Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015

Διαπραγματευτικη Στρατηγικη της Ελλαδας στην Τρεχουσα Συγκυρια: «πελατειακές σχέσεις» («patron-client relations») μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών


Του Παναγιώτη Ήφαιστου

Εισαγωγή 3.1.2014. Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα αναπτύχθηκε, ισχυροποιήθηκε και οι αναρίθμητοι πλέον είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου οι συζητήσεις μέσα στην δημόσια σφαίρα αναφορικά με στοιχειώδη και ουσιώδη ζητήματα που αφορούν την διεθνή πολιτική κινούνται στο χαμηλότερο σκαλί των πνευματικών, στοχαστικών και γνωστικών βαθμίδων.

Ο λόγος που επανέρχομαι στο ζήτημα των “ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ» («PATRON-CLIENT RELATIONS») ΜΕΤΑΞΥ ΙΣΧΥΡΩΝ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΙΣΧΥΡΩΝ ΚΡΑΤΩΝ” οφείλεται στο γεγονός ότι, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και η επιβίωσή της εξαρτάται από το κατά πόσο η επόμενη κυβέρνηση θα μπορέσει να κινηθεί με δεξιοτεχνία στις διαπραγματεύσεις περί τα χρηματοοικονομικά –ενώ την ίδια στιγμή θα πρέπει να διατηρήσει την χώρα ασφαλή εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων–, ακούγονται πολλές θέσεις που είναι εθνικά θανατηφόρες.

Μια τέτοια θανατηφόρα άποψη αφορά την θέση, τον ρόλο και τις δυνατότητες της χώρας στην διεθνή πολιτική κα τις διαπραγματευτικές της δυνατότητες. Στις διμερείς σχέσεις με τις μεγάλες δυνάμεις, στις διεθνείς διαπραγματεύσεις κάθε είδους, στην συμμετοχή της ως μέλους της ΕΕ, της συμμετοχής της ως μέλους άλλων διεθνών θεσμών και των στρατηγικών συνεννοήσεων με άλλα κράτη αναφορικά με τις στρατηγικές εξελίξεις στην περιφέρεια όπου ανήκει.

Γιορτές και δώρα


Του Περικλή Κοροβέση

Η πρώτη συναλλαγή του ανθρώπου ήταν η ανταλλαγή. Η ανακάλυψη του χρήματος είναι σχετικά πρόσφατη, σε σχέση με την Ιστορία της ανθρωπότητας και χρεώνεται στη Μεσοποταμία, όπου και μάς έδωσε το πρώτο γραπτό κείμενο, το έπος του Γκιλγκαμές, που χρονολογείται από το 3000 π.Χ. Αυτή η αρχαία μέθοδος συναλλαγών διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας και έχει το όνομα συναλλαγές TROC. Να δώσουμε ένα παράδειγμα. Η Κίνα πήρε όλο τον ορυκτό πλούτο του Κονγκό, ανάμεσά του χρυσό, διαμάντια, χαλκό, χωρίς να δώσει δεκάρα τσακιστή. Σε αντάλλαγμα θα χτίσει όλη την υποδομή της χώρας. Δρόμους, τρένα, νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια και ό,τι άλλα χρειάζεται το Κονγκό για να γίνει ένα σύγχρονο κράτος. Τα πλεονεκτήματα αυτής της συναλλαγής είναι η έλλειψη χρήματος και κατά συνέπεια η διαφθορά δεν βρίσκει έδαφος να ανθήσει.

Παράλληλα με την ίση ανταλλαγή, ήταν και τα δώρα που δήλωναν καλές προθέσεις ειρήνης και καλής γειτνίασης. Με την επανάσταση της λίθινης εποχής όπου οι άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν τη γη, να εξημερώνουν τα ζώα και να επινοούν θεούς, τα δώρα αποκτούν και τελετουργικό χαρακτήρα. Οι θυσίες ήταν ένα δώρο προς τους θεούς. Μακρινό κατάλοιπο αυτής της εποχής είναι τα τάματα που κάνουμε εμείς, ζητώντας τη βοήθεια του Θείου, όταν βρεθούμε σε μια δύσκολη θέση. Παράλληλα τα δώρα ήταν και μέσο διπλωματίας. Εν τούτοις το δώρο δεν έχασε ποτέ τη σημασία του. Είναι μια προσφορά αγάπης και φιλίας και περιμένεις την ανταπόκριση του άλλου με την αντίστοιχη κίνηση. Στις χώρες της Ανατολής τα δώρα πρέπει να είναι της ίδιας αξίας. Αν είναι παραπάνω είναι εξαγορά, αν είναι λιγότερο είναι προσβολή.

