς το υποβαθμίζει για να μην αποκαλυφθεί το σοβαρότατο ολίσθημα, είναι ότι δημοσίως δεσμεύτηκε ότι θα εξετάσουν τα ζητήματα των παιδιών και απογόνων των Τσάμηδων άλλα και εκείνων των Τσάμηδων που δεν καταδικάστηκαν από τα ελληνικά στρατοδικεία, αποτελεί δέσμευση για την χώρα και αποδοχή μιας βασικής διεκδίκησης του Αλβανικού Αλυτρωτισμού.
Από την ιστοσελίδα : Ο αυτισμός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής
ΥΠΕΡ των Τσάμηδων δια «αριστερών» χειρών και σε «αριστερά» μέσα…
Τυχαίο;
δεν νομίζω… η πρακτορίλα πάει σύννεφο σε αυτή την άθλια εγχώρια «Αριστερά» των ΜΚΟ, των τροτσκιστών, των ευρωπαιστών και κάθε λογής έμμισθων και μη, εθνομηδενιστών…
Με άλλα λόγια, μαλάκας ήταν ο Τίτο που τιμώρησε και εκδίωξε τη γερμανική μειονότητα της Γιουγκοσλαβίας επειδή σε ποσοστό 95% επιστρατεύτηκε στο πλευρό των ναζί εισβολέων, μαλάκας ήταν και ο Μπένες, ο αστοδημοκράτης αλλά αντιναζιστής πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας που τιμώρησε και εκδίωξε τους γερμανούς μειονοτικούς-Σουδήτες επειδή στο σύνολό τους στρατεύτηκαν με τους χιτλερικούς κατακτητές…
Τελικά «αριστερός» σε αυτή τη χώρα σημαίνει μισθοφόρος ξένων και βρώμικων συμφερόντων… δηλαδή «τα παίρνω απ’όποιον δίνει», είτε είναι αμερικανός είτε γερμανός ιμπεριαλιστής, είτε αλβανός σωβινιστής κι απόγονος συνεργατών των ναζί…πάση θυσία να ΠΕΣΕΙ ο αρχιπροδότης Τσίπρας!
Πηγή:https://seisaxthia.wordpress.com
Σχόλιο ιστολογίου: Αλλη μία "αριστερή" άποψη επι του θέματος!!!:
Η εθνοκάθαρση των τσάμηδων της Θεσπρωτίας
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Ο ανιστόρητος κ. Hahn και οι ...καθυστερημένοι Σπυράκη και Κοτζιάς!!!
Εκθέτει την Αθήνα ο Αλβανός ΥΠΕΞ: «Ανταλλάξαμε non paper όπου υπάρχει και το Τσάμικο..»-Διαψεύδει ο Κοτζιάς...
Οι Αλβανοί Τσάμηδες, που συγκυβερνούν με το αριστερό κόμμα του Έντι Ράμα, έχουν αποθρασυνθεί και προσφεύγουν στο δικαστήριο της Χάγης.
Αντί να ζητήσουμε να μας εκδώσουν τους εγκληματίες Αλβανοτσάμηδες βρεθήκαμε στη θέση του κατηγορούμενου, και μάλιστα για… γενοκτονία.
***
20 Oκτ. 2016: Το στήσιμο για το "τσάμικο" στην Ε.Ε. και οι ευθύνες της Ελλάδας
***
21 Οκτωβρίου 2016
Αθανάσιος Γκότοβος:ΤΣΑΜΗΔΕΣ
Με αφορμή το βιβλίο "Τσαμουριά" από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις, ο Γιώργος Καραμπελιάς θα συνομιλήσει με τον συγγραφέα και καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αθανάσιο Γκότοβο. Θέμα συζήτησης: "Τσάμηδες, το ιστορικό και οι αλβανικές διεκδικήσεις στην Ελλάδα".Νέα στοιχεία στο φως απο τα Γερμανικά αρχεία...
***
28 Οκτωβρίου 2016:
Αλβανική Κυβέρνηση: «Γατάκι» στον Εrdogan, ..λεονταρισμοί στην Αθήνα
Την στιγμή που ο υπουργός εξωτερικών της Αλβανίας Ντ. Μπουσάτι στέκονταν πειθήνιος μπροστά στον Ερντογάν ακούγοντας τις «εντολές» για αντιμετώπιση των Γκιουλενιστών που δρουν στην Αλβανία, στα Τίρανα συνεχίζονται οι ανθελληνικές δηλώσεις που έχουν αποθρασύνει τον ακραίο αλυτρωτισμό των Τσάμηδων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση Ράμα.
Ο κ. Μπουσάτι επισκέφτηκε την Άγκυρα στο πλαίσιο της επιχείρησης «δημοσίων σχέσεων» που έχει επιδοθεί το καθεστώς Ερντογαν και δέχθηκε δριμείες συστάσεις για την άμεση εξάρθρωση όλων των δικτύων που είχαν αναπτυχθεί στην Αλβανία από το Ίδρυμα Φετουλάχ Γκιουλεν που με εντολή του …Ερντογάν τα προηγούμενα χρόνια είχε λειτουργήσει σχολεία, κοινωνικές δομές και τζαμιά στην Αλβανία στο πλαίσιο της γνωστής νεοθωμανικής ατζέντας του τούρκου υπουργού. Τα Τίρανα έχουν ήδη δεσμευθεί ότι θα αξιοποιήσουν τα στοιχεία που τους έδωσαν οι τουρκικές Αρχές και θα ελέγξουν τον μηχανισμό του Γκιουλεν στην Αλβανία..
Και ενώ μπροστά στον Σουλτάνο η «περήφανη» κυβέρνηση Έντι Ράμα υποκλίνεται, επιμένει να προκαλεί την Αθήνα, έχοντας με τις επιλογές της αποθρασύνει όλα τα ακραία εθνικιστικά στοιχεία με τα οποία μάλιστα και συνεργάζεται.
Ο κυβερνητικός εταίρος του κ. Ράμα και πρόεδρος του κόμματος των Τσαμηδων PDIU κ. Ιντρίζι ξεσπάθωσε και πάλι εναντίον της Ελλάδας. Μιλώντας χθες στο Εθνικό Συνέδριο του κόμματός του δήλωσε ότι το θέμα των Τσάμηδων θα επιλυθεί μόνο ένα αντιμετωπισθεί ως «εθνικό θέμα» και για τον λόγο αυτό θα αναλάβει πρωτοβουλία για την συγκρότηση Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής που θα αναλάβει να προωθήσει το θέμα των Τσάμηδων και θα καταγράψει τους «Τσάμηδες που θανατώθηκαν στην διάρκεια της Ελληνικής Γενοκτονίας». Ο κ. Ιντριζι μάλιστα κάλεσε την κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει το κόμμα του να θέσει το θέμα του Εμπολέμου στην επόμενη Υπουργική Σύνοδο του ΝΑΤΟ καθώς και οι δυο χώρες είναι μέλη της Συμμαχίας.
Με αφορμή μάλιστα την συζήτηση που ξεκίνησε για το γνωστό θέμα των Στρατιωτικών Κοιμητηρίων στην μνήμη των ελλήνων πεσόντων του Αλβανικού Μετώπου, ο αρχηγός των Τσάμηδων προειδοποίησε ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει την κατασκευή τους εάν πριν δεν επιτραπεί η ανέγερση αντίστοιχων κοιμητηρίων για τους ..Τσάμηδες στην Ελλάδα.
«Θα προστατεύουμε τα δικαιώματα των Αλβανών Τσάμηδων. Η Αλβανία δεν μπορεί να έχει νεκροταφείο για τους έλληνες στρατιώτες χωρίς να έχει προηγηθεί η ανέγερση Νεκροταφείων για το λαό των Τσαμηδων στην Ελλάδα. Θα κάνουμε κρίσιμα βήματα στο ζήτημα αυτό. Θα συγκροτήσουμε Κοινοβουλευτική Επιτροπή αρμόδια για το Τσάμικο, θα ζητήσουμε στο Κοινοβούλιο την καταγραφή των αληθινών περιστατικών του 1944 και αμέσως μετά θα καταγράψουμε όλους όσους θανατώθηκαν στην διάρκεια της Γενοκτονίας των Τσάμηδων από την Ελλάδα. Αυτό είναι το ηθικό χρέος μας..»
είπε ο κ. Ιντριζι.
Όμως ένα ακόμη ακραίο δείγμα της ανθελληνικής ρητορικής που έχει υιοθετηθεί στα Τίρανα, δόθηκε από την Γ.Γ. και βουλευτή του κόμματος PDIU Μεσίλα Ντόντα που στο πλαίσιο της προσπάθειας διεθνοποίησης του ζητήματος των Τσαμηδων το έθεσε στην Διακοινοβουλευτική Συνέλευση που συνεδριάζει στην Γενεύη.
Μπροστά σε κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες από όλο τον κόσμο η κ. Ντόντα παρουσίασε το «δράμα των Τσαμηδων και της Τσαμουριάς ,υπό το πρίσμα της Συνθήκης για την Προστασία των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και Ελευθεριών. Η αλβανίδα βουλευτής έκανε ειδική μνεία στην προσωπική εμπειρία της από την .. «Γενοκτονία εις βάρος 30 χιλιάδων Αλβανών της Τσαμουριάς ,περιοχή που ανήκει σήμερα στην βόρεια Ελλάδα(!)» ενώ απέδωσε την «επιχείρηση εθνοκάθαρσης εις βάρος τους σε …φιλοναζιστικές συμμορίες της εποχής»!
Θέλοντας να κεντρίσει το συναίσθημα των κοινοβουλευτικών αντιπροσωπειών αναφέρθηκε στον γιο της που «δεν έχει κανένα δικαίωμα να κληρονομήσει τον πάππου του, δεν έχει ιθαγένεια (ελληνική) αποδίδοντας την παραβίαση των κληρονομικών δικαιωμάτων στον Νόμο του Εμπολέμου κάνοντας έτσι λόγο για «παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων αλλά και για Γενοκτονία που έμεινε ατιμώρητη».
Κατηγορώντας τον Ναπολέοντα Ζέρβα για συνεργασία με τους ..Ναζί, με σκοπό να εκδιώξει τους Τσαμηδες, η αλβανίδα βουλευτής κατηγόρησε την Ελλάδα ότι στέκεται στην «λάθος πλευρά της ιστορίας χωρίς να έχει ζητήσει συγγνώμη και συνεχίζοντας να μην επιτρέπει στους Τσαμηδες να επιστρέψουν στα σπίτια τους» και το ανθελληνικό αυτό παραλήρημα ολοκληρώθηκε με την ανιστόρητη και προκλητική επίθεση εναντίον της Ελλάδας ότι «ταυτίζεται με το χιτλερικό και σταλινικό καθεστώς και όχι με την δημοκρατική Γερμανία και Ουκρανία, την ευρωπαϊκή Κροατία, οι οποίες έχουν δώσει λύση σε ανάλογα θέματα, με ιστορίες γενοκτονίας σε βάρος μειονοτήτων»…
Πηγή:http://www.liberal.gr/arthro/89169/amyna--diplomatia/2016/albaniki-kubernisi-isongatakisin-ston-erdogan-leontarismoi-stin-athina.html
***
28 Oκτωβρίου 2016
Το ανθελληνικό «τσάμικο» ξεσάλωμα των Τιράνων και η ηχηρή απάντηση της “Ομόνοιας”. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ
Νεκροταφεία στην Ελλάδα για τους «σφαγιασθέντες Τσαμηδες, από …φιλοναζιστικές ομάδες του Ζέρβα» απαιτούν τώρα οι οργανώσεις των Τσαμηδων αλλά και εθνικιστικοί κύκλοι στα Τίρανα, ως προϋπόθεση για να λειτουργήσουν τα δυο Νεκροταφεία για τους Έλληνες στρατιώτες πεσόντες στο Αλβανικό Μέτωπο, για τα οποία η Αλβανία έχει συμφωνήσει με διμερή συμφωνία από το …2009!
Σε ένα πραγματικό ξέσπασμα εθνικισμού με ανθελληνικό πλαίσιο, όχι μόνο το κόμμα των Τσαμηδων αλλά και αλβανικά ΜΜΕ στρέφονται εναντίον της Ελλάδας με αιχμή το «Τσάμικο» το οποίο αναζωπυρώθηκε μετα τις επαφές των δυο υπουργείων εξωτερικών και την διαμόρφωση κοινής ατζέντας που θα περιλάμβανε όλα τα «εκκρεμή θέματα» των διμερών σχέσεων.
Ο Αρχηγός του κόμματος των Τσαμηδων, Ιντρίζι που συμμετέχει στην κυβέρνηση, στη σύνοδο του κόμματος του τις προηγούμενες ημερες χαρακτήρισε το Τσάμικο “Εθνικό ζήτημα» και προανήγγειλε ότι θα προτείνει την σύσταση ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής που θα ασχοληθεί αποκλειστικά με το «Τσάμικο», θα αναλάβει να εντοπίσει και να καταγράψει τα «θύματα της Ελληνικής Γενοκτονίας», ενώ ζήτησε να τεθεί το θέμα του Εμπολέμου μεταξύ δυο συμμάχων χωρών στην επόμενη Υπουργική Σύνοδο του ΝΑΤΟ. Βουλευτής του Κόμματος των Τσαμηδων βρίσκοντας βήμα σε μεγάλη διεθνή διακοινοβουλευτική συνέλευση στην Γενεύη, παρουσίασε την «Γενοκτονία των Τσαμηδων» με τον ισχυρισμό ότι «σφαγιάστηκαν» από φιλοναζιστικές ομάδες και τον … συνεργάτη των Ναζί , στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα…
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, (καθώς το κόμμα έχει παρουσία στην Βουλή συμπαρασύροντας με εθνικιστικές κορώνες και άλλους βουλευτές, και συμμετέχει και στην κυβέρνηση), έχει η αναφορά του κ. Ιντρίζι ότι δεν θα επιτρέψει να λειτουργήσουν τα δυο ελληνικά στρατιωτικά κοιμητήρια, εάν προηγουμένως δεν ανεγερθούν νεκροταφεία για τους «Τσαμηδες πεσόντες» στο ελληνικό έδαφος…
Στον αλβανικό Τύπο υπάρχει καταιγισμός δημοσιευμάτων τις τελευταίες εβδομάδες για το Τσάμικο ζήτημα, που δίνει την ευκαιρία για ανιστόρητες και προκλητικές επιθέσεις εναντίον της χώρας μας.
Πάντως την «τιμή» της Ελλάδας ανέλαβε να προστατεύσει ο πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Λεωνίδας Παππάς που απάντησε στους ισχυρισμούς του προέδρου του κόμματος των Τσαμηδων PDIU και αντιπροέδρου της Αλβανικής Βουλής Σχπετιμ Ιντρίζι που λίγο πολύ είχε ισχυρισθεί ότι οι Έλληνες πεσόντες του Αλβανικού Μετώπου, ηταν νεκροί του Εμφυλίου Πολέμου…
Στο άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην μεγάλη αλβανική εφημερίδα “Πανόραμα» ο πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δίνει ηχηρή απάντηση σε όσα έχουν ακουστεί το τελευταίο διάστημα. Μια απάντηση που έπρεπε πριν απ΄όλους να έχει δοθεί από την Ελλάδα και γι αυτό αξίζει να μεταφερθεί αυτούσια:
«Το τελευταίο διάστημα, αλβανικά και ελληνικά μέσα ενημέρωσης αφιέρωσαν αρκετό χώρο στο κόμμα PDIU και τις θέσεις του. Ως εκ τούτου, ο Πρόεδρος του έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει..
Για όσους γνωρίζουν στοιχειωδώς τα ιστορικά γεγονότα, έχουν επίγνωση της αλβανικής και ελληνικής πραγματικότητα και κυρίως ευελπιστούν στην προοπτική καλών σχέσεων μόνο αισιόδοξοι δεν μπορούν να αισθάνονται από την καλλιέργεια αυτού του φαινομένου.
