Ρήγμα σιωπής

Του Γιάννη Μακριδάκη

Η σιωπή μου όλον αυτό τον καιρό και όσον ακόμη θα ακολουθήσει είναι άκρως πολιτική, όπως ακριβώς και η αρθρογραφία και η λογοτεχνία μου. Διανύουμε εποχή ματαίωσης και απαξίωσης των πάντων, εποχή που όποιος έβλεπε καθαρά μπορούσε να την προβλέψει, όπως και τα όσα τραγικά έρχονται. Δεν έχω να πω τίποτε παραπάνω από όσα έχω πει από αυτό το ταπεινό βήμα και από κάποια άλλα εξίσου ταπεινά βήματα κατά τα τελευταία χρόνια, δεν έχω ούτε καν κουράγιο να αρθρώσω λέξη και να την ξανοίξω στη ματαιότητα, γι’ αυτό σιωπώ και αναμένω στωικά τη συνέχεια της χαώδους αλληλεπίδρασης όλων μας, φυσικών και καταναλωτικών πλασμάτων.

Δημοσιεύω όμως σήμερα, ως ρήγμα σιωπής, (με την άδεια των αποστολέων του) ένα υπέροχο συγκινητικό γράμμα που έλαβα και που με κάνει να νιώθω ότι τουλάχιστον κάτι έμεινε, τουλάχιστον κάτι έγινε. Τουλάχιστον νιώσαμε, ριγήσαμε, πονέσαμε, χαρήκαμε, γελάσαμε, ερωτευτήκαμε, γίναμε άνθρωποι και κάτι αφήσαμε πίσω μας καλό για να το βρουν οι άλλοι, όσοι είναι ανοιχτοί να νιώσουνε κι αυτοί.

Αξιότιμε κύριε Μακριδάκη ,

Ποιοι πρέπει να πληρώσουν για τον “αφοπλισμό” των ΕΔ της χώρας και την διπλωματική της εξασθένιση;

 

Του Πάρη Καρβουνόπουλου

Τα όσα ζούμε στο Αιγαίο με την προκλητικότητα των Τούρκων είναι ασύλληπτα. Για να τα συνειδητοποιήσουμε θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε κάποιες αλήθειες…

Γράψαμε στο Μilitaire.gr ότι η Τουρκία μεταξύ άλλων κάνει επίδειξη δύναμης,θέλοντας να καταδείξει και να εκμεταλλευθεί τις αδυναμίες μας. Η πρώτη αλήθεια είναι ότι αυτές δεν προέκυψαν ΜΟΝΟ από την κρίση και τις επιπτώσεις της. Την Εθνική Άμυνα,τις Ένοπλες Δυνάμεις και το οπλοστάσιό τους, είχαν αρχίσει να το καταστρέφουν εκ των έσω κυβερνήσεις και πολιτικοί με την ανοχή στρατιωτικών ηγεσιών!

Η πρώτη φάση της καταστροφής ήταν οι αχρείαστες και πανάκριβες αγορές οπλικών συστημάτων. Άδειασαν τα ταμεία και ταυτόχρονα δεν εξόπλισαν τη χώρα όπως θα έπρεπε . Αυτή τη περίοδο κουτσά στραβά την διερευνήσαμε,την διερευνούμε και τέλος πάντων την γνωρίζουμε.

Ακολούθησε η δεύτερη εξίσου για να μην πούμε περισσότερο καταστροφική περίοδος της δήθεν…εξυγίανσης. Των δήθεν οικονομιών στην Άμυνα υπέρ του κοινωνικού συνόλου. Των ανόητων διλημμάτων για βούτυρο και κανόνια. Σ΄αυτή τη χρονική περίοδο έγιναν εγκλήματα εξίσου σοβαρά με την περίοδο κατά την οποία αγοράζαμε τα πάντα χωρίς δεύτερη σκέψη.