2017: Επική ύφεση...

Του Σπύρου Στάλια

Οικονομολόγου PhD

Το 2017 λόγω των στόχων του προϋπολογισμού θα οδηγηθούμε σε τέτοια επική ύφεση, που δεν υπάρχει προηγούμενη στην οικονομική ιστορία της χώρας μας, ασχέτως των προβλέψεων του προϋπολογισμού, που θέλει ανάπτυξη.

Ο προϋπολογισμός που χθες ψηφίστηκε στη Βουλή, προβλέπει αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,7%, αύξηση της κατανάλωσης (C) κατά 1,8% του ΑΕΠ, μείωση των κρατικών δαπανών (G) κατά -0,3% του ΑΕΠ, αύξηση των επενδύσεων κατά 9,1%, έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών, δηλαδή εξαγωγές (X)- εισαγωγές (Μ)= -2% του ΑΕΠ, ενώ το πρωτογενές πλεόνασμα προβλέπει ότι θα κυμανθεί στο 1,2% του ΑΕΠ, [σελίδες 20 και 25 του κειμένου του προϋπολογισμού που κατατέθηκε στη Βουλή.]

Το άθροισμα των παραπάνω στοιχείων, αφορούν στις δαπάνες που θα πραγματοποιηθούν στο 2017 στην ελληνική οικονομία. Tο άθροισμα της μας δίνει την ακαθάριστη εθνική δαπάνη ή την ενεργό ζήτηση που είναι εξ ορισμού ίση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν ή αλλιώς ΑΕΠ. Με άλλα λόγια το ΑΕΠ=C+G+I+(X-M).

Είναι λογικά αυτά που ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ή γιατί αμφισβητώ τις προβλέψεις του προϋπολογισμού;

Ας πάμε από την αρχή όσο πιο απλά γίνεται:

Η Κύπρος στον λάκκο των λεόντων

Είναι η τελευταία τραγική νίκη της παλαιάς-«νέας τάξης»;

Του Σωτήρη Δημόπουλου 

Μετά το ναυάγιο του Μον Πελεράν, ελάχιστοι ήσαν όσοι πίστευαν ότι θα μπορούσε να υπάρξει ανατροπή της διαμορφωθείσας καταστάσεως στο Κυπριακό. Κι αυτό γιατί με τις θέσεις των δύο πλευρών πλέον δημοσιοποιημένες, κι όχι εν κρυπτώ, θα έπρεπε μια από τις δύο να οδηγηθεί σε άτακτη δημόσια υποχώρηση.

Την εκτίμηση αυτή επέτεινε και η εκτός ορίων επιθετική ρητορική της Άγκυρας, που δεν άφηνε περιθώρια ελιγμών στους φίλους της «λύσης με κάθε τίμημα». Ακόμη κι αν η Λευκωσία στοχοποίησε τον Κοτζιά για την «άτεγκτη» στάση του στην μη αποδοχή εγγυήσεων και κατοχικών στρατευμάτων, είχαν μπει τέλος πάντων κάποιες κόκκινες γραμμές, που δύσκολα υπερπηδούνταν. 

Φευ, δεν είχαμε λάβει υπόψη μας, όμως, ούτε την αληθινά ιμπεριαλιστική και αυταρχική φύση του «διεθνούς παράγοντος», ούτε τον βαθμό ευκαμψίας της δικής μας ηγεσίας.

Ως προς το πρώτο, μάς το αποκάλυψε η κα Νούλαντ, όταν είπε χωρίς περιστροφές: 

«Έχουν επενδυθεί και μεγάλα ποσά και πολλή φαιά ουσία για το Σχέδιο, για να αφεθεί να καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων». 

Αυτό είναι! Εδώ παίζονται μεγάλα συμφέροντα. Δηλαδή, το ποιος καθορίζει τη μοίρα της ανατολικής Μεσογείου και θα ελέγχει τις ενεργειακές πηγές και τις διαδρομές τους, για Λακεδαιμονίους θα μιλάμε τώρα! Και, βεβαίως, για το μέλλον των ιθαγενών ο διεθνής παράγων δεν δίνει δυάρα, κάτι που φαίνεται από τους όρους της διαφαινόμενης «λύσης».

Τερματίζουμε...

Tης Αγγελικής Σπανού

Καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να νομοθετήσει για περικοπές κύριων συντάξεων και μείωση του αφορολόγητου τόσο ώστε να πληρώνουν φόρο και οι δικαιούχοι του επιδόματος ανεργίας.

Αυτό το γνωρίζουν τόσο το ΔΝΤ όσο και ο Β. Σόιμπλε, που επιμένουν σε αδιανόητα μέτρα και σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που θα δεσμεύουν τη χώρα, τσακισμένη μετά από οκτώ χρόνια στην ύφεση, σε άγρια λιτότητα για μια δεκαετία και πλέον.

Όταν ο Επίτροπος Μοσκοβισί ήρθε στην Αθήνα πριν από λίγες μέρες έδωσε στους συνομιλητές του μια εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτό που βίωσε ο ΥΠΟΙΚ Ευ. Τσακαλώτος στο τελευταίο Eurogroup.

Έτσι, επιβεβαιώνεται ότι δεν υπάρχουν «θεσμοί» ούτε εταίροι, υπάρχει μόνο το Βερολίνο όπως εκφράζεται από τον Σόιμπλε που χρόνια τώρα πιστεύει στο Grexit και, παρόλο που δεν έχει ακόμη καταφέρει να το επιβάλει, συνεχίζει την προσπάθεια.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, αν γίνεται ό,τι θέλει ο Σόιμπλε σε συνεργασία με το ΔΝΤ, τότε η κυβέρνηση δεν έχει καμία διέξοδο αφού και να συμφωνούσε σε όλα δεν θα μπορούσε να τα περάσει από τη Βουλή. Ακόμη και αυτή η τόσο συμπαγής πλειοψηφία των 153 βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα έσπαγε.