Κατατάσσοντας τον εαυτό μου σε αυτήν την κατηγορία και εκπροσωπώντας την ιστορική οργάνωση της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας «Ομόνοια», θεώρησα χρέος μου να τοποθετηθώ διότι η αλβανική κοινή γνώμη στερείται αντικειμενικών απόψεων.
Φυσικά υπήρχε και το δίλλημα μήπως η τοποθέτηση μου γίνει νερό στο «μύλο» του κ. Ιντρίζι, δεδομένου ότι ο ανθελληνισμός που καλλιεργείται από μερίδα των ΜΜΕ φώλιασε για τα καλά στην αλβανική κοινωνία και τον εκκολάπτει το κόμμα του. Εκεί όμως που δεν μπορεί κανείς να σιωπά είναι τα ψέματα με τα οποία αντιμετωπίζει το θέμα των στρατιωτικών νεκροταφείων για τους Έλληνες πεσόντες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, παρουσιάζοντας τους ως θύματα ενός εμφυλίου πολέμου. Αυτούς, που ο ηρωισμός τους δεν έκανε περήφανους μόνο εμάς τους Έλληνες, αλλά κάθε άνθρωπο αυτού του πλανήτη που διέπεται από τις θεμελιώδεις ανθρώπινες αρχές και αξίες. Αυτούς που ύμνησε η παγκόσμια λογοτεχνία και θαύμασαν φίλοι και εχθροί. Για τα κατόρθωμα τους αναφέρω τα λεγόμενα κάποιων προσωπικοτήτων της εποχής:
• “Λυπάμαι διότι γερνάω και δεν θα ζήσω επί μακρόν δια να ευγνωμονώ τον Ελληνικό Λαό, του οποίου η αντίσταση έκρινε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο” – Ιωσήφ Στάλιν• «Χάριν της ιστορικής αληθείας οφείλω να παραδεχθώ ότι μόνον οι Έλληνες, εξ όλων των αντιπάλων οι οποίοι με αντιμετώπισαν, πολέμησαν με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνηση προς τον θάνατον» – Αδόλφος Χίτλερ• «Ο πόλεμος με την Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δεν είναι ακλόνητον εις τα στρατιωτικά πράγματα και ότι πάντοτε μας περιμένουν εκπλήξεις» – Μπενίτο Μουσολίνι• «Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι είναι βαθιά εντυπωσιασμένοι από το κουράγιο και την προσήλωση του Ελληνικού έθνους που αμύνεται τόσο γενναία» Φραγκλίνος Ρούζβελ• «Τώρα δεν θα λέμε πια ότι οι Έλληνες πολε μούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» Ουίνστων Τσώρτσιλ
Ως μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας έχουμε κάθε λόγο να αισθανόμαστε διπλά περήφανοι γιατί την ίδια ώρα που οι άλλες μειονότητες των Βαλκανίων ταυτίζονταν και συνεργάζονταν με τον κατακτητή, οι προγονοί μας όχι μόνο δεν συνέπραξαν με τον φασισμό, αλλά με κάθε τρόπο στάθηκαν απέναντί του, πληρώνοντας τη στάση τους με ολοκαυτώματα όπως της Γλύνας, της Σμίνετσης κ.α.
Από τους 13.000 Έλληνες πεσόντες στον πόλεμο του 1940, τα οστά των 8.000 περίπου βρίσκονται εντός της σημερινής αλβανικής επικράτειας. Λιγότεροι από τους μισούς είναι όσοι έχουν εντοπισθεί, μέσα από τις μαρτυρίες των ντόπιων ηλικιωμένων, ενώ ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που έχουν ταυτοποιηθεί . Πάνω από 5.000 ήρωες κείτονται σε ομαδικούς ή μεμονωμένους τάφους, γνωστούς ή άγνωστους. Πολλοί άλλοι κείτονται ακόμα άταφοι στις απότομες χαράδρες. Μια θλιβερή κατάσταση που μας εκθέτει όλους.
Οι Γερμανοί στρατιώτες που σκοτώθηκαν στην Ελλάδα στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο αναπαύονται σε δυο πρότυπα νεκροταφεία, στο Μάλεμε της Κρήτης και την Αττική. Γιατί η τιμή στο νεκρό στρατιώτη, ακόμα και αν είναι κατακτητής, είναι ιερή υποχρέωση από αρχαιοτάτων χρόνων. Ο σεβασμός και η απόδοση τιμών στους Έλληνες ήρωες του 40’ είναι ανεξόφλητο χρέος, όχι γιατί το έχουν ανάγκη η ίδιοι, αλλά η Ιστορία.
Οι προθέσεις του PDIU είναι γνωστές και φροντίζουν να μας τις κάνουν ξεκάθαρες με τον τρόπο που παζαρεύονται την εξουσία. Αυτό που είναι ακόμα πιο ανησυχητικό, είναι η έλλειψη αισθητηρίων της κεντρικής εξουσίας που ανέχεται και δεν απομονώνει αυτό το φαινόμενο. Όχι για να δείξει το καλό πρόσωπο σε έναν στρατηγικό εταίρο όπως είναι η Ελλάδα, αλλά για να προστατεύσει τον εαυτό της. Όσο νωρίτερα το καταλάβει, τόσο καλύτερα θα είναι για όλους. Είμαι πεπεισμένος ότι η ίδια η κοινότητα των Τσάμηδων, με την οποία η Ελληνική Μειονότητα έχει πολύ καλές σχέσεις, ούτε την εκφράζει η πολιτική του κ. Ιντρίζι, ούτε και ταυτίζεται με αυτήν. Δεν είναι τυχαίο ότι η κοινότητα των Τσάμηδων που ζει κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα και απολαμβάνει τα οφέλη της καλής γειτονίας, δεν στηρίζει αυτή την πολιτική παράταξη.»
http://mignatiou.com
H εκτέλεση των εννέα χωρικών της Θεσπρωτίας, το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 1943 στην Παραμυθιά, από τον Γερμανικό στρατό κατοχής, σε συνεργασία μα τους Αλβανοτσάμηδες της περιοχής.
***
H εκτέλεση των εννέα χωρικών της Θεσπρωτίας, το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 1943 στην Παραμυθιά, από τον Γερμανικό στρατό κατοχής, σε συνεργασία μα τους Αλβανοτσάμηδες της περιοχής.
***
Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΜΕΓΑΛΟΪΔΕΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ (Α)
Νέα πρόκληση από Αλβανούς - Ζητούν την Καστοριά!
29 Oκτωβρίου 2016:
Συνέντευξη με τον Αθανάσιο Γκότοβο
***
4 Nοεμβρίου 2016:
***
5 Νοεμβρίου 2016Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΜΕΓΑΛΟΪΔΕΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ (Α)
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ*
(Σημείωση «Ημεροδρόμου»: Ανοίγουμε σήμερα το φάκελο «Τσάμηδες», ένα θέμα ταμπού για το επίσημο ελληνικό κράτος επί πολλές δεκαετίες.
Αφορμή γι αυτό το αφιέρωμα ήταν η πρόσφατη έξαρση του αλβανικού εθνικισμού, με την ανακίνηση του «Τσάμικου», στο πλαίσιο του σχεδίου για τη «Μεγάλη Αλβανία», σε συνδυασμό με τις εξαιρετικά ανησυχητικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Στις εξελίξεις αυτές, η αναζωπύρωση των μειονοτικών θεμάτων λειτουργεί ως μοχλός υποστήριξης των κυοφορούμενων ανακατατάξεων, με στόχο την ανακατανομή των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Παλιοί και νέοι «παίκτες» συμμαχούν, ή συγκρούονται, για την κυριαρχία και την εμπέδωση των συμφερόντων τους, σε ένα χώρο που ορίζεται από το Δούναβη ως το Ευφράτη. Ένα χώρο που αντιμετωπιζόταν ανέκαθεν από τους ιμπεριαλιστές ως ενιαίο πεδίο στρατηγικών συμφερόντων. Από την άποψη αυτή η ανακίνηση του «Τσάμικου», όπως και του θέματος της μειονότητας στη Θράκη, αποκτά εξαιρετική σημασία.
Επιδίωξη μας είναι να παρουσιάσουμε αυτό το θέμα με τη συνδρομή των διαθέσιμων πηγών, παλαιότερων και νεότερων, με σκοπό να προσεγγίσουμε την ιστορική αλήθεια, κάτω από τη «σκουριά» μιας αντίληψης που εκφράζεται, ακόμα και σήμερα, με τη θέση: «δεν υπάρχει θέμα»!
Τα κείμενα του φακέλου έγραψε ο Γιώργος Καραγιάννης).
***
Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, στην πολιτική των κυβερνήσεων των Τιράνων, κυριαρχεί ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός, μέσα από το όραμα της «Μεγάλης Αλβανίας», που προσβλέπει στην ενσωμάτωση του Κοσόβου και στην έγερση εδαφικών αξιώσεων σε βάρος της Ελλάδας, της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της Σερβίας.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, το θέμα των Τσάμηδων κυριαρχεί στην εσωτερική πολιτική ατζέντα στα Τίρανα, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις.
Τους τελευταίους μήνες τα Τίρανα έθεσαν πάλι με επιτακτικό τρόπο το ζήτημα. Με την επίσκεψη στην Αθήνα στις 11 Οκτωβρίου, του προέδρου της αλβανικής Βουλής, Ιλίρ Μέτα, καταβλήθηκε μια προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι μετά την αποκάλυψη ότι η Ελλάδα και η Αλβανία είχαν στείλει non paper στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τις διμερείς συνομιλίες, στις οποίες έγινε αναφορά και στο θέμα των Τσάμηδων. Ο Μέτα, έμπειρος και μετριοπαθής πολιτικός, κράτησε χαμηλούς τόνους στις συζητήσεις του στην Αθήνα και ενέταξε το θέμα των Τσάμηδων στο ευρύτερο πλαίσιο των «δύσκολων» σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.
Από τη συγκέντρωση Τσάμηδων, στα Τίρανα, τον περασμένο Ιούνιο, κατά την επίσκεψη του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά
Όμως, γρήγορα το θερμόμετρο ανέβηκε ξανά. Σε μια συζήτηση, σε τεταμένο κλίμα, στο αλβανικό κοινοβούλιο, ο υπουργός Εξωτερικών, Ντιτμίρ Μπουσάτι, χαρακτήρισε το θέμα των Τσάμηδων «εθνικό θέμα που αφορά τους Αλβανούς, παντού, όπου κι αν ζουν» και επανέλαβε πως δεν είναι ένα απλό θέμα περιουσιών, αλλά «ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών», ενώ ζήτησε και «να διαχωριστεί οριστικά η ατομική ευθύνη, για την οποία έχουν αποφανθεί τα ελληνικά δικαστήρια, από τη συλλογική ευθύνη». Πριν από τον Μπουσάτι, ο πρώην πρωθυπουργός, Σαλί Μπερίσα, είχε υποστηρίξει: «Δεν μπορεί να πει κανείς πως δεν υπάρχει “Τσάμικο ζήτημα”. Δεν μπορεί κανείς να πατήσει πάνω στο αίμα των Τσάμηδων. Τα προβλήματα με τους γείτονες είναι πιο σοβαρά από ότι στο παρελθόν».
Ο Σαλί Μπερίσα με φόντο το χάρτη της «Μεγάλης Αλβανίας».
Στην ίδια συζήτηση, στο κοινοβούλιο των Τιράνων, ο Σπετίμ Ιντρίζι, πρόεδρος του κόμματος των Τσάμηδων, επιτέθηκε στον Ιλίρ Μέτα. Τον κατηγόρησε ότι, στις συζητήσεις του στην Αθήνα, αγνόησε το ψήφισμα του αλβανικού κοινοβουλίου για το «Τσάμικο» και προειδοποίησε πώς θα αντιδράσει με κάθε μέσο στην ανέγερση κοιμητηρίων για τους Έλληνες στρατιώτες, που σκοτώθηκαν στον πόλεμο του ΄40.
Ο «ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥΡΚΙΑ»
Σε όλα τα ζητήματα των ελληνοαλβανικών σχέσεων, πρέπει να παίρνουμε υπόψη μας και τον τουρκικό παράγοντα, για την ακρίβεια τον «τουρκικό δάκτυλο» στην αλβανική πολιτική, στο πλαίσιο μιας στρατηγικής της Άγκυρας, για τη δημιουργία ενός «μουσουλμανικού τόξου» στα Βαλκάνια. Θυμίζουμε πως η Άγκυρα έπαιξε καθοριστικό ρόλο το 2010 στην ακύρωση της συμφωνίας της Αλβανίας με την Ελλάδα για την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων. Κι ακόμη, θυμίζουμε τις στρατιωτικές συμφωνίες της Άγκυρας με τα Τίρανα για τον ελεύθερο ελλιμενισμό, τις περιπολίες και τις ασκήσεις του τουρκικού πολεμικού ναυτικού στα χωρικά ύδατα της Αλβανίας.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ «ΤΣΑΜΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ»
Πρέπει επίσης να σημειώσουμε τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόλις τον περασμένο Ιούνιο ο αρμόδιος επίτροπος για τη διεύρυνση, Γιοχάνες Χαν, αναγνώρισε την ύπαρξη «Τσάμικου ζητήματος», το οποίο όπως είπε είναι «διμερές ζήτημα που εκκρεμεί» στις σχέσεις Ελλάδας- Αλβανίας. Ο Χαν, εξηγώντας τη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά τα επεισόδια που έγιναν στις 6 Ιουνίου στη διάρκεια της επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά στα Τίρανα, δήλωσε συγκεκριμένα: «Η Επιτροπή επικρότησε το γεγονός ότι οι δυο χώρες εξετάζουν τη θέσπιση κοινού μηχανισμού, που θα συνέρχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα για την επίλυση των εκκρεμών διμερών ζητημάτων. Σε αυτά περιλαμβάνονται η οριοθέτηση της ελληνοαλβανικής υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών, τα δικαιώματα των ατόμων που ανήκουν σε μειονότητες και το Τσάμικο ζήτημα. Η Επιτροπή επικρότησε τις προσπάθειες αυτές, εκφράζοντας επιδοκιμασία για τις εν λόγω σημαντικές διπλωματικές δεσμεύσεις, σε ανταλλαγή επιστολών με τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας».
Ο κοινοτικός επίτροπος, Γιοχάνες Χαν
Η αντίδραση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών στη δήλωση αυτή (την χαρακτήρισε «αναληθή και απαράδεκτη» και σημείωσε ότι «ως γνωστόν το Τσάμικο ζήτημα δεν υφίσταται και ως εκ τούτου, ουδέποτε έχει γίνει αποδεκτό ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Αλβανίας» δεν σημαίνει πως και για την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υφίσταται «Τσάμικο ζήτημα».
Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ
Για να έχουμε μια πλήρη εικόνα των θέσεων του «ξένου παράγοντα» στο ζήτημα αυτό πρέπει να σταθούμε και στη στάση των Ηνωμένων Πολιτειών. Θυμίζουμε λοιπόν, ότι μετά την καθεστωτική αλλαγή του 1991, στις εκλογές του Μαρτίου του 1992, νικητής αναδείχθηκε το Δημοκρατικό Κόμμα του Σάλι Μπερίσα. Την επομένη των εκλογών, στις 23 Μαρτίου, ο Μπερίσα έθεσε για πρώτη φορά, από την αλβανική πλευρά και από το τέλος του πολέμου, ανοιχτά και μετ’ επιτάσεως, το ζήτημα των επιστροφής των Τσάμηδων: «Οι θέσεις μας είναι καθαρές (…) Οι Τσάμηδες, επειδή εξεδιώχθησαν από την Ελλάδα, όταν δεν είχε δημοκρατική κυβέρνηση, τώρα η νέα δημοκρατική κυβέρνηση να τους δώσει το δικαίωμα να επιστρέψουν πίσω στις περιουσίες τους».