Πυξίδα προσανατολισμού της ψήφου


Του Χρήστου Γιανναρά

Ηταν εκ των πραγμάτων αδύνατο να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τη Βουλή που βρισκόταν στον τρίτο χρόνο της θητείας της. Αδύνατο, γιατί το πολίτευμα στη χώρα μας είναι κομματοκρατία: οι θεσμοί υπηρετούν τα κόμματα – δεν είναι δημοκρατία: δεν υπηρετούν την κοινωνία οι θεσμοί.

Για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το Σύνταγμα απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία (τη θετική ψήφο 180 βουλευτών). Κι αυτό επειδή, όταν συντάχθηκε το ισχύον Σύνταγμα, στον Πρόεδρο αναγνώριζε ισχνές, αλλά πάντως κάποιες αρμοδιότητες ρυθμιστή του πολιτεύματος, ελέγχου ενδεχόμενων αυθαιρεσιών της εκτελεστικής εξουσίας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου απογύμνωσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας από κάθε ρυθμιστική αρμοδιότητα, τον κατέστησε διακοσμητική απλώς φιγούρα, συμπλήρωμα των φουστανελοφόρων της προεδρικής φρουράς. Η αυξημένη πλειοψηφία ήταν πια περιττή. Ομως ούτε το πράσινο ούτε το γαλάζιο ΠΑΣΟΚ είχαν την εντιμότητα να αναθεωρήσουν τη συνταγματική απαίτηση της «αυξημένης», όταν εξέλιπε ο σκοπός στον οποίο η απαίτηση απέβλεπε.

«­Θα βάλουμε μπροστά την μαύρη και την κόκκινη σημαία»:Τελευταίος αποχαιρετισμός στον Βασίλη Καραπλή


Της Μαριάννας Τζιαντζή

Μια μαυροκόκκινη σημαία τύλιγε το φέρετρο με τη σορό του Βασίλη Καραπλή σήμερα το μεσημέρι στο νεκροταφείο της Καισαριανής. Ανοιχτό το φέρετρο, γαλήνια η μορφή του 68χρονου αναρχικού αγωνιστή, βαθιά η οδύνη και η συγκίνηση στα πρόσωπα των συντρόφων και φίλων του που πήγαν να τον αποχαιρετήσουν.

Ο Βασίλης Καραπλής ήταν μια σπάνια, μια μοναδική περίπτωση αναρχικού αγωνιστή, πολύ μακριά από τα στερεότυπα και σε ιδεολογική αντιπαράθεση με τον «ένοπλο αριστερισμό» όπως είπε ένας σύντροφός του. Αν και υπέφερε από πολιομελίτιδα, ήταν παρών τόσο στους αντιδικτατορικούς αγώνες όσο και στους αγώνες της μεταπολίτευσης. Χαρισματικός, υψηλής ευφυίας άνθρωπος, με χιούμορ, βαθιά ευαισθησία και κοινωνικότητα. Βαθιά καλλιεργημένος, είχε μάθει μόνος του γύρω στις δέκα γλώσσες. Πάμπολλες είναι οι μεταφράσεις που έκανε χωρίς αμοιβή. Πολλοί θυμούνταν ξυνύχτια μαζί του, στιγμές συντροφικότητας που μοιράστηκαν μαζί του.. «Δεν μπορούσε να περπατήσει, δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα χέρια του φυσιολογικά. ΑΛΛΑ παρ’όλα αυτά δημιουργούσε ασταμάτητος…» γράφουν οι σύντροφοι του από την Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν.

