Πορεία στον θάνατο

Του Γιάννη Μακριδάκη

Έχω πολύν καιρό να γράψω εδώ κάτι σχετικά με την πολιτική κατάσταση. Διότι δεν υπάρχει πια κάτι νέο να γράψει και να πει κανείς. Γνωρίζουμε, ελπίζω, όλοι πια, ότι βρισκόμαστε σε ένα καθοδικό σπιράλ, που οδηγεί μέσω της μαζικής εξόντωσης και εξαθλίωσης σε αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος όλης της δημόσιας και του συντριπτικού ποσοστού της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών της Ελλάδας.

Είναι γνωστή πλέον η διαδικασία να κόβεις κάτι για να μειωθεί το ποσοστό του επί του ΑΕΠ, να μειώνεται όμως έτσι και το ίδιο το ΑΕΠ, άρα να πρέπει μετά από λίγο διάστημα να ξανακόψεις αυτό το κάτι, και πάει λέγοντας μέχρις ότου όλα να μηδενιστούν και να επέλθει ο θάνατος μιας κοινωνίας που βαστιέται οικονομικά στη ζωή μοναχά με νέες δανειακές χρηματοδοτήσεις, οι οποίες εξασφαλίζουν ουσιαστικά την ομαλή και ήρεμη πορεία της προς τον θάνατο, προς αποφυγή κοινωνικών αντιδράσεων που θα στραφούν ενάντια στους εξουσιαστές της.

Ευρωπαϊκή δημοσκόπηση:44% των Ελλήνων θέλει εξοδο απο το ΕΥΡΩ...

ΣΑΡΩΝΕΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Ε.Ε.

Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΒΡΕΤΑΝΩΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ BREXIT, ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙ-Ε.Ε. ΔΙΑΘΕΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Καταρρέει με γρήγορους ρυθμούς στη συνείδηση των Ευρωπαίων πολιτών η εικόνα της Ε.Ε. και ειδικά του ευρώ. Αυτό προκύπτει από πανευρωπαϊκή δημοσκόπηση της εταιρείας ORB, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιοποίησε σήμερα το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της εν λόγω έρευνας, περισσότεροι Έλληνες επιθυμούν την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, παρά την παραμονή στην ευρωζώνη. Συγκεκριμένα, το 44% των πολιτών στη χώρα μας φέρεται να επιθυμεί την έξοδο από το ευρώ και μόνο το 43% τη διατήρησή του, ενώ το 12% δηλώνει αδιάφορο για τη μία ή την άλλη εξέλιξη.

Τέσσερα χαμηλά βαρομετρικά για το 2016

Τα πεδία στα οποία θα δοκιμαστεί η σχέση κυβέρνησης και δανειστών – Στην ημερήσια διάταξη παλιοί και νέοι ακραίοι γερμανικοί πειραματισμοί

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Στις 8 Ιανουαρίου, όταν πια οι συμπαθείς καλικάντζαροι θα έχουν αποσυρθεί πάλι στα έγκατα της γης, για να συνεχίσουν να πριονίζουν το Δέντρο της Ζωής, στην Αθήνα θα αναμένονται οι εκπρόσωποι του κουαρτέτου. Θα κάνουν περίπου τη δουλειά των καλικάντζαρων, αλλά χωρίς το σκανταλιάρικο στυλ τους. Θα μελετήσουν εξονυχιστικά το κυβερνητικό σχέδιο για το Ασφαλιστικό, θα ζητήσουν ανάλογα σχέδια για τα κόκκινα δάνεια και τους όρους πώλησής τους και θα απαιτήσουν να προσδιοριστούν μέτρα ύψους 2,9 δισ. ευρώ για την τριετία 2016-2018. Τα οποία θα πρέπει να αποτυπωθούν στο νέο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (2016-2019) που θα τεθεί με άλλα μνημονιακά νομοθετήματα στη δοκιμασία της κοινοβουλευτικής έγκρισης.