Δυο μέρες μετά, στις 25 Μαρτίου, ο Αμερικανός πρεσβευτής στα Τίρανα, Ουίλιαμ Ράιερσον, στη διάρκεια δεξίωσης στην ελληνική πρεσβεία για την εθνική εορτή, απαντώντας σε σχετική ερώτηση είπε: «Θα πρέπει να τους αποδοθούν (σ.σ. στους Τσάμηδες) οι περιουσίες στην Ελλάδα πριν τον πόλεμο». Και σαν να μην έφτανε αυτή η δήλωση, στις 27/3/1992 δηλώνει ότι ορθώς το αλβανικό Δημοκρατικό Κόμμα έθεσε θέμα Τσάμηδων. Οι δηλώσεις αυτές αιφνιδίασαν την Αθήνα και την τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το υπουργείο Εξωτερικών σε ανακοίνωσή του ανέφερε ότι «δεν υφίσταται θέμα Τσάμηδων» και δεδομένου ότι το ζήτημα αυτό είναι ανύπαρκτο, δεν απασχολεί την Ελλάδα. Την ίδια μέρα (27/3) ο αρμόδιος διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών κάλεσε τον επιτετραμμένο των ΗΠΑ στην Αθήνα και του εζήτησε εξηγήσεις για τα «αναρμοδίως και ανιστορήτως» λεχθέντα του Ράιερσον. Παρά τις αντιδράσεις της Αθήνας, οι δηλώσεις του Ράιερσον αποτελούσαν μια χαρακτηριστική ένδειξη των προθέσεων των Αμερικανών, που υποδαύλιζαν και υποδαυλίζουν τον αλβανικό αλυτρωτισμό.
Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αλβανία, το 1992, Ουίλιαμ Ράιερσον
Κοντά σ’ αυτά, πρέπει να σημειώσουμε και το «ενδιαφέρον» για το «Τσάμικο» άλλων μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι δυο από τις πιο γνωστές διεθνείς μελέτες για το ζήτημα αυτό έγιναν από το Κέντρο Έρευνας Συγκρούσεων της Βασιλικής Βρετανικής Στρατιωτικής Ακαδημίας…
Στο επόμενο: Μια ιστορική αναδρομή στο ζήτημα των Τσάμηδων. Από τη συνθήκη της Λωζάνης μέχρι την Κατοχή.
*Πηγή: imerodromos.gr
***
Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΜΕΓΑΛΟΪΔΕΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ (Β)
Η εξαίρεση των Τσάμηδων από την ανταλλαγή πληθυσμών - Το ζήτημα της Τσαμουριάς στο οπλοστάσιο της πολιτικής του ιταλικού φασιστικού κράτους – Η απαλλοτρίωση των περιουσιών τους και οι εκτοπίσεις στα νησιά- Οι πρώτες μέρες της κατοχής
Του Γιώργου Καραγιάννη
Στα χρόνια της πολυεθνικής και πολυθρησκευτικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και για αρκετούς αιώνες δεν παρουσιάστηκαν σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις των Tσάμηδων με τους γείτονές τους χριστιανούς. Διάφορες προστριβές μεταξύ χωριών και κοινοτήτων δεν ήταν αρκετές για να διαταράξουν το κλίμα συμβίωσης στη Θεσπρωτία και ειδικότερα στις επαρχίες Μαργαριτίου, Φιλιατών και Παραμυθιάς, όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι Tσάμηδες.
Τα πρώτα προβλήματα παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913 και ειδικότερα στο μέτωπο της Ηπείρου στις αρχές του 1913 στη διάρκεια των επιχειρήσεων του ελληνικού στρατού για την κατάληψη των Ιωαννίνων. Στις μάχες που έγιναν τότε πήραν μέρος και ομάδες ντόπιων, συνήθως συμμορίες με ληστρικό χαρακτήρα. Στο πλευρό του ελληνικού στρατού ελληνικές και στο πλευρό του τουρκικού αλβανικές. Τότε ακριβώς οι Tσάμηδες δέχθηκαν την πίεση τοπικών αλλά και «εισαγόμενων» ομάδων Ελλήνων ατάκτων, κυρίως Kρητικών. Αντιδρώντας σ’ αυτές τις πιέσεις οι Τσάμηδες συγκρότησαν τις δικές τους ομάδες. Και το αίμα από τις συγκρούσεις άνοιξε ένα κύκλο αντεκδικήσεων βαθαίνοντας τις διαφορές χριστιανών και Τσάμηδων στη Θεσπρωτία.
Τσάμηδες στην αγορά της Παραμυθιάς (1915)- Φωτογραφία του Ελβετού περιηγητή Fred Boissonnas
Ωστόσο παρά τις εντάσεις και τις διαφορές που υπήρξαν στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων οι Τσάμηδες κατάφεραν να εκλέξουν βουλευτή τον Αλή Ντίνο μπέη με την αντιβενιζελική Ενωμένη Αντιπολίτευση των Δ. Γούναρη, Γ. Θεοτόκη και Δ.Ράλλη στις εκλογές του 1915 που έγιναν με την αποχή των βενιζελικών (σ.σ. Ο Αλή Ντίνο μπέης, γόνος μιας πάμπλουτης οικογένειας μπέηδων, αναδείχθηκε αργότερα σε έναν από τους σημαντικότερους σκιτσογράφους του αθηναϊκού Τύπου στη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Πέθανε το Νοέμβριο του 1938).
Η εξαίρεση από την ανταλλαγή πληθυσμών
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και σε όλο το διάστημα από το 1923 έως και το 1926 το ζήτημα των Τσάμηδων αποτέλεσε αντικείμενο μακρών συζητήσεων. Με τη συμφωνία για την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1923 οι Τσάμηδες ως μουσουλμάνοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν Τούρκοι και να χαρακτηρισθούν ως ανταλλάξιμοι. Οι ίδιοι αντέδρασαν και προσέφυγαν στην Κοινωνία των Εθνών για να αποφύγουν την εκτόπισή τους, τονίζοντας την ιστορία της περιοχής και τους δεσμούς τους με την Ελλάδα.
 |
| Σκίτσα του Αλή Ντίνο |
Στις προσπάθειές τους για την παραμονή τους είχαν την υποστήριξη τόσο της Αλβανίας όσο και της φασιστικής Ιταλίας. Τελικά η άρνηση της Τουρκίας να τους δεχθεί αλλά και η βελτίωση των ελληνοαλβανικών σχέσεων στη διάρκεια της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον στρατηγό Θεόδωρο Πάγκαλο τους επέτρεψε να παραμείνουν. Στη διάρκεια των συζητήσεων η αλβανική πλευρά πρότεινε την υποχρεωτική ανταλλαγή των Τσάμηδων με τους (πολύ περισσότερους) Έλληνες της Βορείου Ηπείρου με την ελληνική πλευρά να αρνείται ακόμη και να την συζητήσει.
Στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 1926 εμφανίστηκε το Κόμμα της Τσαμουριάς. Και μόνο από τον τίτλο του προέκυπταν καθαρά και οι χωριστικές διαθέσεις του. Με ένα ευνοϊκό εκλογικό σύστημα απλής αναλογικής κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις 1539 ψήφους στις δυο εκλογικές περιφέρειες των Ιωαννίνων και της Πρέβεζας και δεν εξέλεξε βουλευτή. Ήταν η τελευταία προσπάθεια καταγραφής της εκλογικής επιρροής της μειονότητας. Σύμφωνα με την απογραφή του 1928, εκείνη την εποχή ο αριθμός των Τσάμηδων ήταν 18.598.
Η απαλλοτρίωση των περιουσιών
Η αβεβαιότητα που υπήρχε για την τύχη των Τσάμηδων από το 1923 έως το 1926 είχε σοβαρότατες συνέπειες στη ζωή των κοινοτήτων τους. Με τις απαλλοτριώσεις που έγιναν για την αποκατάσταση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής απαλλοτριώθηκαν όχι μόνο τα μεγάλα τσιφλίκια των μπέηδων της περιοχής αλλά ακόμη και μικροϊδιοκτησίες. Και αν οι μπέηδες παρά τη ζημία που υπέστησαν είχαν χρήματα για να ζήσουν για τη φτωχολογιά σήμαινε πλήρη καταστροφή.
Παράλληλα στην περιοχή έφτασαν χιλιάδες πρόσφυγες χριστιανοί της Μικράς Ασίας. Τους έστειλαν εκεί οι ελληνικές κυβερνητικές υπηρεσίες με στόχο την άσκηση πίεσης στους Τσάμηδες έτσι ώστε να εξαναγκασθούν να εγκαταλείψουν την περιοχή. Εκτός από την απαλλοτρίωση των χωραφιών οι Τσάμηδες υποχρεώθηκαν να συγκατοικήσουν με πρόσφυγες στα σπίτια που μέχρι τότε ανήκαν αποκλειστικά σε αυτούς. Αυτή η αναγκαστική συγκατοίκηση άνοιξε μεγάλες πληγές καθώς ουδείς γνώριζε ποιος ήταν ο νόμιμος ιδιοκτήτης του τόπου.
Κοντά σ’ αυτά οι ελληνικές αρχές , κι ενώ διαρκούσαν οι συνομιλίες και θέλοντας να δημιουργήσουν τετελεσμένα διέταξαν την άμεση μετακίνηση των Τσάμηδων και τη συγκέντρωσή τους στην παραλία, όπου υποτίθεται θα περίμεναν τα πλοία που θα τους μετέφεραν στη Μικρά Ασία. Και φυσικό ήταν όσο διάστημα αυτοί οι άνθρωποι έλειπαν από τα σπίτια τους , οι περιουσίες τους να γίνονταν έρμαιο στις διαθέσεις των χριστιανών γειτόνων τους ή των προσφύγων.
Καρτ ποστάλ από τους Φιλιάτες (1931)
Παρά τις μεταγενέστερες ρυθμίσεις και τα μέτρα συμβιβασμού (για παράδειγμα η υποχρέωση να δίνεται το ένα τρίτο της παραγωγής στους προηγούμενους Τσάμηδες ιδιοκτήτες της γης) το πρόβλημα ουσιαστικά παρέμεινε άλυτο.
Η αβεβαιότητα είχε και μια άλλη παρενέργεια: Πολλοί Τσάμηδες θεωρώντας βέβαιο τον εκπατρισμό τους πούλαγαν όσο –όσο τις περιουσίες τους, χωράφια και σπίτια. Όμως όταν δόθηκε λύση στο πρόβλημα της παραμονής τους βρέθηκαν χωρίς περιουσία. Έτσι αρκετοί αναγκάστηκαν να εκπατριστούν για να βρουν δουλειά στην Αλβανία. Εκεί μαζί με διάφορους ομοεθνείς τους «φυγόδικους» που είχαν αντιταχθεί στις απαλλοτριώσεις ή είχαν κατηγορηθεί για ανθελληνική δράση συγκρότησαν μια ξεχωριστή κοινότητα με κύριο συνδετικό κρίκο το αίσθημα της αδικίας και της ταπείνωσης από τις ελληνικές αρχές.
Οι αντιθέσεις στη Θεσπρωτία εντάθηκαν στα χρόνια της δικτατορίας Μεταξά. Από τη μια μεριά η φασιστική Ιταλία ενεθάρρυνε αλυτρωτικές κινήσεις στους κύκλους των Τσάμηδων που είχαν καταφύγει στην Αλβανία. Από την άλλη η πίεση που ασκούσε στις μειονότητες το καθεστώς της 4ης Αυγούστου και ειδικότερα για τους Τσάμηδες ο νόμος του 1937 για την υποχρεωτική απαλλοτρίωση και των περιουσιών που είχαν απομένει ήταν μια ενέργεια που αξιοποιήθηκε από τις οργανώσεις τους στο εξωτερικό.
Τσάμηδες και φασιστική Ιταλία
Το ζήτημα των Τσάμηδων αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα χαρτιά της πολιτικής της φασιστικής Ιταλίας έναντι της Ελλάδας ήδη από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ΄20.
Το 1923 όταν ο ιταλικός στόλος κατέλαβε την Κέρκυρα ως αντίποινα για την δήθεν δολοφονία από Έλληνες στρατιωτικούς του Ιταλού στρατηγού Τελλίνι, ο Μουσολίνι αξιοποίησε ως όργανά του τους μπέηδες που είχαν τσιφλίκια στην Τσαμουριά. Οι μπέηδες αυτοί προσέβλεπαν σε μια ιταλική επέμβαση που θα αποσπούσε από την Ελλάδα την Ήπειρο κάτι που περιλαμβανόταν στα σχέδια του Μουσολίνι , όπως έγινε το 1940.
Δέκα επτά χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1940, στις παραμονές της ιταλικής επίθεσης κατά της Ελλάδας, όταν η ιταλική προπαγάνδα προετοίμαζε το έδαφος για τη σύγκρουση, οι μεγάλες ιταλικές εφημερίδες κατηγόρησαν την ελληνική κυβέρνηση για τη δολοφονία του Τσάμη ληστή Νταούτ Χότζα εμφανίζοντας τον ως εθνικό ήρωα της Αλβανίας. Ο Νταούτ Χότζα που είχε ανάμιξη στη δολοφονία του στρατηγού Τελλίνι δολοφονήθηκε από δυο νεαρούς αλβανούς τους οποίους είχε κακοποιήσει . Οι δύο νέοι κατέφυγαν στην Κέρκυρα και ζήτησαν άσυλο. Όμως η κυβέρνηση Μεταξά τους παρέδωσε στην Ιταλία χωρίς όμως, όπως ήταν φυσικό, αυτή η πράξη εξευμενισμού να αλλάξει τα σχέδια του Μουσολίνι.
Την 1η Αυγούστου 1940 το επίσημο ιταλικό πρακτορείο Ειδήσεων Στέφανι σε τηλεγράφημά του ανέφερε και τα εξής:
« Ο αλβανικός πληθυσμός ο υποτεταγμένος εις την Ελλάδα ευρίσκεται υπό την βαθείαν εντύπωσιν τρομερού πολιτικού εγκλήματος διαπραχθέντος εις την ελληνοαλβανικήν μεθόριον. Ο μέγας Αλβανός πατριώτης Νταούτ Χότζα, γεννηθείς εις την αλύτρωτον περιοχήν της Τσαμουριάς, εδολοφονήθη αγρίως επί αλβανικού εδάφους πλησίον των συνόρων. Το σώμα του ευρέθη ακέφαλον. Εγνώσθη αργότερον ότι οι δολοφόνοι ήσαν Έλληνες πράκτορες οι οποίοι παρέλαβον μεθ’ εαυτών εις το ελληνικόν έδαφος την αποκοπείσαν κεφαλήν και την παρέδωκαν εις τας ελληνικάς αρχάς, αίτινες από πολλών ετών είχον επικηρύξει τον Αλβανό τούτον πατριώτην (…) Ο Νταούτ Χότζα ηναγκάσθη προ τινος να φύγη κρυφίως εκ Τσαμουριάς ίνα σωθεί από τους διωγμούς των ελληνικών αρχών , αι οποίαι δεν του συνεχώρουν την ακαταπόνητον προπαγάνδαν του μεταξύ των συμπατριωτών του δια την προσάρτησιν της Τσαμουριάς εις την μητέρα πατρίδα…».
Τσάμηδες σε ορεινό χωριό της Θεσπρωτίας σε εκδήλωση υποδοχής των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής
Και η ανακοίνωση κατέληγε με ένα ανοιχτό κάλεσμα στους Τσάμηδες να ξεσηκωθούν:
«… Σήμερον ο τυφλός δεσποτισμός επιπίπτει περισσότερον από κάθε άλλην φοράν κατά των πληθυσμών αυτών, εις τρόπον ώστε πλείστοι κάτοικοι της Τσαμουριάς είναι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν εις την Αλβανίαν δια να αποφύγουν τους ανήκουστους διωγμούς. Όπως προκύπτει από παλαιάς εγκύρους μαρτυρίας, αι ελληνικαί αρχαί έφθασαν μέχρι του να βεβαιώσουν ότι οι Ιταλοί θα εκδιωχθούν συντόμως εξ’ Αλβανίας (σ.σ. Από το 1939 η Αλβανία ήταν ιταλικό προτεκτοράτο). Ο πληθυσμός όμως της Τσαμουριάς είναι σήμερον ολιγώτερον από κάθε άλλη φορά διατεθειμένος να υποκύψη εις τας ελληνικάς πιέσεις. Αν η αγάπη προς την αλβανική πατρίδα ήρκεσε να τροφοδοτήση την πίστην της Τσαμουριάς εις εποχάς αι οποίαι ήσαν τόσον σκοτειναί δια την τύχην της Αλβανίας, σήμερον οι Αλβανοί της Τσαμουριάς θα εύρουν εις τα ανανεωθέντα πεπρωμένα της μητρός πατρίδος των ακόμη ισχυρότερον λόγον δια να ελπίζουν».