Συμπόρευση ή μεθόδευση;


Της Αν. Μουσκεφτάρα*

Μια απόπειρα ερμηνείας των γεγονότων.
Συμπόρευση ή μεθόδευση; 

Πολλές φορές οι ατομικές ή ομαδικές συμπεριφορές μας έχουν άλλους στόχους και προσδοκίες από τους επιφαινόμενους. Πόσο μάλλον όταν τέτοιες συμπεριφορές εκφράζονται μέσα από μακρές διαδικασίες οι οποίες εμπεριέχουν μια δυναμική. Τότε είναι χρήσιμο και καθόλου εκ του περισσού μια δεύτερη ανάγνωση και μια προσπάθεια ερμηνείας των γεγονότων και των συμπεριφορών αυτών. Άλλωστε οι προθέσεις είναι το κίνητρο των πράξεων.

Αν και αυτό το κείμενο θα αποπειραθεί μιας τέτοιας ερμηνείας των κινήσεων και δράσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τους τελευταίους μήνες, αδυνατεί να.....εξηγήσει τη στάση του ΣΕΚ τόσο στην συνδιάσκεψη Β΄ όσο και στην ΠΣΟ στις 29/01/14, αφού, ενώ γνώριζε και διαφωνούσε με τη συμπόρευση με το Σχέδιο Β΄ τότε πώς ψήφισε και υπέγραψε θετικά. Για όλη αυτή την εσωτερική σύγκρουση των τελευταίων ημερών μεγάλη ευθύνη έχει το ΣΕΚ επειδή ευθύς εξ αρχής και για ποιους λόγους άραγε, δεν εξέφρασε ξεκάθαρα τις αντιρρήσεις του όπως έκανε η ΟΚΔΕ –Σπάρτακος, αφού ευθύς εξ αρχής γνώριζε τον πολιτικό χαρακτήρα του Σχεδίου Β΄. Αυτή η περίεργη στάση του ΣΕΚ δεν αναιρεί όμως, ούτε μειώνει τη σοβαρότητα των προθέσεων και αποφάσεων των άλλων οργανώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Ναρ, Αραν, Αρας) και κάποιων ανένταχτων.

Η ελπίδα κινεί κλαριά!


Toυ Γιάννη Μακριδάκη

Το Πελινναίο κάτασπρο, περιμένει το επόμενο χιόνι. Οι προβλέψεις πολικές για την εβδομάδα που έρχεται. Άμα βλέπεις συννεφιά, έστω και ένα συννεφάκι στον ουρανό να βλέπεις, να μη φοβάσαι, μου είπε σήμερα ο Λύσανδρος. Με είδε να σέρνω μεγάλα κλαριά από ελαιόδεντρα, τα οποία είχε σπάσει ο αέρας των προηγούμενων ημερών και με ρώτησε τι θα τα κάνω. Του είπα ότι σκέφτηκα να καλύψω με αυτά τα φυτά μου για να μην τα κάψει ο παγετός.

Διότι, καλά τα λέει ο Λύσανδρος αλλά συννεφάκι δεν δίνει κανένα τις επόμενες μέρες ο μετεωρολόγος, μόνο λιακάδες, ξαστεριές και μείον θερμοκρασίες.

Το μισό χωράφι λοιπόν, εκεί που είναι τα μεγαλύτερα φυτά καλύφθηκε με κλαριά ελιών. Ολοήμερη η εργασία και κοπιαστική. Η ελπίδα κινεί κλαριά!


Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=5612

Η έμφυτη δειλία του μέσου ανθρώπινου μυαλού


Γράφει: Μαριάνθη Πελεβάνη
από το Περιοδικό

Μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα; Μπορεί να αλλάξει ο κόσμος; Μπορούμε να αλλάξουμε; Στο βάθος, αυτά αντιλαμβάνομαι ότι είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν μέσα στον καθένα, αυτές τις παράξενες, πολιτικά, μέρες. Μπορεί να ανατραπεί το μνημόνιο; Μπορούν να σταματήσουν να πληρώνουν οι πολλοί, οι «από κάτω»; Μπορούν να υπάρξουν θέσεις εργασίας, αύξηση μισθών; Μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη, άμεση δημοκρατία; 

