Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής με χαμηλά επιτόκια, δεν είναι σε καμία περίπτωση συνώνυμη με τον πραγματικό περιορισμό τους – γεγονός με το οποίο αρχίζουν να συμφωνούν ακόμη και οι Γερμανοί, αλλάζοντας ριζικά τις απόψεις τους
«Τα παλαιά χρέη δεν καταπολεμούνται με νέα χρέη, ενώ προτάσεις όπως η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής με μειωμένα επιτόκια, τα κρυφά «κουρέματα» του χρέους δηλαδή, δεν είναι πραγματικές λύσεις – αλλά απόπειρες συγκάλυψης, οι οποίες επιτρέπουν στους πιστωτές να κρύβουν τις απώλειες στα βιβλία τους» (H.W. Sinn, πηγή).
Άποψη
Μία σειρά διεθνών οργανισμών, πολιτικών και επιστημόνων, συμπεριλαμβανομένου του παραπάνω Γερμανού οικονομολόγου, πολλών άλλων επίσης, επέμεναν αυθαίρετα μέχρι σήμερα στο ότι, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων της Ελλάδας, με χαμηλότερα επιτόκια, ισοδυναμεί με τη διαγραφή χρέους – με αποτέλεσμα ορισμένοι ελάχιστοι, όπως εμείς, να τοποθετούνται στο περιθώριο, όταν ανέφεραν σταθερά πως η Ελλάδα χρειάζεται μία ονομαστική διαγραφή των χρεών της (άρθρο).
Με απλά λόγια, έχοντας χρέος της τάξης των 320 δις €, χρειάζεται να της εγκριθεί η διαγραφή του 50% – οπότε την επόμενη ημέρα το πρωί η χώρα να οφείλει 160 δις €. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές, να πάψει να ευρίσκεται στον ορό της Ευρωζώνης στο διηνεκές, προκαλώντας την αντιπάθεια όλων των εταίρων της, να προσελκύσει επενδύσεις, εγχώριες και ξένες, καθώς επίσης να δρομολογήσει μία αντίστοιχη διαγραφή του ιδιωτικού χρέους – έτσι ώστε να αποκατασταθεί η πιστοληπτική ικανότητα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, αφού θα είχε προηγηθεί αυτή του κράτους.