Η διάψευση των ιταλικών σχεδίων
Τρεις μήνες μετά, με την κήρυξη του πολέμου τα σχέδια των Ιταλών διαψεύστηκαν. Και μαζί μ’ αυτά και οι πληροφορίες που είχαν δώσει κύκλοι εθνικιστών Αλβανών και κυρίως εκπατρισθέντων τσάμηδων. Η αντίσταση του ελληνικού στρατού που πέρασε γρήγορα από την άμυνα στην επίθεση διέψευσαν τις πληροφορίες που δόθηκαν στον στρατηγό Πράσκα για το πεσμένο ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών που «δεν θα πολεμούσαν με ευχαρίστηση». Διαψεύσθηκαν επίσης οι πληροφορίες που έδωσαν στο ιταλικό επιτελείο εκπατρισθέντες Τσάμηδες ότι η κατάληψη της Ηπείρου ήταν μια εύκολη υπόθεση και πως οι Τσάμηδες ήταν έτοιμοι να υποδεχθούν τους προελαύνοντες Ιταλούς και μάλιστα να σχηματίσουν εθελοντικά σώματα για να ενισχύσουν τις ιταλικές δυνάμεις στις μάχες κατά του ελληνικού στρατού. Οι προσδοκίες για γενικευμένη εξέγερση της μειονότητας των Τσάμηδων αποδείχθηκαν σκέτη χίμαιρα.
Στην παθητικότητα της πλειοψηφίας της μειονότητας έπαιξαν ρόλο δυο παράγοντες.
Ο πρώτος ήταν η διάρρηξη των δεσμών μεταξύ των Τσάμηδων που είχαν παραμείνει και αυτών που είχαν εκπατριστεί καθώς οι πρώτοι πίστευαν ότι θα μπορούσαν να λυθούν τα προβλήματα που είχαν σε συνδιαλλαγή με το ελληνικό κράτος.
Ο δεύτερος και κυριότερος λόγος ήταν τα κατασταλτικά μέτρα που είχε λάβει το ελληνικό κράτος με τον εκτοπισμό της πλειοψηφίας των ανδρών στο εσωτερικό της χώρας και τα νησιά, κυρίως την Κρήτη.
Τις εκτοπίσεις συνόδευσε και η επιστράτευση Τσάμηδων που αντέδρασαν με λιποταξίες και άρνηση παρουσίασης στα στρατολογικά γραφεία. Φυγόδικοι, λιποτάκτες και ανυπότακτοι Τσάμηδες κατέφευγαν μαζικά στην Αλβανία όπου συγκροτούσαν, μαζί με αλβανούς, μονάδες εθελοντών (τσέτες). Αυτές οι μονάδες με την κήρυξη του πολέμου ακολούθησαν τα ιταλικά στρατεύματα . Οι Τσάμηδες φυγόδικοι βρήκαν έτσι την ευκαιρία να προχωρήσουν σε πράξεις αντεκδίκησης σε βάρος χριστιανών. Όμως η παρουσία τους δεν διήρκεσε πολύ γιατί από τα μέσα Νοεμβρίου άρχισε η ιταλική υποχώρηση. Τότε με την επιστροφή των ελληνικών αρχών ήρθε η ώρα της απάντησης στις πράξεις αυτές. Χωροφύλακες και στρατιώτες προχώρησαν σε εκτελέσεις μουσουλμάνων στην Ηγουμενίτσα και σε χωριά της περιοχής. Μεταξύ αυτών που εκτελέστηκαν μετά από δίκη ήταν και ο μουφτής της Παραμυθιάς που είχε υποδεχθεί τις μονάδες εθελοντών. Ήταν ο πρώτος κύκλος του αίματος που σε λίγο θα χαρακτήριζε τις εξελίξεις στην περιοχή και τις σχέσεις χριστιανών και μουσουλμάνων.
Οι πρώτες μέρες της κατοχής
Mε την κατάληψη της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα η περιοχή όπου ζούσαν οι Τσάμηδες τέθηκε υπό ιταλική διοίκηση. Μόλις εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα η 11η ιταλική Στρατιά η διοίκησή της διαίρεσε τον πληθυσμό σε Έλληνες, Εβραίους, Βούλγαρους, Αρμένιους, Αρωμούνους και Τσάμηδες. Σύμφωνα με τις μελέτες των ειδικών του φασιστικού υπουργείου Εξωτερικών η περιοχή της Ηπείρου και της Ακαρνανίας ανήκε στην Αλβανία και συγκροτούσε ένα ενιαίο γεωγραφικό χώρο με τη ζώνη της Αδριατικής. Μόλις επιβλήθηκε η ιταλική κατοχή ορισμένοι Τσάμηδες πρόκριτοι με επικεφαλής τον Αχμέτ Ντίνο ζήτησαν να προσαρτηθούν στην Αλβανία η περιοχές της Τσαμουριάς και η Πρέβεζα. Οι Ιταλοί διόρισαν τον Τζεμίλ Ντίνο, γαμπρό του Αλβανού πρωθυπουργού Σεφκέτ Βερλάτσι πολιτικό επίτροπο για την Τσαμουριά ο οποίος με υποστήριξη από την Αλβανία θα προωθούσε τα σχέδια για «αλβανοποίηση» της περιοχής. Ωστόσο το σχέδιο αυτό δεν προχώρησε λόγω της αντίδρασης των ντόπιων Ελλήνων και του φόβου των Ιταλών για ανεξέλεγκτες εθνοτικές συγκρούσεις.
Πηγή:http://www.imerodromos.gr/tsamiko2/
***
13 Νοεμβρίου 2016
Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΜΕΓΑΛΟΪΔΕΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ (Γ)
***
Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΜΕΓΑΛΟΪΔΕΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ (Δ)
***
13 Νοεμβρίου 2016
Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΜΕΓΑΛΟΪΔΕΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ (Γ)
Ανοίγει πάλι ο κύκλος του αίματος – Η συγκρότηση ένοπλης βοηθητικής χωροφυλακής και η «κρατική οργάνωση» των Τσάμηδων – Η τρομοκρατία και η συνεργασία με τους Γερμανούς – Η εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς
Του Γιώργου Καραγιάννη
Μετά την αποτυχία των ιταλικών αρχών, τους πρώτους μήνες της κατοχής, να προωθήσουν τα σχέδια για «αλβανοποίηση» της Τσαμουριάς και της Πρέβεζας με τον διορισμό του Τζεμίλ Ντίνο, γαμπρού του Αλβανού πρωθυπουργού Σεφκέτ Βερλάτσι, στη θέση του πολιτικού επιτρόπου, λόγω της αντίδρασης των ντόπιων Ελλήνων και του φόβου των Ιταλών για ανεξέλεγκτες εθνοτικές συγκρούσεις, για κάποιους μήνες επικράτησε μια σχετική ηρεμία. Οι Τσάμηδες που είχαν εκτοπισθεί επέστρεψαν, το ίδιο και οι λιποτάκτες και φυγόδικοι που είχαν καταφύγει στην Αλβανία. Όμως, από την άλλη μεριά, οι τοπικές αρχές (Νομαρχία και Χωροφυλακή) παρέμειναν ελληνικές. Μάλιστα, η Χωροφυλακή ενισχύθηκε με την στρατολόγηση ντόπιων χριστιανών («χωροφύλακες άνευ θητείας»).
Μέχρι το τέλος του 1941 η κατάσταση στην περιοχή ήταν ελεγχόμενη, αν εξαιρέσει κανείς επεισόδια που είχαν σχέση με κτηματικές διαφορές, ή κακοποιήσεις γυναικών. Στην πορεία εμφανίστηκαν και τα κρούσματα ληστειών με θρησκευτικό περίβλημα, αλλά και παλιές βεντέτες.
Η σπίθα που άναψε τη φωτιά
Αυτή η ηρεμία ήταν φαινομενική. Η περιοχή θύμιζε ένα δεμάτι ξερά ξύλα που μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να πάρουν φωτιά. Και η πρώτη πράξη που άλλαξε ριζικά το κλίμα και άναψε την πρώτη μεγάλη φωτιά είχε δράστες δύο Έλληνες χωροφύλακες. Στις 12 Ιανουαρίου 1942 ο ανθυπασπιστής της Χωροφυλακής Ηλίας Νίκου μαζί με ένα ακόμη χωροφύλακα σκότωσαν τον κτηματία Τεφήκ Κεμάλ και τον γιατρό Αχμέτ Κασήμ, δυο από τους πιο γνωστούς προκρίτους των Τσάμηδων στην περιοχή. Η «εγκληματική ενέργεια ενός παράφρονος χωροφύλακος», όπως την χαρακτήριζε σε έγγραφο του προς την Ανώτερη Διοίκηση Χωροφυλακής Ηπείρου ο διοικητής της διοικήσεως Χωροφυλακής Θεσπρωτίας, προκάλεσε αντίποινα από την πλευρά των μουσουλμάνων.
Άποψη της Παραμυθιάς (1940)- Η φωτογραφία είναι από το site paramythia-online.gr
Στις 19 Φεβρουαρίου Τσάμηδες απάντησαν με τη δολοφονία στην Ηγουμενίτσα του διορισμένου από την κατοχική κυβέρνηση των Αθηνών νομάρχη Θεσπρωτίας Γιώργου Βασιλάκου.
Οι ελληνικές κατοχικές αρχές, ο νέος νομάρχης Κ. Κοντογιάννης και οι Ιταλοί υπεύθυνοι, για να εξομαλύνουν την κατάσταση αποφάσισαν να καταβληθούν στους μουσουλμάνους κατόχους γης οι αποζημιώσεις για τις περιουσίες τους που είχαν απαλλοτριωθεί. Συγκρότησαν μάλιστα και ειδικές μεικτές επιτροπές για την επίλυση των διαφορών. Όμως, η οικονομική αδυναμία της κατοχικής ελληνικής Πολιτείας αλλά και η υπονόμευση στη συνέχεια των προσπαθειών από την πλευρά των Ιταλών (στρατιωτικός διοικητής της περιοχής ήταν ο επικεφαλής της μεραρχίας «Μόντενα» που με σήμα του ακύρωσε την αρχική έγκριση για συγκρότηση των επιτροπών), οδήγησαν την υπόθεση σε ναυάγιο και σε επανάληψη των δολοφονικών επιθέσεων που μετέτρεψαν την περιοχή σε κόλαση.
Στις 6 Δεκεμβρίου του 1942 άγνωστοι δολοφονούν τον πρώην πρόεδρο της κοινότητας Μαργαριτίου Γιασίν Σαντίκ, ο οποίος πριν τον πόλεμο είχε καταφύγει στην Αλβανία και επέστρεψε με τα ιταλικά κατοχικά στρατεύματα. Την επομένη, η απάντηση έρχεται με την απαγωγή του προέδρου της κοινότητας Σπαθαραίων Βασίλη Τσούπη, του ιερέα Σπυρίδωνος Νούτση και εννέα χωρικών που στη συνέχεια εκτελέσθηκαν. Όλα πια οδηγούσαν στην ανοικτή σύγκρουση.
Οι αρχές της ελληνικής κατοχικής Πολιτείας είχαν πλέον καταλυθεί ενώ, ήδη από το καλοκαίρι, οι Ιταλοί καραμπινιέροι χρησιμοποιούσαν ένοπλους Τσάμηδες ως σώμα βοηθητικής Χωροφυλακής στην καταδίωξη χριστιανών μελών είτε αντιστασιακών οργανώσεων είτε συμμοριών.
Η «κρατική οργάνωση» των Τσάμηδων
Οι ομάδες αυτές των Τσάμηδων αποτέλεσαν και την πρώτη μορφή ενός τύπου «κρατικής οργάνωσης», που οδήγησε τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς στην ίδρυση του Εθνικού Αλβανικού Συμβουλίου K.S.I.L.I.A. («ΞΙΛΙΑ») στην περιοχή της Τσαμουριάς. Η « ΞΙΛΙΑ» δημιούργησε ένα δίχτυ εξουσίας με την ίδρυση κοινοτικών επιτροπών, δικαστικών και τελωνειακών αρχών και χωροφυλακής στα χωριά όπου κατοικούσαν μουσουλμάνοι.
Τμήμα Τσάμηδων, συνεργατών των Γερμανών, επιθεωρείται από Γερμανό αξιωματικό.
Από την άλλη πλευρά, των χριστιανών, τις κατοχικές αρχές διαδέχθηκαν οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ του Ναπολέοντα Ζέρβα που είχαν ενισχυθεί με ακραία στοιχεία φυγόδικων και μελών συμμοριών που δρούσαν στην περιοχή. Ο ακραίος εθνικιστικός χαρακτήρας του ΕΔΕΣ και η φανερή διάθεση για εκδικητικές πράξεις λίγα περιθώρια άφηναν για μια εξισορρόπηση των πραγμάτων στην περιοχή νότια και ανατολικά του Καλαμά και ουσιαστικά οδηγούσαν τους μουσουλμάνους στην ένταξη τους στο γερμανικό σύστημα ασφάλειας που είχε αντικαταστήσει τους Ιταλούς μετά τη συνθηκολόγηση του Μπαντόλιο. Αντίθετα, βόρεια του ποταμού, όπου υπήρχε παρουσία του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ αλλά και λόγω της γειτνίασης με τις περιοχές όπου δρούσαν το Αλβανικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός της Αλβανίας, οι σχέσεις χριστιανών και μουσουλμάνων ήταν πιο ισορροπημένες. Ο καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης στο βιβλίο του «Ανεπιθύμητοι συμπατριώτες – Στοιχεία για την καταστροφή των μειονοτήτων της Ελλάδας – Τσάμηδες – Εβραίοι» εύλογα σημειώνει: «Παρά τις προγενέστερες σχέσεις αρκετών Τσάμηδων με τον φασισμό τα προγενέστερα χρόνια, θα ήταν μάλλον υπερβολικό να ισχυριστούμε ότι η προδιάθεση της μειονότητας για συνεργασία με τον άξονα συνιστούσε μια έμφυτη τάση».
1943: Η σύγκρουση γενικεύεται
Το 1943 είναι η χρονιά που η συγκρούσεις στην περιοχή της Τσαμουριάς γενικεύονται. Τμήματα ένοπλων Τσάμηδων πήραν μέρος στην εκκαθαριστική «επιχείρηση Αύγουστος» που διενήργησαν η γερμανική 1η Ορεινή Μεραρχία υπό τον Βάλτερ Στέτνερ και η ιταλική 2η Ομάδα Αλπινιστών Βάλλε υπό τις διαταγές του Ουμπέρτο Μανφρεντίνι. Στόχος ήταν ο έλεγχος της σημαντικής οδικής σύνδεσης Παραμυθιάς – Πρέβεζας με την εκκαθάριση της περιοχής Μαργαρίτι – Πάργα – Αμμουδιά – Σκεπαστό – Γλυκή. Η διαταγή του Στέτνερ ήταν σαφής: «Βασικά όλοι οι ένοπλοι θα εκτελούνται επί τόπου. Χωριά από τα οποία θα πέφτουν πυροβολισμοί (…) θα καταστρέφονται και ο ανδρικός πληθυσμός τους θα εκτελείται. Κατά τ’ άλλα όλοι οι μάχιμοι άνδρες ηλικίας 16 έως 60 ετών θα συλλαμβάνονται και θα στέλνονται αιχμάλωτοι στα Ιωάννινα. Ως όμηροι θα συλλαμβάνονται όλοι οι προύχοντες (ιερείς, δάσκαλοι, πρόεδροι κοινοτήτων). Θα εγγυώνται με τη ζωή τους για τη φιλειρηνική στάση του ντόπιου πληθυσμού».