Όχι, πιστεύουν οι περισσότεροι. Είτε ψηφίσουν συντηρητική διακυβέρνηση, ως φανατικοί πιστοί της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων – ακόμη κι αν αυτή είναι άρρωστη και σάπια – φοβούμενοι κάθε αλλαγή, κάθε κίνηση, είτε ψηφίσουν αριστερή διακυβέρνηση, ελπίζοντας σε κάποια ευρώ παραπάνω κι ένα κράτος πιο «ευαίσθητο», βρισκόμαστε πολύ μακριά από το πέρασμα της διακυβέρνησης των ανθρώπων στη διαχείριση των πραγμάτων, όπως οραματίστηκε ο θείος Μαρξ. 

Η κοινή γνώμη, ο μέσος άνθρωπος, οι πιο πολλοί, τέλος πάντων, δεν επιθυμούν μάλλον την αλλαγή και σίγουρα δεν την πιστεύουν. Γιατί μπορεί βιώνοντας σκληρά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης να μετατοπίζεται προς τα αριστερά η ψήφος τους, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τη συνείδησή τους. Και βέβαια δεν είναι απαραίτητο. Μπορεί να έχει επαναστατήσει η τσέπη μας, αλλά το πνεύμα μας ακόμη όχι.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Αντικαπιταλιστική Και Ενωτική Παρέμβαση


Με ανατρεπτική συνεργασία στην εκλογική μάχη

Του Μιχάλη Παπαμακάριου

Εχει φανεί ο χαρακτήρας και η ένταση της πολιτικής σύγκρουσης που διεξάγεται ήδη και θα κλιμακωθεί όσο θα πλησιάζει η ώρα της κάλπης. Το πρώτο και κυρίαρχο στοιχείο είναι το νέο «κύμα» της πολιτικής επίθεσης του κεφαλαίου και των μηχανισμών του, εγχώριων και διεθνών, που αφορά τον γνωστό πλην κλιμακούμενο βομβαρδισμό περί «χρεοκοπίας», «πιστωτικού γεγονότος», «εξόδου από το ευρώ», «θα μείνουμε χωρίς φάρμακα» και άλλα τερατολογικά από την έλευση του επάρατου ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η τρομοκρατική επιχείρηση δεν αφορά βέβαια τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει φροντίσει με εξαιρετικά σαφή και έντονο τρόπο να προδιαγράψει τις πολιτικές συντεταγμένες στις οποίες θα κινηθεί η πιθανή κυβέρνηση «εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας», με κέντρο τον ίδιο. Το πλαίσιο του «κράτους που έχει συνέχεια», του σύγχρονου «ανήκομεν εις τη Δύση», του ευρώ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Εάν ένα κόμμα δηλώνει αυτά τα πράγματα όταν είναι αντιπολίτευση, ο καθένας φαντάζεται τι θα πράξει όντας κυβέρνηση.

Η τρομοκρατική εκστρατεία του κεφαλαίου, του πολιτικού και μιντιακού του προσωπικού, απευθύνεται στον ελληνικό λαό, πρωτίστως στην εργατική τάξη και δευτερευόντως στα χτυπημένα μεσαία και μικροαστικά στρώματα, όπου ανιχνεύει τη δυνατότητα υιοθέτησης ενός πιο ριζοσπαστικού προγράμματος στο έδαφος της μη εξόδου από την κρίση. Αποπειράται δηλαδή να «πνίξει το μωρό στην κούνια» προτού αυτό περπατήσει θαρρετά στο δρόμο της δοκιμαζόμενης λαϊκής πλειοψηφίας.