Θεωρητικά, αυτή η «επιθεώρηση λόχου» θα αποτελέσει το εισιτήριο για την έναρξη της πρώτης αξιολόγησης του 3ου Μνημονίου, από την οποία εξαρτάται η εκταμίευση δανειακών δόσεων άνω των 10 δισ. μέσα στο πρώτο τρίμηνο του έτους. Και η υποδοχή που θα επιφυλάξουν οι εκπρόσωποι των δανειστών ειδικά στο κυβερνητικό σχέδιο για το Ασφαλιστικό θα αποτελέσει τεστ για το πολιτικό κλίμα στις σχέσεις της κυβέρνησης με το κουαρτέτο και, κατ’ επέκταση, με την ευρωπαϊκή και ειδικά τη γερμανική ηγεσία.

Μα θα γίνουμε "μπαταχτσήδες";

Του Όθωνα Κουμαρέλλα*

[27 Μαΐου 2015]

Πολλοί προσδίδουν στο χρέος και στην αποπληρωμή του είτε μια ιδεολογική, είτε μια ηθικής τάξης διάσταση.

Πράγματι, στο άκουσμα και μόνο της φράσης περί μονομερούς διαγραφής του χρέους, πολλοί -άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι σκόπιμα και υποκριτικά- εξανίστανται. Είναι χαρακτηριστική η φράση: «Μα θα γίνουμε μπαταχτσήδες;».

Όντως όταν πρόκειται για μια απλή συναλλαγή μεταξύ δύο ιδιωτών, ας πούμε π.χ., ότι κάποιος που αντιμετωπίζει μια ανάγκη, προσφεύγει, στους φίλους του, ή σε κάποιον συγγενή του, ζητά τη βοήθειά τους και καλοπροαίρετα κάποιος διατίθεται και του δίνει τα δανεικά που ζητά. Αν ο προσφεύγων στη βοήθεια και στην αλληλεγγύη και τελικά αφού εξυπηρετήσει την ανάγκη του, αρνείται να επιστρέψει τα χρήματα που έλαβε, τότε πράγματι αυτός είναι «μπαταχτσής» και η συμπεριφορά του μπορεί να χαρακτηριστεί ανήθικη και κατάπτυστη, αφού εκμεταλλεύτηκε την καλοσύνη και ενδεχομένως την αφέλεια του ανθρώπου που τον βοήθησε, ο οποίος -και πολλές φορές- δεν έχει τρόπο να διεκδικήσει την επιστροφή των χρημάτων του.

Η Σαουδαραβία φοβάται το Ιράν

Tου Γιώργου Δελαστίκ

Ξέσπασε τελικά η αναμενόμενη κρίση ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Την ευθύνη φυσικά την έχουν οι Σαουδάραβες, οι οποίοι αποκεφάλισαν εσκεμμένα τον σιίτη κληρικό Νιμρ αλ Νιμρ με στόχο να προκαλέσουν μείζονα κρίση στις σχέσεις του Ριάντ με την Τεχεράνη. Η Σαουδαραβία τελεί σε κατάσταση πανικού από τότε που εξελέγη πρόεδρος του Ιράν ο φιλοαμερικανός – για τα ιρανικά δεδομένα, φυσικά – Μοχάμεντ Ροχανί. Δεν έχει καθόλου άδικο. Οι Σαουδάραβες γνωρίζουν επίσης ότι ο χρόνος κυλάει εναντίον τους και πρέπει να βιαστούν, επισπεύδοντας όσο μπορούν τις εξελίξεις.

Δεν υπάρχει χειρότερος εφιάλτης για τη Σαουδική Αραβία από την αποκατάσταση των πολιτικών σχέσεων των ΗΠΑ με το Ιράν. Ο λόγος είναι απλούστατος: Απειλείται η άμεση υποβάθμιση της Σαουδαραβίας στη δεύτερη θέση στο στρατηγικό σχεδιασμό των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, μετά το Ιράν, για τους Αμερικανούς! Αν όντως συμβεί κάτι τέτοιο, είναι άκρως αμφίβολο, αν η Σαουδική Αραβία θα κατορθώσει να επιβιώσει στα σημερινά της σύνορα ή αν θα καταρρεύσει και θα διαμελιστεί σε μικρότερα απολυταρχικά εμιράτα.