Ο Ναπολέων Ζέρβας στους δρόμους της Παραμυθιάς (1944).
Επικεφαλής των Τσάμηδων ήταν ο κτηνίατρος Νουρί Ντίνο στον οποίο ο διοικητής του γερμανικού 99ου Συντάγματος Γιόζεφ Ρέμολντ προσέφερε 60 καραμπίνες και 700-800 λαφυραγωγημένα βοοειδή, ως αντάλλαγμα για τη συμμετοχή του στις επιχειρήσεις. Σε έγγραφο του ο Ρέμολντ προς τον Στέτνερ διαβεβαιώνει πως ο Νουρί Ντίνο «θα πετύχει με γερμανική υποστήριξη το στόχο του και θα επιβάλει ησυχία και τάξη, όπως τη θέλουμε».
Στην διάρκεια της «επιχείρησης Αύγουστος» έχασαν τη ζωή τους 250 άμαχοι Έλληνες και πυρπολήθηκαν πάνω από 20 χωριά. Μόνο από 21 χωριά γύρω από το Καναλάκι στην περιοχή του Φαναρίου, κοντά στις εκβολές του Αχέροντα συνελήφθησαν 400 όμηροι που μεταφέρθηκαν στα Ιωάννινα και στη συνέχεια στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη.
Υπό γερμανική διοίκηση
Μετά την ανατροπή του Μουσολίνι, την ιταλική συνθηκολόγηση και τον αφοπλισμό των μονάδων του ιταλικού στρατού στη Θεσπρωτία οι Γερμανοί υποσχέθηκαν στους επικεφαλής των Τσάμηδων ότι η περιοχή τους, μετά τη λήξη του πολέμου θα εντασσόταν σε μια «ελεύθερη αυτόνομη Αλβανία». Έτσι οι οι ένοπλες ομάδες των Τσάμηδων που είχαν ήδη εξοπλιστεί και με λαφυραγωγημένα όπλα μετά την «Επιχείρηση Αύγουστος» δήλωσαν την προθυμία τους να συνεργαστούν με το γερμανικό στρατό και ο αντισυνταγματάρχης Ρέμολντ συγκρότησε και άλλα «τάγματα εθελοντών μουσουλμάνων» με τη βοήθεια των αδελφών Νουρί, Ρετζέπ και Μαζάρ Ντίνο. Μάλιστα σε σήμα του ο Γερμανός διοικητής επαίνεσε τα ένοπλα τσάμικα τμήματα γιατί «με τις γνώσεις τους για την περιοχή» είχαν «αποδείξει πλήρως την αξία τους στις αναγνωριστικές επιχειρήσεις» της Βέρμαχτ.
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1943 Γερμανοί και Τσάμηδες ένοπλοι που επιχειρούσαν βόρεια της Παραμυθιάς συνέλαβαν 60 αγρότες (εκ των οποίων 42 γυναίκες) και εκτέλεσαν τους εννέα το πρωί της επομένης στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου της Παραμυθιάς.
H 49 εκτελέσεις στην Παραμυθιά
Λίγες μέρες μετά, την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου, μια γερμανική περίπολος έπεσε σε ενέδρα ανταρτών στο πέρασμα της Σκάλας έξω από την Παραμυθιά. Ένας υπαξιωματικός και τέσσερις στρατιώτες έπεσαν νεκροί. Στις 27 Σεπτεμβρίου με διαταγή της 1ης Ορεινής Μεραρχίας της Βέρμαχτ άρχισε η γερμανική επιχείρηση αντιποίνων με στόχο τα μεγαλύτερα χωριά βόρεια της Παραμυθιάς οι κάτοικοι των οποίων θεωρήθηκαν συνυπεύθυνοι για τον θάνατο των Γερμανών στρατιωτών. Στην επιχείρηση αυτή δίπλα στους Γερμανούς (απόσπασμα ελαφρού πυροβολικού υπό τον ταγματάρχη Στάικερτ και τάγμα ορεινού μηχανικού) συμμετείχαν και τμήματα Τσάμηδων. Το ίδιο βράδυ ο 1ος λόχος του 54ουσυντάγματος μηχανικού ανέφερε: «24 νεκροί συμμορίτες, 8 τραυματίες, υπολογίζονται άλλες 15-20 απώλειες. Κανένα λάφυρο. Πυρπολήθηκαν τα ακόλουθα χωριά: Σέλλιανη, Σεμέλικα, Ελευθεροχώρι. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος (…) 150 Αλβανοί που τα πήγαν πολύ καλά».
Εικόνα από την τελετή ανακομιδής των οστών των 49 εκτελεσθέντων στην Παραμυθιά.
Το ίδιο βράδυ και σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, τμήμα ένοπλων Τσάμηδων, υπό την ηγεσία Γερμανού υπαξιωματικού έκανε μπλόκο στην Παραμυθιά. Με κατάλογο που κρατούσε ο Μαζάρ Ντίνο, επικεφαλής της τοπικής «τσάμικης αστυνομίας», συνελήφθησαν 53 κάτοικοι της κωμόπολης και κλείστηκαν στο υπόγειο του δημοτικού σχολείου. Από τους 53 συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι τέσσερις. Τα ξημερώματα της 29ης Σεπτεμβρίου οι 49 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν στο χωράφι του Τσαμάτου στην συνοικία Άγιος Γεώργιος της Παραμυθιάς και εκτελέστηκαν από απόσπασμα που αποτελούσαν οκτώ Γερμανοί στρατιώτες και έξι Τσάμηδες .
Ο Ελβετός μηχανικός Χανς – Γιάκομπ Μπίκελ απεσταλμένος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού που έφθασε μέχρι την Πάργα στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1943 μεταφέροντας τρόφιμα και φάρμακα, περιέγραψε αργότερα την κατάσταση που βρήκε με βάση και την ενημέρωση που είχε από εκπροσώπους της κοινότητας «για τις βιαιοπραγίες των Τσάμηδων εναντίον του χριστιανικού πληθυσμού στην περιοχή γύρω από το Φανάρι»:
«Η κατάσταση των ελλήνων (…) στο Φανάρι, στη μεγάλη πεδιάδα κάτω από την Παραμυθιά (…), όπου κάθε χρόνο συλλέγονται 15.000 τόνοι ρύζι, ήταν πολύ σοβαρή. Είκοσι χιλιάδες Αλβανοί που ζούσαν εκεί ασκούσαν φοβερή τρομοκρατία στον υπόλοιπο πληθυσμό, αρχικά με την υποστήριξη των Ιταλών και τώρα πλέον των Γερμανών. Μόνο στο Φανάρι καταστράφηκαν 24 χωριά. Ολόκληρη η σοδειά έπεσε στα χέρια των Αλβανών (…) Στο ταξίδι μου διαπίστωσα πως οι Αλβανοί κρατούσαν τον ελληνικό αγροτικό πληθυσμό κλεισμένο μες στα σπίτια του. Νεαροί Αλβανοί που μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο τριγύριζαν στα χωριά βαριά οπλισμένοι. Οι Έλληνες είχαν εγκαταλείψει πλήρως την Ηγουμενίτσα και είχαν φύγει στα βουνά. Οι Αλβανοί πήραν μαζί τους όλα τα ζώα από τα ελληνικά χωριά. Τα χωράφια έμειναν ακαλλιέργητα».
Η «παραγραφή» του εγκλήματος
Μετά τον πόλεμο ο δικαστικός Α. Τούσσης του Ελληνικού Εθνικού Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου ξεκίνησε στην Αθήνα δικαστική έρευνα εναντίον μιας σειράς Ιταλών, Αλβανών και Γερμανών και για τα εγκλήματα στην περιοχή της Παραμυθιάς. Διατάχθηκε μάλιστα και η σύλληψη των κατηγορουμένων και η προφυλάκισή τους μέχρι την έναρξη της κύριας δίκης. Όμως από την πλευρά των ελληνικών αρχών ουδεμία ενέργεια έγινε για την έκδοση των κατηγορουμένων που βρίσκονταν στο εξωτερικό. Τελικά τον Απρίλιο του 1965 το Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε την οριστική παύση των διώξεων λόγω παραγραφής των αδικημάτων.
Έρευνες και ανακρίσεις έγιναν και στην τότε Δυτική Γερμανία. Μετά από ανάκριση από τη βαυαρική αστυνομία του Γερμανού λοχαγού Άλφρεντ Χίντελαγκ, που είχε ορίσει το απόσπασμα για την εκτέλεση των 49 ομήρων στην Παραμυθιά, οι εισαγγελικές αρχές του Κέμπτεν, την ίδια περίοδο με τις ελληνικές, διέκοψαν την έρευνα με το ακόλουθο σκεπτικό:
Ο Λαντς (αριστερά) μαζί με τον διαβόητο Βάλτερ Στέτνερ (Walter Stettner) τον Ιούλιο του 1944
«Οι αθώοι πολίτες εκτελέστηκαν χωρίς δίκη και καταδίκη. Επρόκειτο αποκλειστικά για άνδρες. Οι εκτελέσεις έγιναν με καραμπίνες από απόσταση 6 μέτρων. Σύμφωνα με τις καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων, όλοι οι Έλληνες έπεσαν αμέσως νεκροί. Δεν προέκυψαν ενδείξεις ότι ο κατηγορούμενος (Χίντελανγκ) ή κάποιος άλλος στρατιώτης λήστεψαν τα προσωπικά αντικείμενα των νεκρών Ελλήνων. Η εκτέλεση των πολιτών της Παραμυθιάς έγινε (…) σε αντίποινα για τη θανάτωση και τον ακρωτηριασμό από τους αντάρτες στις 24 Σεπτεμβρίου 1943 του υπαξιωματικού Νταίρνχεν και πέντε ακόμη Γερμανών στρατιωτών (σ.σ. όπως αναφέρουμε και παραπάνω οι νεκροί Γερμανοί ήταν ένας υπαξιωματικός και τέσσερις στρατιώτες και όχι πέντε όπως αναφέρεται στο κείμενο της εισαγγελίας του Κέμπτεν) που εκτελούσαν αναγνωριστική αποστολή. Ο κατηγορούμενος Χίντελανγκ παραδέχθηκε (…) ότι έπειτα από διαταγή, έδωσε εντολή να σχηματιστεί εκτελεστικό απόσπασμα (…) Δεν μπόρεσε να διαπιστωθεί ποιος διέταξε το μέτρο αντιποίνων. (…) Ο στρατηγός Λαντς (σ.σ. Χούμπερτ Λαντς διοικητής του 22ου Ορεινού Σώματος Στρατού που έδρευε στα Ιωάννινα) διέψευσε πως αυτός έδωσε τη διαταγή. Ο διοικητής της Παραμυθιάς δεν έγινε δυνατόν να εντοπιστεί (…) Κίνητρα, τρόπος διεξαγωγής και στόχος της ενέργειας δεν προσδίδουν στο αδίκημα το χαρακτήρα δολοφονίας, αλλά το πολύ ανθρωποκτονίας…». Έτσι θεωρήθηκε ότι το αδίκημα έχει παραγραφεί και διεκόπησαν οι έρευνες.
Και μια λεπτομέρεια που έχει τη σημασία της. Ο Γερμανός ερευνητής Χέρμαν Φρανκ Μάγερ στο βιβλίο του «Αιματοβαμένο Εντελβάις – Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Σώμα Στρατού και η εγκληματική τους δράση στην Ελλάδα, 1943-1944» αναφέρει τα εξής: « Οι κύριοι υποκινητές της δολοφονίας των κατοίκων της Παραμυθιάς, οι αδερφοί Ντίνο, διατήρησαν στενές επαφές με πρώην μέλη της 1ης Ορεινής Μεραρχίας και μετά τη λήξη του πολέμου. Όπως θυμόταν ο Ματίας Σταρλ, που στον πόλεμο ήταν υπασπιστής του Λαντς, ο στρατηγός (σ.σ. Καταδικάστηκε το 1948 σε κάθειρξη 12 ετών για εγκλήματα πολέμου στην Ελλάδα, αλλά αποφυλακίστηκε από τους αμερικανούς που του έδωσαν χάρη το 1951 και έγινε έμπορος ξυλείας) μερικές φορές συναντιόταν με τον Ρετζέπ, που είχε παντρευτεί μια Βερολινέζα και είχε ανοίξει κατάστημα με χαλιά στην πλατεία Ότο του Μονάχου. Ο Ρετζέπ ήταν επίσης «πολύ καλός φίλος με τον Ρέμολντ (σ.σ. Μετά τον πόλεμο σταδιοδρόμησε στη βαυαρική Άμεση Δράση)». Τα «καταπληκτικά κιλίμια» του τα προμηθευόταν από «τον αδελφό του Νουρί» που μετά τον πόλεμο είχε μεταναστεύσει στην Τουρκία»…
Βασική βιβλιογραφία
— Γιώργου Μαργαρίτη ,«Ανεπιθύμητοι συμπατριώτες- Στοιχεία για την καταστροφή των μειονοτήτων της Ελλάδας- Τσάμηδες – Εβραίοι», εκδόσεις Βιβλιόραμα . Η πιο ολοκληρωμένη ιστορική μελέτη για το θέμα των Τσάμηδων .
— Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, «Αιματοβαμένο Εντελβάις – Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Σώμα Στρατού και η εγκληματική τους δράση στην Ελλάδα, 1943-1944» τ. Α΄ και Β΄ , εκδόσεις της Εστίας , με πολλά στοιχεία για τη συνεργασία των ενόπλων Τσάμηδων με τις γερμανικές δυνάμεις.
— Ελευθερίας Μαντά, «Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου ( 1923-2000), εκδόσεις του ΙΜΧΑ.
— Βασίλη Κραψίτη « Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας».
Στο επόμενο: Ο ΕΔΕΣ καταλαμβάνει την Παραμυθιά που μεταβάλλεται σε σφαγείο- Οι Βρετανοί κρατάνε τον ΕΛΑΣ μακρυά από την Τσαμουριά–Βορειοηπειρώτες στον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό της Αλβανίας- Τσάμηδες στον ΕΛΑΣ.
Πηγή:http://www.imerodromos.gr/o-alvanikos-megaloideatismos-ke-to-zitima-ton-tsamidon-g%CE%84/
***
Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΜΕΓΑΛΟΪΔΕΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ (Δ)
Του Γιώργου Καραγιάννη
Ο ΕΔΕΣ καταλαμβάνει την Παραμυθιά που μεταβάλλεται σε σφαγείο- Οι Βρετανοί κρατάνε τον ΕΛΑΣ μακρυά από την Τσαμουριά- Βορειοηπειρώτες στον Εθνικό Απελευθερωτικό Στρατό της Αλβανίας- Τσάμηδες στον ΕΛΑΣ.
Mετά την εκτέλεση των 49 χριστιανών προκρίτων στην Παραμυθιά εξέλιπε κάθε παρουσία της ελληνικής κατοχικής διοίκησης στην κωμόπολη. Την εξουσία ασκούσαν πλέον οι εκπρόσωποι του Εθνικού Αλβανικού Συμβουλίου K.S.I. L.I.A. ( ΞΙΛΙΑ) στη συγκρότηση του οποίου είχαν πρωτοστατήσει οι αδελφοί Ντίνο. Μέχρι την Άνοιξη του 1944 οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν όπως και οι δολοφονίες και οι μεμονωμένες ενέργειες από ένοπλες συμμορίες Τσάμηδων με κυριότερη την κακοποίηση γυναικών που αποτελούσε ένα από τα κύρια «όπλα» για τον εξαναγκασμό σε φυγή των κατοίκων της περιοχής.