Ο φόβος της Γερμανίας και το φυτίλι της Ελλάδος


Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης *

Εδώ και 6 χρόνια ο Λαός μας βιώνει μία πρωτόγνωρη εις την σύγχρονη ιστορία εξαθλίωση. Εξαιτίας μίας οικονομικής κρίσης και ως επακόλουθο αυτής την χρεοκοπία της χώρας μας. Το ξέσπασμα μίας οικονομικής κρίσης, με παγκόσμιες ή περιφερειακές διαστάσεις όπως π.χ. το ευρωπαϊκό πεδίο, έχει διφορούμενες αιτίες και συνέπειες. Όμως εις την Παγκόσμια Οικονομία μία περιορισμένη και ελεγχόμενη οικονομική κρίση θεωρείται ως ένα απλό συμβάν π.χ. στραβοπάτημα μίας μερίδας των επενδυτών οι οποίοι διακινούν σε ετήσια βάση δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια. Η τεράστια αυτή διακίνηση κερδοσκοπικών κεφαλαίων συνδέεται με την ασφάλιση του ρίσκου αυτών για τον περιορισμό απωλειών. Είναι μία απλή διαδικασία και ένα ρίσκο το οποίο αντιμετωπίζει και ο καθείς από εμάς εις την καθημερινότητα. 

Όμως αξιοπερίεργο είναι, ότι εις την συγκεκριμένη περίπτωση της χρεοκοπίας της χώρας μας, από την έναρξη της κρίσης εδόθησαν τεράστιες πολιτικές και οικονομικές διαστάσεις. Οι οποίες προέρχονται από διεθνείς κύκλους και ενδογενείς παράγοντες οι οποίοι εξυπηρετούν διάφορα συμφέροντα εξωτερικών κυρίως παραγόντων. Από ότι είναι γνωστόν, σε άλλες χώρες οι οποίες βίωσαν ανάλογες κρίσεις, το όλο πρόβλημα αντιμετωπίστηκε επιστημονικά, με ρεαλισμό και σύμπνοια, από τις κοινωνίες και τους πολιτικούς. Για πρώτη φορά εις την χώρα μας συμβαίνει κάτι το διαφορετικό.

Γερμανικό σχέδιο Β μετά τις εκλογές; Περίεργο άρθρο στην Ζιντόιτσε τσάιτουνγκ


Του Μιχάλη Ψύλου

Είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι οι Γερμανοί δεν είχαν ποτέ σχέδιο Β σε όλα τα μέτωπα. Κινούνται πάντα με βάση ένα προκαθορισμένο σχέδιο και αφού πέσουν πρώτα στον…τοίχο, μετά αναλύουν τις αιτίες της ήττας. Και όμως! Από αυτή τη λογική φαίνεται να ξεφεύγει ο πρόεδρος του ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Βερολίνου (DIW), Μάρτσελ Φράτσερ. Μόλις 43 ετών ο Φράτσερ θεωρείται εκ των πλέον σημαντικών οικονομολόγων της Γερμανίας και οι απόψεις που διατυπώνει γίνονται αντικείμενο έντονων συζητήσεων στη Γερμανία. Το τελευταίο άρθρο του Φράτσερ στην σοσιαλδημοκρατική «Ζιντόιτσε τσάιτουνγκ» πραγματικά προκάλεσε έντονη συζήτηση. Μια ματιά στον τίτλο του άρθρου του Φράτσερ δίνει την εξήγηση: «Η κρίση στην Ελλάδα μπορεί να είναι ευκαιρία».

 «Η Ελλάδα δεν απαιτεί τίποτα λιγότερο από έναν πολιτικό σεισμό για να γίνει βιώσιμη χώρα και να εξελιχθεί σε μια λειτουργική δημοκρατία. Για το λόγο αυτό η τρέχουσα πολιτική κρίση θα μπορούσε να αποδειχτεί χρήσιμη. Μια πιθανή ανάληψη της διακυβέρνησης στην Ελλάδα από τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να έχει βραχυπρόθεσμο κόστος για την Γερμανια και την Ευρώπη, αλλά επίσης θα οδηγήσει σε μια αναγκαία νέα αρχή για τη χώρα» τονίζει ο γερμανός οικονομολόγος και προσθέτει:

Χρηματιστήριο: Ελλάδα: -29%, Αργεντινή: +59%!


Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η κατρακύλα των τραπεζικών μετοχών διαψεύδει
 την πλαστή εικόνα των τεστ αντοχής

«Κρίμα που δεν γίναμε Αργεντινή» είναι το πρώτο και σημαντικότερο συμπέρασμα που προκύπτει από τον χρηματιστηριακό απολογισμό της χρονιάς που πέρασε και μια διεθνή σύγκριση των αποδόσεων των χρηματιστηρίων, καθώς η αγορά κεφαλαίων με τις μεγαλύτερες ζημιές το 2014 ήταν η ελληνική (29%), ενώ στο άλλο άκρο η αγορά κεφαλαίων με τα μεγαλύτερα κέρδη ήταν της Αργεντινής (59%)! Η χώρα της Κίρχνερ που εξακολουθεί να επιβάλλει τους δικούς της όρους ακόμη και στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, αποκλείοντας για παράδειγμα όσους αρνούνται το κούρεμα των ομολόγων, ξεπέρασε σε επιδόσεις ακόμη και τα κινέζικα χρηματιστήρια (άνω του 50%), ακόμη κι αυτά των ΗΠΑ που συνέχισαν να καταγράφουν θεαματικές επιδόσεις (S&P 500: 11,4%, Dow Jones: 7,5%) και το 2014. Η εκτόξευση μάλιστα του αργεντίνικου χρηματιστηρίου συνέβη παρά την πτώση της τιμής του πετρελαίου Μπρεντ κατά 49%∙ δεν ήταν δηλαδή πλασματική, αποτέλεσμα της ανόδου των τιμών του μαύρου χρυσού…

Το ελληνικό χρηματιστήριο δεν φάνηκε να πείθεται από τις εξαγγελίες της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου για έξοδο από την κρίση και επιστροφή στον δρόμο της ανάπτυξης, καθώς το 2014 έκανε ποδαρικό με το γενικό δείκτη στις 1.160 μονάδες και αποχαιρέτησε τον μάταιο τούτο κόσμο στις 826 μονάδες, αφού πρώτα στις 19 Μαρτίου εκτινάχθηκε στις 1.380 μονάδες, δίνοντας τροφή σε αυταπάτες για μια μακρά χρηματιστηριακή άνοιξη…

Ελληνες πρωθυπουργοί που πέθαναν στην ψάθα...


Έζησαν λιτά, χάρισαν περιουσίες, «έφυγαν» πάμφτωχοι

Μπορεί τη σημερινή εποχή να κυριαρχεί η γενική καχυποψία για τους πολιτικούς και πόσους από αυτούς βάζουν το... χέρι στο μέλι, αλλά υπήρξαν κάποιοι στο παρελθόν, ακόμη και πρωθυπουργοί, που πέθαναν πάμφτωχοι, είτε γιατί χάρισαν την περιουσία τους είτε γιατί επέλεξαν σε όλη τους τη ζωή ένα λιτό τρόπο διαβίωσης.

Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Ιωάννης Καποδίστριας, με τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας να κάνει λιτή ζωή, παρότι ήταν εύπορος, όπως αναφέρει σε σχετικό αφιέρωμα η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος». Μάλιστα, μοίρασε αρκετή από την περιουσία του στις ανάγκες του κράτους και των συμπολιτών του, ενώ αρνήθηκε να λαμβάνει το μισθό του κυβερνήτη, δηλώνοντας ότι τα ιδιαίτερα εισοδήματά του του αρκούν για να ζήσει.

Ο εκ των πρωταγωνιστών της επανάστασης του 1821 Ανδρέας Λόντος, πρώην μεγαλοκτηματίας έδωσε στον εθνικό αγώνα μεγάλο τμήμα της περιουσίας του. Έφτασε στη θέση του υπουργού Εσωτερικών και μοίρασε τα χρήματά του και τη σύνταξη που λάμβανε ως στρατηγός σε πρώην συναγωνιστές του. Τα τελευταία του χρόνια ζούσε πάμφτωχος, ξεπουλώντας τα τελευταία του υπάρχοντα, ενώ το 1846 αυτοκτόνησε.