Ο Μαζάρ Ντίνο που μαζί με τον αδελφό του Νουρί Ντίνο πρωτοστάτησαν στη συγκρότηση του ΞΙΛΙΑ
Την Άνοιξη οι συγκρούσεις σταμάτησαν λόγω της ιδιότυπης «ανακωχής» που είχε συνάψει ο ΕΔΕΣ με τους Γερμανούς . Τον Ιούνιο του 1944 οι συγκρούσεις ξανάρχισαν. Οι Βρετανοί είχαν κάνει εκτεταμένες αποστολές οπλισμού και χρημάτων στον ΕΔΕΣ και οι σύνδεσμοι τους πίεζαν την ηγεσία του να επιτεθεί επιτέλους κατά των Γερμανών.
Πολύ περισσότερο που η 1η Ορεινή Μεραρχία και η 104η Μεραρχία Καταδρομών της Βέρμαχτ είχαν δεσμευθεί σε επιχειρήσεις κατά του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού της Αλβανίας και των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στη Δυτική Μακεδονία και στην περιοχή της Τσαμουριάς είχαν απομείνει μόνο μικρές φρουρές κυρίως για τη φύλαξη των οδών ανεφοδιασμού και της ακτογραμμής (σ.σ. Στις επιχειρήσεις των Γερμανών κατά του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού της Αλβανίας έπαιρνε μέρος και «Αλβανικό Τάγμα Ασφαλείας» δύναμης 1000 ανδρών υπό τον ηγέτη των Τσάμηδων Νουρί Ντίνο).
Το «σφαγείο» της Παραμυθιάς
Στις 26 Ιουνίου 1944 η 10η Μεραρχία του ΕΔΕΣ την οποία διοικούσε ο Βασίλειος Καμάρας με τη συμμετοχή τμημάτων που διοικούσαν οι Γεώργιος Αγόρος και Δημήτριος Γαλάνης επιτέθηκαν στην Παραμυθιά και την κατέλαβαν μετά από μικρή αντίσταση της πολιτοφυλακής των τσάμηδων. Tι επακολούθησε, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι δεν θα θιγούν οι άμαχοι; Ο καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης γράφει: «Παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, μέσα σε λίγες ώρες, στις 27 Ιουνίου, πρώτη μέρα της «απελευθέρωσης», η πόλη μεταβλήθηκε σε σφαγείο.
Επίλαρχος Γεώργιος Αγόρος, αρχηγός Τζουμέρκων και διοικητής του 3/40 Συντάγματος Ευζώνων από 27-12-1942.
Όλες οι μαρτυρίες από οποιαδήποτε πλευρά κι αν προέρχονται συμφωνούν στην έκταση και στη βιαιότητα των θανατώσεων και κακοποιήσεων σε βάρος των μουσουλμάνων κατοίκων. Πολλές εκατοντάδες — ο αριθμός άγνωστος, αλλά ίσως πλησιάζει τα 500 άτομα — θανατώθηκαν με τους πιο μαρτυρικούς τρόπους μέσα και γύρω από την πόλη. Η γενική κακοποίηση των γυναικών και η αρπαγή περιουσιών συμπλήρωσαν την εικόνα. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας έφθασε στην πόλη ο ταγματάρχης Κρανιάς του 16ου Συντάγματος του ΕΔΕΣ. Αποφάσισε την τιμωρία των «πρωταιτίων», δηλαδή την εκτέλεση 34 Τσάμηδων που είχαν επιβιώσει της σφαγής. Η απόφαση εφαρμόστηκε αμέσως» (σ.σ. Στις εκλογές του 1950 ο Αριστείδης Κρανιάς εξελέγη βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδος με την Πολιτική Ανεξάρτητη Παράταξη του υφυπουργού Ασφάλειας της δικτατορίας Μεταξά, Κωνσταντίνου Μανιαδάκη) .
Η Ελευθερία Μαντά που στηρίχθηκε κυρίως σε αναφορές αξιωματικών του ΕΔΕΣ αναφέρει για το ίδιο θέμα:
«Ο αλβανικός πληθυσμός που είχε παραμείνει στην πόλη και δεν είχε περάσει μαζί με τους υπόλοιπους τα σύνορα καταδιώχθηκε απηνώς, τα θύματα υπήρξαν δεκάδες, τα αλβανικά σπίτια λεηλατήθηκαν και παραδόθηκαν στις φλόγες και τζαμιά καταστράφηκαν. Για πέντε περίπου ημέρες στην πόλη επικράτησε το χάος και η καταστροφή. Δεκάδες γυναίκες και παιδιά κλείστηκαν στο σχολείο και μόνο χάρη στην παρέμβαση των αξιωματικών της Συμμαχικής Αποστολής και των Ελλήνων κατοίκων που δεν συμφωνούσαν με την τακτική των μονάδων του ΕΔΕΣ διασώθηκαν και αφέθηκαν μετά από ημέρες ελεύθεροι να εγκαταλείψουν το ελληνικό έδαφος και να περάσουν στην Αλβανία».
Βρετανοί σύνδεσμοι: « Όργιο αντεκδίκησης»
Ο Βρετανός υπολοχαγός Ντ. Μπ. Μπέικον σε αναφορά του για την περίοδο 1.3.1944- 15.1.1945, που υπάρχει στα βρετανικά δημόσιο αρχεία ( PRO) σημειώνει πως « σε ένα όργιο αντεκδίκησης», οι αντάρτες του ΕΔΕΣ «λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα πάντα, πυρπολώντας και το γειτονικό όμορφο χωριό Μαργαρίτι».
Ο Βρετανός σύνδεσμος αντισυνταγματάρχης Τόρρανς στην αναφορά του ( και αυτή από τα βρετανικά δημόσια αρχεία) έγραψε ότι οι «Τούρκοι συμμορίτες» ( έτσι τους αποκάλεσε) διέφυγαν με τα όπλα και τα ζώα τους στην Αλβανία. «Πήραν μαζί τους περίπου μισό εκατομμύριο πρόβατα και τουλάχιστον 3.000 άλογα (…) αφήνοντας πίσω μόνο τους ηλικιωμένους».
Και ο μητροπολίτης στο πλιάτσικο
Ένας άλλος Βρετανός σύνδεσμος ο ταγματάρχης Ντέιβιντ Γουάλας στη δική του αναφορά σημείωσε τη συμμετοχή στο πλιάτσικο σε σπίτια Τσάμηδων και του μητροπολίτη Παραμυθίας Δωρόθεου (Δημήτριος Νάσκαρης το κοσμικό του όνομα) που είχε ενταχθεί στον ΕΔΕΣ :
Ο μητροπολίτης Παραμυθίας Δωρόθεος ( δεξιά) με στρατιωτική στολή και το αρχιερατικό εγκόλπιο με τον Ναπολέοντα Ζέρβα στην Κέρκυρα. Αριστερά, ο μητροπολίτης Κερκύρας, Μεθόδιος Κοντοστάνος
«Οι αντάρτες επιδόθηκαν σ’ ένα όργιο αντεκδικήσεων, λεηλασιών κι εσκεμμένης καταστροφής των πάντων. Η όμορφη κωμόπολη Μαργαρίτι κάηκε ολοκληρωτικά. Ο μητροπολίτης Παραμυθιάς συμμετείχε στο ψάξιμο των σπιτιών για λάφυρα, βγαίνοντας από ένα σπίτι, ωστόσο, ανακάλυψε ότι το ήδη βαρυφορτωμένο μουλάρι του το είχαν ξαλαφρώσει κάτι αντάρτες…» (σ.σ. Ο ταγματάρχης Γουάλας στάλθηκε στην Ήπειρο τον Ιούλιο του 1944 από τον Βρετανό πρεσβευτή στην εξόριστη ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου Ρέτζιλαντ Λήπερ για να ελέγξει αν ο ΕΔΕΣ ήταν ικανός να επιβληθεί στον ΕΛΑΣ μετά την αναμενόμενη απελευθέρωση της Ελλάδας. Έγραψε την έκθεσή του στις 15 Αυγούστου 1944. Τρία εικοσιτετράωρα μετά σκοτώθηκε στη μάχη δυνάμεων του ΕΔΕΣ με τους Γερμανούς στη Μενίνα).
Οι επιχειρήσεις των δυνάμεων του ΕΔΕΣ για την εκκαθάριση του μουσουλμανικού πληθυσμού συνεχίστηκαν και μετά το μακελειό στην Παραμυθιά. Μετά τις εκκαθαρίσεις νότια του Καλαμά έδιωξαν και τους μουσουλμάνους βόρεια του ποταμού στην περιοχή της Σαγιάδας και των Φιλιατών.
«Πιοτό, κουμάρι και τρομοκρατία»
Ο Παντελής Καραγκίτσης (ή Σίμος) μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και γραμματέας του Γραφείου Περιοχής Ηπείρου του ΚΚΕ (με το ψευδώνυμο Ορφέας Βλαχόπουλος) περιέγραψε στον πρώτο τόμο της «Ιστορίας της Αντίστασης 1940-1945» (συλλογικό έργο των εκδόσεων «Αυλός» με συντονισμό και διεύθυνση του δημοσιογράφου και στελέχους του ΚΚΕ Βάσου Γεωργίου) την κατάσταση που επικρατούσε στις περιοχές που ήλεγχε ο ΕΔΕΣ ως εξής:
«…Κανένα ίχνος λαϊκής δικαιοσύνης και αυτοδιοίκησης. Διαφθορά σ’ όλους τους τομείς με κύριο όπλο τη λίρα. Κανένας σεβασμός της λαϊκής πλειοψηφίας και της λαϊκής περιουσίας. Οι Ηπειρώτες θεωρούσαν τους Ζερβικούς, σαν πανούκλα που τα σάρωναν όλα. Τους έπιανε φόβος για τη ζωή τους, για την περιουσία τους, όταν κατέβαιναν οι Εδεσίτες στο χωριό τους.
Κανένας διοικητικός, πολιτικός και άλλος έλεγχος σε κείνους που έκαναν κάθε είδους ποινικές παραβάσεις.
Ο Παντελής Καραγκίτσης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Γραμματέας Περιοχής Ηπείρου, δίπλα στο στρατηγό Σαράφη
Πλήρης ασυδοσία και ρεμούλα στα πεδία ρίψεων (σ.σ. Εκεί όπου εγγλέζικα αεροπλάνα έριχναν οπλισμό και άλλα εφόδια), κλεψιές πάνω στις κλεψιές.. Οι Εδεσίτες ανεξέλεγκτα αρπάζανε καθετί από τις ρίψεις και ιδιαίτερα όπλα και ξιφολόγχες. Γι’ αυτούς ήταν ένα είδος «γενικού ισοδύναμου». Τα παίζανε στον τζόγο. Π.χ. όταν έριχνες 6,5 θα έπαιρνες την ξιφολόγχη. Όταν έριχνες εξάρες έπαιρνες το όπλο και την ξιφολόγχη. Το πιοτό και το κουμάρι (σ.σ. Ο τζόγος) ήτανε τα καλλίτερα μέσα ψυχαγωγίας τους. Κανενός είδους εκπολιτιστικής και ψυχαγωγικής δουλειάς δεν γινόταν. Αντίθετα η τρομοκρατία και η ασυδοσία οργίαζε. Να ένα από τα πολλά παραδείγματα: Στο χωριό Γεωργάνοι ο Ζέρβας (σ.σ. Πασίγνωστος χαρτοπαίκτης και ο ίδιος, τακτικός θαμώνας όλων των λεσχών της Αθήνας) είχε οργανώσει στρατόπεδο συγκέντρωσης και έκλεινε σ’ αυτό τους Εαμίτες και κάθε ύποπτο. Ανάμεσα σε πολλούς κρατήθηκε σ’ αυτό και βασανίστηκε ο Ακροναυπλιώτης κομμουνιστής Θ. Πάγκαλος, εργάτης από το Ηράκλειο Κρήτης. Τέτοια φρικιαστική ήτανε η κατάσταση εκεί και το καθεστώς κράτησης , που χώρια από τα βασανιστήρια η ψείρα έβραζε αφού, χωρίς υπερβολή οι ψείρες στο πάτωμα μαζεύονταν σωρό και σκουπίζονταν με τη σκούπα».
Όσο για τις δυνατότητες του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ να παρέμβουν στις ελεγχόμενες από τον ΕΔΕΣ περιοχές ο Παντελής Καραγκίτσης σημείωνε:
« Ο Ζέρβας είχε χωρίσει την Ήπειρο σε δύο κομμάτια. Και για πάμε, από τα Ζαγόρια και το Πωγώνι, στην περιοχή της Άρτας έπρεπε ή να πέσουμε πάνω στις ορδές του Ζέρβα ή να κάνουμε το γύρο μέσω Μακεδονίας και Θεσσαλίας και να πάμε π.χ. στο Βουλγαρέλι».
Το μικτό 1/15 Τάγμα του ΕΛΑΣ
Ο στρατηγός Γεράσιμος Αυγερόπουλος, διοικητής της 8ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, όπου υπαγόταν το 4/15 μικτό τάγμα.
Στο μεγαλύτερο μέρος της περιοχής βόρεια του Καλαμά ήταν έντονη η παρουσία των οργανώσεων του ΕΑΜ και των δυνάμεων του ΕΛΑΣ. Στην περιοχή δρούσε το 15ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ . Το 4ο Τάγμα του Συντάγματος ήταν μικτής σύνθεσης. Σ’ αυτό συμμετείχαν 150 Tσάμηδες μαζί με χριστιανούς. Στον ίδιο με παραπάνω τόμο της «Ιστορίας της Αντίστασης 1940-1945» αναφέρεται πως: «Οι εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις του ΕΑΜ έκαναν ότι μπορούσαν για να αποτρέψουν την έξαψη του μίσους και απευθύνθηκαν στους πιο διαλλακτικούς τσάμηδες. Πέτυχαν λίγα πράγματα και μόνο στην περιφέρεια Φιλιατών, απ’ όπου βγήκαν συνολικά μια εκατονπενηνταριά αντάρτες. Το πρόβλημα ήταν δύσκολο κι οι οργανώσεις αυτές αδύνατες και δεν μπορούσαν να πετύχουν περισσότερα. Εκεί, άλλωστε, στους Φιλιάτες, συντέλεσε και το ότι υπήρχε και κάποια παλαιότερη επαναστατική κίνηση. Στην Παραμυθιά , την Πάργα και την Ηγουμενίτσα οι παράγοντες πέρασαν όλοι στην υπηρεσία των κατακτητών και καλλιεργούσαν το μίσος και το φανατισμό εναντίον των Ελλήνων. Στους Τσάμηδες έδιναν όπλα οι Ιταλοί, μα και οι ίδιοι αφόπλιζαν τους Έλληνες με την αγορά όπλων , με την ανταλλαγή με σιτάρι. Έτσι κι απ’ αυτό το δρόμο τα όπλα περνούσαν στα χέρια των τσάμηδων. Οι εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις του ΕΑΜ και αργότερα του ΕΛΑΣ στρέψανε την προσοχή τους στις τρεις πόλεις και στο τέλος είχαν επιτυχία».
Μια ακόμη «βρετανική πεπονόφλουδα»
Μετά την συμφωνία της Καζέρτας ( 26 Σεπτεμβρίου 1944) και στις συνεννοήσεις που έγιναν για την εφαρμογή της, η περιοχή της Σαγιάδας και των Φιλιατών πέρασε στον επιχειρησιακό έλεγχο του ΕΛΑΣ. Όμως οι Βρετανοί άλλαξαν τα συμφωνηθέντα και παραχώρησαν την περιοχή στον ΕΔΕΣ. Και όχι μόνο αυτό: Το 4/15 μικτό Τάγμα του ΕΛΑΣ κατονομάστηκε γενικά και αόριστα ως «Τουρκαλβανοί παρτιζάνοι».
Αυτή η αοριστία ήταν μια ακόμη «βρετανική πεπονόφλουδα» την οποία, όπως έγινε και με τις άλλες μεγαλύτερες, πάτησαν η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Στέφανος Σαράφης, Ρόναλντ Σκόμπι και Ναπολέων Ζέρβας κατά την υπογραφή της Συμφωνίας της Καζέρτας.
Με άδεια των Βρετανών οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ πέρασαν στην περιοχή βόρεια του Καλαμά για «στρατιωτικούς λόγους» επιτέθηκαν στο μικτό τάγμα του ΕΛΑΣ και επανέλαβαν το μακελειό της Παραμυθιάς στο Φιλιάτι και τα γύρω μουσουλμανικά χωριά. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ αντιστάθηκαν σ’ αυτή την επιχείρηση και έγιναν συγκρούσεις στη Σαγιάδα την οποία κατέλαβαν.
Η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην Ήπειρο διαμαρτυρήθηκαν γι’ αυτή την παραβίαση των συμφωνηθέντων και τις σφαγές αμάχων. Όμως η απάντηση που πήραν από το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ τους εξέπληξε όλους. Όχι μόνο διατάχθηκαν οι μονάδες του ΕΛΑΣ να αποσυρθούν από την περιοχή , αλλά και δέχθηκαν την αυστηρή επίπληξη γιατί αντέδρασαν με τα όπλα.
Η τηλεγραφική διαταγή ( αρ. 9856) του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ( Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας) προς την 6η Ταξιαρχία στην οποία υπαγόταν το 15ο Σύνταγμα, που εκδόθηκε μετά από … διαμαρτυρία του ΕΔΕΣ (!) και την υπέγραφε ο στρατηγός Σαράφης είχε ως εξής:
« Κατόπιν 16121 Γενικού ΕΔΕΣ στοπ. Μετ’ εκπλήξεως επληροφορήθημεν ότι τμήματα του 15ου Συντάγματος κατέλαβον Σαγιάδα και αρνούνται υπακούσουν τακτικάς διαταγάς ΕΔΕΣ στοπ. Τούτο γίνεται παρά ΕΠΕ 1825 και 1853 διαταγάς Γενικού στοπ. Εκδόσητε αυστηράς διαταγάς προς τμήματά σας συμμορφωθώσι πλήρως άνω διαταγής στοπ. Περιοχή βορείως Καλαμά στοπ και δυτικής γραμμής Μονή Παναγιάς- Πόβλας- Αγίων Πάντων- Λιμπόβου- Κεραμίτσας – Μαλουνίου μη συμπεριλαμβανομένου στοπ. Ανήκει τουρκαλβανούς παρτιζάνους συμφώνως συμφωνίας Καζέρτας στοπ. Εις ταύτην δράση ΕΔΕΣ συμφώνως διαταγής αντιστρατήγου Σκόμπυ διαβιβασθείσης υμίν δια ΕΠΕ 1853 διαταγής Γενικού στοπ. Αναφέρατε λήψιν και άμεσον εκτέλεσιν. Καθιστώ υμάς προσωπικώς υπευθύνους δια πλήρη συμμόρφωσιν ανωτέρω στοπ. Σ.Δ ( σ.σ. Σταθμός Διοικήσεως) 13.10. Σαράφης».
Διαμαρτυρία στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ
Ο Παντελής Καραγκίτσης αντέδρασε και στις 14 Οκτωβρίου απευθύνθηκε στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ αναφερόμενος και στις αντιδράσεις στελεχών για τη συμφωνία της Καζέρτας και τις αποφάσεις που αφορούσαν την Ήπειρο. Το σημείωμα ( και αυτό από τα ΑΣΚΙ) που έστειλε και υπογράφει ως Ορφέας Βλαχόπουλος έχει ως εξής:
«Προς το Π.Γ.
Αγαπητοί σύντροφοι
1) Πήραμε τηλεγραφικά και με το Ρίζο το μήνυμά σας, το εκτυπώσαμε σε χιλιάδες αντίτυπα και το βάλαμε στη θέση του κυρίου άρθρου στην εφημερίδα μας της 12.10, φροντίζουμε για τη φαρδιά του κυκλοφορία.
Συνεχίστηκε εντατικά η ανάλυση των αποφάσεων της Καζέρτας σε ακτίφ που έγιναν σ’ όλες τις οργανώσεις και ειδικώτερα στον ΕΛΑΣ. Η δυσφορία ήταν γενική για τις συνέπειες των αποφάσεων που αφορούσαν την Ήπειρο, αφού ο διοικητής του 15ου Συντάγματος σ. Παράσχος στον παροξυσμό του είπε ότι με τις αποφάσεις αυτές θα επέλθει διάσπαση του Κόμματος. Μετά, όταν άκουσε την εισήγηση του αντιπροσώπου μας συμφώνησε και έμεινε ενθουσιασμένος. Σήμερα σ’ όλη την Ήπειρο δεν υπάρχει ούτε ένα μέλος του κόμματος που να μην έχει πεισθεί για την ορθότητα των αποφάσεων της Καζέρτας. Για την πλήρη κατατόπιση των στελεχών και μελών μας δημοσιεύουμε στο εσωκομματικό μας δελτίο τις θέσεις και τα καθήκοντά μας πάνω στις αποφάσεις της Καζέρτας που σας εσωκλείουμε.
Στέφανος Σαράφης και Ναπολέων Ζέρβας κατά τη συνάντηση τους στο χωριό Πλάκα
2) Το Γενικό Στρατηγείο ενώ με την υπ’ αριθ. 1815 διαταγή καθόριζε τις εδαφικές ζώνες του ΕΔΕΣ και έβγαινε σαφώς ότι η Σαγιάδα και το Φιλιάτι ήταν περιοχή του ΕΛΑΣ, μετά πάροδο πολλών ημερών έστειλε τη διαταγή 1853 ότι ο ΕΔΕΣ, δυνάμει διαταγής Σκόμπυ, επεκτείνει περιοχή δράσεώς του βορείως οδού Ηγουμενίτσας- Ιωαννίνων, κατά μήκος αυτής μέχρι Αλβανικών συνόρων, και μετά απ’ αυτή τη διαταγή έστειλε δριμύ τηλεγράφημα και κριτικάριζε την ταξιαρχία που ανακατέλαβε τη Σαγιάδα και με νέα διαταγή αριθ. 9856 μίλαγε ότι «περιοχή βορείως Καλαμά στοπ και δυτικώς γραμμής Μονή Παναγίας- Πόβλας -Αγίων Πάντων –Λίμπόβου-Μαλουνίου μη συμπεριλαμβανομένου στοπ ανήκει τουρκαλβανούς παρτιζάνους». Έτσι οι ΕΔΕΣίτες με το πρόσχημα της δράσεώς των κατά των Γερμανών ( και δεν κάνουν τίποτε στην περιοχή αυτή) και με την αναγνώριση σαν ιδιαίτερες δυνάμεις του Τάγματος του 15ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ απ’ τη συμφωνία της Καζέρτας με τον τίτλο Τουρκαλβανοί Παρτιζάνοι , γίνονται κύριοι όλης της περιοχής Φιλιατών.
Μας κάνει έκπληξη πώς το τάγμα του 15ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ που αποτελείται από Έλληνες υπηκόους που μέσα σε αυτούς είναι και της Τσάμικης μειονότητας, πάλι Έλληνες υπήκοοι, ονομάστηκε «Τουρκαλβανοί Παρτιζάνοι», αναγνωρίστηκε σαν μια ξεχωριστή δύναμη και του καθορίστηκε ξεχωριστή εδαφική περιοχή (που πάλι είναι θρονιασμένα Εδεσίτικα τμήματα) ενώ το τάγμα αυτό, που είναι οργανικό τμήμα του 15ου Συντάγματος έμεινε απ’ έξω απ’ την αναφερόμενη στην διαταγή 9856 εδαφική περιοχή. Εδώ πρόκειται για σοβαρή παρεξήγηση που έδωσε το δικαίωμα στον ΕΔΕΣ να αλωνίσει στο Φιλιάτι και την Τσαμουργιά και να σκεπάσει όλα τα στυγερά του εγκλήματα. Τώρα και σύμφωνα μ’ αυτές τις διαταγές νομίζουμε:
Ι) Η 6η Ταξιαρχία σύμφωνα με την αριθ. 1815 έπρεπε να καταλάβει τη Σαγιάδα γιατί αυτή σαφώς καθορίζεται περιοχή του ΕΛΑΣ με τη νέα διαταγή 1853. Ο ΕΔΕΣίτες μπορούσαν νάρθουν για δράση κατά των Γερμανών, όχι όμως να φύγουν και τα τμήματα του ΕΛΑΣ.
ΙΙ) Εφ’ όσον η περιοχή βορείως οδού Ηγουμενίτσας- Ιωαννίνων χαρακτηρίζεται περιοχή δράσεως και όχι παραμονής γιατί να φύγει ο ΕΛΑΣ απ’ τη Σαγιάδα.
ΙΙΙ) Εφ’ όσον περιοχή δυτικώς γραμμής Μονής Παναγιάς κ.λπ ανήκει εις Τουρκαλβανούς Παρτιζάνους γιατί να μην επιτρέπουν οι Εδεσίτες του τάγμα αυτό του 15 που ονομάζεται πολύ κακώς Τουρκαλβανοί να εγκατασταθεί στην παραπάνω περιοχή; Σας παρακαλούμε να μελετήσετε τα ζητήματα αυτά και να καταβάλετε κάθε προσπάθεια να ξεκαθαριστούν γιατί έχουν δημιουργήσει σοβαρή κατάσταση στην Ήπειρο. Το Γενικό είχε υποχρέωση να στείλει έναν έμπειρο αξιωματικό με αναλυτικές οδηγίες για το περιεχόμενο των αποφάσεων της Καζέρτας για να κατατοπίσει την 6η Ταξιαρχία που είναι το μοναδικό τμήμα του ΕΛΑΣ που καλείται πρακτικά να κινηθεί και να δράσει πάνω στις αποφάσεις της Καζέρτας ότι αφορά την Ήπειρο.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
Για το Γραφείο
Ο Γραμματέας
Ορφέας Βλαχόπουλος».
Συνεργασία του ΕΔΕΣ με αλβανούς εθνικιστές συνεργάτες των Γερμανών
Oι διωγμοί των μουσουλμάνων της Τσαμουριάς από τον ΕΔΕΣ συνεχίστηκαν και σ’ όλο το διάστημα έως τα μέσα Δεκεμβρίου του 1944. Μαζί με τους διωγμούς συνεχίστηκε και η φυγή των αμάχων προς την Αλβανία παρά τις προσπάθειες των οργανώσεων του ΕΑΜ να μείνουν στον τόπο τους. Η Ελευθερία Μαντά εκτιμά πως συνολικά εκείνη την εποχή πέρασαν τα ελληνοαλβανικά σύνορα 22.000- 25.000 άτομα. Την κατάσταση που επικρατούσε στις περιοχές που είχε υπό τον έλεγχό του ο ΕΔΕΣ περιέγραψε σε σημείωμά του προς το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ ο Μιχάλης Τσάντης (σ.σ. Αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ) εκ μέρους του Γραφείου Περιοχής Ηπείρου στις 6 Δεκεμβρίου λίγα εικοσιτετράωρα μετά την έναρξη των Δεκεμβριανών στην Αθήνα (και το σημείωμα αυτό βρίσκεται στα ΑΣΚΙ):
Απόσπασμα από την εφημερίδα «Ηπειρώτικα Νιάτα», της ΕΠΟΝ, με ημερομηνία 26 Νοεμβρίου 1944, όπου περιγράφονται περιστατικά από τη δράση του ΕΔΕΣ στη Θεσπρωτία.
«Στην έκθεσή μας αυτή θα σας μιλήσουμε για τη δράση των φασιστών του ΕΔΕΣ προ και ιδιαίτερα ύστερα από το ξέσπασμα της κυβερνητικής κρίσης.
Στις τελευταίες μέρες σ’ όλη την περιοχή της Ηπείρου που χαρακτηρίστηκε απ’ τη συμφωνία της Καζέρτας σαν χώρος παραμονής και κίνησης των τμημάτων του, ο ΕΔΕΣ εξαπέλυσε μια άγρια τρομοκρατία που από μέρα σε μέρα εντείνεται και που δείχνει καθαρά ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μελετημένο σχέδιο επίθεσης από μέρους του ΕΔΕΣ (…) Στο σημείο αυτό είναι χαρακτηριστική η στάση των αντιπροσώπων της Κυβέρνησης Σγουρίτσα και Μακκά που όχι μόνο ανέχεται αυτή την κατάσταση , αλλά την υποθάλπτει και την ευνοεί καθημερινά και ξετσίπωτα…».
Και αφού αναφέρεται στην κατάσταση που επικρατούσε στην Κέρκυρα τα Ιωάννινα και αλλού σημειώνει ειδικά για τη Θεσπρωτία:
Μιδάτ Φράσερι
« Στην περιοχή της Τσαμουργιάς επικρατεί ακόμα πιο χειρότερο καθεστώς. Οι ξυλοδαρμοί , οι συλλήψεις κτλ. Συνεχίζονται. Εδώ δρουν ο Βήτος και ο γνωστός ΕΑΣΑΔίτης Νάνος για τον οποίο σας γράφαμε σε προηγούμενή μας έκθεση ( σ.σ. ΕΑΣΑΔ, Εθνικός Αγροτικός Σύνδεσμος Αντικομμουνιστικής Δράσεως οργάνωση συνεργατών των Γερμανών που έδρασε κυρίως Θεσσαλία το 1944). Πριν λίγες μέρες συνέλαβε τους Μάικο, Γκάνιο κτλ. Κι ανάμεσά σ’ αυτούς και τη μητέρα του ΕΑΜίτη Κέκκα που το γιο της είχε παραδώσει στους Γερμανούς όταν δρούσε στη Λάρισα. Απ’ το Μπαμπούρι εξόρισαν 20 παιδιά. Ρήμαξαν κυριολεκτικά το χωριό Κωστάνα κτλ. Εδώ όπως μας πληροφορούν οι οργανώσεις ο αρχηγός των Μπαλιστών Χακή Ρουσίτ αυτός που το Μάη επικεφαλής των Γερμανομπαλιστών κατέκαψε και λεηλάτησε όλα τα Ελληνικά χωριά των Φιλιατών ( όπως το Ασπροκλήσι, Πόβλα, Τσαμαντά κτλ.), τώρα τριγυρνάει παρέα με τον εγκληματία λοχαγό του ΕΔΕΣ Βήτο, ο οποίος διακηρύττει ότι είναι κάτω απ’ την προστασία του. Επίσης και ένας άλλος μπαλίστας ο Χακή Σιέχος, είναι στις γραμμές του ΕΔΕΣ». (σ.σ. Μπαλί Κομπετάρ, ένοπλη οργάνωση Αλβανών εθνικιστών με σύνθημα την προσάρτηση στην Αλβανία του Κοσσυφοπεδίου και της Τσαμουριάς και κατέληξε στην ανοικτή συνεργασία με τις ιταλικές και γερμανικές δυνάμεις στις μάχες με τον Αλβανικό Εθνικό Απελευθερωτικό Στρατό. Ο ιδρυτής του Μιδάτ Φράσερι κατέφυγε το 1944 στην Ιταλία για να προσληφθεί στη συνέχεια από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες που οργάνωναν σαμποτάζ κατά του σοσιαλιστικού καθεστώτος της γειτονικής χώρας. Πέθανε το 1949 στις ΗΠΑ).
Στη συνέχεια ο Τσάντης αφού αναφέρεται στις προετοιμασίες του ΕΔΕΣ με τη βοήθεια των Γερμανών για σύγκρουση με τον ΕΛΑΣ αναφέρεται στα έντυπα της οργάνωσης του Ζέρβα:
«Εξακολουθούν , όπως βλέπετε απ’ τα αντίτυπα που σας στέλνουμε, την εμπρηστική αρθρογραφία τους ιδιαίτερα γύρω απ’ το Τσάμικο και το Βορειοηπειρωτικό. Δημοσιεύσανε ολόκληρους καταστατικούς καταλόγους Τσάμηδων – Μουσουλμάνων που τους κατηγορεί ότι σφάξανε πριν από καιρό τους χριστιανούς. Όπως επίσης παραθέτει καταλόγους για Βορειοηπειρώτες που σφάχθηκαν από το Αλβανικό ΕΑΜ. Ενώ και την πρώτη και τη δεύτερη περίπτωση καταπίνει τη γλώσσα του όταν ο «Αγωνιστής» όργανο του ΕΑΜ Γιαννίνων τους βγάζει τη μάσκα και τους καλεί να εξηγήσουν πώς αυτοί οι προστάτες των Χριστιανών της Τσαμουργιάς έχουν στους κόλπους τους τους αρχηγούς των Μπαλιστών , Χακή Ρουσίτ και τον εγκληματία Χακή Σιέχο και πώς αυτοί αυτόκλητοι προστάτες των χριστιανών της βορείου Ηπείρου φιλοξενούν στα Γιάννενα τον δήμιο της Ελληνικής Μειονότητας της Αλβανίας , τον εμπρηστή του Καλογοραντζά και δολοφόνο πολλών Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου , τον Αλή Νεβίτσα».