Γιατί βρίσκεται στην κυβέρνηση ακόμη ο Σαμαράς και η συμμορία του;


Του Δημήτρη Καζάκη

Στις 31 Δεκεμβρίου 2014 αναρτήθηκε το Προεδρικό Διάταγμα αριθμ. 173 με βάση το οποίο η Βουλή διαλύθηκε με παράλληλη προκήρυξη βουλευτικών εκλογών για τις 25 Ιανουαρίου 2015. Το ΠΔ αυτό δημοσιοποιήθηκε την επομένη της συνάντησης του φερόμενου ως πρωθυπουργού Α. Σαμαρά με τον φερόμενο ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, όπου ο πρώτος του ανακοίνωσε το αδιέξοδο της πρόωρης προεδρικής εκλογής.

Με βάση το ισχύον σύνταγμα ο κ. Παπούλιας ήταν υποχρεωμένος να διαλύσει την Βουλή και να προκηρύξει εκλογές. Έτσι κι έγινε. Με μόνο μια διαφορά. Γιατί παραμένει στη θέση της η κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου; Γιατί δεν παραιτήθηκε προκειμένου να αντικατασταθεί με υπηρεσιακή; Το μόνο που έγινε είναι η τελετή ορκωμοσίας του Υπηρεσιακού Υπουργού Εσωτερικών κ. Μιχαήλ Θεοχαρίδη ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια και παρουσία του φερόμενου ως Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά.

Από κι ως πού; Με βάση ποια προβλεπόμενη διάταξη του Συντάγματος ο Σαμαράς και οι υπουργοί του παραμένουν στη θέση τους; Στο άρθρο 41 παρ. 1 του Συντάγματος περί διάλυσης της Βουλής προβλέπονται τα εξής: 
O Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να διαλύσει τη Bουλή, αν έχουν παραιτηθεί ή και καταψηφιστεί από αυτή δύο Kυβερνήσεις και η σύνθεσή της δεν εξασφαλίζει κυβερνητική σταθερότητα. Oι εκλογές ενεργούνται από την Kυβέρνηση που έχει την εμπιστοσύνη της διαλυόμενης Bουλής. Σε κάθε άλλη περίπτωση εφαρμόζεται αναλόγως το τρίτο εδάφιο της παραγράφου 3 του άρθρου 37. 

Η ευρωζώνη είναι έτοιμη να προχωρήσει σε "κούρεμα" καταθέσεων


Του Δημήτρη Καζάκη

Διαβάστε την είδηση, όπως τόσο αθώα μεταδόθηκε από το euobserver στις 2/1/2015: 
H θέσπιση ενός πλαισίου νέων κανόνων της ΕΕ για την περάτωση αφερέγγυων τραπεζών τέθηκε σε ισχύ την Πέμπτη. Η οδηγία για την ανάκαμψη και εξυγίανση των τραπεζών αποσκοπεί στη διασφάλιση ότι οι μέτοχοι και οι πιστωτές των τραπεζών είναι πρώτοι στη γραμμή για να αναλάβουν το κόστος της χρεοκοπίας μιας τράπεζας μέσω ενός μηχανισμού "bail-in".

Τι προβλέπει η εν λόγω οδηγία που μπήκε σε εφαρμογή;

• Υιοθετεί νέους κοινούς σε όλη την ΕΕ κανόνες για το πώς το κόστος της διάσωσης μιας τράπεζας. Οι τράπεζες - πρωτίστως οι αποκαλούμενες "συστημικές" θα πρέπει να "κουρεύουν" πρώτα τις απαιτήσεις των πιστωτών τους πριν χρησιμοποιηθούν δημόσια κονδύλια για τη διάσωσή τους.

• Θεσπίζει μια (περιορισμένη) νέα πηγή των ταμείων εξυγίανσης - με στόχο την αυτοχρηματοδότηση των τραπεζών για μια δεκαετία.

• Οι καταθέτες με επιλέξιμες καταθέσεις μέχρι € 100 χιλ δεν θα υπόκεινται σε "κούρεμα", αλλά οι κάτοχοι χρέους (τραπεζικά ομόλογα, αμοιβαία κι άλλα χρεόγραφα) θα πρέπει να προηγούνται στο "κούρεμα" πριν από τους καταθέτες.