Από το Δεκέμβρη του ’44 έως τη συμφωνία της Βάρκιζας
Μετά την εκδίωξη του ΕΔΕΣ από την Ήπειρο, από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ και στο διάστημα της ΕΑΜικής κυριαρχίας στην περιοχή καταβλήθηκαν προσπάθειες για να επιστρέψουν οι Τσάμηδες άμαχοι που είχαν καταφύγει στην Αλβανία. Όμως οι προσπάθειες αυτές δεν απέδωσαν σημαντικά αποτελέσματα. Μόνο ένα μικρό ποσοστό Τσάμηδων επέστρεψε είτε για να εγκατασταθεί ξανά είτε για να περιμαζέψει ότι είχε μείνει από τις περιουσίες τους. Όμως και πάλι υποχρεώθηκαν να φύγουν αφού οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ επέστρεψαν στην περιοχή μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας το Φεβρουάριο του 1945. Αυτή τη φορά οι ΕΔΕΣίτες επέστρεψαν με την επίσημη ιδιότητα των μονάδων Εθνοφυλακής. Και βεβαίως συνέχισαν το ίδιο βιολί των διώξεων. Μετά από όλα αυτά η Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή μπορούσε να βεβαιώσει πως στην περιοχή είχαν μείνει μόνο μια χούφτα Τσάμηδες ηλικιωμένοι, γυναίκες και μικρά παιδιά. Ο διοικητής του Σταθμού Χωροφυλακής στην Πάργα έστειλε στις 20 Φεβρουαρίου 1947 αναφορά στο νομάρχη της Πρέβεζας στην οποία σημείωνε τα εξής: «Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω ότι εν τη περιφερεία μου παρέμειναν και ευρίσκονται ήδη εκατόν δέκα τρεις (113) Τσάμηδες, εξ’ ων: 1) Επτά είναι άρρενες νομίμου ηλικίας (21ον έτος), εβδομήκοντα εννέα (79) είναι θήλεις πάσης ηλικίας και καταστάσεως και τριάντα τέσσερα παιδιά ηλικίας 20 και κάτω ετών…».
Ο Σαράφης και ο Άρης μπαίνουν στα Γιάννενα
Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά το τεταμένο κλίμα των ημερών εκείνων και την προπαγάνδα από σωβινιστικούς κύκλους της Αλβανίας το Απελευθερωτικό Μέτωπο και ο Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός της γειτονικής χώρας δεν προχώρησαν σε αντίποινα κατά της ελληνικής μειονότητας. Και πολύ σωστά ο Γιώργος Μαργαρίτης σημειώνει:«Παρά τις πολύπλευρες πιέσεις και την ένταση των ημερών, το καθεστώς που είχε εγκαταστήσει στη γείτονα χώρα το Απελευθερωτικό Μέτωπο της Αλβανίας αρνήθηκε να προχωρήσει σε αντίποινα εις βάρος της ελληνικής μειονότητας της γειτονικής χώρας. Σε αντίθεση με τις συνήθεις βαλκανικές πρακτικές το αίμα δεν απαντήθηκε με αίμα και ο διωγμός δεν απαντήθηκε με διωγμό. Κρίνουμε σκόπιμο να το αναφέρουμε αυτό σε εποχές που υπερβολικά πολλοί και με υπερβολικά εύκολο τρόπο διακηρύσσουν ότι στα Βαλκάνια -και όχι μόνο – των πρόσφατων χρόνων μόνο η δική μας χώρα «δίδαξε πολιτισμό». Στην εδώ περίπτωση το μάθημα ήταν σπουδαίο και ασφαλώς δεν προήλθε από την ελληνική πλευρά».
Ο Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός της Αλβανίας και οι Ελληνες μειονοτικοί
Παρά την αντίδραση της ηγεσίας των σωβινιστικών κύκλων στους κόλπους της ελληνικής μειονότητας (όπως οι μητροπολίτες Αργυροκάστρου Παντελεήμων Κοτόκος, Κορυτσάς Ευλόγιος Κουρίλας κ.α) μεγάλο μέρος της πήρε μέρος στον αντιφασιστικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα στη γειτονική χώρα μέσα από τις γραμμές του Απελευθερωτικού Μετώπου που είχε ιδρυθεί με πρωτοβουλία των Αλβανών κομμουνιστών. Στην περιοχή Αυλώνας- Αργυροκάστρου επιχειρούσε το 4ο Συγκρότημα του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού.
Ο Ενβέρ Χότζα επιθεωρεί τμήμα του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού της Αλβανίας
Το 1944 το 4ο Συγκρότημα έδωσε αρκετές μάχες κατά των Γερμανών σε συνεργασία με το 15ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Ένα από τα πέντε τάγματα που συγκροτούσαν το 4ο Συγκρότημα ήταν και αυτό που έφερε το όνομα «Θανάσης Ζήκος» (σ.σ. Έλληνας μειονοτικός που σκοτώθηκε στις μάχες του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού της Αλβανίας με τους ναζί κατακτητές ). Το τάγμα αυτό είχε συγκροτηθεί αποκλειστικά από Έλληνες μειονοτικούς. Την Άνοιξη του 1944 αποφασίστηκε η ανασυγκρότηση του Αλβανικού Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού και η μετατροπή των αντάρτικων σχηματισμών σε κανονικές στρατιωτικές μονάδες. Στο πλαίσιο αυτό συγκροτήθηκε η 8η Ταξιαρχία από μικτά τμήματα. Από ορισμένα στελέχη αλλά και απλούς αντάρτες του τάγματος «Θανάσης Ζήκος» υπήρξαν έντονες αντιδράσεις με κύρια αιτιολογία ότι δεν έπρεπε να αφεθούν ακάλυπτες οι περιοχές της ελληνικής μειονότητας από ντόπιες εθνικοαπελευθερωτικές δυνάμεις. Μάλιστα μια αντιπροσωπεία από το τάγμα ζήτησε από τον ΕΛΑΣ να δεχτεί στις τάξεις του τους μειονοτικούς παρτιζάνους. Η απάντηση από την ηγεσία του 15ου Συντάγματος ήταν κατηγορηματικά αρνητική. Χαρακτήρισαν την ενέργεια «λιποταξία» , αντίθετη με το διεθνισμό και τους θύμισαν πως οι σύμμαχοι συνιστούσαν στις εθνικές μειονότητες να αγωνιστούν στα πλαίσια των χωρών που ζούσαν. Μετά από αυτή την άρνηση οι Έλληνες μειονοτικοί συνέχισαν κανονικά τη δράση τους στον Απελευθερωτικό Στρατό της Αλβανίας παίρνοντας μέρος και σε μάχες για την απελευθέρωση της Γιουγκοσλαβίας…
Βασική βιβλιογραφία
— Γιώργου Μαργαρίτη «Ανεπιθύμητοι συμπατριώτες- Στοιχεία για την καταστροφή των μειονοτήτων της Ελλάδας- Τσάμηδες- Εβραίοι», εκδόσεις Βιβλιόραμα . Η πιο ολοκληρωμένη ιστορική μελέτη για το θέμα των τσάμηδων.
— Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, «Αιματοβαμμένο Εντελβάις – Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22οΣώμα Στρατού και η εγκληματική τους δράση στην Ελλάδα, 1943-1944» τ. Α΄ και Β΄ , εκδόσεις της Εστίας , με πολλά στοιχεία για τη συνεργασία των ενόπλων Τσάμηδων με τις γερμανικές δυνάμεις, τις συνεννοήσεις του ΕΔΕΣ με το 22ο Σώμα Στρατού της Βέρμαχτ και τις αναφορές των Βρετανών αξιωματικών συνδέσμων στο στρατηγείο του Ναπολέοντα Ζέρβα.
— Ελευθερίας Μαντά, «Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου ( 1923-2000), εκδόσεις του ΙΜΧΑ.
— Βασίλη Κραψίτη « Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας».
— Κώστα Ζάβαλη «Πολεμικό Οδοιπορικό ενός αγωνιστή», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» με πολλά στοιχεία για τη συμμετοχή της ελληνικής μειονότητας στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Αλβανίας.
Στο επόμενο: 1946: Ο Ενβέρ Χότζα καταγγέλλει τους διωγμούς των Τσάμηδων στο Συνέδριο Ειρήνης των Παρισίων -1947: Υπόμνημα της Αντιφασιστικής Επιτροπής των Τσάμηδων στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ 1991: Τα Τίρανα ανακινούν θέμα περιουσιών και αποκατάστασης των τσάμηδων.
Πηγή:http://www.imerodromos.gr/tsamiko-4/
***
8 Νοεμβρίου 2016
***
9 Νοεμβρίου 2016:
Μετά από τη “τσαμουριά” κάποιοι στην Αλβανία ανακαλύπτουν κι άλλα εδάφη που πρέπει, λένε, να διεκδικήσουν!
Θα πείτε ότι όλα αυτά είναι γραφικότητες από Αλβανούς εθνικιστές, αλλά η επιμονή τους προκαλεί εντύπωση, όπως εντύπωση προκαλεί και η αναπαραγωγή των εθνικιστικών δημοσιευμάτων τους από ευρωπαϊκά Μέσα Ενημέρωσης.
Η εφημερίδα Telegraph, δημοσιεύει μακροσκελές άρθρο του ''συνεργάτη της'' «καθηγητή Agim Koçillari», τα βασικά σημεία του οποίου έχουν ως εξής:
Το «τσάμικο» γνώρισε μεγάλη προβολή μετά τη μεταπολίτευση του 1990, όταν ιδρύθηκε ο Σύλλογος «Τσαμουριά». Σήμερα οι Αλβανοί στο εσωτερικό της χώρας γνωρίζουν πολλά για το «τσάμικο», ενώ για τη διεθνή προβολή του, βοήθησαν τα έργα για το θέμα αυτό, των Βρετανών μελετητών Miranda Vickers και James Petiffer.
Σήμερα δεν πρέπει να μιλάμε μόνο για το «τσάμικο», αλλά και για ένα άλλο θέμα, δυστυχώς ξεχασμένο, εκείνο του αλβανικού πληθυσμού, που εκδιώχτηκε από τα δικά του εδάφη όπου ζούσε στη Νότιο - Δυτική Μακεδονία.
Άρα εκτός της «Τσαμουριάς», εντός της ελληνικής επικράτειας βρίσκονται «και άλλα αλβανικά εδάφη, από τα οποία ο αλβανικός τους πληθυσμός εκδιώχθηκε».
Από το βιβλίο «Νότιος Ήπειρος, Τσαμουριά» που κυκλοφόρησε το 2014 από τον εκδοτικό οίκο του ιδιωτικού Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Τιράνων, στο κεφάλαιο που έχει γράψει ο καθηγητής Σαμί Ρεπίστι, αναφέρει ότι τα αλβανικά εδάφη, τα οποία οι Μεγάλες Δυνάμεις παραχώρησαν στην Ελλάδα, είναι : Θεσπρωτία (Τσαμουριά ,1515 τ. χλμ), Ιωάννινα (4890 τ. χλμ), Πρέβεζα (1077 τ. χλμ), Καστοριά (685 τ. χλμ), Άρτα (1612 τ. χλμ.) Συνολικά 10779 τ. χλμ.
Άρα στην Ελλάδα βρίσκονται αλβανικά εδάφη σε έκταση πολύ μεγαλύτερη απ΄ εκείνη της «Τσαμουριάς», οπότε μπορούμε να μιλάμε πλέον για «αλβανικό ζήτημα με την Ελλάδα» και όχι για «τσάμικο ζήτημα με την Ελλάδα».
Οι Έλληνες, σε αντίθεση με τα όσα δεσμεύτηκαν στη Συνθήκη της Λωζάνης, εκδίωξαν δια της βίας από τα δικά τους εδάφη, περίπου 100 χιλιάδες Αλβανούς μουσουλμάνους. Από τη Φλώρινα και την Καστοριά εκδιώχθηκαν 35 χιλιάδες Αλβανοί.
Γιατί αυτή η ιστορική αλήθεια δεν αντικατοπτρίζεται στα αλβανικά σχολικά εγχειρίδια της ιστορίας; Γιατί δεν θέτουν το θέμα οι Αλβανοί πολιτικοί;
Σύμφωνα με τον ιερέα Anton Belushi, το 1995 στη Φλώρινα υπήρχαν εννέα χωριά που μιλούσαν αλβανικά. Σύμφωνα με τον Αλβανό ιστορικό Αρμπέν Λάλα, ο οποίος έχει περιηγηθεί όλη τη Βόρεια Ελλάδα, σύμφωνα με τον Αρβανίτη Αριστείδη Κόλια κ.α., στον Έβρο, στην Ανατολική Θράκη, ζουν σήμερα 40 χιλιάδες Αλβανοί, οι οποίοι μερικές φορές έχουν δηλώσει σε αλβανικούς τηλεοπτικούς σταθμούς ότι ζητούν από το αλβανικό κράτος να ανοίξουν αλβανικά σχολεία στην περιοχή για τα παιδιά τους και συγκεκριμένα στην Κοινότητα Τυχερού.
Οι Έλληνες ζητούν σχολεία στην Κορυτσά και τη Χειμάρρα όπου δεν υπάρχουν Έλληνες, εμείς γιατί να μην ζητήσουμε σε μέρη της Ελλάδος όπου ζουν Αλβανοί; Τι φοβόμαστε, την αντίδραση της Ελλάδας;
Μήπως έκανε κάτι η Ελλάδα μετά τις δηλώσεις Ράμα κατά την επερώτηση Ντούλε για την εκκλησία στη Χειμάρρα;
Άρα με την Ελλάδα θα πρέπει να συζητήσουμε «το αλβανικό ζήτημα στην Ελλάδα και όχι το τσάμικο ζήτημα στην Ελλάδα».
Πηγή:onalert.gr
***
10 Νοεμβρίου 2016
Ψυχρολουσία για την Αθήνα η Έκθεση της Κομισιόν για Αλβανία
***
13 Νοεμβρίου 2016
Υπάλληλοι του αλβανικού ΥΠΕΞ με χάρτες “μεγάλης Αλβανίας” και αλλυτρωτικά φυλλάδια
***
14 Nοεμβρίου 2016
Οι νέες αλβανικές προκλήσεις κι αυτά που ετοιμάζουν στο Κυπριακό
***
27 Noεμβρίου 2016
Κοτζιάς: «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επισημάνει στην Αλβανία την υποχρέωση προστασίας των περιουσιών της ΕΕΜ»
***
29 Νοεμβρίου 2016
Απάντηση στον Ράμα: Η διεκδίκηση μας για την Βόρειο Ήπειρο είναι ιερά και απαράγραπτος
***
10 Νοεμβρίου 2016
Ψυχρολουσία για την Αθήνα η Έκθεση της Κομισιόν για Αλβανία
***
13 Νοεμβρίου 2016
Υπάλληλοι του αλβανικού ΥΠΕΞ με χάρτες “μεγάλης Αλβανίας” και αλλυτρωτικά φυλλάδια
***
14 Nοεμβρίου 2016
Οι νέες αλβανικές προκλήσεις κι αυτά που ετοιμάζουν στο Κυπριακό
***
27 Noεμβρίου 2016
Κοτζιάς: «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επισημάνει στην Αλβανία την υποχρέωση προστασίας των περιουσιών της ΕΕΜ»
***
29 Νοεμβρίου 2016
Απάντηση στον Ράμα: Η διεκδίκηση μας για την Βόρειο Ήπειρο είναι ιερά και απαράγραπτος
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.